tower bridge

spędzali wieczór w londynie, byli w jakiejś fajnej knajpce i teraz nawet przeszli się na spacer i zatrzymali w najbardziej turystycznym miejscu.
- tu jest jednak pięknie - westchnął rozmarzony, bo ciągle był w skowronkach po udanej randce z leilą. nie przeszkadzały mu nawet tłumy turystów przepychających się i ustawiających się do zdjęcia.

czyli zorganizował jej super wieczór! ale fajny z niego braciszek! ona się cieszyła, że mogła z nim nareszcie spędzić trochę czasu - tak, tu jest pięknie. a co ty taki zadowolony jesteś ostatnio, co ted? - zapytała zainteresowana.

tedowi ostatnio dobrze wychodziło organizowanie czasu kobietom w swoim życiu xd faye bardziej to doceniała niż leila. w ogóle nie napisałaś co okazało się na pogotowiu! czekam na informacje z pierwszej ręki.
- jaaa? nieee, wydaje ci się. a teraz ustaw się do zdjęcia. - już go zaganiał tam gdzie ustawiali się pozostali turyści, mimo że spędzili całe życie w tym mieście i widok turystycznych atrakcji nie robił na nich wrażenia.

och zapomniałam, dzisiaj mam kiepski wieczór xd faye na pewno to doceniała! bo ona zawsze wszystkich doceniała, bez względu na wszystko. celeste miała ogólne potłuczenia i złamaną rękę, więc nie było aż tak z nią źle. ustawiła się do fajnego zdjęcia i strzelili sobie fajne selfiaczki - ale ten wieczór jest fajny! dawno tak nie było - przytuliła się do brata.

to dobrze, philip mógł ją cisnąć przez wyrzutów sumienia xd
- bo ciągle spędzasz czas ze swoim chłopakiem. - wytknął jej. pominął fakt, że przez pół roku go nie było w kraju xd szczegóły. teraz był na miejscu i mógł spędzać czas z siostrzyczką, a ona miała inne towarzystwo.

hahahah, będzie teraz dla niego łamagą! a ona dalej będzie ryczeć i skarżyć mamusi. boże co oni mają za dzieci dziwne.
- nie moja wina, że w ciągu tego pół roku kogoś sobie znalazłam ted. wiem, że to nie było takie oczywiste, ale bez przesady - klapnęła go w ramię - ale to fakt, powinnam spędzać czas z wami po równo. albo w ogóle mam pomysł! musimy razem zjeść kolację, ugotuje coś! - zaproponowała.

tak się właśnie kończy bezstresowe wychowanie xd jak finn był jakimś rozwojowym guru na bali to nic dziwnego, że dzieciom się w głowach poprzestawiało.
- mogłaś się spotykać z nim przez te pół roku jak mnie nie było, a teraz go rzucić i poświęcać czas mi. - zażartował, a może nie? jak wiadomo wcale nie lubił nico, tylko jeszcze ciągle było mu głupio powiedzieć o tym swojej siostrze. - nieee, nie będę wam przeszkadzać. spędzajcie sobie sami tyle czasu ile chcecie. - wycofał się z poprzedniej propozycji.

ciskał im do głowy jakieś głupoty, a frankie mu przyklaskiwała, nie ma co, rodzice idealni xd
- już o tym rozmawialiśmy ted, nie zerwę z nim bo masz taką fanaberię - wywróciła oczami. nadal nie widziała problemu żadnego w swoim chłopaku, chociaż wszyscy go widzieli! miała go prawie że za ideał. dla niej był przecież miły! - to jest pomysł idealny. przecież ostatnim razem się polubiliście, rozmawialiście, musicie się bliżej poznać - już się tym jarała jak głupia xd

liczyli na to, że jak dzieci trafią do st. albans to się ogarną, bo to najlepsza szkoła życia xd
- tylko żartowałem - przybrał postawę obronną. bylo mu głupio, że wspomniał o tym, nawet w żartach, tym bardziej, że faye mu to wytknęła, a on miał to naprawdę na myśli. wolał unikać takich konfrontacji, ale siostra zaczęła przeginać ze swoimi wizjami wielkiej przyjaźni teda i nico. - faye... - jęknął zbolałym głosem. - wcale się nie polubiliśmy. - odchrząknął i uciekł wzrokiem na tamizę.

no niestety, się przeliczyli. a to frankie wykładała finanse i rachunkowość, badum tss.
- no właśnie! mam nadzieję, że żartowałeś - sprzedała mu kuksańca w bok i się roześmiała. za chwilę spoważniała, słysząc jego słowa i zmarszczyła brwi - co? ale jak to się nie polubiliście... przecież... przecież normalnie rozmawialiście wtedy na imprezie jak do was przyszłam! - zauważyła. onieee, faye teraz będzie miała złamane serduszko przez tedzia, biedna faye.

nic dziwnego, że porzuciła ten zawód, żeby prowadzić szkoły jogi xd
- nie, na pewno nie nazwałbym tego normalną rozmową. właściwie to myślałem, że twój chłopak przywali mi w twarz za to, że stanąłem nie w tym miejscu co trzeba. - wyznał spokojnie. nie mógł tego ukrywać przed faye, bo tak naprawdę uważał, że nico nie zasluguje na jego siostrzyczkę! - potem tylko udawaliśmy, że normalnie rozmawiamy przy tobie, ale nie ma sensu dłużej udawać, że się lubimy. uważam, że twój chłopak jest po prostu złą osobą, faye. - rozłożył ręce bezradnie.

prawda? xd wolała robić coś bardziej rozrywkowego!
szczęka jej opadła na to co jej powiedział - moment, jak to zamierzał ci przywalić? z jakiego powodu? pokłóciliście się wcześniej o coś? - zapytała, bo musiała wszystko wiedzieć! w jej głowie zrobił się jeden wielki mętlik - to nie pasuje do nico, on taki nie jest, musiałeś coś źle zrozumieć! - próbowała wytłumaczyć własnego chłopaka, skoro tak się stało - on nie jest złą osobą, czemu wszyscy to mówicie! czemu wszyscy próbujecie mi to wmówić! - odsunęła się od niego. ups.

- gdybyśmy się pokłócili to przynajmniej miałby powód, żeby na mnie naskakiwać, nie? myślę, że po prostu szukał ofiary, na którą mógł naskoczyć i napatoczyłem się ja. - opowiedział to ze swojej perspektywy. westchnął ciężko i potrząsnął głową kiedy faye zaczęła reagować tak defensywnie. - nie sądzisz, że jeśli wszyscy to ci mówią, to może być w tym ziarno prawdy? - zasugerował. - wiem, że jesteś nim zauroczona i widzisz go zupełnie inaczej niż my wszyscy, ale nie możesz kompletnie tracić głowy. musisz zrobić krok w tył, przyjrzeć się jemu i jego zachowaniu i zastanowić się czy to chłopak dla ciebie. - powiedział. news flash, według teda nie był.

news flash: dla nikogo nie był to chłopak dla faye. nawet jego ojciec go nie lubił, jedynie nina próbowała go zaakceptować no i zoe im kibicowała. żadne z jej przyjaciół nie akceptowało nico. była teraz mocno zestresowana z tego powodu - nieprawda, to nie tak. to wszystko nie tak - próbowała naprawdę bronić nico, że ta sytuacja nie miała miejsca, a jej brat to zrozumiał na opak - nie, nie ma tam ani krzty prawdy! on o mnie dba i nigdy by mnie nie skrzywdził. nie rozumiem o co wam wszystkim chodzi - była teraz skrzywdzona przez brata - jesteś okropny, wiesz? - zaczęła iść w którąś stronę. przed siebie.

- ach, to ten typ, tak? zły chłopiec z dobrymi manierami? - prychnął, bo nie rozumiał czemu dziewczyny zawsze leciały na takich bad boyów! przez nich tacy mili chłopcy jak ted nie mieli szans. - może i nie skrzywdziłby ciebie, ale na pewno wiele innych osób naokoło owszem. nie chodzi tylko o to jak traktuje ciebie, ale też jak traktuje ludzi wokół. i jeśli jest opryskliwy albo agresywny wobec nich, to pewnego dnia może też zacząć być taki wobec ciebie. - próbował ją przetłumaczyć. już ją chciał chronić przed przemocą domową! podążył za nią przyspieszonym krokiem. - przepraszam, faye, wiem, że nie chciałaś tego słyszeć. ale nie możesz żyć z klapkami na oczach. - ciągle ją przekonywał i przyjął na klatę to, że nazwała go okropnym, nawet jeśli trochę go to zabolało! własnie dlatego nie lubił zwracać ludziom uwagi!

- jaki typ do cholery! - wkurzyła się bardzo, próbując przyspieszyć kroku - a może tak! to jest właśnie mój typ! niegrzeczny chłopiec z dobrymi manierami z dobrego domu! - warknęła na niego - przypominam ci, że do tej pory nie mogłam się spotykać z nikim! nikim, rozumiesz, a teraz jak zaczęłam się spotykać z nico to nagle wszyscy mówicie, że jest agresywny, opryskliwy i beznadziejny! - wszystko to mówiła mu nadal idąc i nawet na niego nie patrząc ale przystanęła na chwilę - nie. nie pozwolę ci tak mówić. nigdy nie podniósł by na mnie ręki. nigdy! rozumiesz?! NIGDY! to nie jest twój ojciec! - pocisnęła mu poniżej pasa w tym momencie - jestem dorosła i będę robiła co chciała i z kim chciała! i nieważne czy jest to nico czy inny chłopak, dla was zawsze będę niedojrzałą i dziecinną faye! dlatego nigdy nie pasowałam to tej całej rodziny. nigdy - powiedziała teraz znów ruszając przed siebie.

- skoro wszyscy tak mówimy, to znaczy, że taki jest! nie mówimy ci tego na złość, tylko dlatego, że ty tego nie widzisz! - wymachiwał rękoma zdenerwowany. zwykle zachowywał całkowity spokój, ale ta konwersacja szybko wymknęła się spod kontroli. nie rozumiał jak siostra może być aż tak ślepa! - czy to całe spotykanie się z nim to jest jakiś sposób na odegranie się na ojcu i naszej rodzinie? - tak to zrozumiał kiedy faye zaczęła mówić ogólnie o cavendishach. ciągle szedł za nią, bo jednak był wieczór i nie chciał jej zostawiać samej... bo była niedojrzałą i dziecinną faye, którą trzeba było się opiekować i odwieźć do domu.

ona dzisiaj nie zamierzała wracać do domu. zamierzała się powłóczyć całą noc po londynie i przemyśleć parę spraw jeżeli chodzi o teda i całą tą sytuację. najwyżej się zgubi! - przestań za mną leźć! - krzyknęła na niego - mam dosyć ciebie, nate'a, patricka, zoe, was wszystkich, którzy mi próbują wmówić że nico i ja do siebie nie pasujemy! a właśnie że pasujemy i nic wam do tego! nic a nic! gucio wam do tego! - krzyczała dalej na niego - nie, to nie jest odegranie się na nikim, chyba cię pogrzało. jestem z nim bo go kocham a nie dlatego, że się na kimś mszczę. chcę zostać sama ted. nie wracam dzisiaj na noc do domu - wyłączyła ostentacyjnie telefon. najwyżej wszyscy się będą o nią potem martwić. bo faye na pewno sie zgubi i coś sobie zrobi.

wysłuchał jej i nic już więcej nie powiedział. westchnął, popatrzył na nią.
- dobrze, nie wracaj na noc do domu. ale proszę nie wyłączaj telefonu i daj znać, że wszystko jest ok. - poprosił łagodnym tonem. nie było sensu kontynuować tej kłótni. ted nie był za dobry w konfrontacjach, a nie chciał, żeby we wścieklości wykrzyczeli sobie rzeczy, których potem będą żałować. tym bardziej, że widział już, że nie dogadają się w tej kwestii, bo każde za mocno trzymało się swojego zdania.

- proszę bardzo. do widzenia - uciekła mu i się oczywiście zgubiła a do domu wróciła dopiero nad ranem i w niezbyt dobrym nastroju. telefon miała całą noc wyłączony a jak go włączyła miała mnóstwo smsów i połączeń od teda, rodziców, siostry i nico, martwiących się gdzie jest i potem wizytę nico nad ranem. ech.

ted stresował się całą noc i żałował, że powiedział cokolwiek. już nigdy nikomu nie zwróci uwagi!

zabrał ją na randkę do londynu. romantyk! tak naprawdę miał nadzieję, że w tłoku turystów nikt z uczelni ich tu razem nie zauważy. jeszcze nie wiedział co zrobi w sprawie wiszącego nad nimi rozstania, ale póki co spotykanie się w sekrecie wydawało mu się najlepszym rozwiązaniem. popijali herbatkę w dużych kubkach na wynos i opowiadał jej z ulgą, że może powrócić do pracy.

kazda okazja na wyrwanie sie z St Albans byla dobra wiec nie zastanawiala sie dlaczego zabral ja akurat tutaj. cieszyla sie, ze wszystko poszlo po mysli arnolda I ze moze wrocic do pracy. jeszcze nie wiedziala o tym, ze zerwanie z nia bylo jednym z warunkow. - kiedy wracasz? - spojrzala przejezdzajace obok samochody.

na razie przedstawił to tak, że jego przemowa była przekonująca i że docenili jego naukowe osiągnięcia i wkład w rozwój entomologii. nie wspominał o całowaniu się z żadną studentką. w końcu cały ten ambaras zaczął się od tego, że zdradził ruby.
- w poniedziałek. do końca tygodnia jestem jeszcze zawieszony w ramach nauczki - pokazał cudzysłów w powietrzu, ale tylko jedną ręką, bo w drugiej trzymał kubek.