recepcja

stał na drabinie i przybijał gwoździe żeby obrazy się lepiej trzymały. widział że się ledwo trzymają dlatego nawet nie czekał aż leon go o to zagai tylko sam to ogarnął.

i przy okazji przyniósł jakieś obrazy znalezione na strychu, uznając, że recepcja będzie się w ten sposób ładniej prezentować. były na ścianach jakieś miejsca, w ktorych było widać, że kiedyś coś wisiało, ale potem zostało ściągnięte.
- gdzie to znalazłeś? - aż zamarł widząc te obrazy.

chciał upiększyć to miejsce. już przywykł do niego i chciał żeby było przyjemniej. ciekawe jakie obrazy znalazł xd skupił się tak na tym zadaniu że nie zauważył wchodzącego leona - na strychu - wyjaśnił po krótce i zszedł z drabiny. zgrzał się więc przetarł czoło, a potem zdjął koszulkę, którą ułożył na recepcji. kolejna postać z gołą klatą xd - nie podoba ci się? - wskazał dłonią na efekt swojej pracy - muszę tam jeszcze domalować bo odpadła farba - wskazał na jakiś róg.

możesz przeczytać jego kartę albo poczekać chwilę, żeby dowiedzieć się jakie obrazy znalazł xd nie, nie były to akty betty xd nie zwrócił nawet uwagi na gołą klatę jamesa ani na ten róg, który pokazywał, bo już go zamroczyło bardziej niż stefkę po dragach.
- nie! ściągnij to! - wykrzyknął zaskakująco stanowczo / rozpaczliwie jak na niego i zaczął się wdrapywać po drabinie, próbując dosięgnąć jakiś obraz powieszony najdalej. wyglądał trochę szaleńczo i pojawiło się duże zagrożenie upadku z drabiny.

haha już przeczytałam xd liczyłam na akty betty xd
nie skorzystał z widoku gołej klaty jamesa, może następnym razem! zdziwiła go jego reakcja, nie uważał że było to coś złego i ogólnie leon zgadzał się na wszystkie jego pomysły więc to co się teraz zadziało było dziwne.
przytrzymał drabinę kiedy się chybotała z patyczakiem leonem na niej - są bardzo ładne, marnowały się tam na górze - próbował mu spokojnie tłumaczyć.

czy james powiesiłby akty betty na ścianie? może w swoim pokoju xd
myślał, że zrobi coś dobrego i że nie musi pytać szefa o zgodę, a ten jeden raz okazało się inaczej!
- były tam schowane nie bez powodu - mówił. prawie jakby to był portret doriana graya specjalnie ukryty xd a prawda była taka, że leon po prostu nie mógł na nie patrzeć, to za bardzo bolało! zaczął ściągać te obrazy i jeden z nich spadł mu na ziemię, lądując tyłem płótna do góry, co ujawniło podpis typu 'dla mojego syna, j. setterfield'.

nie znał się aż tak bardzo na sztuce, może myślał że to najnowszy krzyk mody xd
tak, ten jeden raz mógł zapytać. teraz będzie się bał podchodzić do leona.
- nie zrobiłem tego specjalnie - zaczął się nerwowo tłumaczyć widząc jak bardzo nieopanowany jest teraz jego szef. odskoczył żeby nie dostać obrazem i wtedy dostrzegł dedykację. nie wiedział do końca o co chodzi, ale wiedział za to jak bardzo trudne mogą być relacje rodzinne - daj, ja to ściągnę - poprosił spokojnie widząc, że już wszystko rozrzuca. plus on zrobi to sprawniej.

hahah, za długo siedział w motelu i już mu się tandeta wydawała normalna.
leon dał mu wolną rękę i nie spodziewał się, że jamesowi wpadnie do głowy wyciąganie tych starych obrazów. wszystko inne by mógł robić.
- odnieś je z powrotem - wydusił z siebie i zszedł nerwowo z drabiny, a nogi miał jak z waty. obszedł recepcję, żeby usiąść pod biurkiem jakby się chował podczas trzęsienia ziemi. straumatyzowany leoś xd nie zorientował się, że nadal trzyma ściągnięty obraz i przyciskał go do piersi.

możliwe, że tak było. wina leona xd
poczuł za bardzo wolną rękę i takie były efekty.
- już to robię - zarzucił na siebie nerwowo koszulkę i chwycił te obrazy. miał iść, ale wtedy zobaczył że leon ukrywa się pod recepcją. zatrzymał się i patrzył tak na tą recepcję nie wiedząc czy go zostawić czy jednak nie. zaryzykował drugą opcję, oparł obrazy o ścianę i zajrzał za recepcję - przepraszam - poczuł, że to trochę jego wina.

wina betty xd też musi ją poznać wkrótce.
zazwyczaj wychodziło dobrze i poczuł się zbyt pewny siebie.
napoleon miał czas na własne przemyślenia jak tak siedział pod tą recepcją, oczywiście jak już minęła faza otumanienia. mina jamesa sprawiła, że i jemu zrobiło się głupio, że tak impulsywnie zareagował. nie znali się na tyle, żeby mógł prezentować przed nim wszystkie swoje dziwactwa.
- to ja przepraszam - chciał się wytłumaczyć i podnieść, przez co przywalił głową w biurko, bo zapomniał, że pod nim siedzi. wygramolił się masując czubek głowy i odkładając trzymany obraz tyłem na recepcję. - te obrazy... przypominają mi o czymś... o kimś - mruknął patrząc na podpis mamy z tyłu płótna.

to będzie wspaniała interakcja, betty powinna się wymknąć i powinni jej szukać xd
poczuł się jak u siebie.
to było im obu głupio. james czuł, że na trochę za dużo sobie pozwolił i że to była jednak jego wina. ale znali się na tyle, że nie spodziewał się takiego zachowania po leonie.
kiedy się uderzył w głowie to aż zabolało jamesa i nawet się ruszył żeby mu jakoś pomóc choć nie wiedział jak - nic ci nie jest? - wskazał na głowę, bo widział, że psychicznie jednak coś jest xd - nie musisz się tłumaczyć, schowam je zaraz - chciał zabrać ten obraz i tak się jakoś koślawo kręcił wokół leona żeby go nie dotknąć albo nie szturchnąć, ale zamiast tego wpadł tylko na niego.

poprzestawia jej się w głowie i będzie myślała, że james jest tylerem.
trochę tak było, powinien razem z leonem zainwestować i będą współwłaścicielami xd
mruknął pod nosem, nie przejmując się tym, co mu się stało w głowę, bo i tak miał już coś z głową nieodwracalnie. jak na niego wpadł to napoleon po prostu bezwiednie się do niego przytulił, potrzebował tego, nieważne jak bardzo było to niezręczne w tym momencie. zaraz się odsunął - przepraszam - mruknął i pociągnął nosem. - nie spodziewałem się, że je jeszcze zobaczę - a właściwie specjalnie upewniał się, żeby do tego nie doszło. - moja mama umarła - wypalił znikąd. - była malarką, to jej obrazy - zaczął pospiesznie tłumaczyć, bo zorientował się, że james nie miał pełnego oglądu sytuacji.

i zdradzi wszystkie sekrety rodziny xd
nie było go stać na takie biznesy, mógł być tylko czyimś podwładnym.
nie spodziewał się takiego obrotu sytuacji, ale przytulił go. nie był potworem, widział że teraz tego potrzebuje. nawet pogłaskał go po plecach - nie musisz przepraszać - zanegował zaraz. widział, że teraz jest trochę w rozsypce - gdybym tylko wiedział - głupio mu się zrobiło na wieść o jego mamie - przykro mi - sam nie rozumiał takich uczuć, bo on nie miał wcale rodziców. miał tylko stefkę i to była rodzina - była bardzo utalentowana - dodał jednak zerkając na obraz.

na pewno dowie się więcej niż od leona.
jego też nie było stać. złożą się na los na loterii xd
- nie miałeś skąd wiedzieć, nic się nie stało - będą się teraz nawzajem przepraszać. napoleon uważał, że jeśli coś było schowane na strychu to nie powinno być ruszane, ale teraz nie było sensu zagłębiać się w to, że james ma zostawić rzeczy jego rodziny w spokoju. przez widok obrazów poczuł się trochę jakby na nowo przeżywał śmierć mamy, więc nawet nie tłumaczył, że to było już całkiem dawno temu - tak, była... - zawiesił się trochę za długo na obrazie, przez co poczuł jak puchną mu oczy i musiał odwrócić wzrok. - to jak patrzenie na jej duszę - powiedział filozoficznie, uparcie patrząc gdzieś w kąt - dlatego nie mogę tego zrobić - zaczął się krzątać i specjalnie zbierać jakieś rzeczy z recepcji, żeby się czymś zająć i żeby james zrozumiał, że mimo jego wyznań rozkaz o wyniesienie obrazów jest nadal aktualny.

bardzo możliwe.
oby tylko wygrali xd
mogliby tak do wieczora się przepraszać. james miał w sobie dużo empatii więc starał się go wysłuchać i wspierać. sam też nie miał ciekawej historii, ale nie miał zamiaru się nią dzielić, przynajmniej nie teraz, nie dziś. może jak leoś go kiedyś na czymś przyłapie! - zajmowała ważne miejsce w twoim życiu - stwierdził widząc z jakim namaszczeniem o niej mówił - jasne, rozumiem już je zabieram - poukładał obrazy pod ścianą i chwycił je. zamiast jednak je zanieść przystanął jeszcze - myśląc o mamie powinieneś skupiać się na dobrych wspomnieniach - trochę go zaniepokoiło to, że tak emocjonalnie reagował.

napoleon też nie zamierzał się z nim dzielić swoją historią i generalnie nie chciał nikomu opowiadać o swoich problemach czy smutkach, dlatego ciężko było z niego wyciągnąć takie proste informacje jak to, że ktoś z jego rodziców nie żyje. wszystko wyszło przypadkiem, więc bardzo możliwe, że tak samo będzie z jamesem i jego historią.
zajmował się porządkowaniem i przekładaniem rzeczy, które nie wymagały porządkowania i przekładania (potem znowu nie będzie mógł się odnaleźć!) i czekał aż james zniknie z obrazami. nie mógł go jednak olać kiedy się zatrzymał, więc podniósł wzrok i znowu się chwilowo zawiesił patrząc na niego.
- wyprowadziliśmy się zaraz po jej śmierci. wróciłem dopiero w tym roku - wyznał mu. nie miał nic do stracenia skoro już i tak james widział go w kiepskim stanie - teraz w tym mieście... za każdym rogiem czai się jakieś wspomnienie związane z mamą - westchnął i pogłaskał paskudną figurkę królika, która zdobiła biurko recepcji - wiem, że to radosne wspomnienia, ale to tak jakbym dopiero zaczął to wszystko przetwarzać, bo wcześniej byłem daleko od tego - wyjaśnił. słowem, romeo zrobił mu krzywdę oddzielając go wcześniej od wspomnień związanych z mamą, mimo że chciał go i siebie chronić przed cierpieniem i żałobą.

sytuacja wymogła na nim coś zupełnie innego i może faktycznie tak samo będzie z jamesem. nie wiadomo co zaplanuje bóg dramek.
james pewnie poukładał te rzeczy na recepcji a leon znowu wszystko poprzestawiał, ech! nigdy tu nie będzie porządku xd
miotał się z tymi obrazami i znowu je odstawił słuchając uważnie leosia - może to że jesteś tutaj nie dzieje się bez przyczyny - zasugerował, że może jakaś siła wyższa tym kierowała. ciekawe kto xd chciał mieć poczucie, że leon jest wysłuchany - jeśli miałbyś gorszy dzień to pamiętaj, że mieszkamy całkiem blisko siebie - zażartował. dobrze że nie mieszkali w pokojach obok siebie xd ciekawe czy dziś odłoży te obrazy xd

bóg dramek już zaciera rączki.
james się zastanawiał dlaczego wiecznie jest tu tyle pracy, a to napoleon przychodził i przestawiał wszystko z powrotem xd
- nie wiem - odpowiedział, bo był tylko zagubionym dużym chłopcem bez mamy. powtarzał w głowie jak mantrę to, że jest tu tylko chwilowo. może był w time loopie i musi najpierw pogodzić się ze śmiercią mamy, a dopiero wtedy będzie w stanie sprzedać motel i wyjechać xd potrząsnął głową, kiedy uświadomił sobie, że wyznał za duzo. - nie wiem dlaczego ci to wszystko mówię i cię zamęczam - zaśmiał się przyciężkawo i niezręcznie - po prostu łatwo się z tobą rozmawia - posłał mu ciepły uśmiech. james był chyba najbliższym jego sojusznikiem w st. albans. z perry'm się tak dobrze nie rozumiał xd oby odniósł obrazy, bo napoleon wpadnie na nie w nocy i będzie widział duchy.

tak xd
napoleon po prostu szukał mu zajęcia żeby się nie obijał xd
- nic się nie dzieje bez przyczyny - próbował jakoś optymistycznie to zakończyć. sam był już pogodzony ze swoim życiem więc też uważał, że to gdzie się znalazł to nie było coś bez przyczyny. jego motto xd - nie zamęczasz mnie - zapewnił. był ciepły i wrażliwy, nie miał problemu z pocieszaniem ludzi - no nie? - zaśmiał się na jego stwierdzenie że łatwo im się rozmawia - też tak czuję, jakbyśmy się znali od zawsze - podniósł w końcu te obrazy - dokończę to jutro - obiecał wskazując na ścianę z gwoździami, a potem poszedł odłożyć te rzeczy i resztę wieczoru spędził z raven, bo był umówiony!

tak, płacił to wymagał xd
nie wierzył za bardzo w te teksty o przeznaczeniu, więc tylko uśmiechnął się niezręcznie, nie chcąc dyskutować teraz na ten temat. uśmiechnął się szerzej po jego kolejnych słowach. ulżyło mu, że james podszedł w taki sposób do całej sytuacji i nawet zrobiło mu się odrobinę lepiej po tej krótkiej rozmowie. james i leon połączenie dusz, znali się w poprzednim życiu jak aida i radames xd wrócił do siebie, bo jednak nie był jeszcze gotowy, żeby stawiać czoła miastu i ulubionym miejscom mamy.

siedział na recepcji i oglądał video jak youtuber komentował mecze szachowe i możliwe ruchy, które mogli wykonać gracze.

wrocil z zajec. po drodze zamowil jedzenie wiec zamiast do pokoju poszedl do leona. peggy I jack zapewnili mu tydzien Helen wrazen wiec zasluzyl na nagrode. - czesc - usmiechnal sie I polozyl dlonie na recepcji. - nie przywiezli juz mojego jedzenia? - mial nadzieje, ze tak I bedzie mogl od razu isc do pokoju.

siedział rozwalony na krześle, bo i tak nikt się nie przewijał tu przez cały dzień, więc wyprostował się po pojawieniu się przybysza. napoleon naiwnie myślał, że percy przyszedł na recepcję, żeby z nim pogadać.
- cześć. nie było nic. co zamówiłeś? - zainteresował się, bo myślał, że się z nim podzieli.

percy nie chcial byc niemily, ale wykorzystal dzisiaj swoja social baterie na uczelni I jedyne na co mial ochote do powrot do lozka I obejrzenie jakiegos filmu. dlatego nie planowal zatrzymywac sie w recepcji na dluzej niz to konieczne. - chinszczyzne, powinna zaraz byc - spojrzal w strone drzwi.

napoleon też nie był towarzyskim zwierzęciem, ale mieszkańców motelu mimowolnie uważał za bliskie mu osoby. głównie dlatego, że były to jedyne osoby, które widywał regularnie.
- ok, w takim razie poczekamy - teraz percy mógł tylko modlić się, że dostawca przyjedzie szybko jak mój xd - jak ci minął dzień? - zagadywał go.