Mieszkanie Charliego.

Sypialnia:

Salonik:

Kuchnia:

I ulubione miejsce czarliego:

łazienkę też ma, ale już nie chce mi się szukać.

Lexie była na zakupach, więc stwierdziła, że Charliemu też jakieś zrobi! W końcu nie może mu pozwolić na głodowanie. Postawiła siatkę z zakupami, która byłą dosyć ciężka i zapukała do drzwi, bo zapomniała wziąć kluczy, które jej dał.

A czarli jeszcze spał, bo sobie wczoraj pobalował bo był piatek!
Chwilę zajęło nim taki rozczochrany ubrany w bokserki i białą koszulę z wczoraj jej otworzył.- Lexie? Skarbie - ucałował ją w policzek, taki rozczochrany pewnie wyglądał uroczo! Spojrzał na te zakupy ze zdziwieniem - wstajesz tak wcześnie? - zapytał wpuszczając ją do środka i biorąc siatki.

Aż się uśmiechnęła na jego widok! Pokręciła głową z rozbawieniem i weszła do środka, zsuwając ze stóp buty. Bo lubiła chodzić boso.
- Charles, jest prawie 12. Nie wstaję zbyt wcześnie, to ty śpisz cały dzień - zaśmiała się. Stanęła na paluszkach i cmoknęła go w kącik ust, a potem powędrowała do kuchni.
- Nieźle wczoraj zabalowałeś! - powiedziała, wciąż z rozbawieniem.

Patrzył na nią z uśmiechem, na jej śliczne stópki też! - naprawdę już 12? - zdziwił się i musnął też jej usta gdy już byli w kuchni- fajnie, że wpadłaś - stwierdził i załaczył ekspres by zrobić kawy. - chyba pójdę wziąć prysznic.. - stwierdził i zaczął grzebać w torbach szukajac czegoś dobrego!

Stópki, fuj. Zaczęła wypakowywać te zakupy. Już wiedziała gdzie co jest, czuła się jak u siebie! W końcu mieszkała tu jakiś czas, a teraz bywała u niego często, cnie.
- Idź, idź. Przyda ci się - odparła z rozbawionym, ale nieco złośliwym uśmieszkiem. Oparła się tyłkiem o blat i skrzyżowała ręce na piersiach.

Zmarszczył brwi patrząc na nią. W czwartek wyznaje mu miłość, a sobotę się złośliwie uśmiecha. Więc przestał się uśmiechać. - jeśli tak.. to idę. - zabrał jakieś jabłko, które miał i poszedł z nim do sypialni, zabrał czyste ubrania i poszedł do łazienki.

A Lexie sobie westchnęła tylko. Zdjęła sweter i została w sukience z odkrytymi ramionami. I zaczęła mu robić śniadanko. Pewnie przygotowała jakieś tosty i jajecznicę i herbatkę i zostawiła mu to na stole w kuchni, przykryte, żeby nie wystygło. Sama poszła do salonu, z papierami, które mieli ogarnąć. I zaczęła je porządkować, nawet sporo zdążyła zrobić!

Nie brał tego prysznica tak długo znów. Wyszedł w jasnych jeansach i jakiejś koszulce. Przeczesał trochę włosy, więc były w nieładzie, ale nie rozczochrane za bardzo. Wszedł do salonu i spojrzał na Lexie. -co dziś robimy? - zapytał, ale pewnie czuł jedzenie w kuchni, wiec tam poszedł, ale zawrócił. Musnął ją w głowę. - nie musiałąś, ale dziękuję bardzo. Zjedz ze mną.. - wyciągnął do Niej dłoń.

- Nie wiem, a co chcesz robić? Chyba będę musiała jechać wieczorem do wytwórni - westchnęła ciężko. Szefowi coś nie pasowało i jak zwykle ona musiała jeździć w te i z powrotem. Spojrzała na Charliego i uśmiechnęła się lekko.
- Już jadłam, ale napiję się z tobą herbaty - odparła chwytając tą jego dłoń i idąc z nim do kuchni.

-dzisiaj? - jęknął tylko no bo co poradzi. Nalał wiec herbaty do jeszcze jednego kubka i dał jej, a sam usiadł i sobie amciał. - pyszne! jesteś wspaniała- powiedział oczywiście gdy już sobie zjadł, bo nie mówił z pełnymi ustami! Był dobrze wychowany, jak przystało francuzowi. I pocałował ją w policzek w ramach podziękowania. - myślałem, że jakoś przyjemniej spędzimy ten dzień.

- Może mi się uda wymigać, albo zadzwonię do kogoś, żeby mu podrzucił jakieś papiery, niech się zajmie czymś innym - westchnęła. Też jej się nie uśmiechała jazda do Londynu tylko po to, żwby wysłuchać jego marudzenia. Uśmiechnęła się słysząc komplement, przymknęła nawet oczy, gdy całował jej policzek.
- Też tak myślałam - przygryzła wargę i oparła głowę na dłoni, a łokieć na stole.
- Moja młodsza siostra przyjechała. Pamiętasz Camille? Będzie ze mną teraz mieszkać - mruknęła. Kochała siostrę nad życie, ale wiedziała, że ojciec ją tu skierował. Kolejny nabytek mafii St. Albans. A ona nigdy nie chciała, żeby jej mała Camille wylądowała w samym środku tego bagna.

-siostra? - spojrzał na nią, a potem kiwnął głową. - ah, to małe, czerwone coś, co ciagle wrzeszczało w wózku? - zapytał wstając i wkładając naczynia do zmywarki. - to miło chyba? - zapytał bo przecież nie wiedział o co chodzi. - ile ona ma lat? no i co tutaj będzie robiła? - stanął nad Nią i połozył dłonie na jej ramionach, troszeczkę masując.

Ahah, teraz przeczytałam kartę Camille xd. Lexie siedziała na krześle, obejmując się rękoma i patrzyła w okno.
- Osiemnaście. Uciekła przed ojcem - odparła. Przymknęła oczy, czując jego dotyk.
- Ją też w to wpakował - szepnęła.

Westchnął głośno i zamknął oczy - no, rozumiem.. - odsunął się i napił wody prosto z butelki. - to co, teraz będzie pracowała z wami? - powiedział jak zawsze o tej sprawie chłodnym tonem. Zmywarka przestała pracować, wiec wyjął naczynia.

Szybka ta zmywarka Kochanie;d. Lexie ukryła twarz w dłoniach i oparła się łokciami o stół.
- Nie. Nie pozwolę jej na to. Ojciec nie ma w tym wypadku nic do gadania - powiedziała twardo i wstała od stołu. Otworzyła lodówkę, żeby wyjąć z niej sok, ale od razu wsadziła go tam z powrotem. Jakby sama nie wiedziała czego chce.

Jaaacie, bo ma turbodoładowanie na atom!
-Lexie, Skarbie. - objął Ją i przytulił do siebie głaszcząc po głowie. -mogę Ci jakoś pomóc? - zapytał, bardzo chciałby jej pomóc. Bardzo!

Ojaaa, to fajna!
Wtuliła się wniego i wdychała jego zapach. Był taki świeżutki pewnie po tym prysznicu!
- Po prostu bądź - mruknęła mu w szyję.

Był świeżutki wiadomo! Jak zawsze zresztą. Odsunął ją troszeczkę od sebie, trzymając za ramiona - Lexie, ja chcę pomóc jakoś bardziej. - powiedział z naciskiem! Bo czuł się taki bezużyteczny.

Westchnęła i znów zaczęła maltretować swoją wargę, przygryzając ją raz po raz.
- Ja sama nie wiem co mam robić Charles. Ona jest zbuntowaną nastolatką, sama byłam taka jak ona i wiem, że ciężko mnie było okiełznać. Ale moja mama jakoś sobie z tym radziła. Nie wiem, czy ja poradzę sobie z nią - powiedziała skubiąc rękaw jego koszulki.

Westchnął troszkę. - Właśnie dlatego chciałbym Ci pomóc. Przedstaw nas sobie - zaproponował i musnął wargami jej czoło. -na ulicy teraz nawet bym jej nie poznał. - patrzył na nią i był zły sam na siebie, że nic nie moze zrobić, by jakoś było Lexie lżej.

Uśmiechnęła się i pokiwała głową.
- Jasne. Zresztą, mieszka u mnie, więc to raczej konieczne, żebyście się poznali - powiedziała. A potem zarzuciła mu ręce na szyję i zbliżyła usta do jego ucha.
- Tylko teraz rzadko będziemy sami, kiedy do mnie wpadniesz - mruknęła.

Ułozył dłonie na jej talii. - mhmm, ale jest już duża, nie trzeba jej zasłaniać oczu - stwierdził z łobuzerskim uśmiechem i przesunął wargami po jej karku. - a u mnie jesteśmy całkowicie sami..- wyszeptał jeszcze.

Zamruczała mu jeszcze prosto do uszka. I wsunęła chłodną dłoń pod jego koszulkę, kładąc ją na brzuchu.
- Mhmm, jest duża i poradzi sobie beze mnie, kiedy będziemy sami - powiedziała nieświadomie obniżając nieco głos. I pocałowała go w szyję.

Zamruczał i automatycznie wolniej, ale głębiej zaczął oddychać. Uśmiechał się nadal tak łobuzersko i zaczął się wycofywać do tyłu, ciągnąc ją do tyłu. -myślisz? chyba się z tobą zgodzę - wyszeptał i musnął jej usta. Doszli do salonu.