kuchnia

zglodniala a anderson mial w pokoju tylko ciastka, po ktorych sie zle czula wiec musiala zaryzykowac i wynurzyc sie z pokoju. obadala teren i po ciuchu poszla do kuchni popatrzec co hurdowie maja w lodowce.

dani natomiast wróciła ze spotkania ze znajomymi z podstawówki! pewnie top tematem były pytania o gabriela i umawianie się z księciem, bo jakieś tam plotki i tu dotarły dlatego wróciła wściekła do domu - jestem! - zawołała i wparowała do kuchni - ruby? - zdziwiła się - dlaczego kradniesz jedzenie z naszej lodówki? - zapytała żartobliwie - przyjechałaś z rodzicami? - zerknęła wgłąb korytarza żeby sprawdzić co i jak!

anderson postanowił wynurzyć się z pokoju za ruby, bo uznał, że własciwie też jest głodny. szkoda, że nie uświadomił sobie tego trzy minuty wcześniej i to on nie wyruszył na tę misję.
- weź mi też sałatkę! - zawołał i stanął jak wryty widząc ruby i dani. - nie jesteś marcusem - zażartował patrząc na ruby, przekonany, że idealnie wybrnął z tej sytuacji. - cześć ruby, dani nie mówiła, że przyjedziesz - wypalił próbując ratować swój tyłek, ale jednocześnie wkopując rudą.

sparalizowalo ja kiedy uslyszala glos dani. osoby ktorej chciala unikac najbardziej! zamknela lodowke i usmiechnela sie do dani. byla mila, ale czula, ze to sie moze bardzo szybko zmienic. - wlasciwie to ucieklam od nich - powiedziala zgodnie z prawda. chciala sie jej zaczac tlumaczyc, ale wtedy pojawil sie anderson. - nie mialam w planach przyjezdzac, to byla spontaniczna decyzja - przeniosla wzrok z powrotem na dani. czula sie teraz strasznie niepewnie. w dodatku byla na terytorium hurdow co tylko pogarszalo sytuacje.

słysząc głos brata tylko się bardziej poirytowała - marcus wyszedł rano i nie wraca dzis na noc przecież wiesz - od razu złapała go na kłamstwie xd wszystko przez to że anderson nie ogarniał i nie słuchał o czym rozmawiają przy śniadaniu xd - uciekłaś? - nawet się zainteresowała - kiedy? - przepytywała ich jak na jakimś przesłuchaniu co najmniej!

- wydawało mi się, że go słyszałem - zaczął wymyślać. stał za dani, wiec jak odwróciła się do ruby to on zza pleców dani wysyłał do niej głupie miny i gesty, które w jego opinii miały pomóc przekazać rudej "abort mission", tak jakby sama nie wiedziała. - daaani, nie przesłuchuj jej, tylko zajmij się naszym gościem - przeszedł bliżej lodówki.

- ojciec przyprowadzil na swieta ming. wszyscy zachowuja sie tak jakby od zawsze nalezala do naszej rodziny i mnie to przeroslo - musiala sie wytlumaczyc jak najbardziej poki mogla. kiedy dani bedzie zla pewnie nie da jej dojsc do zdania. zaczynala panikowac, ale starala nie dac tego po sobie znac. nie wiedziala jak odpowiedziec na to pytanie, ale na szczescie anderson odezwal sie pierwszy. nie wiedziala czy to wystarczy dani, ale przynajmniej miala kilka sekund wiecej na zastanowienie sie i zmiane tematu.

- skoro już słyszysz głosy to przestań jarać zioło w pokoju - wytknęła mu, pewnie było to czuć jak się przechodziło obok jego pokoju. nie wyczuwała, że strzela głupie miny, ale na pewno by się wkurwiła jeszcze bardziej! - mogłaś zadzwonić i dać znać, przygotowałabym ci pokój, poszłybyśmy na zakupy żebyś o tym zapomniała - zaczęła tłumaczyć. nie miała problemu z tym że przyjechała, ale mogła zadzwonic! dani taka porządna!

przynajmniej zapach zioła sprawiał, że dani trzymała się z daleka od jego pokoju i ruby była tam bezpieczna.
- naprawdę!? nie mówiłaś... - wyrwało mu się, bo przez ten cały czas pobytu ruby, anderson nie zadawał żadnych pytań co do tego co wydarzyło się w domu i po prostu podejrzewał, ze atmosfera z ojcem była na tyle kiepska, że ruby musiała się wyrwać. - to znaczy, nie mówiłaś wcześniej, że twój ojciec jest w kontakcie z ming - odchrząknął, a kiedy dani nie patrzyła to posłał ruby kciuki do góry zadowolony z tego, że tak dobrze mu idzie wybrnięcie z sytuacji. - możecie to zrobić teraz. pójść na zakupy - wymyślił szybko, bo najlepszym rozwiązaniem byłoby pozbycie się ich z domu, żeby anderson mogł posprzątać w swoim pokoju ślady obecności ruby.

ciekawe czy ruby tez chodzila zjarana przez to ze siedziala w takim hotboxie xd
spojrzala na andersona i tym razem nie udalo jej sie ukryc paniki jaka poczula kiedy wypalil z tym, ze nic mu nie mowila o ming. probowal to uratowac, ale kolejne slowa tylko sugerowaly to, ze dalej z nim rozmawiala chociaz ustalily z dani, ze sie od niego odsunie. - nie lubie o tym rozmawiac - mruknela niemrawo i spojrzala na dani. - nie wiedzialam, ze sie tu znajde. dzialalam pod wplywem emocji i przyjechalam do miejsca, w ktorym czuje sie bezpiecznie - dodala na swoja obrone. - mozemy isc teraz - zgodzila sie z andersonem.

pewnie tak, dlatego miała takie gastro i musiała poszukać czegoś w lodówce!
to pewnie też wyłapała dani. odwróciła się i spojrzała na brata - wiesz o ming? skąd wiesz o ming? - burknęła. wydawało jej się, że to na tyle prywatna sprawa że ruby nie spowiadała się z tego byle komu! tak, uważała andersona za byle kogo xd - kiedy przyjechałaś? - zapytała bo wcześniej nie dostała odpowiedzi na to pytanie. tak, trochę ich atakowała! - dopiero wróciłam, nie idę nigdzie - oznajmiła. chciała się zaszyć w pokoju generalnie skoro nie miała humoru.

przynajmniej była zrelaksowana! pobyt w edynburgu dobrze na nią działał xd
- wiem, bo ruby mi powiedziała. zanim zabroniłaś nam ze sobą rozmawiać - spiorunował wzrokiem siostrę zirytowany, że ledwo wypowiedział parę słów, a już się czepiała. - a skoro nam zabroniłaś i mam zakaz zblizania się to zostawię was same - dodał odsuwając się od ruby ostentacyjnie.

inaczej by pomyslala i wyslala jego po jedzenie. wszystko jasne!
miala nadzieje, ze dani tego nie wylapie, ale jednak spodziewala sie, ze tak bedzie. tak dobrze im szlo ukrywanie sie, ze wcale dobrze nie przemyslala tego jak sie wytlumaczyc dani. jedyna opcja bylo to, ze ich nie przylapie. co sie niestety nie udalo. - bylam wtedy pijana i musialam sie komus wygadac - probowala to wyjasnic. wcale nie uwazala andersona za byle kogo i byl jedna z osob, przy ktorych czula sie wystarczajaco bezpiecznie by sie zwierzac. - moze tak bedzie lepiej - mruknela cicho i zerknela na andersona. nie chciala zostac sama z dani, ale obawiala sie, ze jego obecnosc moze pogorszyc sprawe.

- i dostosowaliście się do tego? - spytała, nie wierzyła im! anderson nie stosował się do żadnych zasad więc wątpiła i czuła, że coś śmierdzi xd - mogłaś wygadać się mi - tak, dalej się czepiała. tłumaczenia ruby brzmiały średnio wiarygodnie. pewnie była bardziej wyczulona po tym jak się pokłóciły jednak - i ciągle nie odpowiedziałas kiedy przyjechałaś - tak, zauważyła że tego unika - godzinę temu? popołudniu? - dopytywała - i tak się na siebie natkniecie tutaj - już się natknęli bardziej niż dani przewidywała.

- jak widać - zamachał rękami wskazując na społeczny dystans między nimi. denerwowało go to, że dani się tak czepiała, tym bardziej, że dobrze się czuli przy sobie z ruby i ta wyraźnie przyjechała tu do niego, a nie do przyjaciółki! więc jeśli już to anderson powinien dyktować zasady. spotkał się ze spojrzeniem ruby gdy uznała, że lepiej będzie jeśli nie będzie im wchodził w drogę. próbował jej przekazać swoimi oczami "serio?". ciągle kręcili się w kółko, a on wcale nie chciał się trzymać od ruby z daleka. - i tak zaraz wychodzę. umówiłem się ze znajomymi - wsunął ręce do kieszeni i zerknął znów na ruby. wcale nie planował żadnego wyjścia, wręcz przeciwnie, chciał zostać cały dzień w łóżku z rudą.

- wiem, ale tobie i peggy sie juz wygadalam i ciagle nie czulam sie lepiej wiec wyszlo tak, ze wygadalam sie i andersonowi - tlumaczyla spokojnie. nie mowila mu wiecej niz jej. nie wiedziala co ma zrobic i powiedziec. to ze unikala tego strasznego pytania o jej przyjazd wcale nie pomoglo jej w wymysleniu dobrej wymowki. spojrzala na andersona gdy na nia patrzyl i bylo po niej widac, ze nie wie co ma robic. nie wiedziala w towarzystwie dani czuje sie przy nim bezpieczniej czy bardziej niekomfortowo. - jakis czas temu.. - odpowiedziala nadal nie podajac czasu. nie wiedziala co ma zrobic z rekoma wiec objela sie. - nie bede cie oklamywac, potrzebowalam kogos kto skutecznie pomoze mi zapomniec o tym co sie stalo w domu - przyznala sie w koncu. miala nadzieje, ze za jakis czas dani choc troche doceni to, ze byla z nia teraz szczera. mogla ja oklamac i powiedziec, ze przyjechala przed chwila! zerknela na andersona. miala nadzieje, ze powtrzyma dani jesli wpadnie w szal xd

ruby naiwna myśli, że anderson zatrzyma dani heheheh. pewnie sam się jej bał jak marcus xd
- i co? przez ten czas ukrywałaś się na strychu czy gdzie? - nie skojarzyła jeszcze faktów, ale potem zerknęła na brata i na ruby i znowu na brata, a potem znowu na ruby i posklejała fakty - siedziałaś z nim? - wskazała na andersona - miałaś kryzys więc zamiast przyjechać do mnie wybrałaś mojego brata? - przewróciła oczami - nie do wiary - skrzyżowała ręce na wysokości cycków - rozumiem, że chodzi o metode pocieszania jaką stosuje? - powiedziała ironicznie nawiązując do tego, że na pewno się ruchali, a ona siedziała w pokoju obok xd

na pewno trochę się bał! prędzej mama albo babcia powstrzymają dani.
nie spodziewał się, że ruby się wygada. myślał, ze tak dobrze im idzie, że dani nigdy się nie dowie prawdy i że właśnie tego chciała ruda. prędzej to on by coś chlapnął przypadkiem i ruby byłaby zła.
- cooo, kiedy przyjechałaś? - próbował grać swoją rolę i udawać zaskoczonego, ale było już widać, że jego ton jest wymuszony. widząc miny ruby i dani odpuścił i posłał siostrze niewinne spojrzenie. - tak - potwierdził szybko - jedliśmy ciastka z haszem - bo myślał, że chodzi o tę metodę pocieszania. - ty byś tylko to skrytykowała, a ruby potrzebowała relaksu - tak, zasugerował, że dani nie byłaby w stanie poprawić jej humoru tak jak on.

pytanie czy babcia i mama chcialy sie wtracac w ich sprawy. najwyzej morgan dani potem poczestuje ciastkiem na uspokojenie xd
moze wlasnie bala sie, ze anderson sie za chwile wygada wiec wolala powiedziec jej to sama. i tak juz lamala jej zasady i wolala do tego nie dodawac klamstwa. wycieczke i inne spotkania pomijala bo dani nigdy nie pytala o to hehe. pokrecila glowa kiedy anderson nadal probowal udawac, ze nie wie o co chodzi. - myslalam, ze to byly normalne ciastka - dodala zeby nie wyszlo, ze anderson az tak ja sprowadza na zla droge, ze teraz pociesza sie trawa. - tylko rozmawialismy, nic wiecej - zapewniala ja. calowanie bylo juz takim standardem, ze faktycznie nie bylo to nic wiecej hehe

myślę, że dani raz nacięła się na te ciastka z dodatkiem i potem już nie jadła matczynych wypieków xd
klasnęła udając radość - wspaniale, siedziałaś tutaj z moim bratem i jadłaś ciastka z haszem kiedy ja byłam w pokoju obok i nawet nie zamierzałaś mnie poinformować że tu jesteś do momentu do którego cię tu nie przyłapałam! - jej wkurwometr rósł. pewnie stał jakiś kubek na stole więc chwyciła go i rozbiła o podłogę. inaczej chyba któreś z nich by dostało - skoro nie umiem cię pocieszać tak doskonale jak mój brat co zasugerował to znaczy, że nie potrzebujesz mnie jako swojej przyjaciółki - znów stawiała wszystko na ostrzu noża xd

kiedy dani rzuciła kubkiem to anderson instynktownie chciał chronić ruby i ją objął. wkurwometr dani chyba już i tak wyleciał poza skalę i nie mogło być gorzej? tak czy inaczej jak zorientował się, że to mógł być błąd to odsunął się do rudej i spojrzał na siostrę.
- dlaczego jesteś taka zaborcza? dlaczego nie możemy oboje kumplować się z ruby? - ehe, tak właśnie to nazwał. chciał dobrze, ale wychodziło jak zawsze.

to poczestuje ja zelkami i powie, ze to od ojca xd wspaniala matka hehe
wzdrygnela sie kiedy kubek roztrzaskal sie na podlodze. - poinformowalabym cie - nie powiedziala tylko kiedy miala zamiar to zrobic. najpierw musiala wymyslic czy udawac, ze przyjechala teraz czy sie przyznac, ze juz tu byla. miala ochote przytulic sie do andersona, ale musiala sie powstrzymac. - nie o to chodzi - bezradnie rozlozyla rece. - kazdy ma inny sposob radzenia sobie z problemami. ty wyzywasz sie na rzeczach, a ja potrzebowalam czegos innego co odwroci moja uwage - spojrzala na pozostalosci po kubku. westchnela kiedy anderson nazwal ich kumplami. zrobilo sie jej troche przykro kiedy znowu przypomnial jej o tym jak o niej mysli.

matka roku xd biedny jude xd
nie przejęła się tym że mogła ich przestraszyć. była teraz w trybie zniszczenia. jak ją objął to spiorunowała ich wzorkiem. jakby były supermanem to zabiłaby ich laserami z oczu. widziała jak ją obejmował i że nie było to zdecydowanie koleżeńskie! - czegoś innego czyli mizdrzenia się z moim bratem w jego pokoju? - dalej jej nie wierzyła - gdybyście byli tylko kumplami to nie ukrywalibyście się - zarzuciła im kłamstwo. chwyciła telefon i już zaczęła przeglądać możliwe pociągi do albans. nie chciała z nimi siedzieć, to byłoby dziwne!

jemu też się zrobiło przykro! bo ze słów ruby wynikało, że anderson był po prostu czymś co odwracało uwagę ruby od prawdziwego świata. przynajmniej tak to teraz zrozumiał i tak sobie to wkręcił. też potrafił się obrażać i wkręcać sobie rzeczy.
- gdybyś zachowywała się jak dorosła osoba, która pozwala swojej koleżance utrzymywać kontakty z kim chce to nie musielibyśmy się ukrywać. wkurzasz się jak tylko ze sobą rozmawiamy. dlaczego? bo myślisz, że ze sobą sypiamy? nie bądź śmieszna. między mną a ruby nic nie ma, więc możesz się odczepić. - wyrzucił z siebie. myślał, że właśnie to należy powiedzieć, żeby dani się odczepiła, wcale nie miał tego na myśli, ups.