CELA NR 4 - JO, ANDERSON

słodko, dalej gramy nimi tylko w innych okolicznościach. anderson jak wiadomo był przyzwyczajony do takich okoliczności i w ogóle się nie przejmował, a wręcz rozsiadł się na ławeczce.
- daj spokój, zaraz dadzą nam zadzwonić, dam znać siostrze i raz dwa stąd wyjdziemy. - machnął ręką. w sumie to wiedział, że dani była na imprezie, ale nie przyszło mu do głowy, że też mogła zostać aresztowana. on w areszcie zawsze równało się ratującej go dani. dobrze, że nie wylądował w celi z ruby, bo znowu by go znielubiła i oskarżyła, że to wszystko jego wina. - a tak poza tym, to na pewno bym cię rozniósł w piciu piwa na czas. - dodał na luzaku.

była ekspresówka i teraz kontynuujemy hehe.
- to nie bylibyśmy sami w celi, tylko tłoczylibyśmy się tak, że nie byłoby gdzie stać. widziałaś ile było osób na imprezie, tylko my jesteśmy frajerami, którzy dali się złapać, żeby inni mogli uciec. - wzruszył ramionami. on tam się nie przejmował, oby tylko strażnik hank był dzisiaj na zmianie. - czyli mogłabyś już trzeciej nie podołać i bym cię pokonał. - upierał się. teraz nigdy się nie dowiedzą i to będzie zagadka na zawsze.

- dałaś się złapać - zarechotał jakby to było takie zabawne. on też się dał złapać i był gotów przyznać, że jest frajerem. nie wytrzeźwiał przez tę akcję (dla niego to był standard), więc on nadal nie pamiętał, że powinno być między nimi niezręcznie. na pewno anderson zorganizował hankowi cały wyjazd na farmę alpak do dziadków, żeby go przekupić na przyszłość xd i zamierzał przez te dwa tygodnie być grzeczny. nie przewidział tego, że zorganizowanie nielegalnej imprezy w opuszczonym miejscu również może wpakować go w kłopoty. - o nieee, tak nie może być! - uświadomił sobie, że jo pozostawała niepokonanym czempionem. - trzeba będzie to powtórzyć następnym razem i wtedy wyzywam cię na pojedynek! - oznajmił bojowo. na pewno się zmierzą, o ile jo będzie chciała z nim spędzać czas.

- bywa - nie przejmował się w ogóle. - w porządku? - wstał i stanął nad nią z wyciągniętą ręką, żeby pomóc jej wstać. - ostatnio często się przewracasz. - dodał coś co miało być żarcikiem, a tak naprawdę było przypomnieniem jej ostatniej niezręcznej akcji w barze. - szkoda, że tym razem nie masz frytek, zgłodniałem. - od razu pomyślał o jedzeniu i teraz już nie chciało mu się siedzieć w celi, bo poszedłby do maka. - a jeśli zagram z kimś innym i wygram, to wtedy ja będę mistrzem. - popłynął ze swoim myśleniem.

przynajmniej był przyzwyczajony i nie świrował jak inni.
- tak na ciebie działam? zwalam cię z nóg? - zażartował, ale wtedy też uświadomił sobie, że to żart nie na miejscu i że pierwszy raz od czasu jej wyjazdu są tak blisko siebie, więc odszedł te dwa kroki, żeby usiąść z powrotem na ławeczce i udawać, że nigdy nic się nie stało. - nie jestem aż tak zjarany, żeby to jeść. - oznajmił. gdyby brał to samo co marty to już dawno pałaszowałby te wspaniałe cukierki. - nie możesz być na zawsze mistrzem i nie grać z innymi. co najmniej raz w roku powinien być turniej z aktualnym mistrzem, żeby wyłonić nowego. - i tak sobie płynęli z myśleniem. przynajmniej było na czym się skupić.

mógłby! "jak dać się złapać i nie zwariować".
- okej. - odpowiedział co było w sumie dziwną odpowiedzią, ale przecież nie mógł się obrażać (nawet w żartach) za to, że tak na nią nie działa. to chyba dobrze, że tak na nią nie działał? ona też tak na niego nie działała, ich historia była już historią i teraz mogliby ruszyć dalej i zachowywać się normalnie. anderson nie pił swoich szotów, bo wiedział, że to zabójstwo xd zamiast tego grzecznie pił piwko, kąpał się w winie i jarał skręty. - ale nie mogę o nich zapomnieć, teraz jak już o nich pomyślałem. - wyznał smutno. teraz był najgorszy moment, żeby dopadła go gastrofaza, a jednak. - ja tego nie wymyśliłem, to ogólnie znane zasady mające zastosowanie w większości sportów. - tłumaczył jej. najwyraźniej wszystkie nasze parki opierają swoje związki na bezsensownych dyskusjach.

cała rodzina będzie dumna.
to, że nie potrafił wyznać jej wtedy miłości wcale nie oznaczało, że nie czuł do niej czegoś! na pewno nie była jakąś przypadkową dziewczyną, z którą przespał się dwa razy, tylko jego przyjaciółką, która jednocześnie bardzo go kręciła. full package. tyle że nie umiał w związki i w tym cały ambaras. no ale minęło już dużo czasu i nie rozgrzebywał tego i chciał, żeby teraz znów mogli być przyjaciółmi, nawet bez przywilejów.
- sprawdź, może ci jeszcze coś zostało we włosach. - zasugerował. żarciki się go trzymały. a może desperacja? - jeżeli to nie sport to w takim razie nie możesz mieć tytułu mistrza. - jak zostaną na całą noc w celi to pewnie do rana będą o tym dyskutować.

oj tam dobra, anderson nie jest nieudacznikiem! jest po prostu trochę nieokrzesany.
między andersonem a louisem było silniejsze uczucie między andersonem a jo xd dlatego jemu z łatwością wyznawał swoje uczucia, a jej niestety nie. może kiedyś się zjarają i wyjaśnią sobie wszystkie sprawy z przeszłości, a może nie, może jo nigdy się nie dowie ile dla niego znaczyła.
- następnym razem trzeba pamiętać, żeby wziąć ze sobą frytki we włosach. tak na wszelki wypadek. - wymyślał. nigdy nie wiadomo kiedy dopadnie głód xd anderson i jo byli tacy głodni, a byli jedynymi osobami, które nie próbowały się stąd wydostać i zostaną w areszcie na noc. - ale nie organizuje się zawodów ortografii, w których wybiera się najlepszego mistrza. - wywrócił oczami. mógł tak całą noc, owszem.

tak, albo dopiero za dwadzieścia lat się dogadają w końcu o co chodziło.
anderson był tak przyzwyczajony do siedzenia w celi, że po prostu sobie siedział i gadał z jo w najlepsze xd dobrze, że louis się skumał, że anderson nie wrócił do domu i ich rano ogarnął.