stołówka

co za pech xd
- nie prawda - dalej sie z nim draznil. valentino od poczatku wiedzial, ze bedzie sie musial uzbroic w duzo cierpliwosci, ale czasami mial slabsze dni. lubil okazywac uczucia i powstrzymywanie wydawalo mu sie nienaturalne. moze powinien sobie znalezc kogos innego do samego przytulania. bedzie udawal, ze to jack xd - tak, na pewno - spojrzal na jego dlugopis troche niezadowolony tym, ze moga miec kontakt tylko w taki sposob.

może znajdą z peggy wspólny język xd
pewnie oboje mieli słabsze dni. jack też to przeżywał i chciałby móc się afiszować zupełnie jak z innymi dziewczynami. ale nie był na to gotowy zdecydowanie. bał się reakcji otoczenia!
- co jest? - zapytał widząc jego niezadowoloną minę i podsuwając się nieznacznie w jego stronę. to było najwięcej co mógł zrobić bo na wszystko inne włączała się niewidzialna blokada.

nigdy nie wiadomo xd z nia tez sie zaprzyjazni xd
valentino sie przebierze za valentine i jack bedzie sie mogl pochwalic dziewczyna xd
- nic - wzruszyl ramionami i zaczal sie bawic kolorowa bransoletka, ktora mial na rece. nie potrafil jednak udawac wiec zaraz zaczal sie tlumaczyc. - po prostu chcialbym cie przytulic - wyznal. - ale wiem, zasady i tak dalej - dodal szybko zanim jack zdazyl cokolwiek powiedziec.

jack bardziej przeżyłby przyjaźń z peggy niż z zoe. peggy bardziej ufał wow!
hahahaahahahaha, w sumie to byłoby w jego stylu. ale ciągle, jack miałby jakieś opory niestety. nie przeszedł jeszcze tej bariery co eyre już dawno.
zmartwił się trochę tym co mu powiedział, dlatego zaraz zaczął kalkulować i szukać rozwiązania. usiadł okrakiem mając ławkę na której siedzieli pomiędzy nogami i nieco pochylił się w jego stronę - wiem, że to trudne - powiedział spokojnie i przysunął swój notes, na którym wypisał krótki słodki liścik w stylu: 'gdybym mógł to każdą sekundę spędzoną na pisaniu w tym głupim notesie wymieniłbym na przytulanie ciebie'. wyrwał kartkę, złożył ją i podał valentino. romantyk, awwwwwww! - czy to i obietnica, że dziś będziemy się przytulać u mnie wystarczy? - zapytał nie odrywając od niego wzroku.

a jednak!
tak sie dla niego valentino staral heheh.
przygladal mu sie co robil. chwycil kartke i usmiechnal sie szeroko gdy przeczytal co bylo na niej napisane. przeniosl na niego wzrok. byl wyraznie o wiele bardziej zadowolony niz przed chwila. te lisciki zawsze poprawialy mu humor. - wystarczy i bede niecierpliwie na to czekal - zlozyl kartke i wsadzil ja go tylnej kieszeni spodni. bedzie na nia patrzyl kiedy znowu zrobi mu sie smutno! - ostrzegam, ze dzisiaj jestem w bardzo przytulasnym humorze - usmiechnal sie.

pewnie kolekcjonował te kartki jak lara jean liściki petera w 'do wszystkich chłopców których kochałam'!
uśmiechnął się widząc jak małym gestem poprawia mu humor. lubił to robić! - nie mogę się doczekać - niestety zajęcia się zbliżały nieubłaganie więc jack wstał, pozbierał rzeczy ale przed wyjściem ze stołówki minął valentino i 'przypadkiem' położył dłoń na jego ramieniu i delikatnie je ścisnął. taki mały gest! a potem uciekł na zajęcia na których nie mógł się skupić bo myślał tylko o wieczornym przytulaniu. next!

przecież wrócili na uczelnie! dlatego regina pomiędzy zajęciami skoczyła na obiad. czytała coś na zajęcia i przewracała warzywka na talerzu.

anderson wolałby, żeby przerwa świąteczna trwała wiecznie. jednak wbrew temu co myślały o nim niebieskie dziewczyny, chodził na zajęcia (te bardziej ciekawe) i dlatego również pojawił się na stołówce. 
- cześć reggie! - mówił na nią tak jak jej brat, słodko lub boleśnie? dosiadł się bez pytania kładąc na stoliku talerz skrzydełek kurczaka, bo przecież nie warzyw. - teraz jest przerwa od czytania - położył łapę na jej książce.

no niebieskie dziewczyny nie miały o nim chyba zbyt dobrego zdania ostatnio. ups! zresztą należało mu się za bycie krętaczem xd
jak tak ją nazywał to jednocześnie przechodziły ją dreszcze ekscytacji i nieprzenikniona rozpacz. dobrze, że już przywykła do tych emocji to chociaż sprytnie je ukrywała. uniosła wzrok znad książki żeby popatrzeć na jego roześmianą i beztroską (jak zwykle!) twarz - cześć, jak było w domu? - odłożyła posłusznie książkę żeby skupić się na nim. to było pewnie najgorsze pytanie jakie mogła zadać!

anderson najmniej winny xd od początku jasno się określił i to dani dopowiadała sobie historie, które przekazywała ruby!
- było krejzi, jak zawsze, ale przynajmniej w tym roku mój tata nie złamał żadnej kończyny - opowiedział jak gdyby nigdy nic. jude w szpitalu to na pewno hurdowa tradycja świąteczna xd jej pytanie było najgorszym jakie mogła zadać, bo anderson od razu miał ochotę spytać jak jej minęły święta, ale wiedział, że bez lucasa było chujowo i wcale nie chciał poruszać tego tematu. z drugiej strony czuł się zobowiązany, żeby spytać. - widziałaś się ze swoimi rodzicami? - jednak spytał.

dani chciała tylko ochronić ruby! no a że próbowała to manifestować krzykiem i obrażaniem się... no cóż!
- więc zero wizyt w szpitalu w tym roku? - pewnie co roku zakładali się w zielonej paczce jaką część ciała złamie jude. to była ich świąteczna tradycja hehehe. faktycznie, to pytanie mogło odbić się jej rykoszetem. dobrze, że nie zapytał wprost jak święta bo wiadomo, że już od jakiegoś czasu chujowo - wpadli na kilka dni, nie mogli jednak na długo porzucić zwierzaków - odparła bez większego zagłębiania się w temat, a potem spojrzała na jego talerz - masz zamiar zjeść tylko skrzydełka? - zaśmiała się krótko - może trochę witamin? - podsunęła swój talerz gdzie pewnie były jakieś warzywa gotowane na parze!

nie miała przed czym chronić, anderson jest najmniejszym chujkiem z moich postaci xd to źle świadczy o innych postaciach xd 
- wiem, że wszyscy jesteście zawiedzeni, ale nie - zaśmiał się. siostra rozbijała kubek, mieli niespodziewanego gościa, którego anderson ukrywał niczym zbiega, przyjechała do nich obca rodzina i u marcusa została dziewczyna, ale tak poza tym wszystko w normie xd pokiwał głową na jej odpowiedź, bo wiedział, że zagłębianie się w temat nie przyniesie nikomu korzyści. - tak o mnie dbasz - zaśmiał się kiedy podsunęła mu witaminki. dani była obrażona to go nie karmiła i regina musiała się tym zająć. anderson traktował ją jak siostrę, nieświadomy, że się w nim podkochiwała! - ale dla ciebie trochę białka - zasugerował wymianę i podsunął swój talerzyk bliżej niej.

dani uważała, że oboje z ruby chcą czegoś innego od życia i że niepotrzebnie zawracają sobie głowy nawzajem.
- słyszałam, że marty przygotował nawet tablicę, na której wszyscy obstawiali - pewnie usłyszała to gdzieś podpierając ścianę na jednej z imprez świątecznych zielonych. może dużo z nimi nie gadała, ale przynajmniej słuchała. to prawda, u hurdów wszystko w normie hehehe - skoro sam o siebie nie dbasz wciągając tą górę białka - skinęła głową na kurczaki. myślę, że regina zaczęła się w nim podkochiwać w momencie w którym wszyscy włącznie z andersonem pewnie skakali nad nią po śmierci lucasa - okej - wzięła jedno skrzydełko - ale pod warunkiem, że zjesz trochę brukselki i brokułów - zaczęła przekładać widelcem warzywa na jego talerz.

bo tak było, ale jednak ciągnęło ich do siebie nawzajem. tak jak dani i gabriela, oni zdecydowanie chcieli innych rzeczy od życia.
- no wiecie co! jak możecie obstawiać co złamie sobie mój tata! - pokręcił głową zawiedziony. - i nie włączyć mnie do zabawy! - o to był obrażony, oczywiście. też chciał obstawiać, może zarobiłby trochę hajsu. - to pyszna góra białka - zapewnił ją. anderson na pewno wokół niej skakał plus pozwolił sobie parę razy obnażyć przed nią swoje uczucia i smutki związane ze śmiercią przyjaciela (wtedy jarał jeszcze więcej zioła! a może od tego czasu zaczął i do tej pory w ten sposób się znieczula. backstory!) - to niesprawiedliwe, ja dałem ci coś lepszego - krzywił się widząc brukselkę.

to prawda! ale dani porzuciła naiwna marzenia o gabrielu więc oczekiwała od ruby tego samego!
uniosła ręce w geście obronnym - ja nic nie obstawiałam - też uważała, że to niezbyt dojrzałe i fajne, zaraz jednak okazało sie, ze największym smutkiem andersona był fakt, że nie brał udział w tej zabawie więc znów położyła dłonie na stole i uśmiechnęła się lekko do niego - to smażona na głębokim tłuszczu góra białka - poprawiła go. sama starała się zdrowo odżywiać! regina się niczym nie znieczulała podczas żałoby więc dlatego może gorzej to przechodziła - a ja dałam ci coś bardziej zdrowego i kolorowego - zaczęła dziabać skrzydełko żeby dać mu dobry przykład i jeść - smacznego - dodała zaraz.

była nieszczęśliwa i oczekiwała tego samego od innych xd
- lepiej dla ciebie. straciłabyś kasę - zauważył beztroskim tonem. - okej, poświęcę się. ale tylko dla ciebie - westchnął jakby zmuszała go do nie wiadomo jakich ciężkich obowiązków (bo w jego oczach tak było!) - smacznego - życzył jej również. zjedli wszystko posłusznie, a potem rozeszli się na swoje zajęcia. next!

walil w automat bo maszyna nie chciala oddac mu butelki wody, ktora kupil.

też chciał kupić coś z automatu dlatego podążał prosto w jego stronę. zaśmiał się widząc jak bije automat - czy to oznacza że piszemy kolejna skargę do dystrybutora automatów? - roześmiał się. pewnie nie raz to robili!

- tak, latwiej by bylo jakby zostawili nam klucz - zasmial sie nawet I walnal ostatni raz w automat. nic to nie dalo wiec powoli godzil sie z tym, ze chyba jednak nie dostanie tego co chcial. - bede musial sie zadowolic woda z kranu - powiedzial niezadowolony.

- ostatnio powiedzieli że nie będzie już więcej awarii - przypomniał sobie tą rozmowę z jakimś ich serwisantem i aż zaśmiał się pod nosem - nie pij tego co leci z kranu, błagam potrzebujemy wykładowców, szczególnie że mam kilku na wylocie - w tym arnolda - mam nadmiarowa butelkę wody w szafce, podzielę się - zaproponował.

- jak widac nie mozna im ufac - pokazal na butelke, ktora utknela. zasmial sie kiedy Alec odradzil mu picie wody z kranu. - na dlugo? - zainteresowal sie. tym razem obchodzily go plotki skoro arnoldowi dostalo sie za podrywanie studentki. - bedziesz ryzykowal? - skinal glowa na automat.

- tak, tak, jutro znowu do nich zadzwone - już sobie to kodował w głowie na swojej checkliscie - w zasadzie na stałe - podrapał się po czole - newton przechodzi na emeryturę, pani white zmienia pracę - wymieniał tak chwilę - jeszcze zostaje waddingham z którym mam w tym tygodniu rozmowę dyscyplinarna - westchnął na samą myśl. nie lubil tej części swoich obowiązków ale praca to praca! - chyba jednak będę głodny - spojrzał na automat nieufnie.

- az tak zle? - zerknal na niego. zastanawial sie czy tez by mial przerabane jesli Alexander by sie dowiedzial, ze podoba mu sie jo. musial uwazac bardziej niz zwykle wiec martwil sie wszystkim. nie chcial tracic pracy. - wymienie sie kanapka za wode - zaproponowal z rozbawieniem.

- złapałem go z jego studentka w pokoju - powiedział, nie była to żadna tajemnica skoro plotki huczały - i jednocześnie paradował za rękę z drugą - pokręciło głowa - młode pokolenie nie rozumie że obnoszenie się z tym jest nieodpowiednie - sam zrezygnował z ash żeby nie stracić pracy! i żeby ona nie miała problemow. a ona myślała że to tylko dla kariery! - hollywood jest na to uczulony przez swojego syna, którego wybryki musi tuszować - wyjaśnił - wolałby nas widzieć jako panów lub panie ze szczęśliwa rodzina i dwójką dzieci, a nie interesujących się dużo młodszymi dziewczynami - dziekan taki twardy hehehehe - w takim razie kanapka za wodę - przypieczętował deal.

- slyszalem - pokiwal glowa. - mial szanse na lagodniejsza kare jesli by sie skupil tylko na jednej? - troche za bardzo go to interesowalo, ale musial sie dopytac. najgorszym co by mu sie moglo przytrafic to wybieranie miedzy praca a jo. staral sie nie wybiegac myslami za daleko, ale nie potrafil o niej przestac myslec.