tea lounge

First topic message reminder :

Marie nie mogła się skupić w szkole, więc poszła do Wendy po zwolnienie z dwóch ostatnich lekcji. Przyszła tutaj na kubek gorącej herbaty i kawałek czekoladowego ciasta, które stało przed nią i ją kusiło, kiedy to Marie zastanawiała się, czy nie urośnie jej za bardzo tyłek, jak je pochłonie.

Hunter uśmiechnął się, odkładając gazetę na jakiś stojak na prasę, który szczęśliwie stał niedaleko niego,więc nie musiał się nadto gimnastykować przy tym, a potem ucałował Leę na przywitanie w oba policzki, ale dosyć blisko jej ładnych ust, bo zawsze wielbił owe! A teraz, jak Enid się rozpłynęła, nie miał się nawet z kim całować i czuł się z tym potwornie wręcz. - Nie tłumacz się, nic się nie stało, Lea. Poza tym cała przyjemność po mojej stronie, gdybyśmy się dzisiaj nie widzieli to musiałbym siedzieć całe popołudnie sprawdzając jakieś prace, o nauce do egzaminów nie wspominając - westchnął, kręcąc głową. Poza tym musiał wywołać jakieś zdjęcia na uczelnie do swego portfolio, a nie uważał żadnych za wystarczająco dobre, więc był nieco przybity. - Więc jak tam u ciebie? - Spytał, przyglądając się jej uwaznie.

kiedy obcałowywał jej policzki, zdążyła tylko zarejestrować, że bardzo ładnie pachniał, jak zawsze zresztą. chociaż może kiedyś, jak byli jeszcze razem śmierdział potem i dlatego z nim zerwała, a wcześniej miała wieczny katar i tego nie czuła.. - och, dzięki, hunter - myślała, że nawet może sobie pójdzie stąd, bo nie będzie mu się chciało na nią czekać! ale całe szczęście był i miała nadzieję, że jej pomoże i przygarnie do siebie na jakiś czas, dopóki nie znajdzie sobie jakiegoś małego mieszkania. - no właśnie - wzięła głęboki oddech, słysząc jego pytanie - pamiętasz, jak mówiłeś mi, że chętnie mi pomożesz ze sprzedażą mieszkania? - przypomniała mu, gdyby jakimś cudem zapomniał, bo może mówił jej to w stanie upojenia alkoholowego, lea sama dobrze nie pamiętała, bo z tamtego okresu pamięta głównie ból głowy od nieustannego płaczu. teraz jednak już trochę jej się polepszyło. chociaż nadal nie była tą samą pogodną i uśmiechniętą leą. - zdecydowałam sie, że je sprzedaję - powiedziała, patrząc uważnie na niego.

Uśmiechnął się do niej krzepiąco i podziękował kelnerce za herbatkę i ciastko, które mu przyniosła i pewnie wzięła zamówienie od Lei, chyba że miała zamiar podkradać Hunterowi z talerzyka okruszki, kiedy on by nie patrzył. Słuchał uważnie jej słów, cały czas się jej przyglądając, bo wyglądała już o niebo lepiej, chociaż wciąż brakowało w niej tego światła, które zawsze w niej uwielbiał i podziwiał. Co nie czyniło jej brzydalem, skąd! - Myślę, że to świetna decyzja, Lea - stwierdził po chwili namysłu, wyciągając łapkę, by złapać dłoń Lei i ją delikatnie ścisnąć. - Myślę, że jak je sprzedaż to poczujesz się dużo lepiej. Zrobimy zdjęcia mieszkania i skontaktujemy się z jakimś agentem, żeby je wycenił, co? Możemy się tym zając nawet dzisiaj, czy tez w weekend, jak ci pasuje - wymyślił.

zamówiła sobie jakieś duuuuuże ciacho, bo była bardzo głodna i dawno nie jadła słodkiego i dobrą herbatkę też. chociaż nie jest powiedziane, ze nie będzie mu podjadać ciastka, bo zanim ta kelnerka ruszy swój tłusty zad, to lea pięć razy umrze z głodu! - dziękuję, hunter, jesteś kochany - uśmiechnęła się do niego z wdzięcznością, kiedy ten głaskał jej dłoń, zrobiło jej się od razu lepiej. - chciałabym mieć to jak najszybciej za soba, ale mówiłeś, że masz dużo pracy. chociaż w poprawianiu prac, zawsze mogę ci pomóc - zaoferowala się, bo już kiedyś tam chciała pobawić się w nauczycielkę.

Upił łyk herbaty, zajadając się swoim ciachem, ale jak zobaczył jak tęsknie Lea się mu przygląda to podsunął do niej talerzyk. - Jak chcesz to się nie krępuj, ja potem od ciebie zjem - zaproponował, bo niespecjalnie brzydził się jeść z Leą z jednego talerza, bo niby jak mogło mu to zaszkodzić. - Postaram się ci jak najszybciej pomóc, Lea, a jeśli będziesz chciała to możesz mi jakoś pomóc z pracą, bo mam teraz kupę prac do sprawdzenia, więc para rąk do roboty się przyda! - Stwierdził ze śmiechem.

- okej, skoro tak mówisz - zaśmiała się cicho i skubnęła trochę jego ciastka, ale wcale nie połowę, tylko tak troszkę. mimo, że była taaaka głodna, a kelnerka nadal nie przyniosła jej zamówienia. - no to super. wiesz, że ja zawsze jestem chętna do pomocy tobie - posłała mu ciepły uśmiech i przyjrzała mu się chwilę dlużej, uświadamiając sobie, że jest teraz jej najbliższą osobą w tym całym st.albans, skoro enid też gdzieś zniknęła... zamrugała szybko oczami, bo poczuła się taka samotna, mimo, że teraz siedziała z hunterem, ale ogólnie było jej źle.

- I vice versa, Lea, możesz na mnie liczyć gdy tylko czegoś potrzebujesz. Niezależnie od tego, czy to szklanka cukru, czy pomoc w sprzedaniu mieszkania. Jeśli byś chciała mogę ci nawet pomóc w zakupie skarpetek! - Zapewnił ją i wyciągnął do niej łapkę, by zetrzeć jakieś okruszki z jej prawego kącika ust, bo niby nie zjadła tak dużo, ale koślawo jak nie wiem co, bo była małym prosiaczkiem. Większym niż prosiakowonosa Grace!

nie wiem o co chodzi z prosiakowonosą grace, ale to co. - dzięki, jesteś kochany! - powiedziała po raz milionowy dzisiejszego dnia i uśmiechnęła się uroczo do niego. - gdyby nie ty, nie wiem co bym zrobiła, zostałabym sama jak palec... - posmutniała, ale zaraz wkroczył jej kawałek torcika czekoladowego i cała jej uwaga skupiła się na nim, ach ten nałóg. wcześniej miała ochotę ugryźć go w palec, ale stwierdziła, że takie rzeczy robili kiedyś...a nie teraz, jak są dorosłymi, poważnymi ludźmi! więc jadła jak oszalała albo nie aż tak i podsunęła talerzyk w jego stronę i w sumie widelczyk z kawałeczkiem tego torciku też.

Hunter pewnie by się obraził, gdyby Lea ugryzła go w palec, albo nie daj boże go odgryzła, bo jak by wyglądał bez jednego palca? Kiepsko! Straciłby znacznie na atrakcyjności. - Daj spokój, jesteś zaradną dziewczyną, nawet beze mnie byś sobie poradziła - zauważył, uśmiechając się do niej szeroko, bo lubił słuchać, jaki to jest kochany, chociaż wolałby, by Lea mówiła mu, jaki jest seksowny i pociagający, jednak przeciez nie może od niej tego żądać! Kiedy wyciągnęła do niego torcika na widelcu nachylił się nad stolikiem, by chłapnąć swoją nienażartą paszczą ów kawałek ciasta i zamruczeć z zadowoleniem, przymykając oczy. - Pycha! Lepsze niż moje ciastko - stwierdził.

- o nie, na pewno nie dałabym rady, pewnie siedziałabym całe dnie w domu, a tak parę razy spotkaliśmy się i na chwilę udało mi się o wszystkim zapomnieć - odparła rozdziabując czekoladowe ciastko widelczykiem, bo na chwilę straciła apetyt. i na pewno uważała, że jest seksowny i pociągający, bo był o wiele bardziej dojrzały niż w liceum. ale było wstyd jej się do tego przyznać, chociaż sama nie wiedziała dlaczego! - przecież to jest powszechnie wiadome, ze mam najlepszy gust jeśli chodzi o słodkie! - powiedziała ze śmiechem i dała mu jeszcze kawałeczek, a potem sama też coś zjadła.

- Nie gadaj, że oprócz ze mną nie spotykałaś się z nikim innym ostatnimi czasy! - Uniósł nieznacznie brwi, oblizując usta z tego ciasta, którym Lea go karmiła jak małą dzidzię, ale całkiem mu się to podobało. Zaraz zacznie mówić "Mamusiu, jestem głodna" czy coś, jak kucyk pony mojej kuzynki xd - W sumie racja, masz lepszy gust, Lea. Może skoczymy potem na zakupy i nabędziemy jakichś ciastek, które uprzyjemniłyby nam pracę? Bo jeśli chcesz to możemy iść do ciebie zrobić zdjęcia. Mam aparat w torbie - poklepał się po swojej torbie z duperelami, w której pewnie miał wszystko, bo był jak baba!

ojezu xd - no dobrze, spotkałam się - chodziła w końcu na uczelnię i tam spotykała swoich przyjaciół gejów, ale to nie to samo jak spotkać się z kimś poza szkołą! - ale nikt mnie tak nie podniósł na duchu jak ty - wyznała i dojadła do końca ciastko, które później popiła letnią już herbatą. - okej, byłoby fajnie. i dziękuję jeszcze raz. chyba szybko się pozbędę tego mieszkania, skoro zdjęcia będzie robił taki profesjonalny fotograf jak ty - roześmiała się uroczo.

- Cieszę się, że w końcu mogłem się na coś przydać, Lea, serio. Lubię podnosić cię na duchu! - Zapewnił ją. Normalnie czuł się taki niepotrzebny, bo w szkole nikt go nie słuchał, bo skoro był taki młody to nie mógł przecież karac uczniów za to, że źle się zachowują.. Tak przynajmniej wszyscy myśleli, Hunter pewnie również i głupio mu było drzeć mordę na lekcjach. - Nie masz za co dziękować, naprawdę. Przyjemnie będzie mi spędzić z tobą wieczór, na dodatek robiąc zdjęcia - wzruszył ramionami. Robienie zdjęć to w końcu jedno z jego ulubionych zajęć.

- hunter... - wymruczała milutkim głosikiem, spoglądając na niego jak na jakiegoś słodkiego dzieciaczka. - przecież zawsze się przydajesz - powiedziała, bo nie chciała by myślał, że jest taki nieprzydatny. zapłaciła za siebie, bo nie chciała mu robić dodatkowego problemu i poszli zrobić te zdjęcia, a potem do niego, chyba, ze zostali u niej, po drodze wstępując do sklepu po coś słodkiego. to możesz zacząć, w którymś z tych miejsc!