starbucks

poszła pomęczyć mię bo nic innego do roboty nie miała.

potrzebował kofeiny, bo wyszedł dopiero co z pracy na przerwę, a zaraz musiał do niej wrócić pisać wielki kod.

napisał przy okazji smska do madeline, żeby wpadła i da jej buzi na dobranoc. przecież go nie stalkowała i nie wpadła do starbucksa przypadkiem! annie była u kogoś tam. u babci lilki na wakacjach xd
- cześć kochanie - ubuziała go na przywitanie. - zamęczysz się w tej pracy. - westchnęła od razu.

łeb go bolał, nie ogarniał świata a ślubu to już w ogóle nie zamierzał. miał zbyt dużo roboty, żeby teraz się hajtać. jak dla niego mogli być wiecznymi narzeczonymi. był taki zajęty, że brodę zapuścił też! oddał jej buziaka i złapał swoją kawę - nie mam na nic czasu. dobrze, że chociaż na mieście się widzimy - westchnął - co tam? wszystko dobrze w domu? - zapytał ot tak.

madeline i tak nie planowała hajtać się w tym roku. w końcu w jej wymarzonym miejscu na pewno wszystkie terminy były zarezerwowane na najbliższe trzy lata! madeline była gotowa czekać, bo wszystko musiało być idealne i już.
- cieszę się, że napisałeś, chociaż przez chwilę mogę się tobą nacieszyć. - pomiziała go po dłoni z uśmiechem. - nawet bardzo! miałam dziś mnóstwo czasu, żeby planować nasz ślub. - wyciągnęła jakiś wielki katalog ślubny z torebki. - znalazłam idealny tort, zaraz ci pokażę. - zaczęła szybko wertować magazyn.

i dobrze, że było wszystko zarezerwowane. mógłby uciec, gdyby jeszcze wszystko miałoby się odbyć w tym roku. widocznie za bardzo przyzwyczaił się do pracy, a rodzinę utrzymywał na dystans, żeby mu nie przeszkadzali. to był jakiś nowy rodzaj pracoholizmu według niego - aaaaha, ślub, no tak - mruknął pod nosem, ale musiał się uśmiechać, przecież tak się cieszyła na to wesele i wybieranie kiecek - tort zdążymy wybrać. bardziej pytałem jak ty się czujesz - przytulił się do niej.

będą mieli baaardzo długie zaręczyny. madeline pospieszała blaise'a z oświadczynami, ale odkąd miała pierścionek na palcu, była gotowa czekać na sakramentalne tak. maddie też była zajęta. co prawda zabawami z annie, wyzywaniem dylana i planowaniem ślubu, ale to też poważne zajęcia.
- przecież ci opowiadam! dzień od razu mi tak szybko zleciał na tym planowaniu, nawet nie zauważyłam, że nie ma was w domu. - opowiadała z przejęciem.

- och naprawdę? nie zauważyłaś, że nie ma nas w domu, tak bardzo zajęłaś się sprawami naszego ślubu? maddie, nie uważasz, że powinniśmy z lekka przystopować. ty powinnaś. bo ja tam uważam, że na wszystko jeszcze mamy czas. dopiero co się zaręczyliśmy a ty już wybierasz w jakim garniturze mam iść. przecież nie wiemy co się wydarzy za kilka dni czy za miesiąc - próbował ją przystopować z lekka, bo przeciez się zagalopowała.

- blaise, ty chyba nie zdajesz sobie sprawy, jak dużą odpowiedzialnością jest planowanie ślubu. to nie jest takie hop siup, trzeba wszystko załatwić dużo, dużo wcześniej. mówiłam ci przecież o tym pięknym pałacyku, sala weselna jest zarezerwowana na najbliższe trzy lata... wszystko co najlepsze, musi być załatwione z dużym wyprzedzeniem! - próbowała mu wyjaśnić. - ale nie martw się, nad wszystkim panuję i będziemy mieli ślub jak z bajki, a ty nie musisz się tym przejmować. - złapała go za łapki.

- kochanie, a mnie się wydaje, że po prostu troszeczkę za bardzo sie tym wszystkim przejmujesz. nie powinno to tak wyglądać, bo jeszcze trochę a ty będziesz mi wyłącznie nawijać o ślubie. szczerze, to czasem o niczym innym już nie mówisz. jak się chcę dowiedzieć co u naszej córki, to muszę najpierw przebrnąć przez wybieranie serwetek a potem dopiero jak załapiesz to odpowiesz na moje pytania - westchnął. spojrzał na zegarek - zaraz muszę uciekać do pracy. - napił się kawy - to co, w domu wszystko w porządku, tak? - zapytał.

- oczywiście, że się tym przejmuję, bo wszystko musi być idealnie! - przypomniała mu. - co innego mam ci opowiadać, skoro planowanie zajmuje mi teraz całe dnie? annie co chwilę porywa ktoś inny, a ja nie chcę spędzać całego dnia na prasowaniu i co gorsza opowiadaniu o tym. ekscytuję się naszym ślubem i nawet nie mogę ci o tym powiedzieć? - pokręciła głową. - tak, powiedziałam już trzy razy, że tak! - odpowiedziała podniesionym tonem i z hukiem zamknęła magazyn. jej wybuchowa natura dała się we znaki.

- możesz. ale mówisz tylko o tym ślubie. ty nawet nie wiesz przecież co u mnie, bo mnie nie zapytałaś ani razu odkąd się zaręczyliśmy - wytknał jej to, bo taka była prawda. odkąd on zniknął w pracy a ona zachwycała się pierścionkiem to wszystko znowu się rozjechało. blaise widział, ze jest jakoś zbytnio mało szczęśliwy w tych całych przygotowaniach. upił znowu kawę - to dobrze, cieszę się - pokiwał w zrozumieniu głową - nie podnoś na mnie głosu - pierwszy raz się jej postawił oja!!!1!! historyczna chwila xd

- ty też powinieneś ekscytować się tym ślubem i to powinno być to, co u ciebie. - warknęła od razu, bo nie rozumiała, czemu blaise nie jest tak podekscytowany jak ona, która rozgadywała o zaręczynach wszystkim nieznajomym naokoło i chodziła cała w skowronkach. nawet tolerowała fakt, że dylan podkradał annie, bo przynajmniej miała blaise'a obiecanego na zawsze. - bo w kółko pytasz o to samo, jak zacięta płyta! - odpowiedziała nadal podniesionym głosem, ale zaraz rysy jej twarzy złagodniały i potarła się po oczach. - ekhem, to jak ci minął dzień? - spytała, żeby się nie kłócić.

- ekscytuję się, ale nie tak bardzo jak ty. każde z nas robi to na swój sposób maddie - wzruszył ramionami. skończył tą nieszczęsną kawę i kubek wywalił do kosza. jaka spryciula, od razu zeszła z tonu jak ją o to poprosił. chciała widocznie go utrzymać przy sobie, żeby przypadkiem zaręczyn nie zerwał od razu po ich ogłoszeniu. on tylko powiedział o nich rodzinie i kumplom, których zamierzał zaprosić, nikomu więcej, bo po co. nie musiał nikt więcej o tym wiedzieć - jak zacięta płyta? dobrze, w takim razie przestanę się pytać co w domu skoro widocznie nie powinno mnie to interesować - westchnął - mnie? chujowo. mam jeden wielki kocioł. nie wiem kiedy się to skończy. a do domu wrócę dopiero nad ranem, o ile w ogóle - ziewnął w dłoń.

- chciałabym, żebyś mnie wspierał w przygotowaniach i wykazywał najmniejsze zainteresowanie, żebym nie miała poczucia, że organizuję to tylko dla siebie. - odparła zaraz. obróciła jego zarzuty wobec siebie w ten sposób, że mogła zaatakować jego o brak zainteresowania. to się nazywa geniusz awantur. miała doświadczenie! madeline pewnie też była pod wrażeniem tego, że jej się pierwszy raz postawił. no i nie chciała się z nim kłócić teraz, kiedy trwała w tej całej bańce mydlanej związanej z zaręczynami. - wystarczy jeśli spytasz raz dziennie, bo kolejne pytania nie zmienią odpowiedzi. - mruknęła niezadowolona. - musisz wrócić, odpocząć... nie daj się zwariować. - patrzyła na niego niewinnie.

skrzyżował ręce na klacie i tak się jej przyglądał. nie zamierzał w końcu wiecznie być pod jej pantoflem i zgadzać się bezwiednie na wszystko co mu powie. czas zacząć być facetem a nie jakąś ciotą, która wiecznie wszystkim usługuje. - wykazuję najmniejsze zainteresowanie, przecież do tej pory zgodziłem się na wszystko to co chciałaś. serwetki, ustawienie krzeseł, kto ma gdzie siedzieć, lista gości, kto ma nieść obrączki... - westchnął - tylko to ty wykazujesz za duże zainteresowanie ślubem. nigdzie się nam nie spieszy - stwierdził krótko - wrócę, bo i tak przecież nie mam innego wyjścia, nie? - zauważył i spojrzał na zegarek - maddie, późno już - chciał uciec do pracy.

madeline wolała go jako pantoflarza. wręcz potrzebowała jakiegoś, bo ze swoją skłonnością do awantur nie stworzyłaby środowiska przyjaznego dla dzieci z facetem, który by jej odszczekiwał. blaise zawsze był uległy, ale przede wszystkim spokojny, dzięki czemu uspokajał też ją. potrzebowała tego.
- ale sam nie potrafiłeś wybrać, które bardziej ci się podobają. albo w ogóle wybrać cokolwiek. - westchnęła. nie chciała nikomu dawać się wtrącać do planowania, a jemu pozwalała i z tego nie korzystał! - ale nie za późno. - miała na myśli jutrzejszy wieczór, bo jeśli się zasiedzi dziś w pracy, to pewnie tak się to skończy. - obiecałeś mi buziaka na dobranoc. - przypomniała mu.

to będzie musiała go znowu przywracać do porządku, skoro taką rebelię jej urządzał. objął ją w talii i nachylił się nad nią, by ją pocałować w taki sposób, że jej się na pewno kolana ugięły. dawno jej tak nie całował, a tego mu brakowało. co z tego, że stali na środku starbaksa, trudno xd mieli ludzie niezłe widowisko - taki wystarczy? - wyszeptał jej do ucha. może to była obietnica czegoś więcej niż tylko buziaka, ale na to będzie musiała czekać do rana.

szalony rebel blaise xd oczywiście, że jej się kolana ugięły na ten pocałunek! takie całusy na dobranoc chciałaby dostawać codziennie. do konca swojego życia. póki śmierć ich nie rozłączy. i na dzień dobry też. tak. zdecydowanie dobrała sobie odpowiedniego narzeczonego.
- hm, powiedzmy, że wystarczy... jako zadatek. - uśmiechnęła się jednokącikowo.

szalony! xd pocałował ją jeszcze raz, ale inaczej, bardziej namiętnie niż poprzednio - muszę już niestety lecieć kotku. trzymaj się i do zobaczenia rano - zostawił ją taką z niedosytem i poszedł do roboty. next! edie matt, zacznij.

dobra nie wiem kogo ci dać, to masz vesper. stała sobie w kolejce bo szejka o smaku waty cukrowej, bo taka była moda i musiała go posmakować. w końcu niedługo pora na pumpkin spice latte i trzeba było wykorzystać ostatnią szansę na letnie smaki.

masz za to oscara, który wracał z pracy. kolejny, który z pracy wraca. no ale dobra, oscar stał za nią i pykał coś na komórce.

koleś, który zbierał zamówienia zaczął jej polecać jakieś inne smaki, których jeszcze nie próbowała, więc nie mogła się zdecydować i przytrzymywała kolejkę. nie robiła sobie nic z tego, że może inni chcą zamówić, bo była przecież najważniejsza.

przestał pykać w gierki na telefonie bo zauważył, że jakaś laska zaczęła wszystkich blokować. oscar zazwyczaj był grzeczny, ale tym razem nie wytrzymał - hej, mogłabyś się w końcu zdecydować? nie jesteś tutaj sama! - zwrócił jej uwagę.

odwróciła się do niego i uniosła w górę brwi. - przepraszam bardzo, ale mam takie samo prawo do podjęcia dobrej decyzji jak wszyscy inni - zaczęła się wymądrzać. - więc cii - przytknęła palec wskazujący do ust. - i czekaj grzecznie albo idź gdzieś indziej - odwróciła się do niego z powrotem plecami i kontynuowała pogaduszki.