ośrodek kultury

hahah ups xd nic dziwnego, ze chodzila na sztuki uczniowskie. pewnie sobie wyobrazala siebie na scenie. wierzyla w swoje marzenia, ale nie wierzyla w siebie.. to rzeczywiscie mialo sens.
- no niby tak, ale skoro oni tego nie wiedza to nasze komentarze nie maja dla nich znaczenia - wzruszyla ramionami. moze tez miala poglady typu valentina i uwazala, ze nic w zyciu nie ma sensu. - nie. jestesmy na tym samym kierunku i to tyle. nie widzialam sie z nim od czasu naszej rozmowy - spojrzala na nia z lekkim zdziwieniem, ze ja o to pyta. - daczego?

dlatego też z łatwością krytykowała studentów xd
- starają się. może jeszcze się wypracują. - wierzyła w to, że jednak można się poprawić jeśli bardzo się ktoś stara. musiała w to wierzyć skoro jednak chciała osiagnąć sukces xd - spokojnie, nie próbuję wybadać czy spotykasz się z nim za moimi plecami. - zaśmiała się nawet, bo ruby od razu po usłyszeniu jego imienia zaczęła zachowywać się ostrożniej. - po prostu ostatnio z nim rozmawiałam i wyglądal tak jakby naprawdę chciał mieć normalną relację z naszą rodziną... i nie wiem czy mu wierzyć i czy go wpuszczać do naszego życia. - wyjaśniła jej. liczyła na to, że ruby zna go chociaż na tyle, żeby pomóc jej ocenić czy jest dobrym człowiekiem.

- oby - westchnela bo jej zdaniem studenci mieli jeszcze dluga droge przed soba. niby tak, ale za szybko jej sie to raczej nie uda skoro nie wierzy w swoje mozliwosci xd
rzeczywiscie zaczela sie zachowywac ostrozniej. nie chciala sie zeby annie miala watpliwosci! jej pierwsze spotkanie z frankiem bylo zupelnie przypadkowe i teraz unikala go jak tylko mogla. annie byla najwazniejsza. - tak? - nie spodziewala sie, ze tak szybko beda probowac sie dogadac. - skoro wasza rozmowa dobrze poszla to moze warto dac mu szanse? - niestety nie znala go za dobrze, ale wydawal sie jej normalny. ona zawsze wolala rozwiazywac konflikty, wiec proba pogodzenia sie z rodzina wydawala jej sie najlepsza opcja.

- nie wiem czy poszła dobrze. tak naprawdę wcale go nie znam i może być po prostu bardzo wprawnym manipulantem. wcześniej był największym chamem świata i praktycznie podcierał się tragedią naszej rodziny, dumny z siebie, że wszyscy jesteśmy nieszczęśliwi. teraz nagle chce budować relacje i naprawiać to co zepsuł. nikt nie zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni ot tak, bez żadnych ukrytych celów. - ciągle wątpiła w szczere zamiary francoisa. zrobił zbyt złe wrażenie wcześniej, żeby teraz annie mogła przyjmować go z otwartymi ramionami do rodziny.

- to prawda - przyznala jej racje. - wiec moze sprobujcie odnowic relacje malymi krokami zamiast od razu go wpuszczac do swojego zycia. jesli mu naprawde zalezy i mowi prawde to udowodni ze zasluguje na wasze przebaczenie - starala sie jej jak najlepiej poradzic. gdyby annie nie zabronila jej widywania sie z nim to moze by byla jej w stanie bardziej pomoc bo by go bardziej znala.

- pewnie masz rację... - zamyśliła się. popatrzyła zaraz na przyjaciółkę uważnie. - czy mówisz tak dlatego, że chcesz jednak iść z nim na drugą randkę? - zmrużyła oczy, próbując coś wyczytać z twarzy ruby. nie mogłaby jej winić, francois był przystojny (mogła tak myśleć, bo nie był jej rodzonym bratem!), no ale jednak annie wciąż miała wobec niego bardzo ambiwalentny stosunek.

westchnela gdy annie zaczela ja podejrzewac o takie rzeczy! - mowie to dlatego, ze chce jak najlepiej dla swojej przyjaciolki. nie zalezy mi na randkach z nim - zapewnila ja. oczywiscie nie pogardzilaby kolejnym spotkaniem z jej bratem gdyby juz sie pogodzili. ale teraz to byla ostatnia rzecz o jakiej myslala.

- cieszy mnie to z dwóch powodów. po pierwsze, to nadal dupek. po drugie, teraz możemy wspólnie iść do baru szukać chłopaków, bo już dawno nie poznałam nikogo o kim warto by było pisać piosenki. - czyli takiego, który złamałby jej serce xd jeśli miała faktycznie ruszyć z karierą to potrzebowała takich dramatyzmów w swoim życiu.

haha nari tez pakowala sie w zwiazki tylko po to by pisac o tym piosenki xd beda rywalizowac o to ktora ma bardziej zlamane serce xd jezeli andy tez spodoba sie annie to ta wygra.
- swietnie. w takim razie nastepnym razem spotykami sie w barze - postanowila. zrobilo sie juz pozno, a bedtime ruby to pewnie byla 10, wiec musialy sie zbierac.

peggy przynosiła elce co drugi dzień upieczone muffinki albo ciasto (pewnie chciała skusić ją wypiekami, żeby znowu zamieszkały razem xd) i wymyślała jej różne zajęcia, na które pewnie elka czasem chodziła, a czasem nie, bo ileż można xd no ale dzisiaj siedziały na zajęciach z malowania na szkle.
- wyjdzie z tego ładny wazon do salonu, jak myślisz? - zagadała siostrę pracując nad swoją butelką.

elka była jej wdzięczna za to, że się nią zajmowała. z resztą, każdego dnia czuła się coraz to lepiej. wróciła do pracy, kręciła następny film, zaczęła rozmawiać z patrickiem i ogarniała ich relacje które w końcu się normalizowały. było w końcu dobrze! skoro były tutaj, zostawiła swojego samojeda w domu i dobrze się bawiła - bardzo ładny! podoba mi się. cholera, szminka mi się rozmazała - spojrzała na siebie w odbiciu lusterka - ale do twojego salonu czy mojego salonu? - dopytała robiąc swoją rzecz.

peggy się bardzo przejmowała siostrą i cieszyła się, że ta powoli wychodziła na prostą i czuła się coraz bardziej dawną elką. ta cała sytuacja też trochę zbliżyła je do siebie. może faktycznie dobrze robiło im to, że nie mieszkały razem. niby peggy ciągle siedziała na głowie elle, ale jednak tamta mogła odczuć, że się nią opiekuje, a nie traktowała tego jako próby kontroli.
- nie przejmuj się, nikt tu na nas nie patrzy. - pewnie na te zajęcia chodziły jakieś dzieciaki całe umazane farbą oraz one xd - a chcesz do swojego salonu? bo jeśli chcesz, to możesz wziąć do siebie. może zdążę jeszcze zrobić drugi albo przyjdziemy jeszcze raz. - zaproponowała.

ruth i peggy musiały razem ogarniać siostrę, bo siostra miała takiego kręćka na punkcie tego, że patrick jej nie kocha że chciała się zabić na każdym kroku. jak dobrze, że jej przeszło, bo mamusia jej wytłumaczyła, że wcale nie warto się katować aż tak bardzo więc stało się tak jak się stało. metodą małych kroczków elka odżywała. - wiem, ale mnie to przeszkadza. muszę to koniecznie poprawić - wyjęła lusterko i poprawiła makijaż. ostatnio bardzo o siebie dbała - nie, nie. po prostu zastanawiałam się czy bardziej pasuje do mojego salonu czy twojego. no nieważne - machnęła ręką i malowała dalej - co tam w ogóle u ciebie, hm? bo z ostatnich ciekawostek to ja wyprostowałam relacje z patrickiem a za to jego młodszy brat chyba chce mnie poderwać - z tego ostatniego się zaśmiała. bo wydawało się jej to głupie.

miały szczęście, że miały w rodzinę psychiatrę i mamusia wiedziała jak zareagować na wybryki elle. co nie zmieniało faktu, że elka narobiła strachu całej rodzince i teraz wszyscy się nią przejmowali. nawet tatuś już zapomniał, że peggy wylądowała w areszcie, bo bardziej przejmował się samopoczuciem elle.
- wcale nie nieważne. do którego lepiej pasuje? - oddaliła trochę wazon, żeby przyjrzeć mu się z każdej strony. takie maziaje to najlepiej komuś jeszcze oddać na prezent, a nie stawiać u siebie xd - możemy się wymienić, ja wezmę twój, a ty mój. - wymyśliła, zaglądając przez ramię na jej dzieło. - taaak? a ten młodszy brat fajny? - zainteresowała się, bo skoro elle i patrickowi póki co nie wychodziło to może młodszy brat okaże się lepszy. jakby peggy spotkała felixa to w końcu przyznałaby, że patrick jest lepszym kandydatem dla siostry xd - mi i francoisowi udało się ostatnio obalić parę pomysłów jacka na festyn europejski i zamiast tego wprowadziliśmy moje. na przykład te budki z jedzeniem z różnych krajów to był mój pomysł. - opowiedziała jej z dumą.

to prawda! nareszcie cała rodzinka skupiła się na niej. ale już powoli odpuszczali i nie bywali u niej dzień w dzień chociaż do niej dzwonili. a poza tym, teraz max dotrzymywał jej kroku. był z nią w każdy lepszy i gorszy dzień i nie pozwalał się jej smucić i myśleć o samotności. zawsze ją rozbawiał i budził przytulaskami. - myślę, że jednak do żadnego. bo my nie lubimy takich pstrokacizn. raczej idziemy w spokojniejsze tony - zauważyła, ale to trochę mijało się z prawdą, bo ona ostatnio zaczęła nosić jaskrawe i kolorowe kiecki, fajny makijaż i zaczęła zwracać na siebie uwagę. na pytanie o felixa, roześmiała się - uwierz mi, jest dużo lepszym aktorem niż materiałem na chłopaka. myślę, że robi na złość bratu i już. ale mnie to przynajmniej bawi - zachichotała - oooo jestem dumna z ciebie i franka! brawo brawo brawo! - pochwaliła ją. - co u adama? - zapytała.

szkoda, że peggy nie wiedziała, że elle potrzebuje psa to wzięłaby tego od marty'ego i oddałaby siostrze xd wszyscy byliby zadowoleni. ale najwyraźniej max był lepszym towarzyszem dla elki.
- sugerujesz, że nie idzie nam za dobrze to malowanie? - roześmiała się, bo sama nie chciała się przyznać, że nie miały do tego talentu, no ale przynajmniej spędzały fajnie i produktywnie czas. dadzą mamusi w prezencie to na pewno się ucieszy. - skąd wiesz, że robi mu na złość? nie myśl, że nie zauważyłam twojej zmiany stylu. chłopcy też to zauważyli. teraz na pewno zwracasz na siebie uwagę różnych kandydatów. - zauważyła. peggy znowu będzie mogla zacząć przeprowadzać przesłuchania, żeby zaakceptować kandydata xd nawet jeśli wiedziała, że siostra ciągle jest uwieszona na patricku, no ale nie komentowała tego póki co. - dzięki - wyszczerzyła się. na pytanie o adama zmarkotniała. - znowu ma mnóstwo roboty, przygotowuje się do turnieju debat. miałam do niego przyjechać na weekend, ale powiedział, że będą siedzieć i ćwiczyć cały czas. - pomarudziła jej.

mogła! przegapiła szansę! a teraz miała własnego i kochała do ponad życie. nawet bardziej od patricka xd nie bardziej od rodziny bo to jednak rodzina.
- właśnie tak... wybacz, ale obie rysujemy jak pięciolatki, bez urazy dla pięciolatków - właśnie jeden zgromił ją wzrokiem na co ona się roześmiała i zrobili walkę min. pięciolatek wygrał niestety, albo elka po prostu dała mu wygrać. mamusia by sie ucieszyła z każdego prezentu! ojciec pewnie też by to musiał jakoś przełknąć. - tak sądzę! felix to casanova, ma dziewczyn i chłopców bez liku. podejrzewam, że jemu zależy tylko na tym, żeby mnie zaliczyć a nie żeby ze mną być. chociaż nie powiem, schlebia mi bardzo to, że podobam się drugiemu bowmanowi - zauważyła dumnie wypinając cycki - zwracam zwracam, wiem o tym. dzisiaj próbował mnie podrywać jakiś student ekonomii bo uwielbia moje filmy. dałam mu swój numer ale chce mi się iść na randkę z nim bo to nudziarz - machnęła ręką - ooooch, przykro mi peggy. dawno się w ogóle nie widziałam z nim, on to jeszcze tu bywa? - zapytała.

pies też już na pewno był dla elle jak rodzina! okazywało się, że elka woli psy, to pewnie dlatego wyprowadziła się od peggy, która miała dwa koty.
- musimy przyznać, że obie mamy rozliczne talenty, ale malowanie nie jest jednym z nich. - przytaknęła. wow, peggy przyznawała, że w czymś nie jest dobra! to znaczyło, że naprawdę kiepsko im szło. jeszcze przed chwilą chciała wazon w salonie sobie stawiać xd - jak rozpoznajesz czy chce tylko cię zaliczyć czy jednak być z tobą na serio? - tym razem to ona wypytywała elle o sprawy sercowe, bo peggy znała się tylko na długich związkach, a nie krótkich przygodach. - a co z pierwszym bowmanem? - musiała jednak wypytać skoro już była o tym mowa. - nie możesz tak szybko skreślać kandydatów, może zyskuje przy bliższym poznaniu. - zasugerowała. student ekonomii, to już brzmiało dobrze xd peggy była gotowa zaakceptować wstępnie takiego kandydata. - taak, był tu... miesiąc temu? - zastanowiła się, bo już sama nie wiedziała kiedy ostatnio widziała adama. nie tęskniła za nim i nie odliczała dni już tak jak kiedyś. chyba przyzwyczaiła się do jego nieobecności.

pewnie że był. nie wyobrażała sobie go oddać gdziekolwiek! max był z nią szczęśliwy a ona z nim.
- oj nie jest nie jest. chyba wolę jednak robić zdjęcia i przeprowadzać wywiady z potencjalnymi aktorami a nie malować. maluję beznadziejnie a to najwyżej damy może mamie. ona zawsze zbierała każde nasze bohomazy. ucieszy się i postawi na tej półce z tymi tamtymi pierdołami od nas - zażartowała, poprawiając się na krzesełku - jak to rozpoznaję? otóż osobie, której zależy na jednym numerku nie zależy na mnie samej. ma w dupie to co mówię, to co robię, nie chce mnie bliżej poznać, tylko od razu wali do mnie durnymi tekstami z taniego podrywu. a osobie, która chce ze mną być, zależy. wie co robię, wie jak sprawić, żebym się uśmiechnęła, zna mnie bardzo dobrze i dba o mnie. tak to zawsze działało - podrapała się po policzku - nie wiem co z patrickiem. nadal go kocham ale jakby... odsunęłam od siebie to uczucie bo naprawdę mi zależy na jego przyjaźni. więc się przyjaźnimy i to chyba jest na razie to - sama nie wiedziała co będzie dalej - nie, peggy błagam, ja i ekonomia? reżyseria, ekonomia, to się nie łączy - pokiwała zaprzeczająco głową - peggy... - złapała ją za rękę - tak szczerze, bo ze mną możesz być szczera - kochasz go jeszcze? bo mi się wydaje, że to chyba już się skończyło a ty jesteś z nim z przyzwyczajenia - bylo jej szkoda siostry.

- tamte pierdoły robiłyśmy w podstawówce, teraz już chyba nie przystoi nam wciskać jej takich dzieł. - zaśmiała się i znów przyjrzała się ich wazonom. - no dooobra, wcale nie wygląda to tak źle. potrzebują tylko trochę poprawek tu czy tam. - maznęła farbą w jednym miejscu, jeszcze bardziej wykrzywiając plamę, która miała być kwiatkiem. na tłumaczenie elle przewróciło jej się w żołądku, bo jeszcze do niedawna myślała, że marty chce ją tylko zaliczyć, ale zgodnie z definicją siostry wcale tak nie było. - i jak się z tym czujesz? - musiała się upewnić, że teraz, kiedy elle znów spędzała więcej czasu z patrickiem, nie wpadnie znowu w stare nawyki (tzn. fiksowanie na jego punkcie). - sama powiedziałaś, że jest fanem twoich filmów! to już coś was łączy. nie dowiesz się czy coś więcej was nie łączy jeśli nie dasz mu szansy. - zauważyła. kto to mówi xd siostry roosevelt bardzo lubiły z góry szufladkować ludzi i decydować z kim się dogadają, a z kim nie. na przykładzie peggy stwierdzam, że to kolejna rzecz, w której były kiepskie. pytanie siostry sprawiło, że peggy westchnęła i zawiesiła się bez ruchu nad swoją butelką. w ostatnim czasie już co najmniej trzy osoby zadały jej to pytanie. nic dziwnego, że peggy musiała się nad tym sporo zastanawiać. w koncu spojrzała na siostrę. - aale to adam. przecież pamiętasz jeszcze jacy byliśmy w szkole. peggy i adam, idealnie dobrani na zawsze. on skończy oxford i zostanie prawnikiem, ja założę wydawnictwo i będziemy mieszkać w dzielnicy kensington w londynie. - przedstawiała jej plan dziesięcioletni, który elka na pewno znała na pamięć.

- ale dlaczego nie? mama to zawsze jest mama! ona przyjmie każdy nasz pierdolet tatuś by pewnie do kosza wywalił na dzień dobry, ale nie ona - zauważyła. mama kochała wszystkie córeczki i nigdy w życiu by nie wywaliła ich obrazków czy rzeczy własnoręcznie wyprawionych. maznęła jeszcze swój wazonik i mu się przyjrzała. odkąd się zaczęła ogarniać, jej życie wyglądało tak samo jak ten wazon, kolorowo. była z siebie dumna - jak ja się z tym czuję? zależy. wiesz, odkąd się zakochałam w przyjacielu, przestało mi w ogóle zależeć na przypadkowych numerkach. nie piję, więc przestałam trafiać do cudzych łóżek. teraz tak sobie myślę, że chciałabym zbudować z kimś zdrową i normalną relację, bez względu na to czy to będzie patrick czy nie. naprawdę. czas wydorośleć, bo moje uczucia się też liczą - położyła sobie dłoń na sercu. - nie chcę studenta ekonomii! prędzej kaktus mi tu wyrośnie - pokazała na dłoń. - zawsze mówisz to samo. że to adam i takie tam. peggy, czas chyba zrozumieć, że wasze uczucie już się dawno wypaliło. nie zależy ci na nim, tylko na tym twoim planie dziesięcioletnim, a to niedobrze... kochanie, pomyśl o sobie i o tym co ty czujesz, sama przecież wiesz jakie to ważne na moim przykładzie. nie przedkładaj nigdy planów w sztywnych ramach nad człowieka. jeżeli go nie kochasz, przyznaj sie do tego i bądź szczęśliwa - ujęła jej twarz w swoje drobne dłonie - peggy nie jesteś z nim szczęśliwa - pocałowała ją w czoło.

- no dobra, masz rację. na pewno jej się spodoba i ucieszy się, że spróbowałyśmy czegoś nowego. - przyznała w końcu, bo mama na pewno kibicowała im kiedy próbowały nowych rzeczy i jak to mama twierdziła, że miały do wszystkiego talent. - poza tym to nasza pierwsza próba. przyjdziemy jeszcze kilka razy na te zajęcia i się wprawimy. - dodała. nie zamierzała się tak łatwo poddawać. pierwsze kroki zawsze były najtrudniejsze. - och, elle! jak dobrze to wszystko słyszeć. na pewno znajdziesz kogoś z kim zbudujesz zdrową i normalną relację i kto oszaleje na twoim punkcie... ale w zdrowy sposób. - posłała jej szeroki uśmiech. kibicowała siostrze, poza tym wydawało jej się, że przy niej zawsze kręcili się różni chłopcy, więc znalezienie kogoś na stałe zdawało się kwestią czasu. oby tylko peggy zaakceptowała tego chłopaka xd - daj mu szansę, tak tylko mówię. korona ci od tego z głowy nie spadnie. jedna randka, tyle. - sama powinna posłuchać swoich rad xd wysłuchała elle i bardzo bardzo bardzo nie chciała przyznać, że to co mówiła mogło mieć w sobie dużo ziarenko prawdy. - teraz jest po prostu trudno przez ten dystans. wszystko będzie inaczej jak będziemy znów w tym samym mieście. - upierała się. kilka lat im jeszcze do tego zostało, bo byli dopiero na początku studiów, a już było kiepsko, ech.

- mama przyjmie wszystko. dlatego to ona dostanie nasze pokraczne wazoniki. lubię je. dobra, mój już jest skończony - wytarła dłonie wymazane farbą w ścierkę, dopiero potem będzie musiała je umyć zmywaczem do farb. takie zajęcia nad wyraz ją uspokajały. joga, bieganie, kręcenie filmów, wyprowadzanie psa, to wszystko ją znowu cieszyło. tabletki też już poszły w odstawkę, bo mogła się od nich uzależnić bardzo łatwo - zdrowie psychiczne jest dla mnie najważniejsze w tym momencie. patrick nie patrick, nieważne. jeżeli będzie w stanie mnie pokochać tak samo jak ja i oddać mi swoje serce, będę najszczęśliwszą kobietą na świecie - przyznała się. szukała czegoś normalnego a nie przygód. - och peggy, okłamujesz się. dystans nic nie zmieni, ani jego brak. nie mówisz o nim tak, jak ja o tej osobie na której mi zależy - zauważyła zabierając jej dłonie z twarzy i biorąc ją za łapki. - znajdź sobie kogoś, kto sprawi, że twoje serce będzie szalało a nie umysł mówił, że masz plan. naprawdę - zachęciła ją. czy ona ją pchała w ręce martiego, który przespał się z maud? XD najwyraźniej tak.

elle jeszcze pożałuje swoich złotych rad xd peggy zrobiło się głupio i nie chciała o tym gadać, więc skupiły się na swoich wazonikach, które ostatecznie wyszły może i pokracznie, ale za to były zrobione od serca, więc mama się ucieszy. zapisały się na kolejne zajęcia, po czym peggy odprowadziła elle do mieszkania i nawet jeszcze poszły wspólnie na spacer z maxem.

wychodziła z jakiś zajęć dla małych aspirujących muzyków, na które zaprosiła ją koleżanka. była tutaj w charakterze gościa który miał opowiedzieć o możliwościach pracy z muzyką i pasji. była zadowolona ze swojego występu i w pośpiechu wychodziła już do domu, ale wszystkie nuty z którymi przyszła na zajęcia rozsypały jej się w wyjściu!