tea lounge

First topic message reminder :

Marie nie mogła się skupić w szkole, więc poszła do Wendy po zwolnienie z dwóch ostatnich lekcji. Przyszła tutaj na kubek gorącej herbaty i kawałek czekoladowego ciasta, które stało przed nią i ją kusiło, kiedy to Marie zastanawiała się, czy nie urośnie jej za bardzo tyłek, jak je pochłonie.

- przestań, martwię sie. - prychnęła ale z uśmiechem. wywróciła oczami. - jesteś okropny, philippe. naprawdę nie mogę zapłacić? - uniosła brew i ze śmiechem poszła coś zamówić. najprawdopodobniej dwie gorące czekolady bo ona kawy nie pijała w ogóle a herbata... myślę, że wolała, żeby jej urosła dupa. stanęła w kolejce i czekała aż to ona będzie zamawiać. spojrzała w stronę philippa z uśmiechem ale zobaczyła jeana i aż jej się zrobiło gorąco. momentalnie poprawiła sukienkę i obciągnęła ją bardziej w dół. bała się, najchętniej by uciekła ale wiadomo, że nie mogła. wzięła te czekolady i podeszła do stolika zagryzając wargę. - dzień dobry. - mruknęła cicho i spojrzała na philippa mając nadzieję, że nie będzie musiała siedzieć koło jeana i że ten zrobi jej miejsce ze swojej drugiej strony. postawiła czekolady i oddała mu portfel po czym wzięła swoją torebkę na której siedział jean i poszła na drugą stronę kanapy ciągle poprawiając tą sukienkę.

hahahahaha, pewnie już miała taką wielką, że było jej to obojętne xd przywitał się z jeanem, kiedy ten się przysiadł w ogóle bez pytania i zaraz pochwalił mu się, że jest tu z emily, ale potem przypomniał sobie o tych plotkach no i głupio mu się zrobiło i w ogóle był zły na jeana, chociaż to tylko plotki. zrobił miejsce emily, a potem popatrzył na jeana, miał cichą nadzieję, że może sobie pójdzie zaraz. ale w sumie z drugiej strony chciałby dowiedzieć się prawdy na ich temat!

- z emily? a... ta dziewczyna od kuratora? - uniósł brew na philippa i spojrzał w kierunku emily. kiedy przyszła do stolika oblizał usta, bo wyglądała mimo wszystko bardzo kusząco. no i trochę już się na niej odegrał. uprawiając seks z wendy i lexie. i pewnie z jakąś grubą sprzątaczką czy szatniarką ze szkoły. - emily, prawda? skoro jesteś z moim kuzynem możemy sobie mówić na ty. przynajmniej poza szkołą. - uniósł tyłek z kanapy. - jean - wyciągnął w jej stronę swoją rękę, a kiedy ona mu podała swoją trochę dlużej ją przytrzymał i pogładził kciukiem, bo nie mógł oprzeć się pokusie dotykania emily! nawet tylko po dłoni. chrząknął odwracając wzrok na kuzyna, a po chwili to w ogóle wbił wzrok w ich czekolady.

spojrzała na jeana i westchnęła cicho. - emily. - przedstawiła się cichym głosikiem i kiedy gładził jej dłoń spojrzała smutnym wzrokiem odrobinę w jego stronę. ale starała się zachowywać normalnie. usiadła zaraz obok philippa i przytuliła się do jego boku żeby się schować przed wzrokiem jeana. - w sumie to się przyjaźnimy. - powiedziała cicho bo przecież nie byli oficjalnie razem ani nic takiego. wiadomo.

- czyli te wszystkie plotki na wasz temat to tylko plotki? - zapytał, biedny, tak go w konia robią! - bo już się gubię. gdzieś słyszałem, że się znacie - powiedział, chociaż po usłyszeniu swoich słów i tego jak głupio one brzmią, to miał ochotę walnąć się w czoło. ale tego nie zrobił xd - no właśnie, poza tym jesteśmy przyjaciółmi, jean - poprawił go, bo przecież spotykali się tylko tak po prostu, ale parą jeszcze nie byli! i tak w ogóle zdziwiło go trochę zachowania jeana, ale jeszcze nie wiedział czemu i to jak wielką uwagę poświęca emily.

- jakie plotki? - udał, że nic nie słyszał na ich temat. przecież philippe nie musi o wszystkim wiedzieć! jest tylko gówniarzem, jego kuzynem. - właśnie się poznajemy, philippe. emily uczę, więc w sumie powinienem ją znać. ale nie jest jedyną uczennicą, więc... teraz na pewno cię zapamiętam, emily. - zerknął na nią ukradkiem i podrapał się po policzku. - tak to się teraz nazywa? nie przesadzajcie. raz dwa zamieni się w coś więcej. zawsze tak jest. - spojrzał wymownie na emily. oni zaczynali z kolei od spotkań odnośnie historii. i chyba niekoniecznie wspaniale skończyli. wyobrażał to sobie nieco inaczej.

westchnęła. - och philippe, nie można słuchać wszystkiego co ludzie mówią. powinieneś o tym wiedzieć najlepiej. - przygryzła wargę dalej się za nim trochę chowając, żeby jean jej nie widział i w ogóle ona sama nie chciała za bardzo na niego patrzeć bo się stresowała ogromnie i obawiała się że serce wyskoczy jej z piersi i poleci do jeana zdradzając wszystko. uśmiechnęła się nieznacznie kiedy powiedział, że ją zapamięta bo uważała że tak wypada. wzięła zaraz swoją czekoladę i upiła łyk a kiedy ją odstawiła znów wsunęła się pod ramię philippa chociaż milion razy wolałaby przytulać się do jeana. ale cóż. potarła policzkiem o jego klatę bo włosy jej trochę przeszkadzały i miziały ją po nosie.

no i stało się, sprawili tylko, że poczuł się jak kompletny idiota, żałował, że w ogóle zaczynał temat tych durnych plotek! chociaż podobno w każdej jest ziarnko prawdy, ale on chyba o tym nie słyszał... - jean daj spokój.. - zaśmiał się krótko. i podążył za wzrokiem jeana na emily i przytulił ją do siebie, skoro ona tak się do niego kleiła.

uniósł rękę do góry i uderzył nią w stół, kiedy ta się tak do niego przytulała. narozlewał tą czekoladę. - o kurwa! - warknął zły. nie tylko na emily ale też na siebie, ze nie umie się powstrzymać. - łokieć mi spadł ze stołu. sory, młodzi. - złapał za serwetki i wycierał stolik, a później usiadł tam obok emily i wycierał jej kolanka, bo jej też się oberwało czekoladą.

przygryzła mocno wargę kiedy walną w stół. wzdrygnęła się przez to trochę i nie wiedziała co robić. kiedy dotykał jej kolana westchnęła cicho. czuła się bezpieczniej kiedy przytulała się do philippa, ale kiedy jean ją dotykał bała się trochę przytulać do tego drugiego. najchętniej uciekła by z płaczem znów, ale trochę to nie dobrze by było. spojrzała na jeana tęsknym wzrokiem i znów oparła głowę o philippa. cóż jej pozostało.

wziął od niego te serwetki - daj spokój, lepiej ja jej pomogę, bo jeszcze ktoś cię o coś posądzi, w tej szkole ostatnio nigdy nic nie wiadomo - mruknął, chociaż wyczuwał dziwne napięcie w powietrzu i to mu się wcale nie podobało.

- chyba masz rację. - mruknął wracając na swoje miejsce. - to tym bardziej powinniście nie czekać tak długo i od razu zostać oficjalnie parą. pewnie pomogłoby to z plotkami... gorzej z tym waszym seksem na zlewie. nie wiedziałem, lip, że lubisz w takich dziwnych miejscach to robić. - zaśmiał się, chociaż wcale mu do śmiechu nie było, bo dalej nie wiedział czy wierzyć emily, co do tego, że dalej jest dziewicą. kto ją tam wie! tym bardziej, że tak kleiła się teraz do jego kuzyna, a powinna chyba przylecieć do niego i pocałować go przy wszystkich. to by w zupełności mu pasowało... szkoda, że jednocześnie wszystkim by zaszkodziło i zraniło lipka.

- najlepiej to poradzę sobie chyba sama. - powiedziała cicho i wzięła serwetkę żeby wytrzeć całą resztkę czekolady z kolana. nie wiedziała dlaczego jeanowi tak bardzo zależy żeby philippe i ona byli oficjalnie parą. - może masz rację. - mruknęła jedynie odnośnie tego związku bo co miała powiedzieć. niech się pocałuje w dupę! oczywiście ona tak nie pomyślała. ale skoro on ją odrzucił a philippe był taki kochaniutki.... nic jej nie szkodziło. spojrzała na niego z politowaniem kiedy mówił o tym seksie w zlewie i pokręciła głową z cichym westchnięciem.

- jean! przestań, chyba w to nie wierzysz, ten głupi ksiadz nie miał w ogóle podstaw by wymyślić coś tak ohydnego - skrzywił się na samą myśl o nim. i w ogóle potem musiał iść, bo coś tam, nawet nie chce mi się już wymyślać. i zostali sami, co było bardzo niebezpieczne! biedny filip :c

- mógł cię chociaż odprowadzić. - burknął gapiąc się na emily. potarł swoje czoło i spojrzał na jej kolana. - sory za czekoladę. pewnie on stawiał to ci nie oddam kasy. - skrzywił się, bo teraz zaczynał patrzeć na nią jak na dziewczynę swojego kuzyna a nie potencjalną przyszłą żonę. a przynajmniej starał się xd

- poradzę sobie. - mruknęła przyglądając mu się z trochę spuszczona głową. chociaż trochę się bała wracać, ale co zrobić. jest twarda! dobra żartowałam. nieważne. - nawet gdyby to nie on stawiał nie oczekuję już od ciebie niczego jean. - mruknęła. - w ogóle co ty robisz!? ciągle mówisz o tym jak dobrze by było gdybyśmy byli razem, ja i philippe. rzuciło ci się coś na głowę? i możesz przestać to robić, bo to jest irytujące. - powiedziała zakładając ręce na piersiach.

- jaka szkoda, ze niczego ode mnie nie chcesz. - mruknął sarkastycznie i przyglądał się jej chwilę aż wybuchnął śmiechem. - skarbie - powiedział mimo wszystko z czułością! kochany jean. - dobrze widzę, że i tak z nim będziesz. nie wiem, o co tobie chodzi z tym całym tuleniem się do niego. i to nie w sposób przyjacielski. - pochylił się nad stolikiem gapiąc się na nią z zawziętością!

wywróciła oczami. - bo mnie wystawiłeś jean! jeszcze nikt nigdy mnie nie zrobił tak jak ty! nikt! nie rozumiem o co masz do mnie pretensje w ogóle jak to ty to wszystko rozpocząłeś i skończyłeś. i czemu znów do tego wracamy co? nawet jeśli kiedyś będę z twoim kuzynem to chyba to nie jest twoja sprawa bo dawno przestało cię obchodzić to że mam jakiekolwiek uczucia. - mruknęła marszcząc nosek i sama patrzyła mu w oczy chociaż przychodziło jej to z trudem.

- nie bądź gówniarą, emily. doskonale wiesz, ze to i tak by się nie udało. - prychnął i zirytował się jeszcze bardziej, kiedy mu wytykała, że to on do tego ciągle wraca. ale to nie jego przecież wina, że za każdym razem się natyka na nią! i nie może przestać o tym myśleć. - jasne! zrób ze mnie ostatniego ignoranta i dupka. świetnie. - zmierzwił swoje włosy nerwowo.

- to dlaczego zmawiałeś mi że jest inaczej co?po co to wszystko bo zaczynam się powoli gubić jean. naprawdę lubisz mnie torturować tym? - zapytała i wgapiła się w niego smutnymi oczami. - przepraszam cię bardzo... ale to ty sobie coś ubzdurałeś kiedy pierwszy raz nas zobaczyłeś razem. nie robię z ciebie dupka bo sam się tak zachowujesz. nie rozumiem czemu nie mogło być po prostu ciągle tak okej jak było! źle było czy coś? - zapytała kręcąc głową było jej przykro! na pewno słyszał to w jej głosie.

- bo doprowadziłaś mnie tym do furii! - warknął na nią trochę zbyt głośno. dlatego zaraz skulił się na miejscu i wyciągnął nogi przed siebie, tak, że te jej były między nimi. bo uważał, by jej nie pokopać pod stolikiem! - było cudownie - przyznał szeptem i odwrócił wzrok w kierunku drzwi. nie chciał teraz patrzeć na emily, bo jeszcze zrobiłby coś głupiego. a widział, jak philippe patrzył w jej kierunku. nie chciał mu tego zabierać.

- przepraszam, ale już ci to tłumaczyłam jean. to nie było nic takiego. i dalej chociaż bardzo go lubię to nie jest nic poważnego. - powiedziała. - więc dlaczego, jean? - jęknęła przymykając oczy. - zrobiłeś mi coś czego się nie spodziewałam, wiesz jak to zabolało? za kazdym razem kiedy się widzieliśmy zależało mi coraz bardziej a ty po prostu to skończyłeś bo uważałeś że kręcę z twoim kuzynem. na dodatek nie miałam pojęcia, że jest twoim kuzynem, z resztą to nic by nie zmieniło bo naprawdę go lubię. - westchnęła cicho.

- raz jesteś pruderyjna, że aż boli, a czasami zachowujesz się dziwkarsko, emily. naprawdę cię przepraszam za te stwierdzenia, jednakże... no sama popatrz. - prychnął poprawiając się na miejscu i teraz trącił ją kolanem pod stołem ale zaraz podrapał się po brzuszku, bo zaczynał być głodny. - mówisz, że zależało ci na mnie, co nie powstrzymało cię przed tuleniem się do philippa. emily, zachowaj się chociaż dorośle. bawisz się jego i moimi uczuciami. bo już sam nie wiem, co jest prawdą a co twoim słodkim kłamstwem. - marudził trochę żałośnie.

zacisnęła usta. - więc uważasz, że jeśli niby się z kimś spotykam to już nie mogę się przytulić do nikogo innego tak? to jest od razu okropna zdrada? - zmarszczyła brwi. - nie wierzę w to co słyszę, jean i szczerze powiedziawszy cię kompletnie nie rozumiem. zachowujesz się co najmniej dziwnie. nie wiem czy nie możesz uwierzyć w to, że mi zależy, czy nie chcesz w to wierzyć, czy cokolwiek jeszcze innego siedzi w tej twojej głowie, ale fakt jest faktem i to się nie zmieni przez najbliższy czas, że to na tobie mi zależy. i za każdym razem kiedy słyszę z twoich ust że dobrze by było gdybym była z twoim kuzynem robi mi się tak cholernie przykro, że mam ochotę ci przywalić! nie zachowuję się dziwkarsko, jean. - dodała na koniec i zrobiła zaciętą minę a łzy miała na końcu nosa!

- skoro takim wielkim przełomem dla ciebie był pocałunek, nie mówiąc już o nocy pod jednym dachem z facetem, w osobnych pokojach... to sądziłem, ze przytulanie też coś dla ciebie znaczy. - powiedział nieco chamsko, chociaż nigdy nie chciał jej wytykać, że jest taka... niedoświadczona. haha! praktycznie w każdym aspekcie. ale była taka młoda, ze jej wybaczał. - mi jest przykro, kiedy przy mnie się do niego przytulasz. też zachowujesz się dziwnie kompletnie tego nie zauważając, emily. - on popatrzył z kolei na nią ze smutkiem. tym bardziej, że zwrócił uwagę na jej łzy w oczach. nie chciał by płakała!