korytarz

- mówi się, że spadłeś mi z nieba - zaśmiał się z niej, ale to tylko dlatego, że była po prostu dla niego całkiem urocza jak się tak myliła - sala dwieście czterdzieści siedem jest na czwartym piętrze, więc będziesz musiała tam pójść - wytłumaczył jej - chyba wiesz gdzie jest czwarte piętro, nie? to będzie dosłownie sala na przeciwko schodów - pokiwał głową.

- to spadłeś z nieba - zaśmiała się również, bo myślała, że powiedział jakiś żarcik i oboje się śmieją z tego samego. zaraz jednak spoważniała kiedy usłyszała gdzie znajduje się ta sala. - o nienienienie. nie pójdam na cztery piętro. - kręciła głową i zaczęła mamrotać coś do siebie pod nosem po chińsku. wolała zawalić studia niż pójść na czwarte piętro xd w ogóle dziwiła się, że mieli tu takie piętro. nie bali się, że się zawali?

- nie pójdziesz, dlaczego? musisz tam pójść, bo inaczej zawalisz całe studia ming - zauważył - to dla ciebie jedne z ważniejszych wykładów, więc musisz - zauważył spoglądając na jej grafik - jak chcesz, mogę cię tam zaprowadzić - zaproponował.

- chińczykowe człowieki nie chodzą na cztery piętro!!! - wyrzuciła z siebie pospiesznie, bo cała się zestresowała tą sytuacją. wykład na pewno był ważny i podczas krótkiej znajomości z peterem już zdążyła mu opowiedziec jak się jara tym konkretnym wykladem, więc wiedział, że trzeba ją tam zaprowadzić choćby siłą. - ale to niebuzpieczne! nie mogę cię zagrażać - teraz jeszcze się przejęła, że też z własnej woli chciał iść i się *narażać.

- chińczycy nie chińczykowe człowieki - poprawił ją - niebezpieczne? jak to niebezpieczne? przecież to tylko zwykłe czwarte piętro. no chodź - złapał ją za rękę i powoli prowadził na to nieszczęsne piętro, nie mieli tu windy więc musieli łazić wszędzie na piechotę - widzisz, nie jest aż tak źle, nie? - zauważył z uśmiechem na ustach.

nawet nie powtarzała po nim, bo w tej chwili była zbyt zaaferowana, żeby dbać o poprawną angielszczyznę. w momencie zagrożenia życia nikt nie myśli o gramatyce!
- w chiny nie ma czwarte piętro. jest trzy i pięć. na cztery piętro jest złe szczęście. - tłumaczyła mu, próbując się wyrwać jak ją prowadził schodami. dobrze, że nie jechali windą, bo w ogóle by krzyczała jakby wcisnął numer cztery i przez jej paniczne skakanie winda by się zawaliła xd ale przynajmniej by miała rację. - nie umiem! - ścisnęła go mocniej za rękę, bo musiał ją teraz chronić skoro ją tu przyprowadził.

- w chinach nie ma czwartego piętra, jest trzecie i piąte - poprawiał ją dalej, ale wiedział że teraz będąc w stresie niczego nie zapamięta i tak, no cóż - na czwartym piętrze jest nieszczęście? jak to jakie znowu nieszczęście jest na tym czwartym piętrze? - zapytał spoglądając na nią - oddychaj, błagam, nie chcę, żebyś mi za chwilę tutaj zemdlała - ciągnął ją na górę - no chodź chodź - wziął ją sobie na ręce.

że też peter miał czas i cierpliwość, żeby ją teraz poprawiać jak była w rozsypce xd
- ciocia wu zepsuła nogę na cztery piętro. a pan wang ukradli pokój jak był w amerykańczykowym hotel i nie mógł wrócić do domu bez paszaportu! - opowiadała mu z przejęciem wszelkie legendy krążące w jej dzielnicy od pokoleń. jak ją wziął na ręce to zarzuciła mu ręce na szyję i teraz przyglądała mu się z bliska i zaczynało jej serduszko mocniej bić. peter był teraz jej rycerzem w lśniącej zbroi, więc nadawał się na jednego z rozlicznych jej przyszłych mężów. - dobrzu, możesz mnie unosić, moja noga nie postawi się tam. - westchnęła.

miał mnóstwo czasu!
- ciocia wu złamała nogę na czwartym piętrze, a panu wangowi okradli pokój w amerykańskim hotelu i nie mógł wrócić do domu bez paszportu - dalej cierpliwie poprawiał jej zdania na gramatyczne - dobrze, mogę cię nieść, twoja noga tam nie postanie - uśmiechnął się do niej i wszedł z nią na czwarte piętro i od razu ją tam postawił na środku tego piętra - musisz tam iść - pokazał jej odpowiednią salę - ale sama - zachęcił ją.

- czyli też o tym słyszowałeś! - rozdziawiła usteczka, bo myślała, że teraz on jej opowiada te same historie o cioci wu i panu wang i tylko upewnia ją w przekonaniu, że czwarte piętro jest przeklęte xd jak ją postawił to zamknęła oczy i uniosła ręce, żeby zasłonić twarz przed nieuniknionym meteorytem, który walnie w nią wraz z pojawieniem się na czwartym piętrze. ale nic się nie stało. otworzyła jedno oko, potem drugie. piętro wyglądało tak jak każde inne. popatrzyła na petera niepewnie. - chodź z mną. proooszę? - zamrugała. - będę się odczuwała pewnie jak przeżyję z tobą swój pierwszy raz - na czwartym piętrze oczywiście xd

pierwszy raz na czwartym piętrze xd - nie, nie słyszałem - zaśmiał się a potem do niej podszedł i znów złapał ją za rękę - niech ci będzie, że pójdziemy razem - podprowadził ją bliżej drzwi - proszę bardzo, pewnie jesteś już spóźniona ale to nic, dałaś radę, widzisz ming? piętro jak każde inne, nic się nie dzieje, wszystko jest w porządku - zapewniał ją.

czuła się bezpieczniej przy nim, bo wierzyla, że taki silny chłop w razie czego ją ochroni przed niebezpieczeństwami czyhającymi w kątach.
- nigdy nie wiadomo. duchy patrzają. - powiedziała szeptem i rozejrzała się jeszcze paranoicznie, ale póki co faktycznie musiała przyznać, że nic się nie stało i nie spaliły jej się stopy w popiół jak stanęła na czwartym piętrze. tak czy inaczej zmusiła petera, żeby wszedł z nią do sali i siedział z nią półtorej godziny na jakimś wykładzie z programowania i przez to opuścił własne zajęcia xd ale przynajmniej przeżyła i może następnym razem zbierze w sobie tyle odwagi, że przyjdzie sama! obwiesi się czosnkiem na szczęście i rozpali kadzidełka na całym piętrze, żeby odgonić pecha xd

miał jakieś zajęcia wyrównawcze i właśnie przechadzał się korytarzem w kierunku pokoju nauczycielskiego. tak się poświęcał dla dobra nauki!

ona się nie poświęcała, tylko przyszła odebrać kumpelę z tych zajęć i jak wyszły to akurat szły do wyjścia w tym samym kierunku co alexander - do widzenia panie pearce! - willow była odważniejsza od drugiej dziewczyny bo pewnie druga była sierotką marysią różową i się razem prowadzały.

niemożliwe, że miała różowe koleżanki!
- do widzenia! - mruknął znad telefonu, ale potem uniósł głowę i zapatrzył sie na tyłek willow w obcisłych jeansach. stwierdził, że to nic złego jeśli na niego popatrzy trochę dłużej - panno hart! - krzyknął za nią - czy mogę na chwile prosić? - jeszcze nie wiedział po co, ale chciał tylko popatrzeć xd

każdy czerwony ma różowe koleżanki, halo!
kiedy ją zawołał, przeprosiła na chwilę koleżankę, której kazała iść przed uczelnię i tam na nią czekać w umówionym wcześniej miejscu. jak tylko zniknęła jej z oczu za zakrętem, podeszła do alexandra - tak słucham panie pearce? - zapytała jakże uroczym tonem.

może xd
odprowadził wzrokiem koleżankę willow i kiedy ta wyszła wrócił do dziewczyny. przez chwilę zaschło mu w gardle i myślał nad tym co ma powiedzieć, ale miał pustkę w głowie - właściwie to.... - zacisnął palce na telefonie, a potem wrzucił go do kieszeni marynarki - chciałem się dopytać o twoją opinię na temat nowego wykładowcy z komunikacji językowej w mediach? - wymyślił na poczekaniu.

jakie może xd to już tradycja, że czerwoni i różowi zawsze na siebie trafiają xd
widziała jego zmieszanie, ale nie przejęła się tym. nadal z jej twarzy nie zniknął uśmieszek, przyglądała się mu z zaciekawieniem - jest całkiem sympatyczny. od razu wie jak podejść do studentów, ma to tak zwane dobre podejście. rozumie, że każdy jest człowiekiem i popełnia błędy i takie tam. polubiłam go - odpowiedziała mu zgodnie z prawdą - a czemu pan pyta? - zapytała teraz ona.

tylko trochę xd
też się tym nie przejął jakoś bardzo bo w końcu był wykładowcą więc i tak miał nad nią przewagę!
- mhm, mhm - kiwał głową udając, że ją słucha. tak na prawdę trochę lustrował ją wzrokiem, bo dawno nie widział ładnej buzi, która by go zainteresowała więc chociaż na tyle mógł sobie pozwolić - zbieram opinię wśród studentów, twoja również jest ważna - wytłumaczył się szybko.

trochę xd tak czy inaczej miała różową koleżankę.
- oczywiście panie pearce - pokiwała głową ze zrozumieniem - wraca pan już do domu czy idzie pan jeszcze do pokoju nauczycielskiego? - zapytała zaciekawiona - bo my z theresą idziemy teraz sobie coś zjeść. strasznie się dzisiaj biedaczka stresowała przed pana zajęciami - westchnęła - ale idzie jej coraz lepiej, prawda? - zapytała. martwiła się o koleżankę!

ok! xd
wskazał z uśmiechem na pokój nauczycielski niedaleko miejsca w którym stali - jeszcze mam kilka rzeczy do zrobienia - wyjaśnił. jako zastępca dziekana miał dużo rzeczy na głowie!
- niepotrzebnie - zaśmiał się - niech następnym razem nie zawala egzaminu, wtedy nie będzie musiała się stresować - wytłumaczył - ale doceniam twoją solidarność panno hart - skomplementował ją.

no i doszłyśmy do porozumienia xd
- opiekuję się dziewczyną od czasu do czasu, bo stresuje się tak, że czasem języka w gębie zapomina - pokręciła głową z dezaprobatą. willow nie była z tych, które się stresowały ani zacinały podczas egzaminów, ona była z tych które ciągle mają coś do powiedzenia i chętnie dyskutowały o różnych problemach w produkcji medialnej - no dobrze. w takim razie życzę panu miłego i produktywnego wieczoru - zawahała się.

tak!
- wygląda na to, że jesteś bardzo dobrą koleżanką - chwalił ją dalej. tak na prawdę nie znał jej bardzo. rzucała mu się w oczy ładną buzią i właśnie tym, że była trochę pyskata - może... - zawahał się - może zanim pójdziesz opowiesz mi jeszcze coś o theresie, chciałbym wiedziec więcej o moich studentach - wskazał na drogę pomiędzy korytarzem, a pokojem nauczycielskim. bardzo chciał się na jej tyłek pogapić xd

myślałam że już nie odpiszesz xd meh rozproszyłam się teraz.
był chyba mocno zdesperowany skoro się na nią chciał pogapić i ją zatrzymać jeszcze przy sobie xd - owszem, tak już gdzieś słyszałam - zaśmiała się z jego słów. zaczęła iść skoro zaproponował im przechadzkę i rozmowę na temat theresy - theresa jest bardzo ale to bardzo zagubioną dziewczyną. na aktorstwo poszła tylko dlatego, że jej mama kazała i to może przez to sobie nie radzi biedulka - załamała dłonie nad koleżanką - a co pan jeszcze chce wiedzieć? skąd pochodzi i takie tam? - dopytała.

sorry, ale robie x rzeczy na raz xd
nie zawsze mógł gapić się na ashley! na leah nie chciał bo była córką jego koleżanki! musiał więc mieć inny obiekt jeszcze!
- czyli często mówią ci komplementy - odparł rozbawiony próbując wybadać jaką samoocenę ma willow. wolał jednak nie zakompleksione dziewczyny! - nie wiem w takim razie czy nie powinna poszukać innego kierunku skoro na aktorstwie jest z przymusu - wytłumaczył angażując się w zycie koleżanki - może zamiast tego opowiesz o sobie, jako koleżanka theresy też jesteś ważna w jej profilu studenckim - trochę próbował ją wyczuć.