psychiatryk

romeo miał odwiedzić mamusię, przecież! dlatego też przyszedł tutaj i wszedł do jej pokoju, czy co tam miała z paczką słodyczy.
- cukierek albo psikus! - zaśmiał się i usiadł gdzieś obok jej wielkiego cielska. ubuział jej policzek.

betty wczoraj cały dzień czekała aż romeo przyjdzie, bo jej obiecał i tego nie zrobił! przepłakała całą noc, a że miała łzy proporcjonalne do swojej wielkości, to zrobiła powódź w całym psychiatryku. na szczęście sytuacja została już opanowana, a syneczek pojawił się dzisiaj. ona oczywiście była przebrana na halloween... a nie, to nie przebranie, ona zawsze tak wyglądała.
- cukierek! cukierek! - zaklaskała od razu i już sięgała po własny koszyk słodyczy, chodząc od drzwi do drzwi pokoi. oczywiście w koszyku nie było cukierków, a tabletki, ale kto by się przejmował. - pamiętasz jak chodziliśmy z tatusiem na halloween po domach i zbieraliśmy cukierki? - zebrało jej się na wspominki, chociaż romeo miał chyba z roczek czy dwa jak tyler uciekł, więc nie wiem czy mieli okazję do tego. na pewno mieli okazję romea przebierać za księżniczkę i tak dalej, to znaczy betty miała okazję, bo tyler nie chciał brać w tym udziału...

weź jej tą od kamela wrzuć xd a nie betty betty. albo katy bates xd ej, wczoraj też był. pisałam nim tak! więc mi nie kłam, że płakała. haha xd widziałam kwejka, że halloween to ja mam codziennie przed lustrem <3 zmarszczył nos, bo przecież nic takiego sobie nie przypominał ale dla spokoju jej przytaknął. nie chciał jej martwić, że właśnie ojciec jechał ze swoją żonką na imprezkę halloweenową do londynu i będą się cały weekend po tym bzykać, ale to złamałoby jej serce.
- jak się czujesz, mamusiu? - zapytał uroczo.

nie, to pandora xddd nie chce m się niczego szukać do avka. pewnie naprawdę była kathy bates z brodą. xd był? ojej, jaki kochany syneczek! pewnie widywał się z nią częściej niż z julią. betty to w ogóle myślała chyba, że nadal jest z tylerem... dwadzieścia lat minęło, ale ona żyła w swoim wymyślonym świecie. była moją pierwszą mitomanką, ruby przy niej wymięka. ostatnio mi się przypomniało jak tyler jej się oświadczył i chodziła po mieście i śpiewała jakby żyła w musicalu!
- czuję się świetnie, mam mojego synalka przy sobie i możemy się bawić w halloween. - złapała go za policzki w ramach czułości.

to było dobre xd ja pamiętam jeszcze, jak siedzieli i żarła tą frytkę albo jak kłóciła się z julką, że chce jej ukraść tylera xd ach, ta betty. i na pewno betty nie znosiła julii, bo raz czy dwa przez nią tutaj nie przyszedł, bo wymyśliła jakieś randki czy coś! na pewno była tak samo zazdrosna o romeo jak o tylera.
- em... co chcesz robić? - podrapał się po policzku, który go rozbolał przez uścisk jej tłustych rączek.

frytka to był klasyk! i chyba chodziło ci o lilkę, nie o julkę? właśnie, ciekawe, jak betty reagowała na ukochaną romea... szczególnie, że dla niej romeczek nadal miał pięć lat! taaak, myślę, że jej nie znosiła. romeo był tylko i wyłącznie jej i nie mogła pozwolić, żeby ktokolwiek próbował jej go zabrać.
- chcesz pochodzić po domach i robić cukierek lub psikus? - była cała podniecona. - widzę, że jeszcze się nie przebrałeś... ale to nic, bo przyszykowałam ci strój! - od razu się podniosła z łóżka, które na pewno od razu wystrzeliło w górę, bo wcześniej uginało się pod jej ciężarem. wyciągnęła z szafy strój, który zrobiła z prześcieradła i który wyglądał jakoś tak:

- no, założ, założ, musimy zrobić zdjęcie! - klaskała w dłonie i chichrała się, cała dumna. a romeo tak kochał matkę, że się w to ubrał i chodzili po całym psychiatryku i zbierali cukierki i wszyscy myśleli, że on też jest pacjentem...

przechodził sobie koło psychiatryka, bo liczył na to że spotka jakieś wariatki które będą chciały mu się oddać xd spotkał jednak grubą pielęgniarkę, która go opieprzyła że się tędy kręcił!

amanda siedziała akurat na konsultacjach, miała mnóstwo roboty. musiała pilnować debbie, która próbowała się jej zabić już ze dwa razy i ciągle krzyczała że chce do mamy, miała psychicznie chorą dziewczynę, której spalono perukę, życie gniecie normalnie. wpadła prosto na sebastiana, który szukał problemów - ciebie tutaj nie powinno być - zauważyła zsuwając okulary z nosa - nie wyglądasz na chorego psychicznie, szukasz kłopotów? - zapytała poważnie

tą laską z peruką na pewno była lola xd
pewnie jak się od niego odbiła to chwycił ją mocno za ramiona i uśmiechnął się - a może jestem wariatem tylko dobrze się maskuje, co? - zafalował brewkami, pewnie w buźce trzymał standardowo odpaloną fajkę więc wyglądał totalnie na badassa he he he.

- nie wyglądasz mi na chorego - powiedziała sztywno. ejmi należała do odludków, cieszących się tylko i wyłącznie pracą. oblizała nerwowo wargi - powinieneś sobie stąd iść. chorzy potrzebują odpoczynku psychicznego i fizycznego - zauważyła - tutaj też nie wolno palić - wyjęła mu papierosa z ust i zgasiła go w niedaleko stojącej popielniczce - pójdziesz stąd, czy mam zawołać ochronę? - zapytała

- na serio? - zamrugał oczętami - a teraz? - zrobił specjalnie zeza żeby udawać jakiegoś upośledzonego i roześmiał się - połowa z tych pacjentów nawet nie zdaje sobie sprawy że jest w psychiatryku i że mają odpoczywać - bo pewnie połowa myślała że są bogiem, albo piratem. zrobił smutną minkę kiedy wywaliła jego fajkę - ej to była moja ostatnia! - oburzył się bardzo - nie będziesz mi mówić co mam robić - ale ochrona na pewno mu powie, że ma wypierdzielać xd

- masz rację, ja nie mogę ci mówić co masz robić ale tamci panowie chętnie cię stąd wyprowadzą. przestań śmiać się z chorych umysłowo pacjentów, to nie jest wcale zabawne. zastanów się dwa razy co ty w ogóle wyprawiasz chłopcze - skarciła go wzrokiem i wzięła go za rękę - albo wyjdziesz ze mną dobrowolnie albo każę cię stąd wyprowadzić siłą, co nie skończy się przyjemnie. gwarantuję ci nockę przeżytą w bardzo miłym towarzystwie panów, którzy jak ty zakłócają spokój - ciągnęła go za rękę dalej - zaprowadzić cię do domu chłopczyku? - zachichotała. sebastian był jak duuży dzieciak.

bo przecież seba to taki duży dzieciak xd
zerknął na tych panów ochroniarzy i pomachał do nich na przywitanie. musiał coś jarać, nikt normalny się tak nie zachowuje - okej, wyjdę stąd ale tylko z tobą i masz mnie stąd wyprowadzić za rękę - zafalował brwiami, w ogóle już zaczął mówić do niej na "ty", co sie będzie pierdzielił! - nie musisz mnie prowadzić do domu, znam drogę, ale możesz iść tam ze mną - cały seba.

- dobrze kochanie, wyprowadzę cię stąd za rękę. mój mały kochany chłopczyk - potraktowała go jak małe dziecko, gładząc go po głowie. tak mówiła do swoich zdziecinniałych pacjentów, którzy chorowali na poważne zaburzenia osobowości. pomyślała od razu, że z sebą musi się tak dziać skoro przychodzi do psychiatryka i udaje wariata. trzymała go za rękę niczym mamusia swojego synka i wyprowadziła go na zewnątrz - muszę przecież upewnić się czy trafisz do domu, nie mogę cię zostawić samego - zauważyła. amanda była zbyt poważną jak na swój wiek, dlatego wszystkich traktowała jak swoich pacjentów ;p

przecież to zboczenie zawodowe xd
seba wcale nie czuł się jak mały bachor był wręcz wniebowzięty, że dziewczyna wyprowadza go stamtąd za rączkę. jak wyszli za bramę to puścił jej rękę i pewnie klepnął ją w tyłek - znam drogę do domu, ale mogę ci zaproponować piwo, wino, albo whisky nawet co? - pewnie liczył na ruchanko, jak to seba xd wyruchałby nawet pacjentkę tego psychiatryka jeśli byłaby tak ładna jak amanda.

amanda obruszyła się zachowaniem seby, nie życzyła sobie żeby ktokolwiek klepał ją po tyłku - wypraszam sobie! co to za zachowanie młody człowieku! - powiedziała oburzona, poprawiając włosy - poza tym, nie życzę sobie takiego tonu. wyprowadziłam cię przed szpital, możesz już iść gdzie tam sobie tylko chcesz - mruknęła, zapalając papierosa - gdybyś nie był aż takim chamem, może dałabym ci się zaprosić na drinka ale nic z tego - oparła się o jakiś słupek - duchowo jesteś dzieckiem, osobowość zaburzona, dysocjacyjna. narcyz jak się patrzy - zlustrowała go od góry go dołu - imponują ci silne kobiety. lubisz przygody na jedną noc, ale uciekasz w tą samotność bo już raz ktoś cię skrzywdził. kobiety traktujesz zero jedynkowo. albo się z tobą prześpi albo nie... typowy maczo... tylko co z tego, skoro żadna cię nie chce - zrobiła mu analizę psychologiczną za darmoszkę xd

seba nie miał oporów, także sorry, klepał kiedy chciał xd
- młody człowieku? - mało nie padł na chodnik ze śmiechu, nikt nigdy się tak do niego nie zwracał! - ale nie chce iść sam - zauważył, chciał iść z nią. będzie ją śledził xd pewnie stanął na przeciwko niej i uważnie słuchał tego co miała mu do powiedzenia, jedynie kiwał głową - okej, okej więc jesteś psychologiem, ciekawe - podrapał się po policzku, a potem zabrał jej z ust fajkę, którą paliła i zaciągnął się parę razy. zwrócił jednak zaraz papierosa - ale w zasadzie to nie masz racji - wzruszył ramionami, jasne że chciał ją wprowadzić w błąd.

- kochany, ja zawsze mam rację. poza tym jestem psychiatrą. jesteś typową osobowością narcystyczną, która kocha tylko samego siebie. nikogo innego. kobieta to dla ciebie przedmiot, zabawka... można powiedzieć, że kiedyś którąś kochałeś ale pokutujesz za grzechy... najdalej nadajesz się do psychoterapii - powiedziała zabierając mu papierosa - z zachowania mogę wywnioskować, że jesteś jeszcze nastolatkiem, bo zachowujesz się jak buntownik z wyboru. wielkie chodzące dziecko - uśmiechnęła się - rób co chcesz, ja nigdzie z tobą nie idę. jestem zmęczona po dyżurze i zamierzam wrócić do domu - poklepała go po ramieniu - ty też powinieneś już wracać do siebie, tylko po co, skoro i tak nikogo tam nie zastaniesz? smutny jest twój żywot, taki.. hm, pierwotny. pieprzenie przypadkowych lasek bez miłości - zauważyła - zastanów się nad tym - puściła mu oczko.

zapomniałam, że w tym wydaniu to jest psychiatrą xd
- mogę być buntownikiem zupełnie jak james dean, to mi odpowiada - przeczesał swoje włosy i zaśmiał się - nie ma nad czym się zastanawiać - pomiział ją palcem po policzku - na razie seksowna pani psychiatro - pomachał na do widzenia i zwiał, możesz teraz zacząć blejsem.

amanda wzruszyła ramionami i poszła do domu.

niespodzianka, bo na pewno nie wiesz, że pandorę w psychiatryku zamknęli... nawet nie miałam na to wpływu! no to siedziała tu od kilku dni i odmawiała rozmowy z kimkolwiek. nienawidziła terapeutów i wszystkich, którzy chcieli jej pomagać i tych, którzy w ogóle uważali, że potrzebuje pomocy... dobrze, że chociaż poszła na jakieś układy z współwięźniami i zbierała ich tableteczki i nie miała odwyku, cwaniara.

ależ oczywiście, że o tym wiedziałam! nie wiem za jakiego masz mnie nieogara no wiesz..... nie wiem za to jak james się o tym dowiedział, bo raczej nie wydzwaniali do każdego z jej znajomych, żeby go poinformować, że pandora jest w psychiatryku.... ale to nieważne. dowiedział się i przyszedł. pewnie chciał ją nakłonić do współpracy z lekarzami, albo ją stąd wykraść, bo sam by się wkurwił jakby go na odwyk wzięli. więc podszedł do jakiejś lady recepcyjnej i o nią wypytywał.

a skąd ja mogę wiedzieć co ty wiesz, a czego nie... niezmierzone są twe wyroki. 
pandora nie wiedziała, że james tu przyszedł albo w ogóle, że wie o jej pobycie w psychiatryku. nie wiedziała kto o tym wie i zastanawiała się tylko, co zrobić, żeby zemścić się na suzie za jej aktualne położenie. była w swoim pokoju, z którego nie wychodziła, chyba że wywlekali ją siłą na terapię, na której i tak się nie odzywała. była w swojej fazie depresji. leżała na łóżku i zwisała jej jedna noga, którą stukała w ramę łóżka. gapiła się w sufit. i tyle. tak wyglądało jej życie teraz.

żartowałam..... oczywiście, że nic nie wiedziałam. teraz chyba bede bardziej ogarniać, bo mam na rano xd ale to też dość wątpliwe.
no więc ten... james dowiedział się wszystkiego i odnalazł ją w tym pokoju. cóż, najlepiej nie wyglądała. dziwił się, że nie robiła żadnej awantury, chociaż z drugiej strony ileż można, co nie? ale trzeba jeszcze przy tym pamiętać, że pandorę stać na wszystko... wszedł do pomieszczenia i chwile przyglądał się jej bez słowa, czekając na jakąkolwiek reakcję.