stołówka

First topic message reminder :

Marie dopiero co przyszła do szkoły, bo jakoś tak się stało, że nieco zaspała, chociaż położyła się wczoraj spać chyba przed dziesiątą. Bawiąc się guzikiem od swojej mundurkowej marynarki jadła trochę bez przekonania jogurt z muesli, który był paskudny i bez smaku, ale nawet jakby był przepyszny to Marie chyba nie miałaby na niego większej ochoty, bo ostatnio w ogóle nie miała apetytu.

Bjorn wybrał się dzisiaj do szkoły, bo mieli mieć jakąś próbną maturę, czy coś, chyba że byli w końcu już po egzaminach, bo sama już nic nie wiem, i siedział teraz na stołówce z nosem w książce od historii, zajadając się kanapką z serem, która stanowiła jego skromny obiadek, bo ostatnio mało jadł, bo nie miał na to czasu. Marszczył czoło, bo wszystkie daty zlewały mu się w jedną i już się w tym wszystkim gubił, stwierdzając, że może jednak powinien zrobić sobie przerwę od nauki.

Geneviev przyszła na przerwę obiadową niechętnie. Nie miała pewnie zbyt wielu przyjaciół w szkole więc siedziała raczej sama, ale jej stolik został zajęty właśnie przez chłopaka! dlatego się przestraszyła bo nie była przyzwyczajona do zaczepiania ludzi. westchnęła i podeszła tam z jakimś jogurtem i plastikową łyżeczką. - mogę się dosiąść? - zapytała niepewnie i przygryzła dolną wargę.

Właśnie odkładał swoją książkę na bok, starając się jej nie ubabrać swoją kanapką, więc podniósł wzrok na Geneviev nieco zdziwiony, bo zazwyczaj nikt z nim nie rozmawiał. Co z tego, że spędził w tej szkole już prawie trzy lata, cały czas nie udało mu się nawiązać bliższych kontaktów z osobami z jego klasy, jeśli nie liczyć kilku wyjątków. Oblizał swoje usta, pewnie się ubrudził, ale nie za bardzo zauważył i skinął głową. - Jasne... Ja i tak już kończę - zapewnił ją, chociaż kanapki zostało mu jeszcze sporo i najchętniej posiedziałby jeszcze z dziesięć minut przy tym stoliku, ale nie chciał przecież przeszkadzać Geneviev w jedzeniu. Co z tego, że on był przy tym stoliku pierwszy...

- Dzięki. - usiadła więc w odpowiednim oddaleniu od niego, wyciągnęła jakieś swoje ogromne księgi z których musiała się nauczyć jakiejś tam matematyki i właśnie to przeglądała i mruczała pod nosem jakieś wzory jedząc jogurt. co chwila spoglądała kątem oka na chłopaka trochę niepewnie. była nieśmiała dziewczyną!

Bjorn chwilę przyglądał się Geneviev znad swojej kanapki. Była taka śliczna, zastanawiał się, czemu nie je z tłumek koleżanek, z którymi mogłaby rozmawiać o różowych butach i torebkach, czy innych bzdurach. Wychodził z założenia, że tutaj wszystkie dziewczyny były takie same, bo jakoś musiał sobie wytłumaczyć fakt, że żadna nawet na niego nie zwraca uwagi. Odchrząknął i zerknął na książkę dziewczyny. - Jesteś w pierwszej klasie? - Spytał z czystej ciekawości. W jego klasie na pewno nie była, bo by ją zauważył, a wyglądała dosyć młodo i świeżo, więc stawiał, że była w pierwszej. a ja zw!

Jak mówiłam Geneviev nie miała mnóstwa przyjaciółek i przerwy często spędzała sama bo było jej to na rękę. Przerzucała kartki i mrużyła oczy bo pewnie tatuś kupił jej za słabe soczewki, bo się pomyliła podając mu wadę. Kiedy usłyszała pytanie chłopaka zastanawiała się czy to do niej i dla pewności się rozejrzała dookoła czy nie przyszedł ktoś jeszcze. Ale nikogo obok nich nie było. - Tak.. - odpowiedziała. tym bardziej się stresowała, że wiedziała że chłopak jest starszy od niej!

- Jeśli miałabyś z czymś problem to mogę ci pomóc... Nie jestem wielkim matematykiem, ale program z pierwszej klasy mam w małym paluszku - uśmiechnął się do niej nieśmiało, mając nadzieję, że nie dostanie od niej w twarz za nachalność. Był to szczyt podrywu z jego stroną, by zaproponować komuś pomoc w nauce. Dojadł swoją kanapkę i papierową torebkę, w której ją dostał, złożył na cztery, wsuwając do swojej torby na książki, bo zbierał makulaturę albo po prostu nie miał w pobliżu żadnego śmietnika.

Przyglądała mu się chwilę i zaraz delikatnie się uśmiechnęła. - to bardzo miłe z twojej strony. ale chyba większe problemy mam z przedmiotami humanistycznymi. - roześmiała się nieśmiało i założyła kosmyk włosów za ucho. zaraz podrapała się po nosku bo jakiś kłaczek z grzywki ją tam pomiział i ją swędziało. oblizała wargi i uśmiechnęła się do niego znów a potem spuściła wzrok.

- Naprawdę? To nawet lepiej, bo o wiele bardziej lubię przedmioty humanistyczne! - Ucieszył się, ale zaraz uznał, że dziewczyna mogłaby jego entuzjazm odczytać opacznie, na przykład że cieszył się z tego, że gorzej sobie z czymkolwiek radziła, a to była zupełna nieprawda, bo po prostu cieszył się, że jest w stanie jej w czymś pomóc! - Więc jakbyś miała z czymś problem to się nie krępuj... Jestem Bjorn - wyciągnął w jej stronę dłoń, wcześniej upewniając się, że nie przykleił się mu do niej żaden pomidor, bo to różnie bywa!

Jasne, że różnie bywa. Uśmiechnęła się. - Geneviev. - przedstawiła się i leciutko uścisnęła jego dłoń bo była strasznie delikatna. Ale zadzwonił dzwonek i dziewczyna uciekła z uśmiechem na ustach i lekkim zawstydzeniem.

A Bjorn poszedł na jakieś zajęcia, myśląc na nich cały czas o Geneviev.

siedział sobie przy jednym ze stolików, za jakimiś frytkami przed sobą. myślał jak zwykle o lily. jakiś czas się już z nią nie widział i zastanawiał się co dalej będzie. szczególnie, że pogodzili się i mieli juz teraz raczej bardziej przyjazny stosunek wobec siebie. zamoczył jedną frytkę w ketchupie, gapiąc się na ludzi wkoło niego.

i gdzieś w tłumie tych ludzi była lily, która ostatnio miała ogromny mętlik w głowie i już sama nic nie rozumiała z tego co się dzieje wokół niej. cały czas się bała o to że sobie nie poradzi w tym okropnym życiu! no i vincent który zawsze był dla niej taki kochany... usiadła gdzieś przy stoliku niedaleko roberta i turlała po stoliku jabłko, którego chyba jednak nie zje.

wepchnął sobie kolejną frytkę do buzi, przyglądając się każdej osobie z osobna. no i zauważył lilkę, której przecież nie mógł przegapić. serce zaczęło mu bić trochę mocniej. chwilę siedział, patrząc na nią, aż w końcu zdecydował się wstać. chwycił już prawie pusty talerzyk i wywalił go do pierwszego lepszego śmietnika. miał trochę wątpliwości, ale w końcu doszedł do stolika lily. - cześć - uśmiechnął się lekko.

uniosła wzrok na niego chwilę myśląc czy to nie kolejna osoba chcąca jej powiedzieć jaką to jest dziwką, że dała się nagrać hollywoodowi, ale to tylko robert. tylko albo aż w jej wypadku. uniosła niepewnie kącik ust. - cześć. - odpowiedziała i położyła obie dłonie na jabłku. pewnie była na jakiejś diecie czy coś.

stał tak przez chwilę, nie bardzo wiedząc co ma teraz zrobić. czuł się trochę dziwnie. przeniósł wzrok na to jej jabłko, po czym zaraz sobie usiadł naprzeciwko niej. - co słychać? - zapytał w końcu, przyglądając się jej uważnie.

wzruszyła ramionami. - nic nowego w sumie... poradziłam sobie na sprawdzianie który miałam z matematyki i sądzę że poszło mi nieźle. a to już zawsze coś. - uśmiechnęła się delikatnie do niego. była zmęczona tą szkołą już. - a u ciebie? - zapytała. a tego to była ogromnie ciekawa! znaczy co u niego oczywiście.

- to dobrze -uśmiechnął się trochę szerzej. - u mnie? - zamyślił się przez krótką chwilę, po czym wzruszył ramionami. - wiesz. ciągła nauka do egzaminów, a potem egzaminy. i to w dodatku już nie próbne - westchnął. przez to wszystko ciągle chodził zestresowany. dobrze chociaż, że w końcu mógł się skupić nad tym co robi.

- dasz radę. - zapewniła go z lekkim uśmiechem. przecież był mądry i w ogóle, więc nie mogło być z tym żadnych problemów! musiał sobie poradzić.z resztą lily na pewno codziennie się za niego modliła xd czy coś.... - a co po za szkołą ? - zapytała dość niepewnie. szczególnie jak na to że zawsze była ogromnie pewna siebie!

- mam nadzieję - przeczesał dłonią włosy. ostatnio miał sporo czasu na naukę, więc miał nadzieję, że to wszystko nie poszło na marne. no skoro się za niego modliła, to pewnie pójdzie mu dobrze xd - po za szkołą chyba nie najgorzej - pomijając fakt, że ostatnio przez naukę w ogóle nie miał życia. rzadko kiedy udało mu się uwolnić od tego wszystkiego.

- cieszę sie. - powiedziała szczerze. przecież chciała dla niego jak najlepiej! jakby mogło być inaczej. przecież go kochała. i to nie malutko! bardzo bardzo. zawsze tak było i chyba zawsze tak będzie. zastanawiała sie ciągle co jest między nimi. teraz. po tym dniu spędzonym w jego ramionach na kacu.

- tak - uśmiechnął się lekko. nie wiedział co miał mówić. to dziwne, bo zawsze mieli o czym rozmawiać. albo przynajmniej nie było tak niezręcznie. podrapał się po policzku. - ładnie wyglądasz - odezwał się w końcu, gapiąc się na nią. dla niego zawsze ładnie wyglądała. nawet z rana, cała poczochrana i zaspana.

a ona zazwyczaj się wtedy chowała pod kołdrą i kazała mu się odwracać żeby lecieć do łazienki się ogarnąć. bo przecież mógł na nią patrzeć tylko jak wyglądała rzeczywiście ładnie. - dzięki. - uśmiechnęła się już szerzej bo zawsze lubiła komplementy. a ostatnio ludzie jej nie rozpieszczali nimi za bardzo. westchnęła i oparła policzek na dłoni i tak na niego patrzyła tęsknym wzrokiem. chciałaby się do niego przytulić.

a on się denerwował, że mu nie wierzyła, bo naprawdę była ładna i bez tych makijaży i innych rzeczy. - nie ma za co - odwzajemnił uśmiech. również zaczął się jej przyglądać. sam z chęcią by ją przytulił. - o której kończysz? - zapytał.

- mam ostatnią lekcję. - wzruszyła ramionami. - chcesz? - zapytała wyciągając w jego stronę dłoń z jabłkiem bo już była pewna że go nie zje. zadzownił dzwonek na lekcje i lilka muskając jego policzek poleciała się grzecznie uczyć. najwyżej spotkamy ich po szkole ;3