arthur

- to nie sprawiedliwe! - dalej sie denerwowal. probowal wymyslic jakies argumenty, ktorymi mogl sie postarac przekonac gerogea by zmienil zdanie, ale nie mogl niczego wymyslic. te emocje tylko obudzily hectora. chwycil sie za glowe I chwile nic nie mowil. wiesci o spektaklu I ton w jakim mowil jeszcze bardziej wyprowadzily go z rownowagi. - jestes najgorszy! - pewnie chcial uzyc gorszych slow, ale bal sie, ze George go wywiezie tak jak grozil xd - przyszly krol powinien byc obiektywny, a nie kierowac sie duma! nic dziwnego, ze nas nie lubia skoro rujnujesz zycie innym kiedy cos nie pojdzie po twojej mysli! - zacisnal mocno piesci wbijajac paznokcie w dlon. zaczal chodzic po pokoju zeby jakos zuzyc energie, ktora sie w nim uzbierala od przyplywu emocji.

george już nie raz widział jak w arthurze pojawia się hector więc nie zrobiło to na nim większego wrażenia - życie nie jest sprawiedliwe - czego był najlepszym przykładem bo mógł rozporządzać rodzeństwem na lewo i prawo bez większych konsekwencji! miał taki plan, że jak się nie podporządkuje to go umieści na pół roku w zakładzie psychiatrycznym o zaostrzonym rygorze aż ten zmięknie he he - skąd możesz wiedzieć jaki powinien być przyszły król skoro nikt cię do tego nie szkolił i nigdy nim nie będziesz? - nie oczekiwał zrozumienia, oczekiwał podporządkowania się jego zdaniu.

jesli lucka by z nim zamknal to by nie mial nic przeciwko xd
wlepil wzrok w podloge, a w jego oczach pojawily sie lzy. nie koniecznie dlatego, ze bylo mu przykro z powodu romy, ale wszystko sie nazbieralo. lubil romy, ale nie byl do niej az tak przywiazany jak do Annie. bylo mu przykro z powodu jej spektaklu. tego, ze jedyna osoba, ktora go rozumiala nie miala prawa byc w jego zyciu. tego, ze George nim pomiatal I robil wszystko zeby byl nieszczesliwy. tak to teraz dla niego wygladalo! - wynos sie stad - podniosl wkoncu na niego wzrok. - nienawidze cie! - warknal na niego I uciekl do innego pokoju gdzie zaczal grac piosenke, ktora najbardziej urazila George'a zeby poczuc sie lepiej xd

zamknąłby go samego na pół roku, arthur wcale nie byłby większym świrem skądże xd
niezbyt się wzruszył jego łzami. dzięki annie i tylko dzięki niej jego serce było pokryte lodem i teraz był trochę jak nieczuły robot. obawiam się, że george pomiatał teraz wszystkimi - masz trzy dni - oznajmił na odchodne, a jak usłyszał tą piosenkę to tylko się wkurwił i kazał zawieść siebie do domu gdzie się upił do nieprzytomności.

przyszła do niego i musiała na wejściu przekonywać ochroniarzy, że nie jest groźna i że przyszła tylko ostatni raz zobaczyć się z arthurem i się pożegnać, bo inaczej by jej nie wpuścili.

Arthur od wczoraj wpadl w spirale emocji. zastanawial sie co powinien zrobic, ale nie mogl wymyslic zadnego rozwiazania, ktore bylo korzystne dla niego. caly dzien spedzil na grze na pianinie, to go najbardziej uspokajalo. poderwal sie kiedy poinformowano go, ze odwiedzila go Annie. szybko ruszyl do niej bez slowa I przytulil ja mocno.

jego reakcja na jej przybycie sprawiła, że poczuła się jeszcze gorzej z tym co musiała zrobić! była rozdarta między romantyczną miłością do george'a a matczyną miłością do arthura.
- cześć - pogłaskała go po głowie pozostając w objęciach. - jak się masz? - zagadała go bez sensu, bo nie chciała go od razu zasypywać złymi wieściami. chociaż ochroniarze liczyli czas i będą ją wypraszać jak się zasiedzi.

arthur wiedzial co go czeka, ale uslyszenie tego od niej bedzie bardzo bolesne. jeszcze bardziej niz wczorajsza rozmowa z bratem. - czesc - wymruczal w jej ramie. - zle - wtulil sie jeszcze bardziej. - George mi powiedzial co ci zrobil - odsunal sie od niej I zlapal sie za glowe. powoli przyzwyczajal sie do tego, ze hector wrocil, ale nadal bylo to bardzo nie przyjemne. wyciagnal reke w strone ochroniarza zeby podal mu tabletki. od czasu tego co sie stalo na wycieczce chetniej mu dawali wiecej lekow I nie musial kombinowac jak je zdobyc.

dobrze, że wiedział co go czeka. przynajmniej annie nie wyjdzie na sukę, ktora go porzuca z własnej woli. no ale ona nie wiedziała czy george już z nim rozmawiał. mogła tylko to podejrzewać skoro wyprowadził całą rodzinkę z premiery.
- i co powiedział? - chwilowo zapomniała o arthurze skoro pojawił się skrawek nadziei, że on wygada coś na temat george'a. tym bardziej, że arthur przedstawił to tak jakby to annie była tą pokrzywdzoną i jakby ona wcale nic nikomu złego nie zrobiła.

skoro zabronil mu nawet widywanie sie z romy to uciecie kontaktu z Annie bylo oczywiste. Arthur nie zwracal uwagi na to jak wtedy zareagowal George bo za bardzo byl skupiony na tym jak bardzo mu sie podobalo. nie spodziewal sie wczorajszej rozmowy.
- ze odwolal twoj spektakl - popatrzyl na tabletki jakby sie zastanawial czy polkniecie ich jest dobrym pomyslem, ale zaraz to zrobil. - powiedzialem mu, ze jest glupi! - w glowie uzyl takich slow xd - I rozkazal mi zerwac z romy bo nie moge utrzymywac kontaktu z nikim kto cie zna - wlepil wzrok w podloge. bylo mu przykro, ale nie winil jej za to. byl za bardzo zapatrzony w nia xd

annie tym bardziej nie wiedziała, że swoimi poczynaniami zniszczyła relację siostry. ups!
- nie podobał mu się - westchnęła. - a tobie? - zerknęła na niego. liczyła na chociaż parę miłych słów ze strony windsorów xd poza tym chyba annie już wcześniej ustalala z arthurem jego piosenkę i miał trochę wglądu w to o czym to będzie? tak mówiłyśmy! - och. przykro mi. nie wiedziałam, że... - zacięła się. - nie powinien tak ci rozkazywać przez to co zaszło między nami. to niesprawiedliwe - nastawiała go przeciwko bratu. arthur takie dziecko rozwodu teraz xd

ciekawe czy sie cieszyla czy bedzie mu wspolczula.
- George jest egoista I podoba mu sie tylko to kiedy go chwala pomimo tego, ze wcale nie jest taki wspanialy. nie zna sie na sztuce - mruknal. - bardzo mi sie podobalo. zaluje, ze nie moglem zostac dluzej - usmiechnal sie lekko na wspomnienie z teautru. skoro tak ustalalysmy to tak bylo! haha Arthur dziecko rozwodu xd - wiem! - ozywil sie znowu troche. - ale zawsze tak jest. nikogo nie obchodza moje uczucia - wzruszyl ramionami. - dal mi trzy dni. nie powiedzial co zrobi jesli go nie poslucham, ale na pewno nie bedzie to nic milego - zalil sie jej. to ze George wprost nie powiedzial jaka go czeka kara za nieposluszenstwo sprawialo, ze bardziej sie bal mu postawic.

cieszyła się, że zepsuła coś romy, ale współczuła arthurowi. trudne relacje!
- tak, teraz to widzę też - westchnęła. była głupia, że myślała, że george zrozumie sztukę. teraz już wiedziała, że jej musical nie był błędem z powodu tego o czym napisała, tylko z powodu tego, że george nie umiał do tego podejść z dystansem. miała ochotę zaproponować, że jej zespół zaśpiewa wszystko arthurowi na prywatnym występie, ale powstrzymała się, wiedząc, że za to i on i ona zostaliby powieszeni. - też żałuję - przyznała. poczuła się jeszcze gorzej po słowach arthura. - przepraszam, czuję, że to częściowo moja wina... - częściowo xd - chciałabym móc coś zrobić, ale mam związane ręce - nie mogła prosić george'a, żeby odpuścił swojemu bratu. - czy mówił też o zerwaniu relacji ze mną? - spytała łagodnie, ale już domyślała się, że skoro zakazywał arthurowi spotykania się z kimkolwiek związanym z annie, to tym bardziej z annie. poza tym czuła, że ochroniarze obserwowali ją cały czas wnikliwie.

ech! wolala zeby Arthur byl nieszczesliwy byleby nie byl z jej siostra.
szkoda, ze nikt nie traktowal go powaznie. gdyby tak bylo zagrozilby ochroniarza, ze pozaluja tego jesli komukolwiek wygadaja. a tak pewnie wszystko od razu wracalo do rodzicow. zero wolnosci!
- nikt nie jest w stanie go przekonac jesli cos sobie postanowi - wzruszyl ramionami. powoli tracil nadzieje, ze uda mu sie z tego wybrnac. - to nie twoja wina - zaprzeczyl. nie widzial zeby zrobila cokolwiek zlego. - o tobie nie wspominal - zerknal na nia. wiedzial czego George oczekiwal I nie musial tego mowic na glos. ale mial jeszcze nadzieje, ze Annie bedzie miala jakis plan. chcial wierzyc, ze go tak po prostu nie zostawi.

wolałaby, żeby był szczęśliwy i nie był z jej siostrą. uważała, że to mała zołza i lepiej mu bez niej!
biedny arthur! musi wyprosić u charlotte lekcje uciekania przed ochroniarzami. może po to przyszedł do niej ostatnio xd
- kiedyś myślałam, że to właśnie jestem tą osobą - westchnęła. przez pewien czas wydawało jej się, że przedarła sie przez wszystkie maski george'a i że przy niej jest bardziej bezbronny, otwarty też na jej wizję świata, ale jak widać nadużyła tego zaufania i w zamian dostała najbardziej bezwzględną wersję księcia z możliwych. - moja - poprawiła go. - obrywasz za to, że mi i george'owi nie wyszło... - zwaliła na rozstanie, a nie całą otoczkę wokół tego. teraz george wyjdzie na tego najgorszego, który nie umie sobie poradzić z zerwaniem i niszczy wszystko naokoło. - kiedy ja z nim rozmawiałam, wyraził się jasno - zerknęła na ochroniarzy. - to nasze ostatnie spotkanie. nie możemy się więcej przyjaźnić - powiedziała spokojnie, ale stanowczo.

nie zapytala Arthura o to jak sie co do niej czuje tylko od razu miala krytyczne podejscie, ech.
mozliwe xd dobrze, ze nie polaczyl jej ucieczkowych sztuczek z proszkiem, ktory wciagala. to by sie moglo dla niego dobrze nie skonczyc. chociaz jakby dala mu np lsd to by nie musial uciekac na wystep bo wystep by przyszedl do niego. I wszyscy byliby zadowoleni.
- chcialbym zebys byla ta osoba - powiedzial szczerze. nie wyobrazal sobie by George kiedykolwiek znalazl kogos lepszego niz ona. biedak sie zalamie jak pozna jego kolejna partnerke xd - nie, George jest najgorsza osoba jaka znam. zaluje, ze jestem jego bratem - tak teraz myslal. czul do niego same negatywne emocje. oczy mu sie zeszklily kiedy uslyszal kolejne slowa Annie. cala jego nadzieja umarla. - jasne - odchrzaknal I odrocil glowe zeby wytrzec lzy, ktore splynely po jego policzkach. potrzebowal chwili, ale zaraz spojrzal na nia intensywnym wzrokiem, tak jakby byl na nia zly. nie bylo juz w nim czulosci z jaka zawsze na nia patrzyl. to rozstanie bylo dla niego zbyt trudne I musial przybrac powazna postawe. myslal, ze jesli wmowi sobie, ze Annie wcale nie byla dla niego wazna to bedzie mu lzej. nie umial sobie radzic z takimi uczuciami. zupewlnie jak George. moze jednak byli do siebie podobni bardziej niz by tego chcieli. - na co czekasz? mozesz juz sobie isc - rozkazal jej swoim ksiazecym tonem, po czym odwrocil sie I poszedl.

kiedyś pytała czy jest szczęśliwy i się pytał co to znaczy, więc nie wierzyła w ich wielką miłość xd
haha arthur kiedyś się naćpa i będzie miał wizje tego jak wyglądała druga połowa spektaklu bez oglądania go xd
- to nie było nam pisane - powiedziała ucinając ten temat, bo inaczej zaraz pogrążyłaby się w płaczu jak to ciągle kochała george'a i za nim tęsknila. nie mogła się rozklejać przy arthurze i jego ochroniarzach. - nie mów tak o nim, jest po prostu zagubiony - tak jak to przedstawiła w musicalu xd jeszcze go broniła, ech. miała bardzo mieszane uczucia po tym wszystkim co się wydarzyło. nie wiedziała czy to ona go bardziej zraniła czy on ją. serce jej się rozdarło gdy zobaczyła łzy na policzkach arthura. chciała go złapać za rękę, przytulić, zaśpiewać, ale powstrzymała się przed tym. jego intensywne spojrzenie trochę ją przestraszyło. nigdy wcześniej tak na nią nie patrzył, nawet wtedy kiedy naprawdę był na nią zły. ten wzrok teraz był tak pusty, że aż przerażający. - trzymaj się - chciała się z nim odpowiednio pożegnać, ale on sobie poszedł. miała jeszcze w kieszeni pudełeczko, które chciała mu oddać, żeby przekazał george'owi, ale nie zdążyła, więc przekazała je jednemu z ochroniarzy. będzie mógł się chwalić, że zabrał to annie w imieniu korony. annie za to musiała się tego pozbyć, bo popełniła błąd i zajrzała do środka i szybko uświadomiła sobie, że to jest warte więcej niż jej cały dom i że prawdopodobnie jest w królewskiej rodzinie od pokoleń. nie zasługiwała na to! oddała pierścionek i poszła słuchać smutnych piosenek.

nie wyczuła żadnych podejrzeń w tym, że arthur ją znalazł akurat kiedy wyprowadziła się od mateo xd
teraz zwiedzała jego posiadłość i zatrzymała się przy obrazie niczym z drugiego sezonu białego lotosu. podziwiała go choć tak na prawdę ani trochę nie znała się na sztuce. a no i w końcu mogła sobie zamówić nowe sukienki, w których prezentowała się idealnie xd mateo jej zabraniał xd

arthur sie za nia stesknil i dlatego byl pod jej domem. i patrzyl na nia przez okno xd
mogla robic co chciala, tym bardziej zamawiac sukienki, w ktorych chodzila po domu. zniknela gdzies wiec poszedl ja szukac. - podoba ci sie? - stanal obok niej.

arthur stalkował wszystkie swoje miłosne zainteresowania xd
nie wyczuwała jego vibe'u świra na razie. może odkryje jakieś martwe zwierzęta w piwnicy i wtedy się zczai xd
- jest ciekawy - nie wiedziała jak inaczej określać sztukę. nie znała się choć często bywała na wernisażach które sponsorowała mafia, ale tam miała po prostu ładnie wyglądać xd
- ma jakieś specjalne znaczenie? - dopytała. może sie czegoś nauczy xd

lubil je widziec w ich natutalnym habitatcie xd
jej radar na swirow nie dzialal, to niebezpieczne w st albans!
- to prawda- tez sie zaczal przygladac obrazowi. pewnie jakas abstrakcja, ktora dobrze reprezentowala to co dzialo sie w jego glowie. - reprezentuje granice pomiedzy normalnoscia a szalenstwem - przekrecil glowe.

jak zwierzątka oglądał xd
nie działał bo zawsze była otoczona stadem mężczyzn którzy jej bronili, a tutaj miała co najwyżej mateo, marny obrońca xd
nie wyczuła że mógł mówić o sobie - wszyscy chyba po trochu jesteśmy szaleńcami - stwierdziła. miała na myśli to że niektórzy w pobudzeniu tańczyli na łóżku lub wypijali dzban margarity, albo spali z niewłaściwymi osobami, ale arthur mógł uznać że to brzmi tak jakby akceptowała jego szaleństwo xd

tak xd
nie bronil jej dobrze xd
usmiechnal sie i spojrzal na nia pod wrazeniem, ze znalazl osobe, ktora akceptowala go takim jaki byl. tak, wlasnie tak to odebral. - w koncu ktos kto to rozumie - byl troche niesmialy i dlatego podrzucal prezenty pod drzwi, ale w tej chwili zachwycila go potwierdzajac, ze sa kompatybilni.

był jeszcze trochę kalkę więc to gia powinna jego bronić xd
haha, gia plotła to co jej ślina na język przyniosła i w ten sposób tylko pakowała się w kłopoty. jak tak dalej pójdzie to arthur się jej oświadczy ups!
- och - zaśmiała się i poprawiła falbankę sukienki - to chyba naturalne że powinniśmy siebie akceptować wzajemnie - nawet nie wiedziała w co się pakuje takimi słowami.

perfumami xd
pojdzie zaraz do george'a prosic o pozwolenie xd albo z wrazenia zrobi to zanim zapyta. w koncu znalazl idealna dziewczyne! - nie wszyscy to rozumieja - byl wniebowziety, ze mial takie szczescie. potraktowal wprowadzenie sie dziewczyny jako znak, ze chce przejsc na kolejny etap ich relacji. myslal o tym na powaznie xd