wendy

musiał być ktoś z pomysłem, bo trzeba było naprawiać po kimś niekompetentnym xd
- eee, ja już się nastawiłam. - zmarszczyła nosek i musiała popić znowu. - nie wieeem, zaskocz mnie! - dalej przemawiał przez nią alkohol i chęć przygody, jednocześnie zmuszając oscara do podejmowania najtrudniejszych decyzji. zresztą wendy jest szalenie niezdecydowana i nie wie czego chce w życiu i każdy to wie.

- dobra coś wymyślę ciekawego specjalnie dla ciebie. ty to jesteś jak jedna wielka zagadka, to może coś takiego ci zrobię - narysował jej jakiś ciekawy wzór na kawałku gazety, podał jej i czekał na decyzję - podoba ci się? - zapytał lekko zdenerwowany. wypił więcej, bo tego potrzebował - chyba pójdę spać - ziewnął w dłoń.

znalazłam jaki ma tatuaż! klik. nie wiem co to może oznaczać, jedno w może być jak wendy hahah. ogólnie oscar pewnie był tak pijany, że był w stanie tylko zrobić takie dwa szlaczki, więc jak ona tylko to zobaczyła, to zaczęła się tak śmiać, że aż brzuch ją rozbolał i spadła z kanapy.
- tak! chcę ten tatuaż i to w widocznym miejscu! - zawołała. pierwszy raz się czymś tak podekscytowała. zaraz pozasypiali na kanapie i podłodze, a następnego dnia oscar zrobił jej ten tatuaż na upamiętnienie libacji.

nie wiem jak się dowiedział gdzie mieszkała, ale rzucał kamyczkami w jej okno xd

oglądała akurat jakiś serial i strasznie ją denerwowało stukanie w okno, więc w końcu ruszyła tyłek i je otworzyła. wychyliła się, żeby zobaczyć ralfiego, którego nie widziała od czasu, gdy uciekła nad ranem z jego namiotu.
- co ty wyprawiasz?! - zawołała, a przecież to był dopiero początek jego głupiego zachowania.

pewnie tez oglądała house of cards he he. mogliby sobie o tym z ralfim pogadać. ten nawet nie wiedział, że było między nimi dziwnie, bo nie wiedział że ona myslała że się ruchali, ups? oczywiście, że to był dopiero początek. zrobił sie caly czerwony na buzi ze zdenerwowania, a potem zaczął jej recytować najgłośniej jak potrafił - pamiętam cudne w mem życiu zdarzenie: tyś błysła w pierwszych chwilach mej młodości - recytował w najlepsze puszkina - jako przelotne niebieskie zjawienie, jako najczystszej geniusz piękności - i tak dalej ;xxx gestykulował przy tym też!

na pewno nie oglądała tego, tylko raczej american horror story. między nimi zawsze było dziwnie, więc powinien to wiedzieć. wendy zawsze traktowała go pobłażliwie, a teraz kwestionowała przez niego wszystkie swoje wybory życiowe. pewnie postanowiła nie tknąć alkoholu do końca życia! ale nie udało jej się dotrzymać postanowienia.
- co? - zmarszczyła czoło, bo w ogóle nie ogarniała co on do niej bredzi.

mogła też oglądać ahs z evanem ;xxx to ralf sprawiał, że było dziwnie bo on cały od stóp do głów był dziwny! hahahahaha, dzieki ralfowi wendy będzie zdrowsza i bedzie abstynentką. thanks ralf!
- jak to co? - jeszcze bardziej się zestresował i zaczął pocić - wybrałem dla ciebie wiersz i go recytowałem, ale mi przerwałaś i teraz nie wiem co dalej - westchnął zawstydzony. nie zbiło go to jednak z tropu i dalej mówił - gdym smutny dalszą drogą postępował i w próżnych związkach pił cierpień gorycze, długo mię głos twój anielski czarował, długo mi twoje śniło się oblicze - ahahahaaha.

ralfi był dziwny, ale wendy nie lepsza. dobrali się! nie mogli stworzyć normalnego duetu w takich warunkach.
piękny wiersz wybrałaś, doprawdy piękny.
- przegrałeś jakiś zakład? - zawołała znowu, wychylając się jeszcze bardziej i rozglądając na boki. powinna w ogóle wypaść z tego okna i się połamać przez ralfiego. nawet nie słuchała ze zrozumieniem jego słów, była bardziej zaskoczona całą sytuacją, a jak tylko się wsłuchiwała w to, co on gada, to jeszcze bardziej się gubiła. patrzyła na niego jak na idiotę i czekała aż skończy, żeby się nie denerwował, że mu przerywa.

my nie mamy normalnych parek ani rodzeństw, ech. nie przyzwyczaiłaś się? xd
oczywiście, że piękny. puszkin dobry na wszystko!
- e, nie? - znowu biedaka wybiła z rytmu i nie mogł się na niczym skupić. dobrze, że jednak dała mu dokończyć ten wiersz - i znów me serce czuje zachwycenie, znowu w niem młodość potokiem zawrzała, znów dlań odżyły bóstwo i natchnienie i łzy i miłość i rozkosz i chwała - zakończył swoją deklamację i teraz gapił się na wendy xd

zdziwiłabym się, jakbyśmy miały normalne ;x
ralfi dzisiaj cały dzień uczył się tego wiersza, więc już miał wszystko wyćwiczone i mógł kontynuować pomimo paplaniny wendy. jak ralfi skończył, to dziewczyna przez dłuższą chwilę patrzyła na niego jak na idiotę i nie do końca wiedziała co ma zrobić. patrzył na nią tak wyczekująco, że poczuła, że musi jakoś zareagować, więc jak skończona idiotka zaczęła mu po prostu klaskać.

ja tak samo!
ralf się starał, wylewal z siebie siódme poty, a ta tylko mu zaczęla klaskać. pacnał się w łeb i westchnął - wiedziałem, że trzeba było poczekać na deszcz - wymamrotał pod nosem. żałował teraz że nie posłuchał do końca leny ;c - i to tyle? - jęknął patrząc na nią. oczekiwał że nie wiem zrzuci warkocz żeby mógł się po nim wspiąć, albo przynajmniej zejdzie na dół.

i tak nie mógł pocałować wendy w deszczu, jeżeli ta znajdowała się dwa piętra nad nim. patrzyła na niego zdezorientowana. nie wiedziała czego on oczekiwał i czemu w ogóle deklamuje jej wiersz. nie była specjalistką od literatury czy retoryki. mógł jej umarlaka przynieść, bardziej by jej się to podobało.
- bardzo ładny wiersz napisałeś. - zawołała, skoro oczekiwał więcej pochwał.

świeże zwłoki i wtedy wendy na pewno rozchyliłaby przed nim nogi. że też o tym nie pomyślał, ech! trzymał jeszcze za plecami różę, którą chciał jej wręczy po wielkim pocałunku który sobie wymarzył, ale zamiast tego nie dostał nic - to nie ja, tylko puszkin! - krzyknął rozgoryczony, rzucił różą o ziemię i uciekł płakać w samotności.

biedny ralfi ;c jak to zobaczyła, to stwierdziła, że koniec z abstynencją i zwołała swoje friendzony, żeby się nachlać i wymyślić przeprowadzkę i ucieczkę przed stalkerami.

jakby nie patrzeć wszyscy jej najbliżsi byli w związkach, więc istniało prawdopodobieństwo, że zostanie ciocią. oprócz oscara, ale ten chyba najprędzej by zrobił komuś dzieciaka.
ralfi doskonale wiedział gdzie mieszka wendy, skoro recytował jej wiersz pod oknem! pewnie jeszcze ją stalkował i wypatrywał pod oknem. w każdym razie zaraz weszli do jej mieszkania, które rzeczywiście było niedaleko. wendy rzuciła nerkę i plakaty gdzieś na podłogę, pozwoliła ralfiemu rozgościć się na kanapie i zaraz przyniosła lakier do paznokci i rozpoczęła operację nalewania go na dłoń i czoło ralfiego.
- zamknij oczy, może szczypać. - ostrzegła go.

wiem jedno, na pewno nie zrobiłby tego dzieciaka faye bo prędzej zjadłaby trutkę na szczury niż się z tym gburem przespała ;x
oczywiście, że doskonale wiedział gdzie mieszkała. ale zgrywał niewinnego, żeby go nie posądziła o stalkowanie! usiadł posłusznie na kanapie i zamknął oczy - o boże, to jak powtórka z pierwszej liceum - zaczął marudzić. wtedy koledzy z klasy rozbili mu czoło piłką od koszykówki kiedy specjalnie mu podali ją podczas grania na wfie i ralf wylądował u pielęgniarki piszcząc jak baba kiedy ta polewała jego rozcięcie na czole wodą utlenioną. jakie backstory wymyślam!

nie podejrzewałabym faye o zaciążenie z oscarem.
- już kiedyś się skleiłeś? - zaśmiała się pod nosem, ale pytała raczej z troski, a nie po to, żeby się z niego nabijać. nadajesz głębię swoim postaciom! wendy za to doskonale wiedziała co trzeba zrobić podczas sklejenia się, bo kiedyś sama przykleiła do siebie wszystkie palce u dłoni, bo... bo po prostu chciała zobaczyć co się stanie. polewała teraz ralfiego zmywaczem do paznokci (pozdro, że wyżej napisałam, że lakierem hehe) i odkleiła powoli dłoń od jego czoła. patrzcie ją, jaka lekarka. szybko otarła jego czoło chusteczką. - i po krzyku. - oznajmiła. powinna mu jeszcze dać naklejkę dzielnego pacjena.

no i własnie o to chodzi. podejrzewałabyś wszystkie, ale nie ją he he.
cały czas pisałaś lakierem i nie wiedziałam o co chodzi, ale nigdy sie nie skleiłam więc co ja wiem o życiu ;x widzisz, nie czepiałam się!!! zawsze nadaje głębię swoim postaciom, moje postacie takie głębokie, ech dalej wyczuwam klimaty tragedii antycznej czy też szekspirowskiej - nie - wyjaśnił - ale dostałem piłką i pani pielęgniarka tak samo polewała moje rozcięte czoło - wyjaśnił - tylko wodą utlenioną, a nie zmywaczem. zmywacz chyba bardziej by piekł - nie znał się ale chyba tak by było - dzięki - mruknął wycierając swoje czoło, cały czas czuł zmywacz i mu to okropnie śmierdziało - jak wy możecie tego używać - aż się skrzywił.

teraz zaczynam się obawiać!
hahah, magiczny sposób na odklejenie to lakier do paznokci... to by dopiero było! chyba że po prostu myślałaś, że wendy jest głupia i używałaby lakieru zamiast zmywacza. jeszcze jak na złość takiego całego czarnego i musiałby tak wracać do domu.
- zmywacz nie nadaje się do polewania obolałych miejsc. - zauważyła bardzo bystrze wowow. - musimy, inaczej nasze paznokcie wyglądają tak. - pokazała mu dłonie z rozdrapanym lakierem na pazurkach. uwielbiała go sobie zdrapywać, to było lepsze od chodzenia z kolorowymi paznokciami.

zaczynasz się obawiać faye? xd
i ralfie na pewno by tak wracał, dopiero lena albo edie by go uratowały! znow byłby pośmiewiskiem całego miasta. dobrze, że wendy była łaskawa i tego nie zrobiła xd zerknął na jej paznokcie - jest ze mną coś nie tak jak takie mi się podobają? - wskazał na jej paznokcie. pewnie wendy nawet w worze pokutnym by mu się podobała he he. trzeba kiedyś sprawdzić tą teorię!

tego, że zaciąży z oscarem!
wendy wcale nie chciała robić z niego pośmiewiska, tylko naprawdę mu pomóc. może się bała, że to on rozgada całemu miastu, że ze sobą spali i wtedy oboje byliby pośmiewiskiem. musiała być dla niego miła, żeby jej nie szantażował.
- mi też się takie bardziej podobają. - zaśmiała się, zerkając na swoje pazurki. heheh ralfi jakie fantazje!

chyba w alternatywnej rzeczywistości ;x
pewnie gdyby wiedziała, że ralf nie wie o tym że ponoć się ze sobą przespali to by się z niego śmiała ;c ralf przez swoją niewiedzę po raz pierwszy jest zwycięzcą he he - no widzisz, mamy coś wspólnego w czym się zgadzamy - szukał jakiegoś punkt zaczepnego! wspiął się na wyżyny odwagi przychodząc tutaj i kiedy wendy była tak blisko to postanowił ją pocałować, bo dalej kierowała nim tam odwaga hehehe.

wszystko jest możliwe ;x
albo to on miałby powody, żeby śmiać się z niej, skoro od miesiąca żyła w przekonaniu, że uprawiali seks, a tymczasem to on doskonale pamiętał, jak tylko wgramoliła się do namiotu, zabrała mu śpiwór i poszła spać.
- może - przytaknęła bez większego entuzjazmu, a ten zaraz przykleił się do niej usteczkami. oddała mu słodkiego buziaczka, ale na nic więcej nie mógł teraz liczyć. poklepała go dłońmi po policzkach. - śmieszny jesteś. lubię cię. - oznajmiła.

tutaj? tak.
ralf by się nigdy z niej nie śmiał. przynajmniej nie przy niej. ale przy swoich siostrach i danielu owszem xd czyżby sytuacja mogła się odwrócić?
to były najmilsze słowa jakie kiedykolwiek usłyszał! miał na buźce uśmiech od ucha do ucha. zrobił się lekko różowy, ale nie uciekł, jeszcze! - ja też cię lubię - wymamrotał zawstydzony, a potem wstał - dzięki za wszystko, muszę iść i rozwiesić do końca plakaty - oznajmił, bo nie zapomniał o danielu halo! pewnie już sie przejaśniło, dlatego musiał to dokończyć - to pa - wyszedł szybko, ale po drodze był tak dumny, że tańczył jak gordon-levitt w '500 dni miłości'.