katedra

First topic message reminder :

Pablo stal pod katedra i palił papierosa. Marzły mu dłonie, bo zgubił rękawiczki, ale poza tym czuł się dużo lepiej niż wczoraj, więc nawet uśmiechał się raz po raz do sypiącego śniegiem nieba, zastanawiając się, czy powinien już iść do domu, czy może jeszcze chwilę połazić po mieście.

- cudownie. - odpowiedziała z uroczym uśmiechem. chciałaby się też do niego przytulić ale przecież wiadomo że nie mogła i dzielnie tego nie robiła. przyglądała mu się jednak cały czas z taką ogromną miłością. na lekcji ledwo siedziała na swoim miejscu!

pisałam ci na gg, żebyś mi tima dała i najlepiej zacznij tam u nich.
- co się patrzysz, luzert? - zapytał rozbawionym tonem i pochylił do trawniczka, by zerwać jej jakiegoś maleńkiego kwiatka. - umiesz robić wianki? - zapytał podając jej tego malutkiego kwiatuszka, pewnie wcześniej przesuwając nim po policzku emily, rozsiewając na jej cerze cały pyłek.

i będzie brudna! ah. biedna. - kiedyś umiałam. - powiedziała uśmiechając się lekko. - nie wiem czy teraz jestem taka zdolna. - pewnie tatuś ją uczył robić wianki i była mistrzem w ich robieniu bo to przecież nic skomplikowanego.

- to to nie jest tak jak z jazdą na rowerze? że raz się robi i już więcej nie zapomina? - zdziwił się, bo jego babcia do tej pory robiła wianki z kwiatków. - ślicznie dziś wyglądasz, wiesz? - uśmiechnął się do niej delikatnie i chwilę masował jej ramię, ale zaraz cofnął rękę. - wybierzmy się gdzieś na weekend, emily. - powiedział niemal błagalnym tonem głosu.

- nie raczej nie. - powiedziała rozbawiona. - mogę kiedyś spróbować zrobić wianuszek i wtedy ci powiem. - uśmiechnęła się i poprawiła włosy kiedy mówił jej takie miłe rzeczy. - dziękuję. - spuściła wzrok bo trochę ją zawstydził chociaż to zawsze było miło słyszeć. - gdzie? - zapytała mrużąc oczy. chętnie by się gdzieś z nim wybrała na pewno.

- taki na moją głowę, dobra? zmierzę i ci podam, jaki szeroki powinien być. - poprawił na nosie swoje przeciwsłoneczne okulary i przysiadł na którejś z ławeczek. w końcu ma już stare kości i powoli się rozpada. - nie wiem, gdzie. za miasto? chciałbym spędzić z tobą cały weekend. moglibyśmy jeździć na wycieczki rowerowe do lasu i chodzić na pikniki... - uśmiechnął się do niej leniwie.

- dobra. - zaśmiała sie. zaraz pewnie przysiadła obok niego. - naprawdę? - zapytała i oblizała wargi. patrzyła przed siebie uśmiechając się. - chętnie z tobą gdzieś wyjadę. - powiedziała zaraz i poprawiła włosy bo wiał wiatr który ciągle je jej rozwiewał. - tylko tam gdzie nie będzie możliwości żeby nas ktoś rozpoznał i będziemy mogli razem spacerować i zachowywać się całkiem normalnie. - poprosiła go.

oparł się całymi plecami o ławkę i wyciągnął nogi przed siebie nie przejmując się tym, że jakiś staruszek może się o nie przewrócić. - może crawley? - zmrużył oczy. - mają fajną kawiarenkę. i nie sądzę by ktokolwiek mógł nas tam znać. - uśmiechnął się do niej delikatnie. - chciałbym móc zachowywać się normalnie tutaj, skarbie. - powiedział nawet na nią nie patrząc, bo nie chciał by ktoś zrobil im zdjęcia jak z utęsknieniem na nią spogląda.

Z tego samego powodu ona też nie patrzyła w jego stronę. - Moze być. - uśmiechnęła się bo na pewno kojarzyła tą wioskę. czy miasteczko. - też bym chciała. Ale jeszcze trochę. - pocieszyła go bo miała nadzieję, że te dwa lata szybko zleca i będą mogli już być oficjalnie i bez problemów razem skoro nie będzie jej uczył!

chyba, że wcześniej zrezygnuje z posady. no i była jeszcze noemi, ale nie widział jej akurat w roli jego wroga. nie mogłaby mu tego zrobić. tia... jasne. - więc wyjedziemy wcześnie rano w sobotę. co ty na to? - zerknął na nią kątem oka. - wiem, wiem. zresztą przecież nie narzekam. tak mi też jest bardzo dobrze. - uśmiechnął się lekko.

- okej, jean. chętnie przyjdę do ciebie już w piątek jeśli nie masz nic przeciwko. - powiedziała cichutko bo bała się że woof woof ma tutaj wszędzie swoje podsłuchy i wierzyła że jak powie to cicho to nikt nie będzie o tym wiedział a na tym właśnie najbardziej jej zależało. - cieszę się. - powiedziała na temat tego że mu dobrze jak jest. bo jej też nie było źle. oczywiście fajniej by bylo się z nim pokazywać i w ogóle, ale chyba jednak nie ma na co liczyć.

zerknął na nią z szerszym uśmiechem. - nie mam nic przeciwko. będzie mi bardzo miło. - wstał z ławeczki. - a teraz lecę do siebie. do zobaczenia jutro na lekcji. - kiedy już odchodził, odwrócił się i bezgłośnie powiedział jej aj low juuuu.