coffee truck

uzbrajała się kawę przed wykładem po nieprzespanej nocy z przeziębionymi dziećmi.

zarty sie skonczyly I tez mysial sie przylozyc do nauki. - czesc - stanal za nia w kolejce. nie wiedzial czy bedzie chciala z nim gadac, ale nie mogl udawac, ze jej nie widzi.

odwróciła się, żeby odpowiedzieć na przywitanie, ale jej mina wskazywała na to, że nie była szczęśliwa, gdy okazało się, że to archie.
- cześć - odpowiedziała z grzeczności, bo teraz już nie mogła go zignorować, i znowu odwróciła się w stronę trucka.

usmiechnal sie niezrecznie. nie spodziewal sie, ze bedzie chciala z nim rozmawiac, ale nie poddawal sie. - dlugi dzien? - zagadal. czul, ze to bedzie ciezka przeprawa. nie zdziwilby sie gdyby mu powiedziala, ze ma spadac albo zaczela go ignorowac.

domyślała się, że kiepsko wygląda po nieprzespanej nocy i znowu czuła się jak ta mamuśka w dresie, która funkcjonowała tylko wokół dzieci. tyle że teraz miała jeszcze dodatkowe obowiązki.
- moje dzieci są chore - odparła na wytłumaczenie, ale zaraz zorientowała się, że był ostatnią osobą, przed którą powinna tłumaczyć swoje wory pod oczami. - wiesz, te dwie istoty, które są dla mnie najważniejsze na świecie i którym nie pozwoliłabym, żeby stało się coś złego? - powiedziała ostrzejszym tonem.

- twoj maz mowil, spotkalem go ostatnio - opowiadal jej zeby podtrzymac rozmowe. znowu zrobilo mu sie glupio. - wiem - spuscil wzrok na swoje buty. nie wiedzial co zrobic zeby mu to wybaczyla. albo chociaz nie byla zla. - dostalem pomoc jakiej potrzebowalem I od kilku miesiecy jestem trzezwi - wiedzial, ze to ja pewnie nie interesowalo, ale I tak ja poinformowal.

- i rozmawialiście o takich rzeczach? - zdziwiła się, bo ian jej nie informował o spotkaniu, a poza tym zastanawiała się, czemu miałby mu mówić o chorobie dzieci. w sumie sally też wypaliła znikąd, no ale iana zawsze musiała podważać. - świetnie. cieszę się. to dobrze dla ciebie - odpowiedziała oschle, więc ciężko było odczytać jej prawdziwe intencje. - robisz program dwunastu kroków i nadszedł czas na przepraszanie? - nie wyglądała, jakby chciała przyjmować jakiekolwiek przeprosiny.

- pytal czy ze mna rozmawiasz - nie wiedzial, ze sa pokloceni I moze tym tylko wkurzyc sally. zrozumial jej slowa tak, ze nie obchodzil jej jego progress, ale nie mogl byc o to zly po tym co odwalal. - nie.. - zastanawial sie jak ja podejsc. - to znaczy chcialem przeprosic, ale nie bez zadnego programu - widzial, ze nie chciala przeprosin I nie wiedzial jak to powiedziec.

- więc stwierdziłeś, że zaczniesz? - nie wyglądała na uszczęśliwioną z tego powodu. łatwiej jej było nie widywać archiego i zapomnieć, że istnieje. sally gdzieś tam głęboko w środku naprawdę cieszyła się z tego, że archie uzyskał pomoc, i tęskniła za tą jego starą wersją, ale to, co się wydarzyło, przysłaniało wszystko inne. - twoje przeprosiny i tak nie zmienią tego, co się stało - była nieugięta.

- nie szukalem cie specjalnie - westchnal. nie chcial zeby myslala, ze ja nachodzi czy cos. z Vicky latwiej mu poszlo. przynajmniej do momentu kiedy nate jej wygadal, ze calowal jego chlopaka. - chcialem zebys wiedziala, ze bardzo tego zaluje I gdybym mogl cofnac czas to nigdy by sie nie wydarzylo - niestety nie mial takich mozliwosci.

- okej - nie wierzyła mu, ale już nie ciągnęła tematu. myślała, że po tym wszystkim będzie wolał jej unikać. wysłuchała go spokojnie. - wiem, że tak naprawdę jesteś dobrym chłopakiem i nie chciałeś, żeby do tego doszło. ale doszło. i... nie jestem w stanie wybaczyć ani tobie, ani sobie za to, że na to pozwoliłam - przedstawiła to ze swojej perspektywy.

nie chcial byc tchorzem I musial stawic czola swoim demonom. nawalil I teraz byl zmotywowany zeby to naprawic. nawet jesli sally miala mu nigdy tego nie wybaczyc to chcial zeby wiedziala jak duze sa jego wyrzuty sumienia. - rozumiem - pokiwal glowa. - to nie twoja wina, zaufalas mi, a ja okazalem sie nieodpowiedzialnym idiota - wzial wszystko na siebie.

- to prawda. to twoja wina - przyznała mu rację, bo nie była w stanie wykrzesać w sobie bycia miłą i wybaczającą. za bardzo martwiła się wtedy o dzieci, żeby teraz tak łatwo zaakceptować wytłumaczenia archiego. mimo wszystko doceniała, że wziął odpowiedzialność za tamte wydarzenia i też za siebie samego. przyszła jej kolej, więc zamówiła kawę i poleciała na zajęcia.

podeszła do trucka, ale nikogo nie było w środku, więc rozglądała się i dawała im trzy minuty, żeby wrócili. miała tyle zapasu w harmonogramie xd

byla zajeta patrzeniem w telefon i niestety nie zwrocila uwagi na ruda czupryne peggy, ktora pewnie bylo widac z daleka. - sa na przerwie? - zapytala kiedy nie slyszala zeby cos sie ruszalo. pozalowala ze sie odezwala kiedy podniosla wzrok.

- na to wygląda - odwróciła się do osoby za sobą i jej mina również zrzedła. - pewnie są na schadzce - nie mogła się powstrzymać przed komentarzem. darcy kojarzyła jej się tylko ze schadzkami xd

- glodnemu chleb na mysli - mruknela pod nosem. nie chciala zeby peggy to slyszala, ale jej zachowanie jej przeszkadzalo. nie lubila miec wrogow i wedlug niej nie zasluzyla sobie by dziewczyna byla dla niej taka niemila. nie musialy byc przyjaciolkami, ale to, ze jej zwiazek nie wypalil nie byl jej problemem.

- nie musisz się martwić moimi schadzkami - skrzyżowała ręce i zmierzyła ją wzrokiem. - na pewno nie są z nikim, kim ty byłabyś zainteresowana - tak naprawdę nie miała żadnych schadzek, ale może miała nadzieję, że darcy przekaże coś marty'emu xd a tak naprawdę była tak wyraźnie zazdrosna, że było widać, że to ona przejmuje się schadzkami darcy, a nie odwrotnie.

- a ty moimi - nie trudno bylo odgadnac, ze sie tym interesowala. jedynym powodem, dla ktorego mogla byc dla niej wredna byl marty. normalnie by sie oddalila od sytuacji, ale najwyrazniej marty byl tak dobry w lozku, ze nie chciala szukac nikogo na zmiane xd poza tym wiedziala, ze z nim jest bezpieczna i nie zaangazuje sie.

zacisnęła usta w linijkę. marty był tak dobry w łóżku, że laski nie mogły o nim zapomnieć i kreował wokół siebie dramki xd miała ochotę zasugerować darcy, że miedzy nią a martym jeszcze nie jest wszystko skończone i że ostatnio oglądała jego klatę, ale jednak się powstrzymała.
- możesz mu przekazać, że się nie przejmuję - powiedziała zamiast tego, tylko udowadniając, że się przejmowała, i poszła szukać kawy gdzie indziej.

zajarała się, że ludwig ją zaprosił na kawę. nie skumała się, że chciał z nią przeparadować przed dziekanem, żeby ten myślał, że jest w stałym związku i żeby nie czepiał się jego kontaktów ze studentkami. na szczęście nie musiał jej instruować, żeby zachowywała się jak zakochana, bo robiła do niego maslane oczy!

mira pewnie miała tu jakieś zajęcia jeszcze zamiast pracy! stała i piła kawę bo najwyraźniej potrzebowała jej pomiędzy wykładami i pracą w chińskim sklepie! popijała kawę opierając się o coffe truck i prychała śmiechem widząc maślane oczy dorotki do ludwiga. teraz czuła się pewniej niż ostatnio xd nawet ona widziała że to jakaś ściema!

mial nadzieje, ze pokazanie sie z dorotka poskutkuje. najchetniej by ja olal po tym jak da sie przeleciec, ale planowal sie z nia od czasu do czasu spotykac. pasowalo mu, ze sie tak wpatrywala. lubil byc podziwiany! - myslalem, ze twoja historia z uczelnia jest zakonczona - tak przywital mire.

nie odpowiadało jej to, że ludwig zwrócił uwagę na kogoś innego w jej obecności (powinien świata poza nią nie widzieć!), więc uwiesiła się na jego ramieniu.
- nie przedstawisz mnie swojej koleżance? - zaszczebiotała.

dobrze, że dorotka nie wiedziała jaką przeszłość mają mira i ludwig. była ona burzliwa, a jednocześnie o wiele dłuższa niż ich, ups!
głupiutka blondi i boku abramsa serio ą rozbawiała! - a ja myślałam, że to nie twój interes - mruknęła niemiło, podobnie jak on - poprawka, swojej eks - napiła się kawy kiedy uświadomiła dorotkę.