#7 |emily & ruby|

First topic message reminder :

już odkąd weszli do budynku ruby zdjęła szaliczek i tak dalej. dlatego w pokoju już była porozpinana kompletnie i wystarczyło, że zsunęła płaszczyk z ramion by zawiesić go na wieszaku. buty też zdjęła, a miała jakieś fajne martensy.
- powinni naprawić tu ogrzewanie. jest zimno! - wzdrygnęła się czując jak wiatr przedziera się przez nieszczelne okna. wskazała mu łóżko (z materacem xd), by na nim sobie usiadł.

spojrzała na nią zdezorientowana, bo przecież nie powiedziała nic co mogłoby ją na to naprowadzić..... - skąd to wywnioskowałaś? - zmarszczyła brwi, przyglądając się jej wnikliwie. miała dziwny wyraz twarzy

- nie wiem... twoje wahanie? zająknęłaś się, gdy chciałaś powiedzieć kim jesteście. i znam to twoje spojrzenie, kiedy przypominasz sobie o orgazmie. trochę już się znamy. - przekręciła się na bok. całe szczęście była inteligentna i potrafiła szybko kojarzyć fakty!

- och, no tak - mruknęła, nie wiedziała, że ruby tak dobrze ją zna xd - jest całkiem dobry jeśli o to chodzi - uśmiechnęła się i położyła wygodnie na łóżku współlokatorki ruby, wcześniej zdejmując ciuchy, zostając w samych majtkach i koszulce. - dobranoc - mruknęła jeszcze i zasnęła z błogim uśmiechem na twarzy, bo pewnie myślała o seksie z brendonem...idę!

- aha... śpij dobrze. - nakryła twarz poduszką i sie w nią poryczała. aż w końcu usnęła jak dzieciak. i wyszła z pokoju przed pobudką lei. nie chciała juz na nią patrzeć ;c

już myślałam, że nakryła poduszką twarz lei xd

;c

No to Lucy pokonała daleką drogę z pokoju 5 do pokoju 7 i zapukała milion razy!

ruby właśnie robiła porządki w swojej bieliźnie, bo skoro sypiała z brendonem to nie wypada mieć jakiś majtek w kwiatki bratki czy inne pierdoły. spojrzała w stronę drzwi i zagryzła wargę. zaprosiła lucy smsem do siebie, bo już nie mogła wytrzymać by się pochwalić jej, co i jak. emily dalej była na spotkaniu w sprawie olimpiady historycznej i nie chciała jej przeszkadzać.
- weeejdź! - zaćwierkała nie ruszając się z miejsca. uśmiech nie schodził jej cały dzień z ust.

Ruby ma większe rewelacje od Lucy, która jest na etapie, że dopiero fajnego chłopca poznała, więc na pewno nie wyobrażała sobie, że mogłaby z kimś sypiać! Załamie się dziewczyna, że jest tak w tyle. xd A nie, będzie się cieszyć szczęściem przyjaciółki, bo to taki typ osoby. Weszła do pokoju jak do siebie, bo zarówno z Ruby, jak i z Emily się przyjaźniła, więc często tu przesiadywała. Pewnie żałowała, że nie mieszka z nimi, tylko z Grace.
- Czeeeeść, misiek. - pewnie przytuliła ją na przywitanie czy coś w tym stylu.

zagryzła wargę widząc ją u siebie. szybciutko wstała i objęła ją mocno. byla taka promienna! odsunęła się od niej i zapiszczała ze szczęścia.
- chyba jesteśmy razem, lucy! ja i brendon. - pewnie wcześniej opowidała jej o tym, jak to się spotykali i jakie problemy robiła lea, w związku z ich znajomością. że musieli ją kłamać, że to nic takiego. ale dla niej przecież było. był takim dojrzalym facetem. starszym!
- lepiej usiądź bo padniesz. - poradziła jej.

Zaklaskała z szerokim uśmiechem, słysząc tę rewelację. Dużo się nasłuchała i gorąco im kibicowała! Chciała, żeby Ruby znalazła sobie fajnego chłopaka i była z nim szczęśliwa. Zgodnie z jej poradą, usiadła na łóżku i spojrzała na przyjaciółkę przenikliwie.
- Powiedział ci, że cię kocha? - ach, ta niepoprawna romantyczna dusza.

uśmiechnęła się szeroko na jej słowa. ale pokręciła głową.
- nie... prawie. powiedział, że mnie lubi. ale to nie jest takie istotne! wczoraj miałam do niego wpaść, żeby coś obejrzeć, ale zastałam tam leę, bo się wprosiła! - jęknęła i zaraz sprzątnęła tą bieliznę i usiadła obok lucy. nie przejęła się tym, że nie zaroponowała jej żadnego jedzenia ani picia. nie miała do tego głowy! musiała najpierw opowiedzieć jej o brendonie, póki pamięta wszystko tak klarownie. bawiła się rąbkiem swojej spódniczki.
- udwaliśmy, że brendon pomaga mi w lekcjach i przyszłam po książkę, ale się wydało. w ogóle on ma kota! - a lucy musiała wiedzieć, jak okropna alergię ma ruby. westchnęła cicho.

Lucy nawet nie wymagała od niej, by jej cokolwiek proponowała, skoro mieszkała dwa pokoje dalej, a w tym i tak czuła się jak u siebie. Słuchała Ruby z wypiekami na twarzy, szerokim uśmiechem i błyskiem w oczach. To było prawie, jakby ktoś jej opowiadał historię z jednego z tych głupich romansideł, w których się zaczytywała, z tym, że to działo się naprawdę.
- To ta wielka rewelacja? Że on ma kota? - zachichotała. Wiedziała, że to nie koniec, ale chciała, żeby Ruby już dokończyła swoją historię, bo strasznie była jej ciekawa!

- tak. bo zaczęłam psikać i w ogóle. zaciągnęłam go do kuchni. dał mi szklankę wody i w ogóle był taaaaki opiekuńczy - aha, jasne. gapił się na nia i zastanawiał, czy umiera czy już to sie stało. ale przecież ruby wszystko wyolbrzymiała i uważała, że ten byłby w stanie skoczyć za nią w ogień!
- mieliśmy zastanawiać się nad taktyką względem lei. ale kiedy coś mówiła, że mamy jej wyjaśnić o co tu chodzi, on wziął mnie w ramiona i pocałował! - zamruczała czując dreszcze na samą myśl o pocałunku!

Słuchała jej zafascynowana, potakując głową. Czekała na ten moment, kiedy Ruby powie jej o jakimś wielkim, romantycznym pocałunku z fajerwerkami, a kiedy się doczekała, wyszczerzyła szeroko zęby.
- I co dalej, i co dalej? - dopytywała się, zacierając ręce, bo to nie mógł być koniec, a raczej dopiero początek.

- powiedział jej bardzo poważnym tonem, że... cytuję, ja i ruby spotykamy się. - zagryzła wargę czekając na wyraz twarzy przyjaciółki. uśmiechała się cały czas do swojego telefonu. w końcu z nim pisała! to takie niesamowite! jednak kiedy wspomniał o trasie koncertowej mina jej zrzedła.
- on chyba wyjeżdża.... - westchnęła, ale lucy chyba była głodna opowieści z ostatniej nocy, dlatego usmiechnęła się do niej mniej entuzjastycznie i wzruszyła ramionami.
- zaproponował mi zostanie na noc, trochę się przestraszyłam. bo jednak wiadomo jacy są mężczyźni... tym bardziej, że on jest.. no cóż, starszy. ale powiedział, że chce mieć mnie po prostu w nocy w jego koszulce. więc się zgodziłam.

A jej wyraz twarz po tej rewelacji był oczywiście najszerszym uśmiechem świata, zupełnie jakby to się przytrafiło jej, a nie przyjaciółce. Miała 16 lat i wciąż wierzyła w prawdziwą miłość i szczęśliwe zakończenia i że na każdego gdzieś ten jedyny czeka, więc mogłaby słuchać, jak Ruby relacjonuje jej zeszły wieczór w kółko.
- Na stałe? - przymrużyła oczy, bo wiadomość o jego wyjeździe trochę zaburzyła całą idealną opowieść. - Jakie to słodkie! - podsumowała na końcu historii Ruby, bo była przekonana, że to już koniec i dzieci grzecznie poszły spać.

- nie... nie wiem na ile. za tydzień jedzie podbijać całą wielką brytanię. chyba powinnam się cieszyć, huh? - zapytała opadając do tyłu na lóżko i gapiła się przez chwilę w sufit, trzymając telefon obiema rączkami na swojej piersi. tej samej, którą oglądał przez stanik wczoraj brendon. zapomniał jej powiedzieć? jak mógł! nie była pewna, co by to zmieniło, ale coś na pewno.
- on ogółem jest słodki. nie sądziłam, że gwiazda rocka taka może być. - westchnęła bez przekonania.

- Będziesz miała sławnego chłopaka. Może sama staniesz się sławna! - zachichotała, szukając pozytywów w tej sytuacji. Słodka, naiwna Lucy. Oparła się o ścianę i spoglądała na Ruby. Dosłownie w kilka chwil jej rozanielony nastrój całkowicie się zmienił. - Nie przejmuj się, wróci do ciebie. - zapewniła ją, nie dopuszczając do siebie myśli, że jako gwiazda rocka mógłby ją zdradzać na prawo i lewo czy coś. Lucy była romantyczką. Według niej takie rzeczy nie mogły się zdarzać.

- tak myślisz, lucy? czy może zostanę wpisana na wikipedii, jako jedna z przygodnych znajomości brendona walsha, której nazwiska nikt nie pamięta? - gdybała zerkając coraz to bardziej niechętnie na wyświetlacz telefonu. jasne, że była zła! mógł jakoś bardziej ja na to przygotować. powiedzieć prosto w oczy, że będzie wyjeżdżał. nie zdawała sobie z tego sprawy. rola dziewczyny muzyka była taaaka trudna! ups? biedna, słodka ruby. myśli, że już są parą. pewnie nigdy nią nie będą.
- mam nadzieję. - pociągnęła żałośnie noskiem.

- Takich dziewczyn nikt nie wpisuje na wikipedii. Chyba że sama się wpiszesz. - wymyśliła. - Poza tym sama powiedziałaś, że on jest słodki. Pewnie inny, niż wszystkie gwiazdy rocka, co? Chociaż właściwie nie znam żadnych innych gwiazd rocka.... - zamyśliła się, zastygając w delikatnym uśmiechu.

- wiem! to było tylko do podkreślenia mojej beznadziejnej pozycji. kiedy przyszedł mnie odprowadzić dzisiaj do szkoły i już mnie zostawił samą, kiedy się odwróciłam stał z jakimiś dziewczynami i im się podpisywał. wiem, że to kochane, że to mnie trzymał za rękę i to mnie całował na pożegnanie ale... może w każdym mieście ma inną? - nie, żeby w ogóle mogła czegokolwiek od niego oczekiwać, skoro nawet jej rucha. przeszlo jej przez myśl znowu, że może być tylko pretekstem do sprzeczek z leą. ale po co by mu to było? hmmm. choćby dla zabawy.
- uuugh. jeszcze ostatnio jak byłam u jaspera zaczęliśmy się calowac. to dopiero było dziwne! - przypomniała sobie. jasper był jej jednym z lepszych przyjaciół. przystojnym facetem, na którego nigdy tak nie spojrzała. no własnie. bo byli przyjaciółmi, a on raczej miał podobną naturę jak ona czy lucy.

Wróciła do pokoju rozanielona jak małe dziecko które dostało wymarzoną zabawkę. Opadła bez słowa na swoje łóżko i cieszyła się do sufitu. Dlaczego? Powód jest prosty, wręcz banalny. Jean się do niej uśmiechnął! I to tak ślicznie.

lucy musiała lecieć, pewnie przypomniała sobie o jakimś serialu. pewnie leciały powtórki tego z carterem i baśką. no nieważne. ruby w tym czasie zdążyła zrobić listę za i przeciw brendonowi. oczywiście więcej było za. dlatego leżała na łóżku nieco przybita ostatnimi informacjami. spojrzała w kierunku drzwi i zobaczyła w nich emily. uniosła brew, a później siebie na łózku i podążyła za nią wzrokiem. przyjrzała się uważniej i nie rozumiała. co ona się tak cieszy!
- co się stało? - może przyjęli ją na wolontariat do jakiejś fajnej fundacji! xd

dopiero po chwili doszły do niej słowa Ruby i roześmiała się.
- Kocham cię za to, że namówiłaś mnie do tej olimpiady z historii, Ruby! - pewnie i ona i Lucy wiedziały, że Emily potajemnie podkochuje się w nauczycielu. Westchnęła rozmarzona i spojrzała na przyjaciółkę. usiadła na łóżku i trochę się wierciła.
- Nawet nie wiesz jak on dzisiaj się do mnie uśmiechnął Ruby! Myślałam, że się rozpłynę! Wyszłam na idiotkę, bo stałam tak i patrzyłam się na niego przez chwilę, ale boże.... Nie mogłam zmusić się by odejść! - jęknęła. Wiedziała, że jest głupia bo przecież nauczycielom nie wolno spotykać się z uczennicami! po za tym ona była stanowczo za młoda, po za tym nie sądziła by Jean nie miał fajniejszej kandydatki ewentualnie, po za tym była zakompleksiona i widziała w sobie tylko złe rzeczy.