cafe rogue

nie sądzę, ona zajęła się dzieciakiem xd
usiadła obok niego - oddawaj mi moją kawę, patricku bowmanie! - próbowała mu ją zabrać, ale była drobną dziewczyneczką, więc nici były z tej kawusi. - czemu mi każesz pić swoją niedopitą herbatę, no weź, patrick - wydęła niezadowolona usteczka. spojrzała na projekt. - chyba skończyliśmy, nie? - zauważyła nadal nie ustępując z kawą.

że niby madka i studiować nie może? uuu.
wszystkie laski były drobne przy patricku - nigdy w życiu - wypił prawie na raz, dobrze że nie była zbyt gorąca już - jest pyszna, tylko łyżeczka cukru - przysunął swoją niedopitą herbatę w jej kierunku i zaśmiał się - tak - odstawił kubek - możemy iść - pewnie odwiózł ją do domu, a potem za karę że wypił jej kawę nie mógł zasnąć.
kto next?

wakacje sie skonczyly, wiec ruby musiala teraz nadrobic prace. a przez nadrobic mam na mysli uczenie sie czegos co nie bylo zadane, bo ona zawsze musiala byc trzy kroki przed reszta studentow. siedziala tu z laptopem I popijala zielona hetbate.

anderson przyszedł tu kupić ciastka na wynos. zauważył ruby, więc przy kasie kupił jeszcze kawałek sernika z owocami i podszedł do jej stolika, na którym postawił talerzyk.
- dla osłodzenia pracy. - powiedział na wstępie zamiast powitania.

byla tak wpatrzona w ekran, ze nawet nie zauwazyla kiedy do niej podszedl. dokonczyla pisac zdanie I podniosla wzrok. - dziekuje - usmiechnela sie lekko. nie miala zbytnio ochoty na slodkosci, ale milo z jego strony!

ruby nigdy nie miała ochoty na szaleństwa ani słodkości, a potem i tak się do tego przekonywała hehe.
- więc już zapracowana, hm? mam nadzieję, że wypoczęłaś podczas reszty wycieczki. - usiadł naprzeciwko niej, mimo że mu tego nie zaproponowała, a sam miał tylko worek ciastek na wynos.

musiala troche pomarudzic z poczatku hehe. nie bylaby soba gdyby nie narzekala.
- wiesz jak jest - chwycila kubek I napila sie herbaty. nie bardzo jej pasowalo, ze sie do niej dosiadl, ale skoro byl dla niej mily to zdecydowala, ze odplaci mu tym samym I nie bedzie marudzic. wow. - wypoczelam. ale niestety teraz trzeba wrocic do rzeczywistosci - westchnela I zaczela wertowac kartki w podreczniku.

prawda. a anderson nie byłby sobą gdyby nie próbował jej zaczepiać.
- ale niedługo wakacje! - klasnął w dłonie. w sumie teraz powinni mieć jakieś egzaminy i wszyscy spiąć tyłki, ale anderson się tym nie przejmował, bo już myślał o wakacjach xd ciekawe jakie wszyscy mają plany na lato skoro zostają w st. albans hehe. - błagam, nie mów, że w wakacje też zamierzasz siedzieć w książkach. - przestraszył się.

Anderson nigdy sie takimi rzeczami nie przejmowal xd on rozkrecal ruby, a ona powinna go zmusic do nauki xd
- dopiero wrocilismy z wakacji, a ty juz myslisz o nastepnych - westchnela. dla niej wakacje byly jeszcze daleko. albo nawet wcale bo na pewno nie miala zamiaru siedziec z tylkiem w jednym miejscu I sie lenic. zamiast w wakacje jechac na wycieczke to przed egzaminem pojechali xd - a co innego mam robic? - spojrzala na niego. pytala na serio.

anderson nie lubił się uczyć i przepracowywać, ale lubił swój kierunek studiów i nawet coś tam działał. jeszcze go nie wyrzucili xd
musieli się zrelaksować przed egzaminami, to ma sens.
- wakacje są od tego, żeby odpoczywać. - rozłożył ręce. - nie zamierzasz mi chyba wmawiać tuż po powrocie z wycieczki, że ci się nie podobało i nie zamierzasz nigdy odpoczywać. - zaśmiał się, bo myślał, że to takie żarciki ze strony ruby! no dobra, tak naprawdę to wiedział, że jest sztywniarą, ale jednak miał nadzieję, że chociaż w wakacje odpuści.

jeszcze xd
- odpoczelam na wycieczce - odpowiedziala. tydzien w meksyku wystarczyl by naladowala baterie. teraz kolejna przerwe moze miec za pol roku. od czasu do czasu mogla sobie pozwolic w nagrode za ciezka prace. - podobalo mi sie, ale skoro odpoczelam to nie ma sensu tracic czasu na kolejna przerwe - bardziej by ja to stresowalo niz pozwolilo sie zrelaksowac. myslalaby tylko o tym ile mogla w miedzyczasie zrobic.

dobrze, że jej nie powiedział, że kolejna przerwa za pół roku, bo na pewno wpisałby to sobie do kalendarza i ją gonił za pół roku. chociaż nie, anderson nie uznawał konceptu płynącego czasu i nie posiadał kalendarza.
- i co będziesz robić przez całe wakacje? - dopytywał, bo dla niego to było niepojęte. anderson miał odwrotnie, chwilę ciężko pracował i potem robił sobie dłuugą przerwę i kolejnym razem popracuje może za pół roku. typowy student przygotowujący się tylko do sesji na koniec semestru.

dla andersona czas plynal inaczej najwyraznie.
- pracowac? - powiedziala tak jakby to byla najbardziej oczywista rzecz na swiecie. - pewnie pojade tez odwiedzic rodzine, wiec to bedzie moja forma odpoczynku - dodala. jej rodzenstwo na pewno nie da jej posiedziec w ciszy I bedzie musiala za nimi latac przez caly dzien. a wieczorem zrelaksuje sie czytajac jakas nudna ksiazke o prawie.

potrząsnął głową.
- to nie brzmi jak wystarczający relaks. - stwierdził od razu. w ogóle dopiero teraz się skumałam, że oboje są ze szkocji. może spotkają się w tamtych rejonach jak oboje pojadą odwiedzić rodzinki hehe. - próbowałbym ci zorganizować czas w wakacje, ale już chyba się nauczyłem, że mamy inne postrzeganie relaksu. - dodał ze śmiechem. - a szkoda... lubię jak ulegasz moim pomysłom. - zawiesił na niej wzrok, uśmiechając się przy tym cwaniacko.

tez mi to umknelo. moze tak byc hehe nawet w szkocji od niego nie ucieknie.
- musi wystarczyc - wzruszyla ramionami. - myslalam, ze nie jestes duzym fanem organizacji I wolisz dzialac bardziej spontanicznie - zauwazyla. - powiedzialabym, ze czasami lubie twoje pomysly, ale obawiam sie, ze takie pochwaly uderza ci do glowy I wymyslisz cos jeszcze bardziej szalonego - rowniez sie na niego zagapila przez chwile, ale zaraz odwrocila wzrok.

przyjedzie do niej do glasgow jak będzie czytała swoją nudną książkę i będzie ją wyciągał na nowe przygody.
- chciałem się do ciebie dostosować. rozpisać plan i w ogóle. - zaśmiał się, bo oczywiście wcale nie miał w planach robienia planów, a właściwie nie miał żadnych planów, uff. - jeszcze nawet nie wszedłem na wyżyny szaleństw! przy tobie realizuję umiarkowanie szalone pomysły. - śmiał się dalej. gdyby chciał z nią realizować wszystkie swoje głupie pomysły to na pewno nie chciałaby z nim spędzać czasu. - więc który pomysł ci się najbardziej podobał? - zaczął ciągnąć ją za język. ułożył łokcie na stoliku i spojrzał na nią wyczekująco.

z nim pewnie pozna lepiej miasto niz przez te wszystkie lata kiedy tam mieszkala.
- to milo z twojej strony - przyznala z rozbawieniem. na pewno docenilaby jesli pokazal by jej rozpiske przygod jakie dla niej przygotowal. problem tkwil w tym, ze moglaby sie nie zgodzic na wiekszosc tych rzeczy. bardziej sie oplacalo ja zaskoczyc. - niech pomysle - zamyslila sie by przypomniec sobie czas, ktory spedzali razem. - na wrotkach bylo calkiem fajnie - przyznala. - no I w Acapulco tez - usmiechnela sie lekko.

na pewno! anderson znajdzie takie zakątki, o których nie miała nigdy pojęcia.
anderson nie wiedział jakie przygody czekają za rogiem, dlatego ciężko by było przygotować taką rozpiskę. ale to nawet lepiej skoro w innym wypadku nie chciałaby z nim nigdzie iść wiedząc co ją czeka.
- w acapulco w tym momencie kiedy moja siostra nas naszła i myślała, że coś jest między nami? - zaśmiał się na to wspomnienie, chyba nie o to chodziło, ups. - to było niedorzeczne. - dodał z rozbawieniem. - a właśnie, co do acapulco, chciałem ci coś pokazać. - wyciągnął telefon i zaczął coś klikać, po czym postawił jej ekran pod nos i puścił krótką animację, w której postać przypominająca ruby tańczyła w ten sam sposób co na weselu. animacja była jeszcze niedokończona, było tam dużo niepotrzebnych kresek, ale już było wiadomo o co chodzi. czyli jednak 1) był dobrym studentem, 2) to co sugerowała dani wcale nie było takie niedorzeczne.

przygody z andersonem to byla chyba jedyna sytuacja, w ktorej bardziej denerwowalaby sie wiedzac co ja czeka. zwykle bylo na odwrot.
- no wlasnie, nie wiem jak mogla o tym pomyslec - powiedziala z niedowierzaniem, po czym sie zasmiala. spojrzala na ekran I obejrzala caly filmik z zainteresowaniem. byla lekko zaskoczona tym co widziala. I tym, ze Anderson byl jednak bardziej utalentowany niz sie tego spodziewala. - czyzbym cie zainspirowala? - przeniosla wzrok na niego I usmiechnela sie.

ruby znowu się śmiała nie z żartów andersona, tylko z tego co robią inni ludzie, ech. ale przynajmniej śmiała się razem z nim!
- na to wygląda. - odpowiedział z szerokim uśmiechem i zabrał telefon. - widzisz, teraz musisz dawać się wkręcać w moje pomysły, żebym nie zawalił studiów. - ta logika była dość pokrętna, ale może ruby potrzebowała motywacji w stylu "zaliczenie studiów", żeby wziąć andersona na poważnie.

lepiej zeby sie smiala z nim niz z niego. moze niedlugo nadejdzie ten czas, w ktorym jego zarciki zaczna ja bawic.
- wyobrazasz to sobie? - pokrecila glowa. ona sobie tego nie wyobrazala. nie pasowali do siebie w ogole! jej zdaniem. - skoro tak stawiasz sprawe to chyba bede musiala dac sie namowic - powiedziala z usmiechem. nigdy nie byla niczyja inspiracja, a to bylo calkiem mile. nie chcialaby przeciez, zeby Anderson zawalil studia. a skoro moze mu pomoc to bylo to dobra wymowka na spedzanie z nim czasu.

- absolutnie nie. ja i ty? no co ty. - śmiał się może trochę za bardzo, no ale też nie widział ich razem. - jak by to w ogóle wyglądało? jak bym chciał cię zabrać na randkę to byś się denerwowała, że nie idziemy na elegancką kolację, tylko byśmy wylądowali w zupełnie przypadkowym miejscu. - zaczął wymyślać i trochę się nakręcać. - i będziesz musiała więcej tańczyć. - ciągnął skoro już zaczynała dawać się namawiać.

- nigdy w zyciu - rowniez sie zasmiala. - ani troche do siebie nie pasujemy, to by bylo bardzo dziwne. nie jestes w mom typie - nie wiem jaki byl jej typ, ale pewnie byl to jakis sztywniak. francois na przyklad by bardziej do niej pasowal, a nie rozrywkowy Anderson. - czasami lubie tanczyc - przyznala. dla sztuki I jego pracy byla w stanie sie poswiecic.

- eeej, to mnie obraża! - teraz zaczął się na nią denerwować (oczywiście w żartach, tak naprawdę ruby też nie była w jego typie, więc mało go obchodziło czy on był w jej... ale skoro ona razem z dani robiły mu przesłuchanie w acapulco, to mógł się odwdzięczyć!). - przecież sama przyznałaś, że lubisz ze mną spędzać czas. może jednak byś się dobrze ze mną bawiła na moich randkach, hm? - wymyślał. nie chciała sztywniaka francoisa, to został jej anderson xd - czyli następnym razem jak odpalę szafę grającą to będziesz tańczyć? - ciągnął. ostatnio nie chciała!

- sorki - wzruszyla ramionami. nie jej wina, ze franek niestety mial siostre, z ktora sie przyjaznila. najwyrazniej lubila braci swoich przyjaciolek. dobrze, ze przynajmniej Danielle I Anderson nie sa wrogami xd - lubie z toba spedzac czas - potwierdzila. - czasami - dodala jeszcze, zeby nie myslal, ze jest taki fajny, ze zawsze sie z nim dobrze bawi. - jaka szkoda, ze nigdy sie nie dowiemy jak bym sie bawila na randce z toba - zazartowala. - mozliwe - napila sie herbaty.