wieża zegarowa

kylie też uważała dziecko za problem, ale teraz nie chciała się wcale go pozbywać chociaż było czasami trudno. żałowała trochę że nie jest teraz w domu i nie może się chwile przespać, ale z drugiej strony lubiła się przyglądać małej kiedy tak spokojnie spała. - nie ma się z czego jeszcze cieszyć. dopiero po badaniach się okaże który z was jest jej ojcem - przypomniała mu.

złapał się pod boczki.
- nie powinnaś stawiać nas w takiej sytuacji. - stwierdził w końcu. był już tym wszystkim zmęczony. nic dziwnego, że nie miał okazji zmienić zdania co do posiadania dziecka, skoro kylie tylko co chwilę wodziła ich za nos, nie zdradzając, który z nich jest ojcem albo mówiąc w jednej chwili, że odda dziecko, a w kolejnej je zostawiając.

- w jakiej sytuacji? - uniosła w górę brwi, przyglądając mu się. rządziły nią hormony i przez dużo musiała przejść więc miała prawo zmieniać zdanie. powinien być jej wdzięczny, że może urodziła mu zdrowe, śliczne dziecko, a nie jeszcze mieć pretensje do niej.

- nie wiemy kto jest ojcem i czy mamy się przejmować czy nie, raz chcesz oddać dziecko, potem nagle znikąd pojawiasz się z wózkiem i udajesz, że wszystko jest w porządku. - oczywiście, że miał do niej pretensje, bo zaczął się przejmować, a nie wiedział czy w ogóle powinien. jeszcze przez to przejmowanie trafi za kratki.

- widzisz ją po raz pierwszy, więc nie rozumiesz dlaczego zdecydowałam jej nie oddawać - pogłaskała małą delikatnie po główce. - poza tym już niedługo okaże się czy leila jest twoją córką czy leo, więc nie będziecie dalej musieli żyć w niepewności - westchnęła. ją to też męczyło, ale była w cięższej sytuacji. oni przynajmniej nie musieli się cały czas zajmować dzieckiem.

kylie wystarczyło, że zobaczyła ją po raz pierwszy, żeby zdecydować się jej nie oddawać. cóż, na nią inaczej mała podziałała niż na neila. zacisnął ręce znowu mocniej na kierownicy, na której najwyraźniej się wyżywał.
- niedługo się też okaże, czy w ogóle jeszcze ją kiedyś zobaczę. - przypomniał jej, bo zakończenie procesu zbliżało się nieubłagalnie.

to fakt, ale ona ją urodziła i nosiła w sobie przez dziewięć miesięcy, więc jednak była do niej bardziej przywiązana. on nawet pewnie ani razu jej po brzuchu nie pogłaskał. wyprostowała się gdy przypomniał jej o procesie. ostatnio nie miała za dużo czasu nad tym myśleć i przejmowała się innymi rzeczami. - ile masz jeszcze czasu? - chwyciła wózek i zaczęła nim bujać.

wiadomo, że kylie jako matka inaczej to wszystko przeżywała. neil jako ojciec-nieojciec rzeczywiście miał do tego inne podejście. no i nie było szans, żeby ją po brzuchu pogłaskał. ale w pewnym momencie rzeczywiście zaczął się starać! dopóki wszystko się nie spieprzyło i nie pożałował dziecka znowu.
- tydzień. - spojrzał na małą, ale szybko odwrócił wzrok. nie chciał zapamiętywać jej twarzy na wypadek, gdyby okazało się, że jest jego, a on wyląduje za kratkami na dziesięć lat. ta twarz by go prześladowała w snach.

szkoda, że żałował. wszystko byłoby o wiele łatwiejsze gdyby już było wiadomo kto jest ojcem i pogodzili się z tym. albo gdyby chociaż neil chciał to dziecko. chociaż z drugiej strony gdyby obydwoje ją chcieli to znów byłby kolejny problem. może powinna po prostu udać, że to dziecko leo i dać neilowi spokój. - to krótko - spuściła wzrok. zaraz mała jej zaczęła marudzić i kołysanie nic nie dawało, więc ją wzięła na ręce.

dla wszystkich najwygodniej by było, gdyby okazało się, że to dziecko leo. on by się ucieszył, kylie miałaby kogoś do pomocy, a neil mógłby sobie gnić w więzieniu. patrzył nieobecnym wzrokiem na małą, jakby się zawiesił.
- dlatego nie dziw się, że nie chcę się zapoznawać z twoim dzieckiem. - usiadł z powrotem na rower i odjechał w siną dal.

zjarał się i gapił z zaciekawieniem na tą wieżę zegarową, pewnie smiesznie mu zegar migał przed oczyskami czy coś.

elsa była na zajęciach i właśnie z nich wracała. pewnie nie pokazywała się na nich przez cały tydzień, więc zaskoczył ją jakiś sprawdzian czy coś, ale kompletnie się tym nie przejmowała. z uśmiechem wracała do mieszkania i jeszcze bardziej się ucieszyła jak zobaczyła sebę. była przekonana, że zdążył się na nią odbrazić. podeszła od tyłu i zasłoniła mu oczy. - zgadnij kto! - szepnęła ze śmiechem prosto do jego ucha.

jestem pełna podziwu dla elsy, która postanowiła pójść w końcu na zajęcia. seba pewnie kolejny raz kiblował na tym samym roku, ale kto by się tym przejmował skoro ten miał zioła pod dostatkiem. no właśnie. dalej był na nią obrażony! jakżeby inaczej! czuł, że jest na zagrożonej pozycji i wcale mu się to nie podobało! zaraz chwycił ją za łapki i zdjął ze swoich oczu - okropny zdrajca - burknął dalej gapiąc się na zegar.

pewnie zabłądziła i zamiast do klubu trafiła na uczelnię, każdemu mogą się kierunki pomylić... pewnie wszyscy się cieszyli, że seba zostanie z nimi dłużej ;x elsę aż odrzuciła ta jego niechęć w stosunku do niej. stanęła zaraz przed nim zasłaniając mu widoki na wierzę. ale pewnie była trochę niższa to się gimnastykowała stając na palcach, żeby w końcu zwrócił na nią uwagę. - o co ci chodzi? - zapytała, bo kompletnie go nie rozumiała. jakoś się nie przejął tak bardzo jak elsa mówiła o szukaniu męża, a jak już go znalazła to się nagle obrażał.

tak, mogło tak być. jasne, że wszyscy się cieszyli. przecież wszystkie laski na roku leciały na niego. seba pewnie martwił się tym, że jak faktycznie kogoś znajdzie to już nie będą się ruchać. nie chodziło tylko o sam fakt ruchania, ale o to że elsa faktycznie była najfajniejszą dziewczyną jaką znał do tej pory! - o nic - burknął unosząc tylko wyżej łeb i dalej gapiąc się na zegar.

nie tylko na roku z pewnością xd oczywiście, że była najfajniejsza. trochę problematyczna, ale jeśli chodzi o dogadywanie się z facetami szło jej to idealnie. - sebastian! - warknęła trochę zdenerwowana. - powiesz mi w końcu o co ci chodzi, czy masz zamiar się zachowywać jak jakaś czternastoletnia smarkula? - zapytała chwytając go za twarz i zmuszając, żeby w końcu na nią spojrzał.

całe miasto się nim zachwycało, nie oszukujmy się. seba najwyraźniej lubił problematyczne dziewczyny, seksowne i problematyczne. elsa spełniała oba kryteria. pewnie rzadko kiedy używała pełnego imienia seby więc ten się zdziwił - co najwyżej jak czternastoletni smarkacz - poprawił ją i w końcu na nią spojrzał skoro tak uporczywie trzymała go za buzię - zawsze musi wyjść na twoje - mruknął niezadowolony.

tak musiało być. hehe. nie da się ukryć, że elsa do łatwych nie należała, przynajmniej jeśli chodzi o charakter. resztę przemilczę. tylko w krytycznych sytuacjach. a stwierdziła, ze skoro on się do niej nie odzywa to musi być krytyczna sytuacja. co innego jak się do siebie oboje nie odzywali bo byli zajęci sobą.... ale zawsze kiedy się spotykali to oboje się z tego cieszyli, a teraz seba nawet nie chciał na nią spojrzeć! - faceci się tak nie zachowują. niezależnie od tego ile mają lat. - powiedziała zaciskając usteczka. - oczywiście, że musi, a teraz czekam na wyjaśnienia. - puściła go i założyła ręce na piersiach czekając aż powie jej o co chodzi.

on nie był łatwy do użytkowania, ona też zresztą. nic dziwnego że się przyjaźnili i jako jedyni siebie rozumieli xd pewnie nawet mieli jakieś urocze momenty, w których się sobie zwierzali kiedy było źle! ale to sie zdarzało rzadko. i faktycznie rzadko zdarzało się że się do siebie nie odzywali więc to tym bardziej było dziwne - i jeszcze mnie obrażasz - przeczesał swoją czuprynę, która po chwili była tylko w jeszcze większym nieładzie - wywierasz na mnie presje - burknął pod nosem, bardziej sam do siebie niż do niej ale cóż - nie bede ci sie z niczego tłumaczył, nie jesteś ani moją matką, ani siostrą, ani dziewczyną, ani żoną, nawet współpartnerką w zbrodni nie jesteś! - oznajmił.

na pewno! elsik pewnie mu się zwierzała z największych życiowych dramatów a chyba kiedyś nawet płakała mu w ramię a on ją pocieszał, także to już oznacza najwyższą formę przyjaźni, bo jak dobrze wiadomo elsa nie płacze przy byle kim. - nie obrażam cię tylko stwierdzam fakty. - powiedziała mierząc go wzrokiem. - będziesz mi się tłumaczył bo tego chce! i cieszę się, ze nie jestem twoją siostrą ani matką! a odnośnie dziewczyny czy żony to jakoś nigdy nie wyrażałeś na to ochoty.... a współpartnerką w zbrodni chętnie właśnie bym była! - burknęła.

i on zwierzał się jej, a wiadome było to że tez nie zwierzał się byle komu ;x - obrażasz i to w najgorszy sposób bo sugerujesz, że nie zachowuję się jak facet - burknął krzyżując rece na wysokości klaty - nie możesz być moją żoną bo masz już męża - zauważył błyskotliwie a potem od niej odskoczył przerażony - poza tym o czym ty myślisz, meeeeeeeeeeeeeeeeeeh - pokręcił głową i zaśmiał się - zakochałaś się we mnie że to sugerujesz? - uniósł brew ku górze - nie szukam nikogo na całe życie głuptasie - zaraz doskoczył do niej i poczochrał jej włosy piąchą he he.

- bo w tym momencie zachowujesz się jak dzieciak. powinieneś mi powiedzieć o co ci do cholery chodzi. - warknęła. - zgadza się, super męża. - wypięła dumnie piersi. roześmiała się i pokręciła głową. - zwariowałeś..... - powiedziała rozbawiona i kiedy ją poczochrał ją po głowie uśmiechnęła się szeroko. - i co, przeszło ci już? - zapytała.

- nie, ale chodźmy się napić - i poszli chlać do baru.

awwww, jaram się tym zdjęciem ;x siedziała na ławeczce i pilnowała annie, która latała i bawiła się z koleżankami, które też właśnie były na spacerze z rodzicami.

ja nie widzę i nie mogę się jarać ;c mercedes wracała ze sklepu z jakimiś smakołykami dla juda. uśmiechnęła się na widok wesołych dzieciaków i zaraz ujrzała maddie. miała w planach skontaktowanie się z nią, żeby zobaczyć małą, ale jak na razie za dużo czasu zajmowała jej opieka nad połamanym judem. - madeline - podeszła do niej, uśmiechając się szeroko.