stołówka

First topic message reminder :

Marie dopiero co przyszła do szkoły, bo jakoś tak się stało, że nieco zaspała, chociaż położyła się wczoraj spać chyba przed dziesiątą. Bawiąc się guzikiem od swojej mundurkowej marynarki jadła trochę bez przekonania jogurt z muesli, który był paskudny i bez smaku, ale nawet jakby był przepyszny to Marie chyba nie miałaby na niego większej ochoty, bo ostatnio w ogóle nie miała apetytu.

pewnie oni będą płacić. ale diana nie szanowała dóbr doczesnych, bo miała ich zbyt wiele! od tego dobrobytu jej się w dupie poprzewracało. ogółem robili wielki hałas. ale tymczasowo jej to nie przeszkadzało. - ale jesteś silny! - nikt jeszcze przy niej tak nie rozwalał w miejscu publicznym. adrien urósł co najmniej do rangi jakiegoś herosa z mitycznych opowieści.

on miał wyrąbane na to kto za to będzie płacił, szczerze mówiąc. teraz liczyło się to, że może coś rozwalić. fakt, że byli w szkole nakręcał go jeszcze bardziej. dużo by dał, żeby zobaczyć minę dyrektora i innych nauczycieli po tym jak zobaczą co się stało. - wiadomo - zaśmiał się i chwycił ją, przenosząc na stolik. uśmiechnął się do niej szeroko, po czym odsunął się od niej i walnął krzesłem o ścianę.

zaśmiała się, kiedy tak ją przenosił. pewnie wziął ją pod pachy i uniósł i posadził na stoliku. machała nogami i patrzyła na jego plecy, a kiedy unosił ręce do góry koszula się podnosiła i odkrywała jego nagie ciało. gryzła swoje wargi, bo chyba nie powinna lecieć na kumpla z klasy. - gdzie jest wódkaaa? - zapytała rozglądając się po całej stołówce. chciała wejść do kuchni i zobaczyć czy da coś tam się zrobić z gazem. pewnie chciałą się go nawdychać i umrzeć.

dobrze, że się z nią nie wywalił i nie upadli na to rozbite szkło. wtedy nie byłoby już tak zabawnie. szczególnie jeśli to ona wylądowałaby na ziemi, a on na niej. zostawił to krzesło, bo jednak to psucie ścian było bez sensu. rozejrzał się dookoła i chwycił butelkę, po czym popijając dosiadł się do niej. - co teraz? - podał jej wódkę.

pewnie z biednej diany nic by nie zostało. i leżałaby w tej szkole sama, bo wszyscy by zwiali. i byłoby na nią! że zrobiła wszystko sama, bo była tak naprawdę jakimś diabłem tasmańskim czy innym stworzeniem z piekła rodem. złapała za butelkę i dopiła resztki, bo jednak nic w niej nie zostało. co za kretyn! wszystko jej wypił. ech. rzuciła butelką o ścianę i się zaśmiała. - nie wiem! ty masz w tym doświadczenie? możemy iść palić książki od algebry. - oparła brodę o jego ramię, bo skręciła się tak, że połową ciała siedziała przodem do niego. wiesz, o co cho xd

skoro nic by z niej nie zostało, to mogłoby być na nią. przynajmniej wszystkim innym uszło by to płazem, a o niej wymyślili by może jakąs fajną historię. i stałaby się sławna xd zawsze mogą iść poszukać jakiejś apteczki i wypić wodę utlenioną. albo lepiej poszukać czegoś, pewnie kucharki kitrają tu jakiś alkohol. - możemy - zaśmiał się znowu głupio, bo coraz mniej już kontaktował.

- albo możemy jeszcze iść na basen. albo powkurzać konie. - lubiła konie, ale czasami wkurzało ją to, że tak waliły a nikt o nie porządnie nie zadbał. nie wiedziała, że jej fantastyczna gablota polo już jest rozwalona na holu. ech! i niech lepiej nic nie szukają, bo jeszcze jej adrien padnie i nie będzie wiedziała, co zrobić to zpłacze nad jego ciałem i podpali, żeby nie było na nią, że go zabiła rosyjskim alkoholem. - albo zostać tu i się zmacać. - zachichotała kładąc się na stole, tak że jej nogi zwisały z niego i machała nimi do jakiejś poszła karolinka do gogolina xd

dobra, nie wiem, co tu się dzieje. wpadł do stołówki z podniesionymi rękoma i zaczął skakać po stołach, rozwalając przy tym wszystko, co mu się nawinęło pod rękę, pewnie łącznie ze swoim telefonem.
- ja pierdolę, jestem geniuszem zagłady! - oznajmił, stojąc na jednym ze stołów jak napoleon i odwrócił się, żeby spojrzeć, do kogo w ogóle mówi i wtedy zauważył dianę! i adriena, ale nie zrobił na nim takiego wrazenia, jak diana, sorka. - hejhej, cnotko niewydymko, raczej wam nie przeszkadzam, bo i tak się nie pieprzycie, chyba że ten fagas ma wszystkie pieniądze świata! a nie, czekaj, to twój ojciec! - wymachiwał rękoma. frustrację na grace przeleje na dianę!

- niee - mrugnął, bo niby co mieliby robić na basenie? spuścić wodę? jeszcze by się potopili i byłoby po zabawie. - możemy się zmacać - zaśmiał się dziko i pochylił się nad nią, głupkowato się do niej szczerząc. na początku nawet nie zwrócił uwagi na kennego, ale narobił dużo hałasu, więc spojrzał w jego stronę. w ogóle oni są przyjaciółmi, nie. patrzyłam. - spadaj kennyyy - machnął na niego ręką i wyciągnął z kieszeni jakąś zmolestowaną paczkę papierosów.

o nie! jak są przyjaciółmi to diana jest ugotowana. ona odepchnęła od siebie adriena, bo kenny ją zirytował. zsunęła się ze stolika i skrzyżowała ręce na piersi. - cnotko niewydymko? znacznie lepiej! - mruknęła i zamacała adriena po kieszeniach. nie chciała fajek ale batona, a on miał tam ich pełno. pewnie porozpuszczała mu się tam czekolada i niedługo zacznie wypływać z jego spodni, a ludzie pomyślą, że się posrał! - spierdalaj stąd! - nie wiedziała, co innego ma mówić. biedna diana... zapomniała języka w gębie. ale to dlatego, że się go bała. był nieobliczalny i niebezpieczny!

okej, kenny myślał, że diana jest prostytutką, teraz ona myśli, że on jest gwałcicielem.....fajnie. i nie wiedziałam, że są przyjaciółmi! to tak go pieszczotliwie fagasem nazwał. i pewnie uważał, że adrien powinien być wdzięczny, że kenny ją przed nim ratuje. albo nie mógł pozwolić na to, że on ją zaliczy pierwszy!
- sama spierdalaj! po co tu przychodziłaś, jak widziałaś, że to ja napisałem! - mruknął i zeskoczył ze stołu, żeby usiąść na jakimś obok i wyciągnąć przed siebie nogi. - hamilton, widziałeś te laski w matematycznej? musimy tam iść! - zatarł ręce.

to teraz już wiesz. adrien tymi wyzwiskami w kierunku jego osoby nawet się nie przejął. może nawet nie zdążył się zorientować, że to było do niego. albo zawsze się tak wyzywali, więc to nie było nic nowego. wsadził papierosa między wargi i odpalił go, zaciągając się od razu. - jeszcze nie zdążyłem tam dojść - zmrużył oczy, patrząc na chłopaka.

- nie przyszłam do ciebie! - jęknęła, bo jakim cudem mógł tak pomyśleć. spojrzała na papierosa adriena i się skrzywiła. nie znosiła fajek, ale nie chciała by się wkurzył na nią i on. a ci najwyraźniej się dobrze dogadywali. musiała mieć kogoś po swojej stronie. obejrzała się w stronę drzwi, ale wszyscy byli pijani i chodzili z bejsbolami! - ach! nie zdążyłeś dojść. - mruknęła gniewnie do adriena. co za cham! chciał iść do innych dziwek a pił jej wódkę. czemu nikt jej nie chce? może rzeczywiście powinna oddać się kenniemu. żałowała, że nie ma tu nigdzie simona. a chyba powinien być i napisać artykuł do gazetki o tej rozróbie...

- staaaary! jeśli tam pójdziesz, to zdążysz dojść, uwierz mi! - zawołał całkiem radośnie i poklepał się po udach, bo był upalony, upity i uchachany! - z nią to nic dziwnego, że nie doszedłeś. - machnął ręką. chociaż kenny na pewno nadal miał ochotę ją zerżnąć, ale oczywiście chował urazę za tę akcję w lesie! i ona jeszcze mu się odda, mówię Ci!

zaciągnął się jeszcze raz, bo zupełnie nie miał pojęcia co się działo między dianą, a kennym. i chyba w tym stanie aż tak bardzo go to nie obchodziło. zajął się swoim papierosem. - byłem zajęty - spojrzał na dianę, ale to chyba nie zabrzmiało niż, to co powiedział za pierwszym razem. przeniósł wzrok na kennego. - nie miałeś przypadkiem robić rozpierdolu? - chwycił jakiegoś dzieciaka za szmaty i zabrał mu kija, po czym nastroszył się udając takiego groźnego.

odskoczyła od adriena, kiedy wziął tego kija! - jezus maria! - powiedziała po rosyjsku i przestraszyła się go najpierw, ze to na nią. był kumplem kenniego i wszystkiego chyba teraz się po nim może spodziewać!

- a co niby robię? - prychnął, trącając nóżką jakieś krzesło, które przewróciło się z hukiem. był dumny z całego tego obrazu zniszczenia, który malował się przed jego oczami. zaśmiał się pod nosem, kiedy diana przestraszyła się tego kija.

zeskoczył z tego stolika, zataczając się jeszcze. machnął im na pożegnanie i ruszył w stronę akademika rozwalając jeszcze co tylko napotkał na swojej drodze.

chciała biec za nim ale to nie wyglądałoby zbyt dobrze. spojrzała poirytowana na kenniego. - spieprzyłeś wszystko! - złapała nawet za krzesło stojące przed nią i rzuciła w jego stonę. ale stała na tyle daleko od niego, że nawet nie doleciało. ale było blisko... aha. jasne.

zrobił unik, ale niepotrzebnie, bo krzesło nawet do niego nie doleciało. roześmiał się i zaczął jej powoli klaskać, w tym samym rytmie stawiając powolne kroki i zbliżając się do niej.
- przepraszam, zamierzaliście się pieprzyć? nie zapowiadało się na to. - odparł, marszcząc nos i robiąc przy tym jakąś wredną minę.

- przepraszam, co cię to obchodzi? jesteś tylko zgniłym dupkiem, który musi płacić za seks - bo jej chciał płacić. to znaczy nie chciał, ale myślał, że robi to za kasę! - bo jego brat rucha laskę, której chce! - wycedziła przez zęby, zerkając na telefon, na którego dostała informację od woof woof.

- nie chciałem ci płacić, bo skoro się tak miło poznaliśmy, to mogłabyś to samo zrobić za darmo - prychnął. nie wiem, czemu tak bardzo przestał lubić dianę. obraził się na nią, że mu nie dała! smuteczek. wyciągnął szybko swój telefon. - wierzysz w te brednie? - zaśmiał się ironicznie. - równie dobrze mogę napisać do woof, że jesteś rosyjską dziwką albo że cię przeleciałem. - skrzyżował ręce. myślał, że już dzięki tej demolce mu przeszła wściekłość na grace, ale najwyraźniej jeszcze nie. może nastąpi to, kiedy zobaczy minę ojca!

- nie poznaliśmy się miło. - mruknęła jakimś dziwnym głosem. w końcu poznała go na posterunku! roześmiała się, ale wesoło a nie jakoś ironicznie jak on. - mów, co chcesz kenny. znam tą dziewuchę. i mimo, że nie lubię - była kapitanką jej drużyny i się panoszyła strasznie! a nie umiała jeździć. przynajmniej nie tak pięknie jak diana. według niej, naturalnie. - jej to chyba rzeczywiście byliście razem. a ty nie miałbyś w sobie tyle jadu, gdybyś był szczęśliwy. - poklepała go po ramieniu.

- myślałem, że było miło! nawet ci w tym lesie kwiatka zerwałem! - przypomniał jej, bo jemu chodziło nie o miejsce, w którym się poznali, tylko jak rozwijała się cała ich znajomość, która zresztą opierała się na jego przekonaniu wyniesionym z tego posterunku, że jest prostytutką... - nie udawaj, że mnie znasz, okej? mam już wystarczająco takich osób w swoim życiu. - strzepnął jej dłoń ze swojego ramienia. mówił na przykład o swoim ojcu, bo chyba mu dzisiaj coś w tym stylu powiedział. że go nie zna, coś tam.

a on mu na to, że nie pozwala mu na poznanie się! czy tam, że nic mu o sobie nie mówi. diana poruszała skrzydełkami swojego nosa, by wyczuć dym. bardzo nieprzyjemną jego woń, swoją drogą. - co to, kenneth? - zapytała odpychając go, by podbiec do okna. - o kurwa! - warknęła po rosyjsku. chyba faktycznie trzeba spierdalać. spojrzała na szkło na podlodze. - musimy spadać, kenneth! pali się. - złapała go za rękę i wybiegli na zewnątrz. a później dajmy na to do niej, gdzie pozwoliła mu spać na kanapie. chyba, że wolał iść do domu. a ja zaraz i tak idę.