ośrodek kultury

nie zorientowała się, że sygnet był na wierzchu. pewnie nico grzebał w jej rzeczach w poszukiwaniu trawy xd
zaśmiała się na jego pytanie, ale spoważniała, widząc jego nietęgą minę. też nie pamiętała wszystkiego, ale ciągle wracały do niej jakieś obrazy z tego, jak się całowali. to, że brali ślub faktycznie wydawało jej się bardziej snem. nie mieli fernando, który by ich poinformował, co wyprawiali.
- ty mi go dałeś - rozłożyła ręce.

nie zdziwiłabym się xd
była bardziej trzeźwa niż george więc pamiętała nieco więcej. on tyle że obudził się w limuzynie xd
nie miał żadnych wspomnień, ale czuję że zaraz to się może zmienić? - ja? - zaśmiał się i wyprostował - niemożliwe - na razie to wypierał xd

zastanawiała się, czy to naprawdę się przydarzyło, skoro george po wszystkim w ogóle się do niej nie odezwał. nie chciała wyjść na zdesperowaną i odzywać się pierwsza. łatwiej było wypuścić o nim piosenkę. jak widać skuteczna metoda i zwróciła na siebie jego uwagę xd
- nie pamiętasz w ogóle, że przyszedłeś na wesele mojego ojca? - skrzyżowała ręce. teraz ona patrzyła na niego poważnie.

a george po prostu nie pamiętał niczego i dlatego sie nie odzywał. choć nie wiem czy odzywałby się gdyby jednak pamiętał co tam robił xd
- kojarzę że rozmawiałem z tobą, ale myślałem że to tylko sen, czasami tak mam - wzruszył ramionami. nie zczaił się, że w tym momencie przyznał się do tego, że annie mu się śni, awww! - to wydarzyło się? - wskazał na nią i na siebie, wolał się upewnić.

annie też była zdezorientowana przez te skrawki, które pamiętała i nie wiedziała, czy chce to wyjaśniać z george'm. wiedziała, że przebywanie w jego obecności jest niebezpieczne dla zachowania antyksiążęcego paktu xd
śniła mu się w białych sukniach xd
- tak - mruknęła i usiadła na krzesełku. - ale jestem głupia - dodała do samej siebie. pamiętała, że się całowali i to było tak intensywne wspomnienie, że wiedziała, że nie był to tylko sen, a teraz wychodziło na to, że george był na tyle pijany, że sam nie wiedział, co wyprawia.

musiała znaleźć sobie ludwiga jak dani, albo wziąć dokładnie tego ludwiga. nie obraziłby się xd
haha, możliwe. albo jeszcze w jakiejś zbereźnej sytuacji!
- nie rozumiem? - spoglądał na nią oczekując więcej wyjaśnień. nie nazwałby ją głupią, ale skoro tak mówiła to potrzebował więcej konkretów - może wrócimy do sprawy mojego sygnetu - zasugerował - zrobiłaś niezłą aferę w internecie - zauważył sunąc palcem po biurku i nie patrząc na nią.

on by się nie obraził, ale dani owszem xd ludwig najlepszym zastępstwem za książęta.
- no własnie - mruknęła. george nie rozumiał i to było dla niej najlepsze podsumowanie sytuacji i tego, dlaczego jest głupia. - nie ja, tylko ci wszyscy ludzie, którzy nie skupiają się na mojej muzyce, tylko naszej relacji - poprawiła go. tak, piosenka była o nim, ale nie o to tu chodziło xd - mam sygnet w domu, możesz wysłać swojego asystenta po niego jak skończę pracę - uznała, że george sam nie będzie się fatygować.

najbliżej zachowania królewiczów xd
- ciągle nic mi nie wytłumaczyłaś - a on tego oczekiwał i wymagał! - co się stało, że oddałem ci sygnet? - bo to była rzecz, która go dręczyła teraz! - skupiają się na tym, zawsze będą się skupiać więc musisz się z tym pogodzić i nie zwracać uwagi na ich komentarze - jemu było łatwo mówić bo to mu nie przeszkadzało xd - wolałbym nie powierzać tego żadnemu asystentowi, może kiedyś przyniesiesz mi go? - zaproponował. odwiedziny w jego domu były niebezpieczne xd

udawał księcia z bajki xd
- dlaczego tak się fiksujesz na tym, tak jakby to zupełnie nie było dozwolone? - teraz sama zaczynała się zastanawiać, co się wydarzyło, że oddał jej sygnet, bo ona ciągle jak za mgłą pamiętała te przysięgi i nakładanie sygnetu na jej palec, ale to przecież niemożliwe, żeby to było prawdziwe. - trudno nie zwracać na to uwagi, jeśli nikt nie zwraca uwagi na melodię, bo tylko doszukują się w tekście nowych plotek o tobie - zauwazyła. - wolałabym nie podsycać więcej plotek, pojawiając się u ciebie - przyznała.

tak xd
- nie fiksuję - pokręcił głową - książe oddaje sygnet tylko w momencie ślubu, kiedy oddaje go swojej żonie. następnie zyskuje nowy taki, który symbolizuje jego nowe życie od momentu małżeństwa - może to powinno rozjaśnić co nieco annie jeśli chodzi o zachowanie george'a.
- możesz się wkurzać, ale ta piosenka była o mnie - nawet jej posłuchał i rozszyfrował słowa wow. albo przydupasy mu wszystko wyjaśniły - przywiozą cię i odwiozą nie musisz się o to martwić, potrafię zachować dyskrecję - miał od tego ludzi.

przewróciło jej się w żołądku, kiedy słuchała tłumaczeń george'a. przez ten cały czas wydawało jej się, że miała jakieś bardzo dziwne sny i fantazje o ślubie z księciem, ale teraz coraz więcej elementów zaczynało mieć sens.
- i naprawdę nie możesz sobie przypomnieć, dlaczego i w jakiej sytuacji chciałbyś go dać mnie? - wbiła w niego wzrok. ciekawe, czy po jej minie domyśli się, co odwalił po pijaku. - cóż, rozstania mnie inspirują, nie można się w tym doszukiwać niczego więcej - udawała, że wcale piosenka nie mówiła o tym, że chciałaby z nim być. - czyli równie dobrze mogę wrzucić im do samochodu ten sygnet i zostać w domu - probowała uniknąć kolejnego spotkania.

haha, okazało się że to nie fantazje a rzeczywistość, ups!
gdyby george stał to nogi by się pod nic ugięły, ale na szczęście opierał się tyłkiem o biurko i nie padł - czy ty sugerujesz no wiesz, że my? - wskazał na nią i na siebie. nie przeszło mu to przez gardło ale wiedział że jeśli wywinął jakiś numer po pijaku to go zabija xd albo co gorsza obsadza arthura na tronie xd - tylko rozstania? smialbym twierdzić że piosenka jest o czyms innym - trochę się nad nią pastwił i zaśmiał - wolałbym jednak żebyś dostarczyła go do rąk własnych - może chciał ją zwabić do swojej jaskini.

westchnęła i też próbowała sobie poukladać, co się między nimi wtedy wydarzyło.
- nie mogę potwierdzić, na ile to było prawdziwe, ale mam zdecydowanie mocne wspomnienie składania sobie przysiąg - powiedziała powoli, bawiąc się innym pierścionkiem na palcu. tak naprawdę te przysięgi były mniej ważne niż to, że george nie pamiętał, jak się całowali. nie spodobało jej się to, że się zaśmiał. poczuła się teraz tak, jakby wyznała mu miłość przed tym całym tłumem ludzi w internecie, a on ją wyśmiał - to tylko piosenka - probowała zakonczyć temat, choć george dobrze wiedział, ze w przypadku annie to nigdy nie jest "tylko" piosenka. - więc równie dobrze to ty możesz po niego przyjechać - wymyślała dalej. myślała, że będzie potrafiła bardziej się kontrolować z mamusią za ścianą.

- och... - zadumał się na chwilę. z jednej strony to źle że znała jego intencje które nawet na trzeźwo niezbyt się zmieniły (nie powie tego na głos oczywiście), ale z drugiej strony to dobrze że wyznał jej to z czym się nosił. abstrahując już od reakcji rodziny - co o tym myślisz? - zapytał zanim ona zdążyła zadać podobne pytanie. to nie było do końca złośliwe, nie wiedział jak jej powiedzieć że pochlebia mu tymi utworami i że jednocześnie cieszy się ale i żałuję ze jest powodem smutnych piosenek - skoro tak mówisz - zakończył temat, jednak to że niekomfortowo się czuła uderzyło go po chwili - nie chce narażać cie na to że mama znowu zasypie cię niewygodnymi pytaniami - a tak na prawdę sam nie chciał słuchać piskow maddie xd

nie zamierzała zadawać podobnego pytania, bo zdążyła już sobie dopowiedzieć własną wersję historii. dlatego właściwie zaskoczył ją, że nie wyśmiał tego, o czym mówiła albo nie kazał jak najszybciej oddawać sygnetu.
- myślę, że byliśmy pijani i nie wiedzieliśmy, co robimy - też było jej trudno przyznać się (na trzeźwo), że to, co przez ostatnie dni wydawało jej się tylko nierealnym snem, wywoływało drżenie w całym jej ciele. - możesz przyjść jak nikogo nie będzie w domu - palnęła, chociaż to przeczyło celowi, dla którego chciała się spotkać u niej. przecież wiedziała, że nie będzie łatwo się go pozbyć, jak już wejdzie do środka tak jak ostatnio.

dopowiedziała swoją wersję i będzie żyć w niedopowiedzeniach xd klasycznie xd
- okej, przyjmuje taka interpretację - przytaknął choć wcale nie zadowalała go taka decyzja annie. nie dał po sobie tego poznać ale jego też te wiadomości przyprawiały o dziwne ale ciepłe uczucia w stosunku do jej osoby - wyślę po ciebie samochód i dam wcześniej znać - nie przyjmował jej propozycji do wiadomości jak typowy książę. nic dziwnego xd wyminął ja i wyszedł bo jeszcze chwila a może znowu by się na nią rzucił i chciał na serio rozmawiać o małżeństwie xd

nie może być inaczej xd
jego reakcja tylko utwierdziła ją w przekonaniu, że cokolwiek sobie przysięgali po pijaku, teraz w prawdziwym świecie wcale nie miało znaczenia. było jej trochę przykro z tego powodu, ale jednocześnie wiedziała, że jej szansa na przyszłość z george'm już minęła i mogła mieć tylko do siebie o to pretensje. wróciła do pracy, ale nie mogła się skupić, bo już zastanawiała się, kiedy nastąpi jej nieuchronne następne spotkanie z księciem.

zamiast byc na imprezie to siedział tu na przymusowej terapii dla sprawców wypadków. to byl kolejny prezent od rodziców żeby nie cieszył się zbytnio z pobytu w anglii. gapił się na sznurówki swoich butów niewzruszony tym co mówili xd

oscara też na to wysłali i tylko bardziej się wkurzał na siebie i świat, kiedy musiał tego wszystkiego słuchać. prychnął, kiedy ktoś coś pierdolił o znalezieniu wiary i wybaczeniu. nie mógł się powstrzymać, bo dla niego to był bullshit. oczywiście wtedy prowadzący zwrocił na niego uwagę i spytał, czy chciał się czymś podzielić.
- nie, nie słuchałem - burknął.

oscara w porę tam wysłali. jak już nie był biednym, poszkodowanym, który był w śpiączce to stał się idealnym kandydatem na terapię, grupę wsparcia xd
zaśmiał się na komentarz oscara i wtedy prowadzący zwrócił na niego uwagę - że ja? - wskazał na siebie rozbawiony - to on jest tym złym - wskazał na oscara. niech on obrywa xd

oscar oczywiście gardził terapeutami (próbowali go naprawiać odkąd tylko się obudził), a tym bardziej nie zamierzał dzielić się swoimi uczuciami w grupie obcych ludzi.
pierwszy raz zwrócił uwagę na liama, bo nigdy wcześniej nawet nie patrzył na twarze swoich towarzyszy.
- wszyscy jesteśmy tymi złymi, dlatego tu jesteśmy - stwierdził niewzruszony.

liam też nie miał zamiaru dzielić się swoimi uczuciami i przychodził tu niechętnie. gdyby nie to, że musiał podbijać jakąś kartkę to w ogóle by nie przychodził!
- mów za siebie, ja tu jestem bo rodzice mnie kochają i dbają o moje zdrowie psychiczne - powiedział cynicznym, pełnym ironii głosem bo tak mu tłumaczyli to ze musi chodzić na terapię. oczywiście spojrzał z wyrzutem na prowadzącego.

oscar chciał się stać lepszym człowiekiem, ale myślał, że przez opiekowanie się reginą lepiej to osiągnie niż przez chodzenie na jakieś durne spotkania.
prowadzący nie wtrącał się i nie uciszał ich, bo cieszył się, że w końcu liam i oscar pierwszy raz zaczynają coś mówić w grupie i chciał wyciągnąć z nich szczerość.
- albo dlatego, że musisz podbijać papierek, żeby nie wylądować w więzieniu - dopowiedział za niego.

i pewnie tak było, ale oczywiście musiał wypełnić wszelkie formalności podobnie jak liam, który chciał się tylko cieszyć z tego wygnania xd
prowadzący się cieszył, a oni nie wyczuwając pułapki dalej gadali!
- dokładnie - zamachał swoim papierkiem - może chcesz się wymienić? ile masz pieczątek? - może uda mu się coś utargować żeby nie musieć tu przychodzić xd

prowadzący myślał, że nastąpił przełom xd
oscar juz dawno musiał tu przychodzić, ale opuszczał połowę spotkań, więc nie miał za wielu pieczątek.
- a co mi dasz za moje? - zaczął się targować nie przyznając się do małej ilości, a prowadzący już próbował ich doprowadzić do porządku. - daj spokój, przecież wiesz, że to nie działa - poczuł się pewny siebie, żeby zacząć się rzucać do prowadzącego.