maud

maud akurat zmieniła zanim się pojawiła na forum, żeby się zgadzało, no więc akurat jedynie faye i francois mieli takie a nie inne historie życiowe że tak wypadło xd
inny facet od progu by już się na nią wydzierał, zrobiłby jej wielką awanturę ale ben niestety tego nie potrafił. swoją drogą, był bardzo łatwowierny, że ufał takiemu chłopakowi jak rory, który nie był zbyt wiarygodnym facetem, bo przecież to zwykły diler. zmarszczyła brwi - chcą zbadać jak dokładnie do tego doszło, bo podejrzewają, że to po prostu stres mnie tak bardzo zmęczył i presja wywierana na samą siebie. ostatnio mało jadłam, dużo się uczyłam, kłóciłam z mamą o głupoty - mruknęła niezadowolona - byłam w domu i nagle źle się poczułam i tyle - nie powiedziała mu prawdy bo się po prostu nadal bała.

ben nie wierzył rory'emu na słowo, ale ten zasiał już ziarno wątpliwości, tym bardziej, że pewne fragmenty i zachowania maud mu się nie zgadzały. miał ją teraz cały czas w mieszkaniu, więc miał okazję, żeby ją obserwować i wyciągać wnioski pochopne lub nie.
- powiedziałabyś mi gdyby coś złego się działo, prawda? - spytał niepewnie. chyba bał się odpowiedzi na to pytanie. z drugiej strony maud pięknie kłamała i ben był w stanie uwierzyć w jej wersję (co zresztą do tej pory cały czas miało miejsce). teraz był po prostu skonfundowany i nie wiedział co myśleć.

rory jako jeden jedyny jej kochanek znał o niej całą prawdę. nawet marty nie wiedział, że maud ćpa jakieś leki i że nie widzi siebie jako atrakcyjnej, młodej dziewczyny tylko jako jakąś brzydulę, która jak musi komuś zaimponować to musi brać tabletki. ona też się bała odpowiedzi na to pytanie - nic się złego nie dzieje, obiecuję ben - zapewniła go - wszystko będzie dobrze. możesz mnie przytulić? - zapytała wyciągając do niego ręce.

chciał wierzyć maud, tym bardziej, że raven ostatnio odczarowała jego klątwę i teraz nic złego już nikomu w jego otoczeniu nie powinno się przytrafiać. czyli naprawdę chciał wierzyć, że maud mówi prawdę i że wszystko będzie dobrze. przytulił ją i znowu włączył jakąś bajkę, żeby skupili się na tym, potem zasnęli.

chyba nadszedł ten czas żeby wszystkim powiedziała prawdę. od godziny krążyła po salonie w te i z powrotem, zbierając myśli o tym jak ma to mu powiedzieć i czy bardzo będzie cierpiał z tego powodu. jedynymi osobami, które ją zrozumiały była jej ekipa i jej rodzina, no ale cóż, ben zapewne tego nie zrozumie. siedziała jak na szpilkach i czekała na to aż ben wróci.

kręcił się gdzieś na mieście, pewnie ze swoimi czerwonymi przyjaciółmi, do których przyczepił się tym bardziej po wygranej w piątek. w jego oczach tworzyli zgraną ekipę!
- czeeeść, przyniosłem churrosy - wołał od progu i chwilę się ogarniał na korytarzu ściągając buty itp, po czym zawędrował do salonu. - churrosy! - powtórzył i wciskał jej do rąk opakowanie.

wzięła tą paczkę od niego i na razie odłożyła ją gdzie bądź - musimy porozmawiać - dla niej były to najgorsze słowa, które oznaczały od razu coś poważnego. wzięła głęboki oddech i no cóż, objęła się rękoma w talii - prawdopodobnie nie będziesz za chwilę chciał mnie znać ale to nieważne. muszę ci coś ważnego powiedzieć - spojrzała na niego wymownie - lepiej, żebyś usiadł - zdystansowała się do niego.

w pierwszym momencie nie wyczuł nerwowej atmosfery, bo jak wiadomo był kiepski w rozpoznawaniu społecznych sytuacji. jej słowa szybko postawiły go do pionu.
- stało się coś? - spytał z troską pomieszaną z pewnym przerażeniem, że podczas gdy on biegał po mieście ze znajomymi, coś poważnego i strasznego się stało. usiadł na krzesełku i popatrzył na nią. - maud?... - odezwał sie niepewnie.

schowała twarz w dłoniach na samym początku a potem znów wzięła głęboki oddech. spojrzała na niego - dobra. pamiętasz, jak mówiłam ci, że dostałam zawału od tego, że byłam zestresowana? - zapytała go trochę bez sensu bo na pewno to pamiętał - to nie jest prawda. zawału dostałam bo przedawkowałam dragi. aktualnie leczę się z uzależnienia od leków i narkotyków oraz bulimii - spuściła wzrok, ale z jej serca spadł wielki ale to wielki kamień. w końcu mu powiedziała.

wpatrywał się w nią, ale kiedy zaczęła mówić o dragach, to spuścił wzrok i zaczął się nerwowo bawić zamkiem u dołu bluzy. powiedziała mu to samo co wcześniej rory (może oprócz bulimii), więc miał wcześniej podejrzenia co do tego, ale jednak wtedy zapewniała go, że mówi mu całkowitą prawdę...
- chyba to wiedziałem... podświadomie. - powiedział niepewnym głosem i podniósł na nią wzrok. - dlaczego nie powiedziałaś mi o tym wcześniej? - podrapał się po policzku.

- bo się bałam. nikomu o tym nie mówiłam, że od czasu rozwodu rodziców biorę jakieś dragi. zaczęło się całkiem niewinnie, bo od leków przeciwbólowych, potem jakieś leki nasenne, potem trafiłam do albans na studiach i tak poznałam swojego dilera. rory to mój były diler, który teraz mnie nęka. ale zgłosiłam już go na policję, z resztą mniejsza o niego - westchnęła ciężko - przykro mi, że nie jestem taka na jaką wyglądam - spojrzała na niego.

słuchał jej historii, która wiele wyjaśniała. pewne rzeczy zaczęły w końcu do siebie pasować, podejrzane zachowania, które nie pasowały do zwykłej rehabilitacji czy nawet pobicie bena przez rory'ego.
- myślałem, że wiesz, że możesz mi wszystko powiedzieć. poprosiłaś mnie, żebym tu mieszkał i byłem tu przy tobie cały czas i pytałem cię o to co tak naprawdę się stało... - wymieniał, trochę do niej, a trochę do samego siebie, próbując to wszystko poukładać w sobie. fakt, że była uzależniona od dragów uderzył z mniejszą mocą skoro już miał takie podejrzenia wcześniej. teraz maud tylko je potwierdziła. - przykro mi, że nie czułaś, że możesz mi o tym powiedzieć. - westchnął. - i że przez to wszystko przechodzisz. - dodał, przyglądając się jej.

cała historia jej kłamstw samej się jej przestała sklejać w jedną całość. miała już dość okłamywania wszystkich dookoła, bo nie zasługiwali na to wszystko co im robiła. czuła jednak teraz ulgę i wsparcie ze strony niektórych ludzi, którzy ją wspierali. przyglądała się również benowi - nie wiesz jakie to piekielnie trudne przyznać się komukolwiek i samemu sobie, że jest się uzależnionym od narkotyków. nie wiedziałam jak to mam powiedzieć, podejść do ciebie, hej jestem ćpunką i jestem beznadziejna? no nie - westchnęła - poprosiłam cię o to, żebyś ze mną zamieszkał bo się bałam, że wszyscy mnie zostawią. przepraszam, że ci nie powiedziałam o tym co się ze mną działo, przepraszam naprawdę, nie zasługiwałeś na to wszystko - mruknęła.

- nie jesteś beznadziejna. - pokręcił głową. - rozumiem, że to wszystko było... jest dla ciebie trudne. - mówił powoli. - przepraszam, nie do konca wiem co się mówi w takich sytuacjach... - odchrząknął. - więc jak ci idzie... wychodzenie z tego? bo wychodzisz z tego, prawda? o to własnie chodzi w tej całej rehabilitacji i spotkaniach z psychologiem?

- tak, wychodzę z tego, chociaż to żmudny i trudny czas. jedyne leki które muszę brać to biorę, reszty mi nie wolno. włącznie z lekami przeciwbólowymi, w tym muszę konsultować się z lekarzem. wszystko muszę robić pod kontrolą psychologa i lekarza prowadzącego - westchnęła - bardzo jesteś mną rozczarowany? - zapytała szczerze.

- nie jestem rozczarowany, ja tylko... - westchnął i potargał się po włosach. zeskoczył z krzesła i zaczął kręcić się w tę i z powrotem. - nie powinnaś zadawać takich pytań. zrzucać taką bombę i pytać czy jestem tobą rozczarowany. nie wiem co w tej chwili chcesz usłyszeć. potrzebuję trochę czasu, żeby to przetrawić. - tłumaczył jej. bardziej był rozczarowany tym, że go okłamała niż tym, że była uzależniona. - chcę być tu przy tobie, chcę być twoim oparciem, ale ty też musisz tego chcieć. zawsze bym cię wspierał, od samego początku... przecież wiesz, że cię kocham. - zatrzymał się przed nią i ujął jej twarz w dłonie.

- czasu, oczywiście, dam ci tyle czasu ile zechcesz. nie będę cię w żaden sposób naciskać. nie codziennie człowiek słyszy, że bliska ci osoba jest od czegoś uzależniona - skomentowała jego słowa jak jeszcze chodził w te i we w te po pokoju, a potem do niej podszedł. to co do niej powiedział kompletnie wybiło ją z rytmu - ja bardzo chcę, żebyś był przy mnie i mnie wspierał. jezu jaka ja jestem głupia, ben. też cię kocham - przytuliła się do niego po prostu i się poryczała bo nie spodziewała się tego wsparcia które od niego otrzymała.

- będę mógł pójść z tobą na spotkanie z psychologiem? dowiedzieć się co mogę zrobić i jak się zachowywać? - chciał się nią zaopiekować, ale teraz to już była zupełnie inna para kaloszy, nie zawał, a dodatkowe inne problemy, z obcowaniem z którymi ben nie miał doświadczenia. przytulił ją mocno kiedy się poryczała. chwilę ją uspokajał i głaskał po włosach. - muszę jeszcze o tylko jedną rzecz zapytać. - wymruczał, ciągle ją przytulając. tak było łatwiej spytać, bo nie patrzyli na siebie. - spałaś z rory'm? - spytał ciągle pozostając w uścisku i gapiąc się w ścianę.

- będziesz mógł, teraz kiedy ci wszystko powiedziałam, pani psycholog nawet mnie do tego zachęcała, ale ja nie byłam wtedy na to gotowa. teraz jestem - stwierdziła płacząc nadal, mocząc jego koszulkę a potem usłyszała to koszmarne pytanie - nie, nie odkąd jesteśmy razem, nie spałam z nim - bo tak faktycznie było, nie przespała się z nim ani razu bo za każdym razem wmawiał jej, że nie chce jej mieć skoro już ją kiedyś miał. co innego jakby może zapytał o martiego - nie zdradziłam cię jeżeli o to ci chodzi - powiedziała mrukliwie.

- dobrze, przyjdę na najbliższe. chcę jak najlepiej zrozumieć przez co przechodzisz i jak mogę cię wspierać, żeby ci to wszystko ułatwić. - mruczał jej we włosy i gładził po plecach. - no już, już, nie płacz... - ubuział ją w czubek głowy. po jej odpowiedzi kamień spadł mu z serca. znowu naiwnie wierzył w to co mówiła! rory nie powiedział wprost, że go zdradzała, tylko że się puszczała, więc równie dobrze moglo to dotyczyć ery "przedbenowej". - w porządku. dziękuję, że mi odpowiedziałaś. - odsunął się trochę, żeby na nią spojrzeć. - obiecajmy sobie, że od teraz całkowita szczerość, okej? żadnych więcej tajemnic. możesz mi wszystko powiedzieć. poradzimy sobie z tym razem.

- tak, dobrze, możesz przyjść nawet jutro bo jutrzejsze spotkanie będzie tym najbliższym - pokiwała lekko głową a potem się nawet do niego uśmiechnęła, przestając powoli płakać. tak naprawdę rory mówił o erze przedbenowej, bo od kiedy przychodził do niej z lekami, to nie chciał z nią sypiać wcale. przynajmniej ostatnio. kiedyś może i tak było, że ze sobą sypiali, ale o martym to na pewno nie miał pojęcia, więc rory go totalnie wkręcał - okej. żadnych tajemnic, nic takiego. całkowita szczerość - obiecała mu to z ręką na sercu. pomiziała go po policzku - dziękuję, że jesteś - pocałowała go krótko.

rory mówił, że maud wskakuje do łóżka każdemu, więc nie mówił tylko o sobie i w sumie nie wiadomo o kim. i tak jake był najgorszym kumplem ever skoro nie poinformował bena o pewnych rzeczach, których był świadomy!
pocałował ją czule.
- nie ma za co dziękować. a teraz zjedzmy te churrosy. - i spędzili spokojnie wieczór, ben nie naciskał jej na opowiadanie nic więcej, żeby sama mogła we własnym tempie i na własnych warunkach wyjaśniać mu jak się czuje i z czym jej ciężko. next!

siedzieli w domu, ona się tym razem postarała i zrobiła im romantyczną kolację! siedzieli właśnie przy świecach i zajadali się smakołykami, ale nie pili alko bo jej nie było wolno.

ben był zachwycony takim rozpieszczaniem!
- postarałaś się, wszystko jest przepyszne. - pochwalił ją. nie wiedział czym sobie zasłużył na takie dobre traktowanie! - napracowałaś się, więc jak zjemy to ja pozmywam. a potem zrobię ci masaż. - zadecydował.

musiała to zrobić, bo on się nią opiekował przez te ostatnie dni i chciała się odwdzięczyć - okej, możemy tak zrobić. a od zmywania mamy zmywarkę, więc nie będziesz musiał się męczyć. nie mogę się już doczekać masażu w takim razie - uśmiechnęła się zadowolona - kocham cię - powiedziała mu i go pocałowała.