Hall

kręcił się gdzieś tutaj, bo właśnie skończył spotkanie redakcji gazetki i wyszedł z sali i kierował się ku wyjściu, bo ostatnio tak cały czas przenikał niezauważenie i udawało mu się nie wpaść na indię. może ją kiedyś widział, to stchórzył i ukrył się za filarem i ona go nie widziała. nie wiem, ostatnio takim frajerem był, że obstawiam, że już prędzej percy zaliczy niż on!

india czuła, że coś jest nie tak, tylko nie wiedziała co. od czasu ich zajebistej popijawy z ablem daniel totalnie ją ignorował. nie tylko w szkole, bo pewnie nawet uciekał z fejsbuka jak tylko zobaczył zalogowaną indię. tym razem jednak jej nie ucieknie. czyhała na niego pod salą, gdzie miał zebranie redakcji gazetki. i tak, znała jego plan dnia, hehe - gdzie tak pędzisz? - złapała go od tyłu, zadowolona że udało jej się go złapać.

prawie się potknął o własne nogi kiedy ją zobaczył i zawału też prawie dostał, ale na szczęście nic z tego nie miało miejsca. a może na nieszczęście, bo nie miał żadnej wymówki, że musi do szpitala jechać ze złamaną nogą albo atakiem serca, a za to musiał stać przed nią i z nią rozmawiać!
- ja? - wybałuszył oczy, bo zapomniał jak się nazywa i skąd wyszedł dwie sekundy temu. - co ty tutaj robisz! - zarechotał głupawo, sam nie wiedział czemu.

no nie! wolał złamać nogę i jechać do szpitala niż z nią na spokojnie pogadać? ale z niego tchórz! - tak ty - zaśmiała się. na pewno mniej się stresowała tą rozmową niż daniel. właściwie to w ogóle się nie stresowała, bo dawno zapomniała o tamtej sprawie. nie potrafiła gniewać się na kogoś tak długo. już na pewno nie po takim słodkim telefonie - eee, wychodzę ze szkoły? - spytała trochę zmieszana - w sumie to chciałam z tobą o czymś porozmawiać - dodała.

no wiesz, to bardzo w jego stylu...
ona się nie musiała tak stresować, bo to nie ona wykonała głupi pijacki telefon ani wcześniej nie została wyrzucona z jego domu, a w ogóle to ona tu na niego czekała, więc mogła się przygotować jakoś do tej rozmowy, a on został wzięty niespodziewanie!
- no tak. ja też. - zaczął się macać po kieszeniach, żeby udawać, że coś robi z rękami i w ogóle ze sobą. - mam nadzieję, że nie wpadłem w kłopoty. - znowu zaśmiał się krótko jako mistrz suchego żartu i nerwowego śmiechu.

peszek. daniel musi nauczyć się działać na spontanie! - a spieszy ci się gdzieś czy coś? - zerknęła na niego pytająco, bo może leciał na kolejne spotkanie, a ona go tylko przetrzymywała. pewnie takie kółka naukowe odbywały się także poza szkołą, więc wszystko możliwe - nie, nie. ja tylko.. - zacięła się na chwilkę. jednak mogła sobie wcześniej przygotować jakąś mowę - o co chodzi daniel? unikasz mnie - dodała jakoś tak tęsknie.

on nie umie!!!
- nie, nie, w porządku, też wracam do domu. możemy tu zostać. - przesunęli się w stronę jednego z filarów. chciałam, żeby sobie usiedli, ale te krzesła chyba nie służyły do siedzenia, tylko roy wystawił na nich zdjęcia szkoły. oboje wracali do domu, ale daniel nie zaproponował, że ją odprowadzi, zamiast tego zostali tutaj! smutne. - nieeeee, wydaje ci się. - odpowiedział przeciągle, cały czas uciekając gdzieś wzrokiem, bo właściwie nie wiedział jak ma się zachowywać, a poza tym był kiepskim kłamcą, był wszystkim kiepskim. ale może chociaż dobrze całował, hihi.

no właśnie gdzie tu logika! na szczęście oboje lubili szkołę, więc pewnie z wielką radością spędzą tutaj jeszcze kilka minut więcej - właśnie, że nie. widzę, że coś jest nie tak - wydęła usta w podkówkę i skrzyżowała ręce na piersiach, opierając się o ten filar, skoro na krzesełkach nie mogli usiąść - powiesz mi czy.. - zamyśliła się, ale nie wiedziała co dalej powiedzieć!

potarł się po oku.
- india... - westchnął. nie był głupi, doskonale przecież wiedział o co jej chodzi! a przynajmniej jaki temat jej chodzi po głowie, bo tak ogólnie to nie miał pojęcia czego się spodziewać i czy ona chce z nim porozmawiać, żeby powiedzieć mu, żeby wynosił się z jej życia tak, by nie musiała zmieniać numeru czy może właśnie nadal chciała się spotkać, bo coś mu świtało, że tak mówiła, ale był pijany, więc może wszystko źle zrozumiał. - to nie powinno tak wyglądać. - stwierdził, bardziej do siebie.

a india go totalnie nie rozumiała w tym momencie. i była od tej chwili chyba bardziej zagubiona niż on w tym wszystkim - to znaczy co? - ciągnęła go za język, trochę podirytowana. w końcu to ostatnie zdanie nie zabrzmiało za fajnie. ale india nie czekała na jego odpowiedź, tylko od razu zaczęła interpretować to po swojemu - nie chcesz ze mną rozmawiać? to chociaż powiedz dlaczego! a nie chowasz się po kątach unikając mnie jak ognia. tak! myślałeś, że się nie zorientuję? cóż, myliłeś się! - wrzasnęła, marszcząc czoło z tego całego gniewu hehe - jesteś zwykłym tchórzem!

ledwo zdążył otworzyć usta, a ona już gadała swoje. stał więc tak, pozwalając jej się na nim wyżywać i nie przerywając jej. jak wrzasnęła, to aż podskoczył i przez to też się trochę poddenerwował, szczególnie, że nazwała go tchórzem, którym niewątpliwie był.
- skończyłaś? - warknął w końcu. - zupełnie nie to miałem na myśli. chodziło mi o to, że to - zamachnął rękoma - nie powinno tak wyglądać, bo powinienem ci teraz kupić kwiaty, ale nie mam jak i śpiewania serenad też ci już oszczędzę... - zmarszczył nosek. - chcesz się na mnie wyżywać, proszę bardzo. słucham. - dodał, rzucając jej wyzywające spojrzenie.

trochę ją zgasił tym wszystkim i jej się głupawo zrobiło, ale co się stało to się nie odstanie. musiała się na nim wyżyć, bo taki już z niej nerwusek był - o czym ty mówisz? jakie kwiaty? jakie serenady? - zmarszczyła jeszcze bardziej czółko - totalnie cię nie rozumiem daniel. najpierw do mnie dzwonisz po pijaku wyznając mi.. różne rzeczy, a teraz mnie unikasz i jeszcze to! - zamachała rączkami jak on - nie, nie zamierzam się na tobie wyżywać. niepotrzebnie wybuchnęłam.. - westchnęła.

- nie rozumiesz? właśnie dlatego cię unikam. - potrząsnął głową. nie mógł się teraz wycofywać z tego, co powiedział po pijaku, bo naprawdę mu zależało na indii i nie zamierzał temu zaprzeczać tylko po to, żeby nie wyjść na idiotę. i tak już na niego wyszedł, więc co mu teraz szkodziło. najwyżej następnym razem nauczy się lepiej jej unikać. - nie powinienem był do ciebie dzwonić i mówić tych wszystkich rzeczy. powinienem przyjść do ciebie z kwiatami i... przeprosić za tamtą sytuację. - zmarszczył czoło i teraz oboje się tak marszczyli, słodko! podrapał się po nosie, żeby zakryć swoją twarz. już nie wiedział, czy bardziej teraz chciał ją przepraszać za to, jak się na nią rzucił z łapami czy za to, jak do niej zadzwonił po pijaku.

- kurczę, daniel.. - nie wiedziała co powiedzieć, więc pewnie milczała przez chwilę, zastanawiając się nad tym. w między czasie podziwiała jego piękne pomarszczone czółko - zapomnij o tym.. i o tamtym.. - wywróciła oczkami przypominając sobie całą tą sytuację w jej mieszkaniu - to moja wina - dodała śmielej.

westchnął. nie mógł zapomnieć ani "o tym", ani "o tamtym", szczególnie o tamtym, bo halo, ciężko zapomnieć namiętne pocałunki z najwspanialszą dziewczyną na świecie.
- nic z tego nie było twoją winą. to wszystko moja wina. zachowuję się przy tobie jak idiota. przepraszam. - mówił spokojnie. cieszył się, że india już na niego nie krzyczy, ale jednocześnie cały czas był zagubiony w całej sytuacji.

i pewnie ciężko zapomnieć, to jak wyrzuciła go perfidnie z domu hehe - nie mów tak.. - zrobiła smutną minkę i pewnie pomyziała go po ramieniu - nie możesz winić tylko i wyłącznie siebie - dodała - to ja byłam idiotką wyrzucając cię wtedy z domu. przepraszam - mruknęła, wzdychając głośno.

popatrzył na nią badawczo wielkimi szczenięcymi oczami.
- myślałem, że powiesz, że byłaś idiotką pozwalając w ogóle na to wszystko. - potargał się po włosach, bo on cały czas myślał, że żałowała tego, że zaczęli się wtedy całować, a co wydarzyło się dalej, to już tylko skutki tamtej chwili nieuwagi.

- wiem, że na początku mogło się tak wydawać, że cię wodzę za nos, a potem odtrącam, bo mam takie widzi mi się, ale to wszystko.. - zerknęła na niego niepewnie - przytłoczyło mnie to, wiesz? - dodała, przechylając główkę w bok. dużo myślała nad swoim zachowaniem wtedy i.. może przesadziła rzeczywiście. a żałować to mogła tylko tego, że ich tak poniosło! - to co teraz będzie, huh?

dalej na nią patrzył i wsunął ręce do tylnych kieszeni spodni. pewnie po to, żeby trzymać rączki przy sobie i utrudnić sobie, gdyby zamierzał rzucać się znowu na indię.
- przytłoczyło cię. - powtórzył po niej i potrząsnął głową. i tak nadal tego wszystkiego nie rozumiał. na jej pytanie przez chwilę nic nie odpowiedział, ale podniósł głowę, żeby na nią spojrzeć. - a co ty byś chciała, żeby było? - spytał głupio, bo gdyby to od niego zależało, to zaprosiłby ją na randkę i w ogóle. ale skoro ją wszystko "przytłoczyło", to nie sądził, by tego chciała.

ona też tego nie rozumiała. nawet jak się starała i udawała, że tak faktycznie jest. zamyśliła się na chwilę, po czym zabrała głos - na początek może zaprzestańmy.. pewnych.. działań - oznajmiła niepewnie, mając na myśli wszelkie działania prowadzące do jej sypialni - albo no nie wiem. ty mi powiedz, jak to widzisz? - poprosiła, bo tak samej ciężko było decydować. gdyby wiedziała czego on oczekuje byłoby lepiej. a kwiaty i serenady to na razie słaby dowód.

kiedy stwierdziła, że powinni zaprzestać pewnych działań, dla daniela stało się już wszystko jasne: teraz już wiedział, że ona wcale nie patrzy na to wszystko tak jak on i wcale nie chce kontynuować tego, co zaczęli i wcale nie chodzi mi tu o seks, ale ogólnie całowanie i całe jego wizje tego, że mogłoby coś między nimi być na poważnie.
- nie wiem. udawajmy, że to się nie wydarzyło i tyle, nie będzie problemów. nie mam teraz czasu, muszę już iść. - mruknął i nawet na nią nie patrzył, tylko zerknął na zegarek i teraz ruszył już do wyjścia, gotowy zakończyć ten temat raz na zawsze. skoro ona nie chciała, to on nie będzie z siebie robić idioty. już nie.

nie powiem, bo indię trochę zszokowało, to co usłyszała od daniela. zdecydowanie nie tego się spodziewała. owszem, chciała nieco zwolnić, ale nie to, żeby zaprzepaścić ich szansę na coś więcej - tak po prostu? - spytała, nie mogąc uwierzyć własnym uszom. kiedy tak zwyczajnie sobie odszedł, tłumacząc się brakiem czasu przegiął pałkę - daniel, wracaj! - krzyknęła za nim. misja zatrzymanie daniela part milion.

najwyraźniej daniel zawsze lubi robić wielkie wyjścia, żeby go zatrzymywała!
- tak po prostu. - zdążył jeszcze przytaknąć zanim nie obrócił się na pięcie i nie odszedł tych parę kroków. kiedy krzyknęła, zacisnął oczy, zatrzymał się i odwrócił w jej stronę. dzieliła ich już pewna odległość, więc musiał zawołać, żeby go usłyszała i nie przejmował się tym, czy ktoś kręci się po hallu i coś usłyszy. w końcu co najgorszego mogłoby się stać? napisaliby o nich na woof woof? już tam pisali, że niby próbował się zabić i wszyscy do tej pory na ten temat plotkowali, więc naprawdę nie robiło mu to różnicy. - a czemu niby mam wracać? najwyraźniej oboje chcemy zupełnie innych rzeczy, więc chyba nie ma o czym rozmawiać, bo do niczego to nie doprowadzi. - rozłożył ręce.

dobre wyjście musi być! szkoda tylko, że zawsze się za nią obraca heheheheh. india pewnie spodziewała się tego, że jej posłucha i się zatrzyma, ale tak naprawdę nie miała ochoty dłużej tłumaczyć się bezsensownie, bo zawsze mówiła coś nie tak! to już nie miało najmniejszego sensu, więc po prostu podbiegła do niego, zatrzymując się centymetry przed nim - jesteś pewien? - spytała, spoglądając mu prosto w oczy. po czym błyskawicznym ruchem ujęła jego twarz w dłonie, przyciągając do siebie. posłała mu namiętnego buziaka, na do widzenia czy coś. minnie, znowu nie kontroluję nad swoimi postaciami. masakra. ale czyny zawsze wyrażały więcej niż słowa, więc.. a w przypadku indi, lepiej było po prostu zamilknąć.

nawet wielkie wyjście mu nie wychodzi. xd
po prostu indię tak ciągnie do daniela, że jest to silniejsze od twojej woli!
daniel oczywiście jak zwykle nie ogarniał co się dzieje, kiedy tak do niej krzyczał i postanowiła do niego podbiec. pomyślał, że może ona jednak nie chce, żeby wszyscy słyszeli co on gada, bo się wstydzi, że się z nim całowała... ale wtedy znowu go pocałowała, to w ogóle chłopak się pogubił, ale co miał zrobić, odwzajemnił ten pocałunek, bo jednak marzył o tym od tych dwóch tygodni czy kiedy tam pocałowali się po raz pierwszy!
- dziewczyno! ja już kompletnie nie wiem czego ty chcesz. zlituj się nade mną. - zaśmiał się nawet. poczuł się troszkę pewniejszy siebie.