windsor & glucksburg

george niestety nie zauważył, że zaszkliły się jej oczy. może jakby zauważył to zrobiłoby mu się głupio? może!
- nie, nie wiem jak jest ci ciężko. chociażbym nie wiem jak się starał to nie jest moja tragedia i nigdy nią nie będzie - stwierdził trafnie - za to oprócz tego co się stało, oprócz twojego rozchwianego zachowania muszę ogarnąć jeszcze opinię publiczną i ugłaskać anglików - tłumaczył - ale oczywiście twoja tragedia jest najważniejsza - powiedział nieco ironicznie. przysiadł na podłokietniku fotela spoglądając na nią z góry - tak, chciałem skandal i tak dalej go chcę, ale nie chcę widzieć jak moi ochroniarze śmieją mi się twarz ponieważ moja "dziewczyna" - zrobił cudzysłów - na ich oczach rzuca się na gości w kościele - wytłumaczył to ze swojej perspektywy. może liczył na to, ze też dostanie taki rozchwiany emocjonalnie seks xd

- czy nie spełniam swoich obowiązków? czy nie stoję przy tobie i czy nie recytuję tych wszystkich wypowiedzi pisanych przez twoich ludzi? ja naprawdę się staram, george - głos jej się lekko załamał. - tak, jest najważniejsza! dla mnie jest! nie sądzę, abym kiedykolwiek była w stanie się z tym w pełni pogodzić, więc nawet jeśli tego nie rozumiesz to chociaż to uszanuj! - wyrzuciła z siebie szybko, była poddenerwowana, że tak ironicznie potraktował jej tragedię. po jego tłumaczeniach schowała twarz w dłoniach i chwilę nic nie mówiła. - jeśli ochroniarze śmieją ci się w twarz to ich zastrasz albo naucz szacunku - mruknęła kiedy już na niego spojrzała. ona przezywała stratę dziecka, a tragedią george'a były śmieszki ochroniarzy. dramat! powiedziałaby, żeby ich zwolnił, no ale widzieli już ją z andy'm i francoisem, więc posiadali zbyt potężną wiedzę, która musiała pozostać w tym kręgu. chwilę milczała i złapała go za rękę. - nie będę juz tego więcej robić. - powiedziała łagodniejszym tonem, patrząc na jego dłoń, a nie twarz. była pogubiona i potrzebowała przewodnictwa. jeśli george mówił, że ma tego nie robić to nie będzie robić. przynajmniej nie w kościele xd

- czy ja coś takiego powiedziałem? - nie oskarżył jej nigdy o niespełnianie obowiązków, tylko raczej o to że priorytetem dla niej były jej osobiste tragedie, a nie opinia publiczna. on był nauczony żyć i robić zupełnie odwrotnie. chociażby nie wiadomo jak cierpiał musiał robić dobrą minę do złej gry, machać do tłumu, ugłaskiwać polityków. tak to działało w jego świecie. nic więc dziwnego, że tego samego oczekiwał od niej - mogę ich zastraszyć, ale to tylko sprawi że będą mysleć jak się odegrać, dlatego nie chce mieć powodu żeby ich zastraszać - i dlatego annie niech się rucha w zaciszu, a nie przy nich! - zsunął się z podłokietnika na fotel i usadowił się obok niej - annie, możesz to robić, ale dyskretnie - wyjasnił nieco spokojniej - nie będę ci tego zabraniał, ale oczekuje żebyś się postarała... dla mnie - pomiział ją dłonią po policzku.

- miałam jeden moment, a zachowujesz sie jakbym robiła wszystko specjalnie przeciw tobie, więc tak, to powiedziałeś. - odpowiedziała, bo ona rozumiała to na swoj sposób. w świecie annie to tak nie działało. była emocjonalna i nie ukrywała nic pod żadnymi maskami. wręcz przeciwnie, pisała mnóstwo piosenek mówiących właśnie o tym jak się czuje, odkrywając swoje najbardziej ukryte zakątki serca. jak annie ma się ruchać w zaciszu to george musi powiedzieć ochroniarzom, żeby dali jej trochę przestrzeni. podniosła wzrok z jego dłoni i patrzyła na niego chwilę zastanawiając się czy w ogóle planuje znowu pieprzyć się z andy'm albo kimkolwiek innym. - ty pewnie sypiasz z mnóstwem kobiet. - zmrużyła oczy, próbując teraz obrócić kota ogonem i wyczytać coś z jego twarzy. skoro miał takie doświadczenie w dyskrecji to na pewno tak było.

- o jeden moment za dużo - skwitował to krótko. byli totalnym przeciwieństwem. george ukrywał głęboko swoje prawdziwe uczucia. nie obnosił się z nimi, zawsze miał maskę na twarzy. dlatego mieli dwa odrębne punkty widzenia. możliwe, że wypracują jakiś kompromis dotyczący ruchania się annie xd
uśmiechnął się nieco cwanie, nieco tajemniczo na komentarz o jego życiu seksualnym - sypiam - przyznał się bez ogródek - ale z dala od ciekawskich oczu - dodał zaraz żeby nie annie nie wzięła go za hipokrytę - na przykład tu jest dyskretnie - położył dłoń na jej kolanie. tak zasugerował, ze mogą się tu pieprzyć, a czy to zrobili czy nie? zostawiam tobie!

annie jednak liczyła na jakiś kompromis, ale nie chciała podpaść rodzinie królewskiej mimo wszystko (wiedziała co zrobili dianie! czytała wszystkie teorie spiskowe!), więc może będzie grzeczna. zobaczymy!
- nie dzisiaj - ucięła jego próby zalotów, ale nie zamknęła furtki na inny raz. upewniła się, że george już nie miał nic więcej do powiedzenia na temat jej niegodnego zachowania i poszła do domu.

wezwał arthura na audiencje xd siedział właśnie na tarasie i popijał popołudniową herbatkę!

arthur nie mial zamiaru przychodzic, ale ochrona go tu zaciagnela. przypal, ze nawet oni sluchali sie jego brata bardziej niz jego. - co? - pojawil sie w koncu.

on był ponad wszystkimi! więc ochrona wszystkich członków rodziny królewskiej (może oprócz ochroniarzy prababki, dziadka i ojca którzy byli przed nim w kolejce do tronu) słuchała się jego - siadaj - odparł wskazując na krzesło. i nie była to propozycja, raczej rozkaz.

spojrzal na krzeslo i na drzwi, za ktorymi stala ochrona. bylo za wysoko zeby mogl wyskoczyc oknem wiec musial zrobic to czego rzadal od niego george. powolnym krokiem ruszyl w strone krzesla, po czym na nim usiadl i spojrzal na brata, czekajac az go uswiadomi z jakiego powodu go tu wezwal.

george się nie spieszył najwyraźniej. nalał mu herbaty, wrzucił dwie kostki cukru i podsunał mu pod nos. potem założył nogę, na nogę, machnął do ochroniarzy którzy zniknęli z tarasu i zerknął na arthura - co miałeś na myśli mówiąc, że annie coś zagraża? - zapytał wprost. pewnie go to trochę niepokoiło mimo wszystko!

obserwowal kazdy jego ruch, troche sie niecierpliwiac. zdziwil sie gdy george jednak przejal sie annie. oczekiwal, ze jej uwierzy i uzna, ze on klamie. - powinienes jej o to zapytac - odpowiedzial, dalej gapiac sie w filizanke z herbata.

wyciągnął z wewnętrznej kieszeni marynarki papierośnicę z wygrawerowanymi swoimi inicjałami (jego duże ego hehehehe). wyjął jednego i odpalił - annie nie powie mi prawdy - wytłumaczył spokojnie. wiedział, że była skryta i musiał na nią bardzo naciskać żeby cokolwiek mu powiedziała, dlatego też wezwał tutaj arthura. i liczył na jego szczerą spowiedź.

- mi tez nie powiedziala - odpowiedzial zgodnie z prawda. dlatego ostatnio o tym wspomnial z nadzieja, ze obecnosc george pomoze to z niej wydobyc. niestety tak nie wyszlo i annie pokazala sie od innej strony. nadal byl tym zawiedziony i zly. - wspomniala tylko cos o tym, ze boi sie, ze ktos sie na nia znow czai - wzruszyl ramionami.

zawiódł się bo liczył na to, że arthur posiadał więcej informacji aniżeli dostał. brat taki bezużyteczny - och - zmartwił się słysząc że ktoś się na nią czai. może nie było tego widać, ale faktycznie tak było - może spróbujesz z niej coś wyciągnąć? - zaproponował/poprosił - nie wydaje mi się, żeby cokolwiek mi powiedziała - westchnął.

- probowalem, ale sam widziales co z tego wyszlo - skrzyzowal rece na klacie. nie mial zamiaru sie odzywac do annie po tym jak go ostatnio potraktowala. zabolalo go to, bo myslal, ze jako jedyna osoba go rozumie.

zgasił papierosa w popielniczce i pochylił się w stronę brata. rzadko to się zdarzało ale to co powiedział teraz było prośbą wow - może spróbujesz jeszcze raz? - zaproponował. skąd miał wiedzieć, że czuje się taki urażony przez annie. dla niego to norma, że biegał gdzieś obrażony i krzyczał coś tam do innych xd

zamrugal, przygladajac sie mu uwaznie. nie byl przyzwyczajony, ze brat go prosil zamiast mu rozgazywac i nie wiedzial jak ma sie teraz z tym czuc. - sprobuje - zgodzil sie w koncu. troche dlatego, ze sam byl bardzo ciekawy. nie mial jednak zamiaru od razu do niej leciec i ja wypytywac.

- okej, masz tydzień - machnął do niego na odchodne i ochroniarze go zabrali stąd bo george chciał sam posiedzieć xd next!

byli w teatrze na sztuce którą wybrała annie! a potem wrócili do niego (bo uwaga, poprosił o to!). na wstępie podali im szampana, którego george zabrał wraz z dwoma kieliszkami. teraz stali w wielkim salonie podziwiając padający na tarasie śnieg zza wielkiego okna - jak prace nad sztuką? - zapytał w końcu podając jej kieliszek, do którego sam nalał wino. wow!

jak się stara! jakby się zakochał czy co xd 
- zaczyna to już mieć ręce i nogi. ale ciągle brakuje mi trzech kluczowych piosenek - odpowiedziała i przejęła kieliszek z winem, którego od razu się napiła. popatrzyła na george'a zastanawiając się czy zdradzać mu coś więcej.

no co ty xd
- zaczęłaś już jakieś castingi? - pytał dalej. normalnie go nie obchodziły takie rzeczy, ale z annie było ostatnio inaczej! chciał wiedzieć wszystko i jak długo nie rozmawiali to dzwonił pod jakimś niby powaznym, ale głupim pozorem! - potrzebujesz jakiejś pomocy? - zapytał z kieliszkiem w ręku i przysunął się żeby położyć dłoń na jej lędźwiach.

- mam już parę osób do kluczowych ról. byli mi potrzebni, żeby tchnąć w te numery życie i sprawdzić czy to działa i co trzeba zmienić. a trzeba dużo zmienić. - zaśmiała się nerwowo. tak naprawdę sama siebie krytykowała i nie była zadowolona z efektów, chociaż całość zaczynała nieźle działać. - to będzie jeszcze długi proces ćwiczeń i zmieniania wizji i może podczas premiery jakoś to się zepnie - oczywiście nie wierzyła w swoje zdolności, a george tak za nią ręczył! ona też polubiła ich rozmowy i łapała się na tym, że jak coś się działo w jej życiu to pierwszym instynktem była chęć powiedzenia jemu. - a umiesz pisać piosenki? - zadrwiła z niego zamiast docenić jego szczere chęci. nie wiedziała, że coś się zmieniło w ich relacji i nadal się go czepiała. george mógłby napisać piosenkę o swojej rodzinie, to byłoby ciekawe xd

- zdradzisz mi kto to? - zapytał, choć obstawiał że raczej nie ma co na to liczyć! znał ją już trochę. wiedział, że niektóre rzeczy wolała zachować dla siebie i powiedzieć w odpowiednim czasie - dałaś sobie jakiś deadline? czy nie chcesz ograniczać swojej artystycznej duszy? - pewnie chciał się nią chwalić w towarzystwie dlatego tak się dopytywał - niezbyt - przyznał szczerze że nie jest w czymś dobry, wow! - ale mogę pomóc w innych kwestiach, wynająć miejsce na próby, poszukać lepszych muzyków - wymyślał. sprawdziłby się w wielu rolach. złapał ją za podbródek i postanowił ją pocałować. miał na to ochotę i liczył, że nie musi pytać o pozwolenie.

- nie znasz ich - odpowiedziała od razu. miała ochotę opowiedzieć mu wszystko o swoim musicalu, ale jednak powstrzymywało ją to, że nie wiedziała czy to wszystko się uda i nie chciała napalać się za bardzo, a potem okazałoby się to klapą. naprawdę nie chodziło o to, że trzymała tematykę musicalu w sekrecie. oprócz osób, z którymi współpracowała, nikt nie wiedział co tam annie tworzy. - dyrektor teatru dał mi deadline - skrzywiła się. - jeśli nie przedstawię całego zamysłu na czas to wycofają się z udostępnienia sceny. a tworzenie sztuki tak nie działa! może natchnie mnie dopiero za rok na tę idealną piosenkę do aktu drugiego - pożaliła mu się. polubiła mówić o swoich artystycznych rozterkach, to znaczy marudzić. - dziękuję - pogłaskała go po policzku - ale muszę to zrobić sama. nie mogę tego realizować tylko dlatego, że książę george mi pomógł, rozumiesz? to musi być całkowicie moje. - wyjaśniła mu. oddała jego pocałunek i poczuła przyjemne mrowienie na ciele. - nikt nie patrzy - przypomniała mu zaraz, uśmiechając się lekko. chociaż ich znajomość już dawno zaczęła wykraczać poza tylko to co ludzie widzieli.