studnia

lena nie chciała się przyznać, że boi się elki, a elka pewnie nawet nie chciała poruszać tematu przyjaciółki johna.
- od kiedy nie jesteś? - szczęka jej opadła w dół. serce zaczęło bić mocniej! - p-p-przykro mi, johnny. - wyjąkała i go szybko przytuliła, żeby nie widział, że miała ochotę się uśmiechać.

hejtowały się wzajemnie i john nawet o tym nie wiedział, ups.
- od wczoraj - wymamrotał bo wcale nie chciał o tym zbytnio rozmawiać - ojej lena, nie musisz - wyjęczał kiedy go przytuliła - na prawdę to nic takiego - ściemniał bo jednak to przeżywał, ale chciał być męski bardziej xd

teraz już mu ta wiedza nie była potrzebna, hehe.
- jesteś pewien? - spojrzała na niego poważnie, trzymając go za ramiona. nie chciała go pocieszać po zerwaniu z elką. wolała wierzyć, że dla niego to naprawdę nic takiego i się nie przejmuje i żyje dalej i kocha lenę. mhm.

- oczywiście, że tak - pokiwał głową - zobacz jak się uśmiecham - wskazał na swój uśmiech który był po części szczery, a po części wymuszony jednak john taki dobry aktor he he he - lepiej chodź - pociągnął ją - idziemy na kręgle - zaproponował roześmiany i pewnie poszli. zacznij wendy!

zajarała się, że znowu jest najważniejszą dziewczyną w jego życiu... dobra, zaraz po piper ;x

na spacerze była i zaszła tutaj.

harper wyszła z dziećmi, żeby je wymęczyć, żeby im się lepiej w nocy spało. i dłużej, bo fajnie było sobie od czasu do czasu pospać do dziesiątej. dzieciaki jak tylko zobaczyły mię do zaczęły do niej biec.

mia zmarszczyła brwi kiedy zobaczyła jak dzieciaki do niej biegną. pewnie rzuciły się nad nią z przytulankami a ona poklepała je ostrożnie po głowach. - tak, tak cześć... - mruknęła do nich i czekała aż gdzieś uciekną dalej, ale nie chciały się odczepić. - rozgoń swoje dzieci do dalszej zabawy... - mruczała do harper.

zaśmiała się jak mejson i penelopa tak obdarowały mię przytulaskami. - a ty znowu nie w sosie? - zapytała z rozbawieniem. powinna się cieszyć, że tak ją uwielbiają, a nie ;x zawsze mogły być dla niej takie wredne jak dla johna i rzucać w nią rzeczami w sklepie. - idźcie pograć w piłkę - chwyciła małego za ramię i wręczyła mu piłkę.

- taaaak. cieszę się, ale mogą stopować trochę z tym przytulaniem się. - skrzywiła się lekko. nie za bardzo za tym przepadała. powinna to wiedzieć skoro ją tak dobrze zna! i rzeczywiście wolała chyba jednak, żeby się do niej przytulały niż rzucały w nią czymś, ale mimo wszystko... kiedy dzieciaki poleciały odetchnęła z ulgą. - co tam?

- to tylko dzieci - przypomniała jej. zawsze to powtarzała jak broiły albo były nieznośne. a one robiły smutną minkę i były tak urocze, że nie dało się im nie przebaczyć. spojrzała za dzieciakami, żeby się upewnić, że nie odbiegły za daleko. - nic nowego - powiedziała obojętnie. - lepiej ty opowiadaj. ostatnio widziałam cię z rudim - zaśmiała się. była ciekawa jak im szło nawiązywanie znajomości.

słysząc o rudym powiedziała jej że się spieszy i poszła do domu się wkurzać, że harper ją śledzi czy coś ;x

tuptał sobie dookoła studni i rozmyślał nad trupami.

fajne miał zajęcia xd to hania wylazła ze studni niczym samara z the ring.... albo nie. nie lubiła straszyć ludzi. jechała na rowerze, pewnie wracała z lekcji które udzielała małym baletnicom aww! miała fantastyczny humor więc wjechała na trawę i prawie rozjechała biednego vincenta - uwaga! - roześmiała się.

nie ma to tamto, to bardzo poważne zajęcie było. vincent nie zdążył odskoczyć i pewnie w niego wjechała. miejmy tylko nadzieję, że przyhamowała i go nie zmasakrowała. - ojojoj. - mruknął bo tak czy siak się przewrócił.

jaka fajtłapa! biedna hania chciała mu zrobić niespodziankę a tak prawie go zabiła! zaraz zeskoczyła z roweru i padła na swoje chude kolanka - nic ci nie jest? - zapytała odgarniając niesforne loki z jego twarzy.

cały vincent! - nienienie.... - kręcił głową. - jestem cały. - odpowiedział i usiadł sobie na trawie. dobrze, że w jakieś gówno nie wpadł bo hania by pewnie się do niego nie zbliżyła. - cześć. - zaśmiał się spoglądając na nią.

hanka nie brzydziła się takich rzeczy. była kochana! pewnie by to jeszcze z niego powycierała xd - to dobrze - zaraz usiadła wygodnie na przeciwko niego i uśmiechnęła się - no cześć - zerkneła na studnie - nie boisz się być tak blisko głębokiej studni? widzę, że twoimi zdolnościami nawet stojąc obok mógłbyś tam wpaść - zażartowała.

jezu mój ojciec chodzi po domu z kotem na rękach i pyta się go jak wygląda świat z góry ;x ojjj jaka kochana hania! - wcale nie jestem aż takim niezdarą. - zaśmiał się bo miał nadzieję, ze to był żarcik hanki. nie zawsze to ogarniał....

z kotem numer jeden czy z kotem numer dwa? xd bo to istotne!
oczywiście, że to były żarciki. hanka nigdy nikomu by nie wypomniała że jest niezdarą. tylko co najwyżej przytuliła i pocieszyła bo taka była! - oczywiście, że nie - przytaknęła mu żeby poprawić jego samoocenę - w ogóle muszę ci się czymś pochwalić - wyciągneła zaraz z torebki książkę w stylu matematyka dla opornych czy coś - tadam! - chciała się nauczyć rozwiazywać równania z dwiema niewiadomymi xd

z hrabią leonem xd pokazuje mu świat.
kochana hanka. dobrze, że nie była jakąś suką bo vincent by się zamknął jeszcze bardziej w sobie! z drugiej strony istnieje duże prawdopodobieństwo, że nie ogarnąłby, że hania go nie lubi tak jak to było z wendy xd czekał cierpliwie aż się w końcu pochwali i kiedy zobaczył tą książkę to się ucieszył. - łaaaał! to wspaniale! - powiedział uradowany. - i co, jak ci idzie?

hrabia, jak ty go tytułujesz :d jest pewni tak samo słodki jak mój leo!
tak, była taka możliwość że vincent to raczej szmaty by nie ogarnął. o tyle dobrze, że hania była słodka a nie sukowata! rzuciła książkę na trawę i otworzyła na randomowej stronie gdzie było pełno jej dziwnych obliczeń - nie najgorzej - wyjaśniła - chociaż jest tutaj wiele rzeczy których moja głupia łepetyna nie ogarnia - wzruszyła ramionami.

to też wymyślił największy przeciwnik tego kota w domu czyli mój ojciec. oj zdecydowanie jest tak słodki i równie nieogarnięty xd
bardzo dobrze. mogą się razem cieszyć życiem ;x - co jest niezrozumiałe? - zapytał przyglądając się jej obliczeniom i pewnie na pierwszy rzut oka znalazł kilka błędów. - tutaj nie zmieniłaś znaku to dlatego ci dziwny wynik wyszedł. - wskazał na zadanie, które najbardziej mu się w oczy rzuciło.

leosie są zawsze słodziakami ;x
przewróciła oczyskami i zaraz się roześmiała - ej, sama chce do tego dojść - zamknęła książkę i pewnie przytrzasnęła mu paluchy ups ;x - nie chce żebyś był dzisiaj moim nauczycielem, przy tobie czuje się głupia - stwierdziła chichrając dalej i zaraz rozłożyła się na trawce wygodnie. patrzyła w niebo!

no tak. zgadza się. właśnie hrabia patrzy w niebo i się relaksuje przed szaleństwem w nocy.
- sądziłem, że ci to pomoże. mówiłem ci, że na te znaki musisz uważać. - uśmiechnął się lekko. nie chciał jej zepsuć całej zabawy, z resztą sądził, że ją to nie kręci xd - niepotrzebnie! ty wiesz na pewno rzeczy, o których ja nie pamiętam. - kiwał głową.