night club

andy mógł się po cichaczu wymykać do klubu xd
aż się wzdrygnęła kiedy ktoś nazwał ją rachel. jak dawno nie używała swojego prawdziwego imienia! od tego czasu była amandą, patricią, naomi, ale nie rachel. potrzebowała chwili, żeby skupić swój rozbiegany narkotyczno-pijany wzrok na chłopaku, a tym bardziej rozpoznać go ze swojej przeszłości.
- diana - mruknęła nieprzyjemnie, udając, że wcale nie wie kim jest on albo rachel.

w sumie na jednej imprezie byl juz xd to co mu szkodzi czesciej chodzic. jak narazie przyprowadzal annie na plebanie, potem sie moze bardziej rozkrecic. beda go mieli za co wyrzucic xd
przez ta chwile andy zdazyl sie jej dobrze przyjrzec. on byl trzezwy, wiec nie potrzebowal duzo czasu by sie zorientowac, ze to prawdziwa rachel. - jaka diana - zmierzyl ja wzrokiem. wygladala masakrycznie. byl teraz wdzieczny bogu, ze on juz nie byl na tej samej drodze.

był wcześniej na imprezie, żeby nawracać młodych to tym bardziej powinien takie akcje prowadzić w klubach. hahahaha może być afera, że przyprowadza anię na plebanię (piękny rym xd) i stare babcie to zgłoszą do proboszcza.
- ja pierdolę - warknęła i wypuściła dym papierosowy mu prosto na twarz. - głuchy jesteś? diana. imię się zmieniło, ale nadal możemy odlecieć jak za starych czasów. - już wyciągnęła torebeczkę z resztą koki, która jej została. dziwił ją jego widok tutaj, ale była zbyt porobiona, żeby zastanawiać się nad tym niespodziewanym spotkaniem i rozgrzebywać stare rany.

rozdawalby ulotki i zapraszal do kosciola. hahah stare babcie detektywki. jak pani gabrysia z pierwszego forka. beda zazdrosne, ze ich nie bierze do siebie i go podkabluja.
spojrzal na torebeczke z proszkiem, po czym szybko przeniosl wzrok na diane. chyba po raz pierwszy widzial prawdziwe narkotyki od czasu swojego nawrocenia. nie chcial sie za duzo gapic bo jeszcze by zmienil zdanie. - juz tego nie robie - poinformowal ja. - ty tez powinnas sobie odpuscic - dodal.

pani gabrysia <3
prychnęła rozbawiona.
- nie mów, że zrobiłeś się nudny. - powiedziała drwiącym tonem. nawet nie wiedziała jak bardzo nudny! diana/rachel za to zrobiła się jeszcze bardziej nieokiełznana i obłąkana. zażywała narkotyki już połowę swojego życia. dla niej nie było już nadziei na poprawę i światełko w tunelu, nawet jeśli potrafiła jeszcze w dzień jako tako funkcjonować wśród społeczeństwa. w nocy zmieniała się w potwora, którego andy miał właśnie przed sobą. niedbale rozsypała proszek na wierzchu dłoni i szybko go wciągnęła. - musimy świętować nasze spotkanie! - wysypała resztkę proszku na dłoń i podsunęła mu pod twarz.

- zalezy jak kto na to patrzy - mruknal pod nosem. nie mial zamiaru opowiadac jej teraz o sobie i o tym, ze jest ksiedzem. nie obchodzila go za bardzo jej opinia na jego temat, ale tez nie mial zamiaru sluchac jak sie z niego nabija. skrzywil sie gdy mial przed soba proszek. szybko odsunal od siebie jej reke. - mozemy co najwyzej swietowac przy kawie i kawalku ciasta - otrzepal rece tak jakby bal sie, ze jakims cudem zostaly na nich pozostalosci narkotyku.

ona też nie chciała słuchać o tym, że znalazł jezusa i teraz jest dobrym człowiekiem. wiedziała, że wyjechał z miasta, ale i tak nie sądziła, że ktokolwiek z ich starego otoczenia był w stanie wyjść na ludzi. ona próbowała, chodziła na wykłady udając studentkę i licząc na to, że jej przyszłość się odmieni, ale podświadomie wiedziała, że nie ma na to szans i przyszłość nie istnieje dla takich ludzi jak oni.
- nie marnuj tego! - wciągnęła wszystko co jeszcze zostało na jej dłoni i nie spadło gdy ją odtrącił. - na kawę! - prychnęła znów. ledwo trzymała się na nogach. - czy ja wyglądam ci na bizneswoman, która cały dzień odbiera telefony i chodzi na spotkania na kawę? - z pewnością tak nie wyglądała, szczególnie nie w tym stanie co teraz. - po tylu latach i wszystkim co przeszłam kiedy kurwa wyjechałeś i mnie tam zostawiłeś to zasługuję co najmniej na piwo. - przyglądała mu się.

andy sie ucieszy gdy sie dowie, ze diana robi cos pozytecznego w zyciu zamiast tylko imprezowac i cpac za dnia i w nocy. bedzie jej kibicowal i zachecal.
westchnal gdy pogardzila jego kawa. nie spodziewal sie, ze zaakceptuje jego oferte, ale sprobowac zawsze bylo mozna. - no dobrze, niech bedzie piwo - zgodzil sie. mial troche wyrzuty sumienia, ze ja zostawil sama, ale musial pomyslec o sobie. wtedy byl za slaby by do niej wrocic i odmowic uzywek, ale teraz to bylo co innego. postanowil jej to wynagrodzic i jej pomoc. a przynajmniej sie postarac bo sam wiedzial po sobie jak bardzo nie chce sie pomocy w takim stanie. - ale to nastepnym razem - teraz byla juz zbyt nacpana, zeby jeszcze mial ja truc piwem.

jak będzie ją zachęcał i jej kibicował to się zniechęci do tego xd nie chciała skończyć lamersko jak on.
- następnym razem! - powtórzyła po nim ostrym tonem. - jasne! już ja wiem co to oznacza. - w jej słowniku i z jej doświadczenia 'następnym razem' znaczyło tyle co 'nigdy'. dlatego nigdy nie przywiązywała się do ludzi i ich obietnic. dawno temu nauczyła się, że nie może na nikogo liczyć. andy był prawdopodobnie ostatnią osobą, o której myślała, że może na nią liczyć, ale potem ją zostawił i musiała zacząć sobie radzić sama. - jesteś teraz wielkim panem trzeźwym kawoszem i czujesz się lepszy ode mnie. nie chcę żadnego piwa z tobą. - zmieniła zdanie.

tak lamersko jak on trudno jest skonczyc xd musialaby wstapic do zakonu. moze jak go zdymisjonuja z jego posady to go wezmie bardziej na serio.
- hej, spokojnie - probowal jakos okielznac jej emocje. mial ochote ja przytulic albo chociaz chwycic za ramie, ale nie byl pewny czy ta ja juz zupelnie nie wyprowadzi z rownowagi. - nie czuje sie od ciebie lepszy. nie jestem lepszy od nikogo - zaczal grzebac w kieszeniach spodni, po czym wyciagnal swoj telefon. - zapisz mi swoj numer - wyciagnal reke z komorka w jej strone. - masz prawo mi nie wierzyc, ale tym razem naprawde bedzie ten nastepny raz - zapewnial ja.

dołączy do klasztoru szaolin i ogoli głowę. ona żadnego księdza nie będzie słuchać, eks księdza tym bardziej xd
nawet nie spojrzała na jego telefon, bo nie posiadała własnego i nie miała żadnego numeru do wpisania. jeśli chciał ją znaleźć to niech jej szuka xd a potem się dziwiła, że nikt się z nią nie widział 'następnym razem' jak nikt nie mógł jej zlokalizować.
- następny raz będzie jak znowu będę na haju i będę gadać z tobą i innymi duchami. - nie była nawet pewna czy stojący przed nią andy jest prawdziwy czy nie. mógł być tylko jej narkotyczną halucynacją, a może był aniołem stróżem zesłanym z nieba xd trochę tak było. uciekła z powrotem do klubu.

to juz przynajmniej lepsze rozwiazanie niz bycie bezdomnym menelem xd zobaczymy! andy sie do niej przyklei jak ben do ashley.
andy nie mial zamiaru jej gonic bo nie bylo w tym zadnego sensu. - znajde cie! - zawolal do niej. taki mial plan. oczywiscie nie pomyslal o tym, ze to jego jedyna opcja skoro nie miala telefonu, meila ani nawet domu. popatrzyl jak znika w tlumie, po czym poszedl do kosciola sie za nia pomodlic.

wtoreczek wtorunio! anderson właśnie pił płonącego szota.

a marty był tu na pewno z nim i właśnie wychodził z kibla, w którym całował się z jakąś fajną laską, która wcześniej stawiała im szoty - to był doskonały pomysł! - podszedł do andersona i przybijał mu piąteczki!

odłożył pusty kieliszek i poprzybijał mu piąteczki na obie dłonie.
- ej, ale tak technicznie, to twoja nowa koleżanka już sobie poszła? czy możemy jeszcze zamawiać szoty? - dopytał, bo on nie miał kasy na tę imprezę, więc musiał liczyć na laski podrywane przez marty'ego xd

anderson jak zawsze nie miał kasy i to marty musiał ogarniać kasę lub laski z kasą - eeee - rozejrzał się szukając wzrokiem tej dziewczyny żeby się spytać, ale ta zniknęła w tłumie - zakładam, ze rachunek jest otwarty! - zarządził więc - poprosimy po dziesięć szotów na głowę! - zamachał do barmana i dalej przybijał andersonowi piąteczki bo to tak jakby wygrali życie!

hahaha dlatego anderson bardzo lubił wychodzić z marty'm, załatwiał mu alko xd
- tak! a do tego dla każdego rainbow szoty! - co było rządkiem kilkunastu kieliszków, z których każdy miał inny kolor.. anderson myślał, że mają mocne żołądki i że są w stanie wypić po 25 szotów na głowę. będą rzygać tęczą dosłownie. - marty is back! - zawołał obejmując go ramieniem, bo cieszył się, że marty juz nie zawodził za peggy tylko znowu z nim imprezował. - i'm bringing marty back, if that's your girl, better watch your back - zaczął śpiewać sexy back i machać bioderkami.

jaki interesowny!
- tak! - chwycił jednego z szotów i wypił. był w plecy bo kiedy on uwodził jakąś laskę to anderson pił. będa dosłownie rzygać tęczą a louis ich będzie ogarniał, ups - i'm back - szturchnął go bioderkiem robiąc jakieś według niego kocie ruchy choć po tej ilości alkoholu to były raczej wygibańce - wiesz co powinniśmy zrobić? - wskazał na klatki z tancerkami - powinniśmy tam tańczyć! - rzucił pomysłem. tak na prawdę chciał poderwać tancerkę. najwyraźniej był w formie.

dzięki temu wszyscy się dobrze bawili, halo. anderson też chętnie wypił kolejnego szota. louis znał swoje zadania xd
- wooooaaah - złapał go za ramię, bo czuł, że pomysł marty'ego to było największe olśnienie ever. - jesteś geniuszem. - stwierdził. - a najlepiej tam - i wskazał na laskę na wielkiej huśtawce, która bujala się nad wszystkimi imprezowiczami. w sopocie kiedyś był taki klub gdzie laski się bujały, to była ich praca. xd

a anderson najlepiej! louis znał swoje miejsce i musiał ogarniać swojego chłopaka i ich kumpli hehehehe.
marty doznał jeszcze większego olśnienia widząc tą huśtawkę. objął andersona ramieniem i wskazał na sufit zauroczony pomysłem - jak tam wejdziemy? - zaczął szukać dogodnej drogi - może tamtędy? - wskazał na jakieś rusztowania, część industrialnego wystroju. to miały fajną pracę jak tylko się hustały xd

marty mógł się całować z laskami, to chyba dobrze się bawił xd dobrze, że louis pozwalał andersonowi wychodzić na piwo z kolegami i nie był zazdrosny hehe.
- one jakoś muszą tam wchodzić, nie? - rozglądał się, ale teraz nie wiedział z której strony dziewczyny wchodziły na huśtawkę, bo już od alkoholu mu się kręciło w glowie, a ruchy huśtawki nie ułatwiały skupienia wzroku na jednym punkcie. - na pewno wchodzą tamtędy. - przytaknął na pomysł marty'ego z rusztowaniem. - wejdziemy tu i tu - pokazywał mu - i potem złapiemy się łańcucha od huśtawki i zjedziemy na nim w dół i usiądziemy. - ten plan wydawał mu się bulletproof, więc już ruszył do rusztowania. pewnie zarabiały więcej niż ja teraz xd

w sumie racja, marty był zadowolony że mógł się całować. anderson pewnie w tajemnicy przed louisem wychodził żeby ten się nie obraził xd
- totalnie, robimy to - zaczął skakać w miejscu żeby bardziej się nakręcić i przekonać do tego pomysłu. nie potrzebował jednak wiele bo był pijany - idziemy - pociągnął andersona w tłum udając niewykrywalnego szpiega żeby dojść do rusztowań - wskakuj! - zarządził próbując go zakryć i ukryć jego niecne wyczyny.

a potem louis czekał na niego z wałkiem i robił po awantury, że wraca po nocy i pachnie kimś innym xd
przed wyprawą anderson wypił jeszcze ze dwa szoty, bo szkoda, żeby się zmarnowały skoro były już nalane. i tak zamówili milion szotów, których nie wypiją, bo już zakradali się do rusztowania. nie trzeba było mu dwa razy powtarzać i już wdrapywał się na rusztowanie, oczywiście ledwo ogarniając co się dzieje i gdzie ma stawiać nogi. - aa! - zawołał i zamachał nogami jak był trzydzieści centymetrów nad ziemią, bo już mu się wydawało, że jest wysoko. - dobra, mam to. - złapał się pewniej. - chodź za mną! - zarządził, bo jeśli mają łamać ręce i nogi to solidarnie razem.

gorzej jak anderson przyprowadzał ze sobą pijanych kumpli, ups. wtedy spał na kanapie przez tydzień xd
marty już zapomniał o tych szotach skoro nawet nie on je stawiał. był tego skupiony na wejściu na wielką huśtawkę. pociągnął andersona za nogę kiedy ten nimi machał i zaraz wdrapał się żeby być obok niego - jesteśmy już tak wysoko! - powiedział na serio i nawet zachwiał się bo tak też mu się wydawało - prowadź dalej! - wskazał na ich cel.

pewnie tak xd jakby anderson stawiał to wypiliby co do ostatniej kropli.
- jesteśmy coraz bliżej! - wdrapywali się dalej i co zaskakujące nawet nie spadli od razu, tylko w miarę się trzymali i powoli posuwali do góry. - jak już wejdziemy na huśtawkę to wygłoszę jakiś tekst, że mały krok dla człowieka... - snuł już plany, bo wejście na huśtawkę było wielkim wydarzeniem i nie można go zmarnować na jakieś lamerskie teksty. - musimy to nagrać! jak pokażemy wszystkim to się posikają z zazdrości! - wyciągnął telefon z kieszeni i wyciągnął ramię, żeby nagrać jak wchodzą do góry... tyle że jak trzymał się tylko jedną ręką to nie utrzymał się na rusztowaniu i poleciał na dół razem z telefonem (i marty'm?). rozplackał się na parkiecie. rip anderson. no doobra, nie byli aż tak wysoko.