stołówka

siedział sam przy jednym z takich długich stołów z hogwartu i nawet czytał sobie którąś część harry'ego pottera, jednocześnie jedząc lunch czy coś tam, zresztą nieistotne, bo nie trafiał widelcem w talerz, taki był zaczytany. miał dzisiaj zajęcia do późna, a teraz miał przerwę, to z niej korzystał najbardziej produktywnie jak mógł! zjeść, poczytać, odpocząć. dobry plan.

morgan akurat właśnie odchodziła z kolejki, kiedy zobaczyła juda przy stole. bez zastanowienia podeszła więc do niego i usiadła na miejscu na przeciw. nie widziała żadnych innych swoich znajomych, a po za tym jude wydawał jej się całkiem fajny, więc czemu miałaby nie dołączyć. - cześć - nie przejęła się za bardzo tym, że wyglądał na zajętego. - co czytasz? - zapytała z udawaną ciekawością. ona za wiele nie czytała, więc takie spędzanie wolnego czasu, szczególnie kiedy nie miała go za wiele, wydawało jej się tylko jego stratą.

może i był pochłonięty książką, ale to, że ktoś się do niego dosiadł, jak najbardziej zauważył. podniósł wzrok i prawie podskoczył.
- orajucześćharry'egopottera - powiedział na jednym wdechu, bo się nam chłopak trochę zapowietrzył. uśmiechnął się ładnie, żeby nadrobić urokiem i odłożył książkę. spojrzał na swój talerz z rozciapanym jedzeniem i na jej. znowu spotykali się przy jedzeniu. - widzę, że lubisz jeść. - zagadał, bo mu się zrobiło głupio, że nawet nie wie co powiedzieć. a potem mu się zrobiło jeszcze bardziej głupio za to, co powiedział.

w ogóle szkoda, że starszy franco jest taki stary, bo chciałam go na brata zrobić ;c
zaśmiała się krótko, kiedy tak podskoczył, po czym pokiwała głową, wydając z siebie krótkie 'yhym'. jej za bardzo nie kręciły harry pottery czy tam inne zmierzchy. wolała świat realny od fantazji i jedynie film oglądała. czytać takiego czegoś by się jej już w ogóle nie chciało. - chyba wszyscy lubią, a jak twierdzą inaczej to kłamią - stwierdziła z lekkim rozbawieniem. - skończyłeś już zajęcia? - zapytała po chwili ciszy, po czym wsadziła kawałek pomidora do buzi, bo pewnie znowu jadła jakąś sałatkę. wczoraj była na pizzy i jeszcze wcześniej z nim w tym mcdonaldzie, więc nie mogła sobie pozwolić trzeci dzień z rzędu na śmieciowy i tak kaloryczny posiłek.

miałaś brata dzisiaj zrobić i co, znowu powiesz, że sobie robisz przerwę!
gdybym była jakąś wielką fanką harry'ego pottera, to pewnie musiałabym się oburzyć i cały post poświęcić na kazanie o tym, że jesteś heretyczką, skoro porównujesz zmierzch do harry'ego, ale spoko, nigdy nie byłam taką szaloną wielbicielką, żeby to nastąpiło.
- no tak, po prostu zawsze się spotykamy jak jesz. - zauważył. - to znaczy, spotykamy się drugi raz... - zaśmiał się nerwowo, żeby uznała to wszystko za żart. kobiety go przerażały, w końcu mogła pomyśleć, że on twierdzi, że ona jest gruba i awantura gotowa. słyszał od kolegów-weteranów, że takie rzeczy się zdarzają. - niee, gdybym skończył, to chyba nie chciałoby mi się tutaj dalej siedzieć. chociaż mieszkam na kampusie, to i tak nigdy nie opuszczam tego miejsca. - potarł oko. wiedział, że dzisiaj rozmowa idzie mu gorzej niż ostatnio. - chciałem powiedzieć, że jeszcze mam. zajęcia. a ty? - odchrząknął. stara prawda głosiła, że najlepiej, żeby dać kobietom gadać i wszyscy będą szczęśliwi.

nie robię przerwy! na razie. ale wyszło tak, że przypadkiem znalazłam laskę i od razu mi wpadł na nią pomysł i musiałam ją zrobić. i tak powstała clementine, która nawet nie jest tą panią, którą planowałam wczoraj...
specjalnie porównałam zmierzch do pottera, żeby oddać to jak bardzo morgan jest nieobeznana w tych rzeczach. też nie jestem aż taką fanką harrego, ale wiadomo, że zmierzch się do niego nawet nie umywa. - a nie prawda, bo ostatnim razem kiedy się poznaliśmy byłam w miejscu, w którym się je, ale tego nie robiłam - przypomniała mu, bo to rzeczywiście zabrzmiało w jej uszach tak jakby miał ją za jakiegoś obżartucha. uśmiechała się jednak nadal, więc nie żeby robiła mu jakieś wyrzuty czy coś. - ja właśnie skończyłam lekcje, co niestety nie oznacza, że to koniec mojej nauki na dzisiaj - westchnęła. nie dość, że był poniedziałek to zadali jej tyle zadania domowego z matmy, że za szybko tego nie skończy.

hahaha, ktoś chyba będzie miał problem z nadmiarem pomysłow <3
tak też myślałam, że specjalnie tak porównałaś. ale fan harry'ego pottera i tak by się przyczepił. to nie są fani, to są fanatycy. ;o fanki zmierzchu to psychofanki też, heheh.
- ale potem poszliśmy jeść. - zauważył. - smacznego! - zawołał tak z dupy, bo przypomniał sobie nagle o zasadach dobrego wychowania. - mhm... a co studiujesz? - spytał. zapomniał, że już mu raz mówiła. całe ich poprzednie spotkanie było jak za mgłą. wtedy był cały w pourazowym szoku po zwolnieniu i dopiero teraz zauważył, że jest tak bardzo piękna, że nogi mu zmiękły i miał nadzieję, że nie będzie musiał zaraz wstawać przy niej, bo na pewno by się od razu przewrócił czy coś.

to nie jest nawet śmieszne! ;c ja się teraz boje, że jak hurdowi będę ryjka szukać, to znowu zobaczę jakiegoś fajnego, który mi będzie na inną postać bardziej pasował.
wiem, są okropne ;d. szczególnie te zmierzchowe są już w ogóle psycho i nawet jednego słowa złego nie można powiedzieć, bo od razu tragedia się dzieje ;d
- no niby tak - wzruszyła ramionami. - dziękuję i na wzajem - odpowiedziała, kiedy już przeżuła jakiś liść sałaty. - dziennikarstwo - przypomniała mu.nie zapytała go o to czym on się zajmuje, bo skoro już o tym rozmawiali, to zapamiętała. kiepsko byłoby gdyby nie zapamiętywała takich drobiazgów i informacji, skoro ma zamiar pracować jako dziennikarka.

oczywiście, że tak będzie! nawet nie próbuj sobie wmawiać, że będzie inaczej.
z tymi fankami zmierzchu to pewnie przez to, że mają po trzynaście lat. ale fani harry'ego pottera? dorośli ludzie, starsi ode mnie! a jak coś się przekręci, to wtedy jaka tragedia się dzieje.
- i co, podoba ci się ten kierunek? to właśnie chcesz robić w przyszłosci? - kontynuował swój plan wypytywania ją o wszystko, żeby się rozgadala i żeby on nie musiał mówić, tylko żeby ona mówiła i on potakiwał i się uśmiechał. zresztą był ciekawy tego, co o sobie opowiadała, więc z przyjemnością zadawał jej te pytania.

nawet nic nie mów, już mi kolejne pomysły przychodzą do głowy, a nawet az na tyle twarzy nie patrzyłam. ostatnio nie miałam takiej weny, że aż musiałam się powstrzymywać ;x
no w sumie tego nie wiem, bo jednak takich fanatyków pottera jeszcze nie spotkałam na swojej drodze. ale fakt, że sama się jarałam mega jak byłam w harry potter landzie, jak to mój nauczyciel nazwał. krzywiłyśmy się z koleżanką na każdego z naszej grupy, kto nie oglądał tego i mówił, że mu się aż tak nie podobał xd.
- jasne, że mi się podoba. trochę nieciekawie by było gdybym jednak dostała się na studia w tym kierunku i jednak zdecydowała, że nie chcę się tego uczyć - stwierdziła, bo taka była prawda. - słyszałam, że to jeden z lepszych uniwersytetów i mam nadzieję, że to prawda. nie chciałabym zmarnować tylu lat na naukę, jeśli nie miałabym przyszłości szans pracować w tym zawodzie - wzruszyła ramionami.

noo, mnie ostatnio też jakoś bardziej tknęło. wczoraj napisałam kartę chłopca i powinnam ją właśnie wstawiać, ale teraz zaczęłam się wahać. wstawię, a zaraz się okaże, że wpadnę na 372582 innych pomysłów i będę żałować i zabijać!
moja siostra była taką fanką harry'ego pottera, ja też to oglądałam i czytałam, bo wiadomo, że młodsza siostra musi robić to samo co starsza i tata nam zrobił różdżki i bawiłyśmy się w hogwart, ale potem dorosłam i nie doczytałam nawet wszystkich części do końca i potem jak oglądałam filmy to nie wiedziałam o co chodzi czasami.
- wiele osób w naszym wieku ciągle szuka swojej drogi w życiu... - zauważył filozoficznie, żeby nie miała go za idiotę, który myśli, że ona poszła na coś, co ją nie interesuje. sam wiedział co chce robić od kiedy miał 5 lat, ale to inna sprawa. - cała moja rodzina tu chodziła, więc chyba jest dobry. - oznajmił bez ogródek. - to znaczy... tak mówią. - znowu zaczął się plątać i tłumaczyć.

no to wstawiaj! żeby nie było, że ja robię teraz najwięcej xd. i w sumie zastanawiałam się czy robić brata dzisiaj czy jednak trochę odczekać i robić tak jak dotychczas, jedną dziennie.
no ja też się w to bawiłam razem z bratem albo często nawet sama, bo on jednak tego aż tak bardzo nie lubił.. a książek nie czytałam. przeczytałam tylko trochę pierwszej i jakoś nie doczytałam ani tej ani żadnej innej.
- to prawda. na szczęście ja nie miałam z tym problemu i od razu wiedziałam, że dziennikarstwo to coś dla mnie - przyznała się. pasowało jej to głównie dlatego, że lubiła być w centrum zdarzeń. plotek też nigdy się nie brzydziła, więc to było coś dla niej. - cała twoja rodzina? - zapytała z ciekawością, zachęcając go, żeby on też powiedział o sobie trochę więcej.

dawaj dzisiaj! wcale nie masz najwięcej postaci. teraz ci ile wyjdzie, 5? ja bez nowego tyle mam!
- miałem tak samo z lotnictwem! - powiedział zachwycony, bo stwierdził, że coś ich łączy, oprócz tego, że oboje lubią jeść. to już jakiś postęp i miłość na dobre i na złe i tak dalej. bo jude'a oczywiście strzała amora trafiła już na dobre i patrzył na morgan jak zahipnotyzowany. oczywiście wiedział, że ktoś taki jak ona nigdy nie zwróciłby uwagi na kogoś takiego jak on, więc starał się zachować zimną krew. heh, bardzo dobrze mu to szło. - no tak. nawet moi rodzice, więc bardzo chcieli, żebyśmy też tu się uczyli. no i wszyscy spełniliśmy ich marzenie. - zaśmiał się. - cała nasza piątka. - dodał. nie ma to jak zaimponować dziewczynie ilością swojego rodzeństwa!

no najwięcej nie, ale dodaje codziennie kogoś odkąd zrobiłam mogan. a w myślach mam już tyle planów i pomysłów, że nawet nie wiem jak to ogarnę, żeby mnie nie dręczyło. będę musiała jakoś posklejać kilka postaci ze sobą, żeby mi mniej wyszło. ale to nie to samo ;c. i w ogóle tragedia, bo już nawet miałam ewentualną buzię dla hurda i zapomniałam z tego wszystkiego................. mam na końcu języka, ale sobie nie mogę przypomnieć teraz.
- to fajne uczucie wiedzieć co chce się robić i jeszcze czerpać z tego przyjemność - stwierdziła z szerokim uśmiechem. jej może i strzała amora jeszcze nie trafiła, ale nie siedziałaby tutaj z nim gdyby się jej nie spodobał. to już jakaś nadzieja i szansa dla juda. - dużo was - zaśmiała się krótko. - moi rodzice studiowali na uczelniach w londynie, więc ja jestem pierwszą która zdecydowała się na st albans - skłamała. nie musiał wiedzieć, że jest tu tylko i wyłącznie dlatego, że jej matka nakazała jej tu przyjechać po tym jak uwiodła jej partnera.

haha, też zawsze sklejam pomysły ze sobą, ale co z tego, skoro pomysły i twarze się nigdy nie kończą? oja, co za dramat z tą twarzą! a to ktoś, kogo ja znam? może na zasadzie skojarzeń sobie przypomnisz.
- zdecydowanie. dlatego teraz jestem skupiony na celu i nawet jeśli jest późno, to i tak chce mi się tu siedzieć, bo wiem, że robię coś pożytecznego. - pokiwał głową. dżud w sumie nie wiedział czemu morgan z nim siedzi i rozmawia, ale to nie było istotne w obliczu tego, że naprawdę tu siedziała i z nim rozmawiała. - czyli przyjechałaś tu z londynu? - wyłapał, chociaż rodzice mogli studiować w jednym miejscu, a ona wychowywać się w drugim.

no mówię ci! na pewno go znasz, bo on jest dosyć popularny i był już tu na forum tylko nie pamiętam kto to był dokładnie i jest z tą murzynką modelką.
- tak, to zupełnie co innego niż poprzednia nauka. teraz przynajmniej robi się to z własnej woli - podparła się o stół i ułożyła policzek na dłoni, przyglądając mu się. całkiem fajnie się na niego patrzyło i nawet cieszyła się trochę, że jednak nie okazał się aż taką ofiarą losu, jaką wydawał się jej z początku. nawet wybaczyła już mu te obrzygane buty. - tak. no i ja nie mam żadnego rodzeństwa, więc jestem tutaj nie dość, że pierwsza z rodziny, to do tego sama - powiedziała nie bardzo się tym przejmując. bardzo łatwo jej się zawierało nowe znajomości, więc to akurat nie był dla niej żaden problem. - a ty na którym roku jesteś? - zapytała zaraz.

z murzynką to są cardoso i sorensen, ale żaden mi na hurda nie wygląda, chociaż zaraz pewnie powiesz, że to jeden z nich, to ja nie marudzę tu. xd
- taak. dlatego nie rozumiem ludzi narzekających teraz na naukę. jeśli nie fascynują się danym tematem, to co tutaj robią? - kontynuował temat, bo widział, że morgan się takie gadanie podoba, hehe. a może naprawdę był takim pasjonatem, że jarał się zajęciami, nawet jak uczyli się czegoś nudnego. przynajmniej wiedział, że uczy się o lotnictwie. nie wiem na jakiej podstawie morgan stwierdziła, że dżud jednak nie jest aż taką ofiarą losu, ale spoko, pewnie się jeszcze nie raz przekona, że jednak jest! - och. na pewno znasz mnóstwo osób i nie jesteś sama. - zauważył zaraz. - na pierwszym. - odpowiedział szybko. ona mu wyglądała na starszą. i bardziej doświadczoną, hehe. - a ty? - spytał więc.

no i właśnie jak napisałam tamtego posta, to mi się przypomniało, że to własnie o sorensena mi chodziło. i mi też za bardzo nie pasuje, dlatego go jeszcze nie zrobiłam i napisałam, że ewentualną opcja jest. i jak na razie znajduje nic specjalnego i najlepszy jest arthur gosse, który i tak nie jest aż taki fajny.
- też się nad tym często zastanawiałam - wzruszyła ramionami. to też nie była prawda, ale co z tego. to nie było aż tak istotne, a dzięki takim tekstom rozmowa im się dalej kleiła. jeszcze mi zaraz wyjdzie, że morgan to notoryczna kłamczucha. stwierdziła, że nie jest AŻ TAKĄ ofiarą losu, a nie że w ogóle. a tak sobie pomyślała ze względu na to, że wydawał się bardziej normalny gdy teraz tak sobie z nią po ludzku rozmawiał, a pot nie spływał mu z nerwów po twarzy. - tak samo jak ja.

sorensen nie pasuje zupełnie... gosse jest mega fajny, ja go lubię! i nicolas ripoll i alex dunstan i alexander johansson i jakieś tam inne słodziaki, którymi ostatnio się zachwycałam jak szukałam sobie buźki. ale na siłę nie ma co robić, lepiej przeszperać i znaleźć kogoś, kto ci się będzie podobać. chociaż potem zawsze można zmienić, wiadomo.
jude teraz też się stresował, ale na szczęście siedzieli tak, że nie widziała jego spoconych pleców, to mogli sobie rozmawiać i nie musiała wiedzieć, że chłopak jest straszną ofiarą losu, prawda? małe sekreciki nikomu jeszcze nie zaszkodziły. chyba że morgan będzie notorycznie kłamać, to już trochę gorzej.
- naprawdę? no proszę. i jak ci się podoba?... och, przepraszam. - roześmiał się szczerze. - przecież dopiero co o tym rozmawialiśmy. - machnął ręką. to tyle z klejenia się rozmowy. nie ma to jak gadać głupoty i nawet nie wiedzieć o czym jest rozmowa.

no wiem.. on wygląda bardziej na kryminalistę. jak tak sobie tego gossa przeglądam to mi się chyba coraz bardziej, ale przejrzę sobie jeszcze innych. a potem najwyżej właśnie zrobię i zmienię jak mi się serio nie będzie podobał. bo mi się śpieszy i nie chce tak długo czekać aż w końcu znajdę coś lepszego xd
no na szczęście nie. i bardzo dobrze mu to udawanie, że wszystko jest okej, bo nawet nie zauważyła jeszcze tego jak bardzo się denerwuje. to się jeszcze okaże czy morgan będzie kłamać cały czas. w sumie nie napisałam jej tego w karcie, ani nie miałam takich zamiarów, ale wiadomo, że wszystko wychodzi potem w grze..
roześmiała się słysząc jego słowa. - jak ci minął weekend? - zmieniła temat, bo już się nagadała o nauce i tych sprawach na dzisiaj.

kiedyś robiłam jakieś avki z nim i patka też. ivanov też jest fajny i alex libby i will higginson i borze czemu ja to sobie robię i jeszcze się wkręcam znowu w jakieś szukanie buziek. w każdym razie popieram gosse, bo sama miałam go robić na dżuda na początku w sumie, heh.
u mnie ruby jest mitomanką i cały czas kłamie, to wiesz! zresztą one chyba nawet jakimiś przyjaciółeczkami są, to mogą sobie nawzajem chcieć zaimponować. ach, te baby.
- wyrzucili mnie z pracy, poznałem piękną dziewczynę i zacząłem się zaprzyjaźniać z współlokatorem. - wyliczył. - a tobie? - naprawdę go to interesowało.

szukaj, szukaj, to mi będzie łatwiej hahah. to w sumie gosse jak na razie ma pierwsze miejsce. i oni w sumie nawet całkiem na braci wyglądają, bo johansson np już nie za bardzo.
no nie bez przesady, żeby morgan sobie wymyślała aż takie historie jak ruby. od czasu do czasu cos tam skłamie, zresztą jak każdy. no i co najważniejsze, to dla dobra juda, bo chyba nie chciałby się dowiedzieć, że przespała się ze swoim być może przyszłym ojczymem. w sumie już nie ma szans na bycie nim, ale sam fakt się liczy. w końcu spała z tym samym facetem co jej matka.
zaśmiała się uroczo na jego słowa. - mój weekend zaczął się okropnie, ale potem poznałam całkiem fajnego chłopaka, byłam na dobrej imprezie i umierałam całą niedzielę - podsumowała z uśmiechem.

dawaj gosse, nie chce mi się szukać, bo znowu kogoś znajdę. xd johansson wygląda jak kolejna wersja franka, taki blondasek.
ciekawe co jude zrobi, kiedy się takich tajemnic o morgan dowie! kiedyś na pewno będzie musiała mu coś powiedzieć albo będzie jakaś afera, że znowu sekrety powychodzą na jaw. na razie morgan wydawała się przecież taaaką dobrą dziewczyną! nieskalaną jak dżud, heh.
- to cieszę się, że dalej żyjesz. - powiedział jako żarcik, ale zaraz przetarł twarz i westchnął. - przepraszam, jestem w tym naprawdę kiepski. mój tata wiecznie rzuca żartami z rękawa, a ja nie mam pojęcia jak on to robi, bo moje żarty to są takie jakby ktoś kaloszem rzucił.... - wyznał szczerze. nie wiem o co chodzi z kaloszem, dżud pewnie też nie!

no właśnie dlatego myślałam nad johanssonem, ale jednak chyba przystanę przy gosse.
pewnie się przestraszy i ucieknie! a tego by morgan nie chciała, więc będzie milczeć i w ogóle o takich rzeczach nie wspominać. mógłby się o tym dowiedzieć jedynie przez jej matkę, której tutaj nie ma, więc jej mały sekret jest bezpieczny.
- ja też - roześmiała się. chociaż raczej jakby umarła, to by jej większej różnicy nie zrobiła, bo nie wierzyła w niebo. chyba, że ono jednak istnieje, to wtedy by jej było smutno, że tak szybko odeszła i nie zdążyła poznać juda. - nie idzie ci aż tak źle - powiedziała nadal rozbawiona. był całkiem uroczy taki nieporadny. no przynajmniej będzie tak uważała dopóki znowu czegoś nie zbroi.