#5 |annie & lucy|

First topic message reminder :

Chris zastanawiał się, czy Grace będzie już sama w tym pokoju! Bo po co mu spotykanie asha. Więc ubrał się ładnie, wyszykował i w ogóle. Zapukał nawet grzecznie i czekał, aż mu otworzy. Miał chęć na deser.

- jezu.... lucy? wiem, że jestem najgłupszą dziewuchą na świecie - zaczęła niepewnie, chociaż i tak głupsza była emily, bo miała faceta nauczyciela - ale chyba kocham brendona. naprawdę tak czuję. kiedy pojawia się na horyzoncie mam gęsią skórkę, a kiedy na mnie patrzy chcę fruwać. - zaśmiała się nieśmiało. - jasper jest cudowny. ale staliśmy się chyba zbyt mechaniczni. rozmawiamy chwilę, a zaraz później seks. nie szukam tego w życiu. poza tym i tak niedługo wyjedzie na studia i będę cierpiała bardziej.... - przełknęła ślinę.

lucy i tak była najgłupsza, bo oddała się danny'emu! w sumie fanny też była głupia za wczorajszą akcję. czyli wszystkie one były głupie, smuteczek!
- ruubyyy... wiem, że powinnam ci teraz powiedzieć, że powinnaś kierować się sercem, ale... nie boisz się, że brendon też może cię zranić? myślisz, że on będzie potrafił cię uszczęśliwić, dbać o ciebie jak jasper? - spytała, bo nie chciała, żeby ruby podejmowała pochopną decyzję. - ale jeśli nie kochasz jaspera, to chyba rzeczywiście nie powinnaś go oszukiwać i samej siebie też. - dodała, głaszcząc ją po głowie. ona pewnie wolałaby, żeby ruby była z jasperem, bo nigdy nie wiadomo, co temu brendonowi może strzelić do głowy. ale nie mogła ruby kazać kochać jaspera, skoro było inaczej.

- oczywiście, że się boję. - westchnęła wstając, by podejść do stoliczka i nalać sobie jakiegoś soczku. - i nie łudzę się, że w najbliższym czasie zostanę panią walsh... brendon nie chce się wiązać, z tego co zauważyłam. ale to nie jest w porządku w stosunku do jaspera, żebym będąc z nim myślała wiecznie o brendonie. nie uważasz? - spojrzała na nią obserwując napój w szklance. - nie wiem, jak mam mu to powiedzieć.... - nigdy nie zrywala z facetem!

- no tak, masz rację. tylko nie chcę, żebyście oboje skończyli ze złamanymi sercami. - westchnęła. wiedziała, że oboje będą cierpieć. jasper z miłości do ruby, a ruby z miłości do brendona. ale widocznie tak miało być dla nich lepiej, chociaż teraz wydawało się to niedorzeczne. - chyba powinnaś powiedzieć mu prawdę... zasługuje na to. - stwierdziła, choć ona też nigdy nie zrywała z facetem i nie potrafiłaby pewnie się postawić w jej sytuacji.

- jeszcze napisał mi, że wie o czym musimy porozmawiać... nie wiem, o co chodzi. - bo się głowiła nad tym! co jeśli jasper chciał się jej oświadczyć? serio! miała takie myśli, bo wiedziała, jak bardzo ją kocha. pociągnęła żałośnie nosem. - chyba mam depresję. jezu!

- ja też nie wiem... nic mi nie mówił. - podrapała się pod okiem i uświadomiła sobie teraz, że jak ona będzie miała spojrzeć w oczy jasperowi, jeżeli spotkają się przed zerwaniem. albo co się stanie, jeżeli każą jej wybierać, po której stronie ma stanąć! chciała się nadal przyjaźnic z obojgiem i teraz bała się, że to będzie niemożliwe. - nie mów taaaaak. nie pozwalam ci na depresję! - przytuliła ją mocniej do siebie i kołysała ją w swoich ramionach. dopiero co sama wyszła z depresji, więc nie chciała, by ruby przeżywała to samo! lucy zaczęła myśleć, że ci wszyscy chłopcy wcale nie są tego wszystkiego warci. - chcesz ciasto? - spytała nagle, bo miała jeszcze jakieś po świętach.

dobra! i chyba straciłam wenkę na ruby, bo musi psychicznie się przygotować na spotkanie z jasperem. - nie chcę. idę na spacer. - mruknęła i poszła sobie popłakać.