biblioteka

- skoro nikt jeszcze o tym nie wspominal to moze wcale nie ma takiego zamiaru? - probowala go jakos pocieszyc. sama nigdy nie miala takich dramek w zyciu, wiec trudno bylo jej sie postawic w jego sytuacji. - czas leczy rany, na pewno nie bedzie na ciebie zly wiecznie - zapewnila go.

- no nie wiem, bo nico potrafi być cholernie uparty i wredny wobec mnie - westchnął cicho - oby nie doszło do niczego, niech rodzina się sklei bo ja mam sam dość tej całej dramy. mogłem się w sumie nie wtrącać ale wyszło jak wyszło. no nieważne. idziemy? - zapytał.

- musisz byc dobrej mysli - poklepala go po ramieniu. dobrze mu zyczyla jakby nie bylo. byl nawet spoko i teraz bylo jej troche glupio, ze byla dla niego wtedna. no ale trudno. przyjaciolki sa dla niej zawsze na pierwszym miejscu. albo przynajmniej tak myslala kiedy spotykala sie z ich bracmi za ich plecami. dobrze, ze przynajmniej z frankiem sie nie spoufalala tak jak z andersonem. chociaz w sumie to annie nie powinna jej miec tego za zle. w koncu nie bedzie przed nim uciekac jak jakas wariatka. - idziemy - poprawila torebke na ramieniu.

pogadali jeszcze i ją odprowadził grzecznie na chatę a sam potem poszedł do siebie.

zaskoczę cię i wszystkich, ale uwaga uwaga, anderson siedział w bibliotece i z zafascynowaniem przeglądał wielkie tomisko.

wow! oddawala ksiazki, ktore ostatnio wypozyczyla i w drodze do wyjsca wydawalo sie jej, ze zobaczyla znajoma twarz. musiala zrobic double take bo w zyciu nie spodziewalaby sie spotkac tu akurat andersona. - chyba mam halucynacje - podeszla do niego.

podniósł wzrok znad książki.
- za dużo się nasiedziałaś w książkach i stąd te halucynacje. lepiej usiądź na krzesełku, bo zemdlejesz. - wysunął krzesełko obok siebie, przez co oparte o niego kule poleciały z hukiem na ziemię. bibliotekarka oczywiście spojrzała na niego z groźnym spojrzeniem, że w bibliotece trzeba zachować ciszę. nachylił się, żeby podnieść kule, ale jak wiadomo miał dość ograniczony zakres ruchu i robił to nieporadnie.

- bede musiala - spojrzala przepraszajaco na pania bibliotekarke i schylila sie by pomoc mu pozbierac kule z podlogi. - co cie sprowadza do biblioteki? nie wiedzialam, ze lubisz czytac ksiazki - usiadla sie na krzeselku i zajrzala do ksiegi, ktora lezala przed andersonem. musiala sprawdzic czy rzeczywiscie byly tam jakies literki czy tylko ogladal same obrazki.

- dzięki - uśmiechnął się i przejął kule, żeby odstawić je z drugiej strony stołu. - i co, myślisz, że na tym etapie wiesz już wszystko o tym co lubię, a czego nie lubię? - zaśmiał się i popatrzył jej ładnie w oczy. jakoś tak przypadkiem wyszło, że zawiesił na niej wzrok.

odwzajemnila usmiech. - nie, ale nie sprawiasz wrazenia osoby, ktora lubi w wolnym czasie siedziec nad ksiazkami - zauwazyla. chwile rowniez sie na niego zapatrzyla, ale zaraz odwrocila wzrok. - no wiec co tam czytasz? - przysunela sie blizej do niego. zeby lepiej widziec!

- szukam nowych zajęć, które można wykonywać na siedząco. - oznajmił. na siedząco można też było się np. całować, ale nie będzie jej tego tak proponować. popatrzył na nią z rozbawieniem kiedy tak się zorientowała co on czyta. no tak, jak czytał książkę to nagle była zainteresowana jego zajęciami. - szukam dowodów, bo mam podstawy myśleć, że na terenie kampusu znajduje się ukryty skarb króla wilhelma iv! - powiedział z przejęciem, podsuwając jej książkę pod nos. a nie, jednak wcale nie siedział grzecznie na tyłku tylko zaczął wariować od siedzenia w domu.

- czytanie jest brardzo rozwijajace. moze znajdziesz inspiracje w ksiazkach - oczywiscie, ze teraz sie bardziej zainteresowana ksiazkami niz jego pakowaniem sie w klopoty. to dla niej bylo o wiele bardziej rozrywkowe niz dawanie mu kazan. westchnela gdy uzlyszala jego odpowiedz. czego sie mogla spodziewac! - a skad takie podstawy? - zapytala z rozbawieniem i podniosla na niego wzrok.

- ja inspirację czerpię z prawdziwego życia, a nie z książek - puścił jej oczko, bo ona była jego inspiracją hehe. jego zdaniem książki czytali ci, którzy nie mieli własnego życia, a ci, którzy mieli życie i przygody... no, nie mieli czasu na książki. sorry ruby! - w tej książce jest napisane, że w 1834 roku wilhelm iv miał otrzymać skrzynię pełną kosztowności jako prezent od karol xiv jana, króla szwecji. skrzynia miała zostać wywieziona do letniej rezydencji wilhelma w hatfield, ale powóz został zaatakowany przez rabusiów mniej więcej na terenie dzisiejszego st. albans. rabusie zostali pojmani, ale nikt nigdy nie odnalazł skrzyni. - tłumaczył jej. - na podstawie tych obliczeń i notatek jakiegoś profesora - podniósł inną książkę z notatkami i podkreśleniami na stronach - skarb musi znajdować się tutaj.

- no tak, zapomnialam - zasmiala sie. ruby miala wazniejsze sprawy na glowie niz zycie przygodami. dla niej przygoda bylo dostanie wysokiej oceny za projekt xd sluchala go uwaznie i z lekkim usmiechem przygladala mu sie gdy jej z pasja opowiadal o swoich odkryciach. byl calkiem uroczy!- to bardzo ciekawe - przyznala gdy skonczyl opowiadac. - i co w zwiazku z tym? - chwycila ksiazke, ktora jej teraz pokazywal. miala nadzieje, ze nie powie jej, ze chce przekowac bibliteke by znalezc ten skarb.

zdecydowanie mieli różne definicje przygody.
- znajdziemy ten skarb, oczywiście. - zatrzasnął książkę z hukiem robiąc wielki efekt. nie wiedział co rozumie przez 'my' skoro to były tylko i wyłącznie jego odkrycia (i jakiegoś profesora, któremu najwyraźniej nie udało się odnaleźć skarbu) i teoretycznie nie powinien się nimi dzielić z innymi śmiertelnikami, ale jednak miał soft spot jeśli chodzi o ruby! poza tym zawsze im więcej osób tym weselej (przynajmniej dopóki nie przyjdzie im dzielić skarbów xd)

moze pojda na kompromis i ruby bedzie robila riszercz, a anderson szukal skarbow hehe. gdyby ja zaprosil na jakies archeologiczne wykopy w poszukiwaniu starozytnosci to by sie zgodzila. a nie skakanie przez plot. byl jednak malo kreatywny! az sie wzdrygnela gdy znienacka zatrzasnal ksiazke. - i gdzie masz zamiar go szukac? - dalej wypytywala. uroczo, ze mial dla niej soft spot! szkoda tylko, ze ona w przypadku lamania prawa tego nie doceni za bardzo.

ruby może robić risercz, w koncu ktoś musi szperać w tych starych księgach i zaznaczać fragmenty, które anderson ma czytać xd
- tego właśnie jeszcze nie rozgryzłem. to nierozwiązana zagadka. ale spokojnie, mam jeszcze czas, całe dwa tygodnie. - postukał się w gips. teraz i tak nie będzie latał po kampusie ani skakał przez płot. oj tam od razu łamania prawa. chciał tylko się przekopać pod uczelnią, znaleźć stare tunele, może wyburzyć jedną czy dwie ściany itepe itede. to wszystko w wyższych celach! jak już znajdzie skarb to wszystko odbuduje.

taka zabawa by sie jej na pewno podobala xd w sumie za bardzo nie interesowala sie zabubionymi skarbami ani innymi rzeczami w tym stylu, ale na pewno bardzo lubila czytac nudne ksiazki. kto wie, moze by sie jej nawet spodobalo.
- i nad tym bedziesz myslal dwa tygodnie? - zasmiala. nie nasmiewala sie z niego. bardziej z faktu, ze byl tak znudzony by wkrecic sie w szukanie skarbu, ktory pewnie nawet nie istnial. jak mu zdejma gips to pewnie o tym zapomni i wroci do swoich typowych zajec.

wowow, znalazłyśmy im wspólne hobby, które im obojgu by się podobało xd ruby szperałaby w książkach, a anderson wyruszał na przekopy.
- może rozgryzę to szybciej i będę myślał tylko jeden dzień, kto wie. - rozłożył ręce. - wtedy znajdę sobie inne zajęcie. - które już raczej nie będzie obejmowało biblioteki i książek. - albo zajmę się budowaniem swojego pałacu ze złota. - dodał ze śmiechem.

wow nie spodziewalam sie, ze istnieje zajecie, w ktorym mogliby wspolpracowac xd
- w takim razie powodzenia, mam nadzieje, ze odnajdziesz swoj skarb - zasmiala sie i poklepala go lekko po kolanie. bo chyba nie mial calej nogi w gipsie? xd - a juz myslalam, ze spodobala ci sie bibloteka - po takim riszerczu myslala, ze sie przekonal do czytania. - mam nadzieje, ze mnie zaprosisz do swojego palacu jak go juz zbudujesz - zartowala sobie z nim bo myslala, ze nie mowil serio o podkopie.

pamiętaj, że ich współpraca polegałaby na rozdzieleniu zadań i potem każde wykonywałoby swoje na osobności. to ciągle nie jest coś co mogliby robić razem xd
- nie dziękuję, żeby nie zapeszyć! - odpowiedział wesoło. tak jakby dziękowanie za 'powodzenia' miało być jedynym powodem, dla którego nie znalazłby skarbu. powinien pójść do raven, żeby mu powiedziala gdzie jest skarb, hehe, znowu znajduję dla raven pracę. zawsze mogła go poklepać po drugiej nodze xd - nie można za dużo siedzieć w jednym miejscu, to niezdrowe. - dał jej kolejną ze swoich złotych rad. powinna zacząć je spisywać i potem wydać książkę. - mooooże jak zasłużysz. - powiedział przeciągle i zaśmiał się. znów popatrzył jej w oczy.

dlatego mowilam, ze by wspolpracowali xd to juz cos. moze kiedys znajdzie sie cos co beda robic razem. kto wie!
hahah raven bedzie miala prace na pelen etat przy pomaganiu twoim postaciom xd
- za duzo ruszac sie tez nie mozna bo wtedy tak sie to konczy - pokazala palcem na jego zagipsowana noge. chociaz dla niego to pewnie byl powod do dumy xd bedzie sie mogl chwalic nowym znajomym lista swoich obrazen. chociaz spadanie z duzej wysokosci nie jest za bardzo imponujace. - musze sobie zasluzyc? - zapytala z rozbawieniem, tym razem nie uciekajac wzrokiem gdy spojrzal jej w oczy.

małymi kroczkami! jak już znajdą skarb to będą połączeni na zawsze tajnym paktem.xd
raven powinna się cieszyć, gabriel dobrze płacił w imieniu wszystkich moich postaci.
- wciąż lepiej niż siedzenie w jednym miejscu. - wzruszył ramionami. on sobie wyobrażał, że jakby za długo siedział na jednym krzesełku to by mu się dupa przykleiła na zawsze czy coś takiego xd dlatego wiecznie musiał gdzieś biegać. no i jasne, że nosił gips z dumą. wszyscy podziwiali jakim jest śmiałkiem i przybijali mu piąteczki. - to pałac ze złota, nie mogę wpuścić byle kogo. - poprawił się na krzesełku i oparł głowę na dłoniach, wpatrując się w ruby intensywnie. - no, czekam na propozycje.

beda jak w tym filmie z bibliotekarzem albo zona podroznika czy cos w tym stylu xd
nie mowilam, ze raven narzeka! zdecydowanie jej pasowal taki uklad. przynajmniej zrobi kariere.
- no nie wiem - ona byla innego zdania wiec wolala siedziec w jednym miejscu zamias szwedac sie bez sensu po ulicach i szukac problemow. - czyli jestem byle kim? - zapytala z udawanym zawiedzeniem i zrobila smutna minke. nie urazilo jej to jednak za bardzo. - myslalam, ze bycie twoja inspiracja do szkolnych projektow wystarczy - usmiechnela sie lekko, przygladajac mu sie.

dobrze, że nie żona podróżnika w czasie xd raven naczelna czarownica st. albans.
- przykro mi, takie są zasady pałacu ze złota, nie mogę wybierać ulubieńców, których będę wpuszczać bokiem. - rozłożył ręce bezradnie jakby naprawdę nie mogł nic poradzić w tej swojej wyimaginowanej scence (poza tym i tak wiadomo, że wpuszczałby louisa, marty'ego i flynna bokiem xd). - pfff, i myślisz, że będziesz jechała na tej jednej reputacji całe życie? - zażartował. a może wcale nie zartował? miał krótki okres skupienia jak wiadomo. przynajmniej już podświadomie myślał o ich relacji na całe życie hehehe.