wiadukt

obrażam się.
- to nie przeze mnie, tylko przez to że jesteś kryptoszmatą - prychnął i wyminął ją. uciekł od niej i pierwszy poszedł do domu.

- pierdol się debilu - warknęła na niego i poszła do sophie.

jechał na hulajnodze pod wiaduktem tym bo śpieszył się z roboty, miał jeszcze ogarnąć nuty na jutrzejsze zajęcia i w ogóle to powinien dawno spać, a nie się szlajać. a raczej odpychać noga od ziemi i jechać do przodu na hulajnodze.

nie mam pojęcia co taka allie mogła robić o tej porze w takim miejscu. pewnie alfons wbrew jej woli wysłał ją na terapię i trochę już znormalniała, dlatego powróciła do starych zajęć i właśnie teraz wracała ze schroniska. miała tydzień wolnego od nauki to postanowiła to wykorzystać jak najlepiej potrafiła. i dlatego siedziała po nocach i opiekowała się pieskami i kotkami w schronisku. najlepsza integracja.
no w każdym razie zapierdzielała teraz szybko do domu, bo wolała się przewietrzyć niż jechać taksówką. po drodze jeszcze zrobiła jakieś mniejsze zakupy, które teraz upuściła na ziemię, bo majk prawie ją przejechał. całe szczęście zdążyła odskoczyć w bok i teraz szybko na kuckach zbierała to co jej się rozsypało.

chciałam w ogóle żeby alfons ją do psychiatryka wsadził, ale pokrzyżowałaś moje plany, ech. bardzo niedobra jesteś! pewnie schudła przez tą depresję, bo musiała być mega, mega chuda jak badyl skoro majk jej nie zauważył. a skoro jej nie zauważył to prawie z nią wjechał, na szczęście okazało się że allie ma niezły zapłon więc jej nie staranował tym wielce niebezpiecznym pojazdem jakim była hulajnoga. zaraz z niej zeskoczył i doskoczył do rosalie - jezu jezu przepraszam - chwycił ją za łapy i podniósł ignorując te zakupy - nic ci nie jest? - zapytał oglądając ją od góry do dołu - nie krwawisz? - znów ją zlustrował - ile widzisz palców? - przystawił jej pod oczyska trzy palce - ile widzisz palców!? - poganiał ją.

he he he, nie będzie żadnego psychiatryka. rosalie ma tylko lekkie problemy ze sobą, a nie takie, które by ją od razu do psychiatryka odsyłały. całkiem możliwe, że przez to wszystko schudła, bo jak się ciąć nie mogła, bo ją alfons pilnował non stop, to chociaż głodząc się mogła siebie jakoś ukarać za to, że istnieje. tyle szczęścia w nieszczęściu, że żadnej anoreksji czy bulimii do tego jeszcze nie dostała. trochę się wystraszyła jeszcze bardziej jak tak zaczął obok niej skakać. aż jej z ręki jogurt wypadł i się rozwalił, kiedy ją tak gwałtownie chwycił. - nie, wszystko w porządku - odpowiedziała speszona i wystraszona. chciała mu się wyrwać, ale nie miała nawet wystarczająco odwagi, żeby się w ogóle poruszyć i spróbować. stała więc wryta w niego tak. - nic mi nie jest - powtórzyła. przez głowe już się jej przewijały najróżniejsze scenariusze, w których nie wyszłaby z tej sytuacji cało. taką paranoję miała.

mogłaby mieć bulimię to wtedy mogłaby się z maggie zaprzyjaźnić xd razem rzygałyby do jednego kibelka i liczyły kalorie, ech. każdy by się wystraszył wielkiego faceta skaczącego wokół zupełnie jakby uprawiał jakiś taniec godowy. może to jego sposób na podryw? jak się rozwalił ten jogurt to ufajdał jego całe buty, ale mike był teraz zaaferowany rosalie - nie odpowiedziałaś ile widzisz palców!? - znowu zamachał jej przed oczami - o matko, nie widzisz?! - zaczął panikować - muszę zabrać cię do szpitala! - oznajmił próbując ją dociągnąć na hulajnogę, którą miał w planie tą tam dowieźć. to się nazywa podwózka z klasą xd

jak słodko. wkładałyby sobie nawzajem palce do buzi jak w jump street i rzygałyby do jednego kibla. umocnienie przyjaźni. jak to był jego sposób na podryw, to allie się na niego nie złapała, bo teraz serce waliło jej jak oszalałe i to nie dlatego, że był taki przystojny. bardziej myślała, że to jakiś psychol, który zaraz zaciągnie ją do jakiejś chatki w lesie i będzie ją tam przetrzymywał aż umrze. albo zje ją. - dwa, widzę dwa palce - wydukała w końcu jak jej machał paluchami przed oczyma. pewnie jej fakju pokazywał. - nic mi nie jest, naprawdę - zapierała się, żeby jej nie porwał. prawie się nawet popłakała, bo tak ją wystraszył.

mam w planie obejrzeć 22 jump street i sie do tego jutro przymierzam tak w ogóle. to na pewno z powodu jego wyglądu tak jej serce łomotało, przecież nie z powodu tego że zachowywał się jak wariat, skądże - wcale, że nie - złapał się za głowę - bo pokazywałem ci trzy! - jęknął przerażony. nawet ja pisałam w poście, że trzy. nie potrafisz czytać karola. i dalej ciągnął ją na tą hulajnogę, ale kiedy się odwrócił i zobaczył jej zaszklone oczyska to puścił jej rączkę i z rozdziawioną buzią zapytał - dlaczego płaczesz? - w sumie teoretycznie jeszcze nie płakała, ale zbierało jej się.

teeeż chce to obejrzeć, ale moja ciotka nie chce ogarnąć płyty, a nie ma na demand w virgin i takie problemy mam, borze.
no nie, wcale nie był teraz przerażający jak się zachowywał jak chory psychicznie, który dopiero co uciekł z psychiatryka i wyglądał jak małpa wypuszczona z zoo. jej przyśpieszone bicie serca było oczywiście spowodowane jego super wyglądem. to jasne. - tak.. - jęknęła. nie czepiaj się już, myślisz że ja zapamiętuje takie szczegóły, bo może za trzy kolejne posty będę chciała o tym napisać. pewnie sobie teraz wymyśliłaś i mnie oszukujesz. - wcale nie płaczę - podciągnęła noskiem, próbując się jakoś ogarnąć. objęła się ramionami i już sobie myślała jak uciec od niego tak żeby jej nie złapał.

ja jutro obejrze sobie, bo nie mam takich problemów ze muszę płytki szukać czy coś. i w ogóle wystarczyłoby zeby przewinęła stronę do góry i zobaczyłabyś że napisałam 'trzy' - nie chciałem cię przestraszyć - jęknął przygryzając dolną wargę, więc teraz jeszcze bardziej obłędnie wyglądał - dobra, nie zaprowadzę cię do szpitala jak nie chcesz - pomógł jej ogarniać zakupy i odprowadził, a na koniec wręczył numer telefonu w razie gdyby źle się poczuła i potrzebowała pomocy, bo nie chciał zostać mordercą. chociaż w sumie teraz to morderców na naszym forku brakuje ;c

nie moja wina, że jestem taka wybredna tylko otoczenia w jakimś się znajduje.
wzięła ten numer od niego, ale i tak nie miała zamiaru dzwonić, bo była na to za nieśmiała. i pewnie poszła od razu do spania i przed snem sobie jeszcze rozmyślała o tej dziwnej sytuacji.

gigi i connor, bo oni są oderwani od tych wszystkich strzelaninowych dramatów. poza tym ich wątek się dłuży nierozwiązany jak żaden inny! poszli na spacer i przyprowadziła go tutaj, bo tutaj nikt ich nie znajdzie, heheh. connor chyba powinien się zacząć bać, ale czemu miałby się bać czarującej georginy?
- connor... ufasz mi? - spytała i nawet zatrzymała się pod tym wiaduktem.

zaczął się jej bać, bo nagle znaleźli się na środku niczego pod jakimś cholernym wiadukcie. rozejrzał się dookoła, sprawdzając czy w razie czego ma gdzie uciec. podrapał się zdezorientowany po policzku - ee, że co? no powiedzmy, że tak, że ci ufam? - zawiesił głos - ale o co chodzi - odchrząknął.

- connor, musisz mi zaufać. - rozejrzała się też, ale z innych powodów niż on. musiała się upewnić, że nikt nie śledzi ani nie obserwuje. i że connor jej nie ucieknie! złapała go za ramiona i wbiła w niego wzrok. trochę groźny, a trochę nieprzenikniony. - jesteś w niebezpieczeństwie. - wyznala.

spojrzał się na nią jak na jakąś wariatkę - co ty w ogóle pierdolisz, georgina? - użył pierwszy raz od długiego czasu jej pełnego imienia. mówił na nią gigi zazwyczaj, ale teraz sytuacja tego wymagała, żeby być poważnym! gapił się na nią zdezorientowany - jakie znowu niebezpieczeństwo? - zapytał ponownie.

- chcą cię zabić. - rozejrzała się znowu. ostrożności nigdy za wiele! zbliżyła się do connora, ułożyła dłoń na jego ramieniu i wyszeptała mu do ucha. wyglądała trochę jakby mówiła mu jakieś sprośne propozycje na wieczór, ale to nie było to. - albańska mafia. nasłali mnie tutaj, żeby cię zlikwidować. sami zabili elise. - zdradziła mu. elise to ta jedna z jej sióstr, co to ją porwali na początku ;x

connor był w totalnym szoku. nie wiedział co ma powiedziec, zachował spokój bo nie chciał się zdradzić, że właśnie wyjawiła mu plan. objął ją w talii, przyciągając bliżej do siebie - mówisz, że mają mnie na oku? jezu, jak to zabili elise, czego do cholery ode mnie chce jakaś cholerna albańska mafia i dlaczego chcieli mnie zlikwidować, co jest? gigi? pracujesz dla mafii? to dlatego ostatnio się do mnie tak zbliżyłaś - zaczął kumać xd odsunął się od niej na krok.

- nie pracuję. - odpowiedziała chłodno, kiedy się odsunął. - to znaczy... pracowałam. tak to się zaczęło. porwali elise, musiałam coś zrobić. ale nie byłam w stanie ci tego zrobić. wtedy oni zabili elise. - westchnęła ciężko. wtedy też musiała zabić sophie, ale to pominęła milczeniem. ta informacja na pewno nie zdobyłaby zaufania connora. - aktualnie pracuję dla policji jako informator. - dokończyła, skracając tę historię. - ale nie mogę ci zapewnić ochrony policji. nie bez powiedzenia im o wszystkim, co robiłeś... dlatego musisz zrozumieć, że musisz chronić się sam i dlatego musisz mi zaufać. - tłumaczyła mu.

pokręcił głową z niedowierzaniem - nie mogę ufać nikomu, tego mnie nauczył ten zawód. nigdy nikomu nie ufaj bo skończysz w piachu... - wystrzelił w nią paluchem - to dlatego się tutaj pojawiłaś. nie wiem, muszę wszystko poukładać sobie teraz w głowie, nie wiem czy chcę ci zaufać, czy chcę z tobą współpracować. tyle lat radziłem sobie sam... odezwę się - wyminął ją, żeby pójść w stronę swojego domu.

- connor, pojawiłam się tutaj, żeby cię zabić, ale zostałam, żeby cię uratować! - zawołała, kiedy ją wyminął. nie zamierzała tego tak zostawiać. znała go i wiedziała, że już się do niej nie odezwie. - musisz uważać na siebie, już razem z policją pracujemy nad tym, żeby rozpracować tę mafię... tylko uważaj na siebie, okej? - jęknęła. mimo wszystko zależało jej na byłym mężu.

przystanął na chwilę, żeby zapalić papierosa. spojrzał ostatni raz na gigi, miała rację, więcej by się do niej nie odezwał. zostawiłby ją w cholerę, bo skoro go zdradziła i chciała go zabić, a teraz jeszcze wymyśliła sobie jakieś ratowanie jego tyłka to jak jej miał ufać? nijak. wysłałby na nią swoich ludzi i kazał zamordować, jako zdrajczynię, taka prawda - taaa, będę na siebie uważał. obiecuję, ze nigdy więcej już mnie nie zobaczysz gigi. to koniec naszej znajomości - zaciągnął się papierosem.

- connor... - wymruczała łagodnie. była destrukcyjna dla ludzi wokół siebie, ostatnio pierwszy raz to sobie uświadomiła i pierwszy raz próbowała to naprawić. i tak nic nie poszło po jej myśli. dobrze, że connor wciąż jeszcze tu stał i żył. tak naprawdę każdy dzień był niepewny. albańska mafia nie zabijałaby elise, gdyby nie była zniecierpliwiona. - jeżeli to dla ciebie bezpieczniejsze, to koniec. - skinęła głową, ale podeszła do niego, żeby pocałować go ostatni raz. czuła się jak w casablance. to znaczy czułaby się tak, gdyby oglądała tego typu filmy.

nie oddał jej pocałunku, bo nie miał na to najzwyczajniej w świecie ochoty - trzymaj się gigi - powiedział na odchodne i poszedł na chatę. next.

poszła do domu. wiedziała, że go już nigdy więcej nie zobaczy.