miejski ośrodek kultury

była mądra, ale nie rozkminiała aż tak zachowania innych ludzi. miała własne problemy! - jakoś? - zaśmiała się - wyglądasz jakbyś miał się zaraz rozpłakać albo jakbyś bardzo potrzebował do toalety - stwierdziła bo nie rozumiała dlaczego się tak rozglądał i w ogóle - wszystko w porządku - chwyciła zaraz włoski żeby zapleść je w kitkę - prowadziłam lekcję z dwunastoma dziewczynkami których największym marzeniem jest zostanie baletnicą - pochwaliła się. jezu jakie vincent miał rozkminy i jak się sam karał xd

soraski zostałam zagadana lekko ;x
- ee... nie wiem o co ci chodzi. - wzruszył ramionami przecież jej nie powie o wszystkim co skrywa się w jego głowie. wtedy zdecydowanie mogłaby go uznać za jakiegoś wariata, a przecież był kochany! - och to fantastycznie. jestem pewien, ze jestes super nauczycielką. - uśmiechnął się i w końcu podniósł na nią swój wzrok.

nie wiem czy ci wybaczę.
- jasne - zbyła go miłym uśmiechem bo wiedziała że coś siedzi w jego głowie tylko dokładnie nie wiedziała co ;x jednak nie była taka głupia. roześmiała się na jego miłe słowa - na pewno nie jestem najgorszą nauczycielką, ale nie wiem czy też jestem super - pokiwała głową - a ty co tutaj robiłeś? - skad miała wiedzieć że też uczył i pomagał.

tak właśnie myślałam...
- ja? no ja tutaj pomagam. - uśmiechnął się wzruszając ramionami. - pomagam dzieciakom się uczyć. wiesz... przedmioty ścisłe i tak dalej. - wzruszył ramionami. bo coś mi się wydaje, że z naukami ścisłymi więcej ludzi ma problem niż z humanistycznymi ;x

zła ja.
- pomagasz? - zaśmiała się próbując sobie wyobrazić vincenta jak pomaga innym i była ciekawa jak pomaga. a kiedy się dowiedziała jak to uśmiechnęła się od ucha do ucha - uczysz dzieciaki matmy? - zerknęła na niego rozweselona - to super - chwaliła go - szkoda, że ja nie mialam takiego vincenta jak byłam w podstawówce, bo też miałam problemy z matmą - nie żeby była wybitnie głupia, ale geniuszem tez nie była.

nie wierzyła w jego zdolności! a jednak. - matematyki, chemii, fizyki... w zależności od tego czego potrzebują. - uśmiechnął się lekko. dawało mu to dużo radości kiedy okazywało się że rzeczywiście udało mu się komuś pomóc i coś zrozumiał ten mały człowieczek. szczególnie, że to nie było na żadnym wysokim poziomie pewnie... a jego to kręciło. - teraz ci się to chyba nie przyda. - uniósł kącik ust.

wierzyła, tylko sobie go nie wyobrażała w tej roli! - chyba jesteś orłem ze ścisłych co? - pacneła go w ramię. ona też lubiła pomagać ludziom, to mieli wspólne aww! nie kręciły go laski, kręciły go korepetycje he he - a może przyda co? może będę musiała coś liczyć - oparła się o ścianę i patrzyła na niego - to możesz udzielisz mi kilku lekcji? - poprosiła ładnie.

w sumie się jej nie dziwię bo trudno jest sobie wyobrazić vincenta w roli poważnego korepetytora xd a jednak! wychodziło mu to naprawdę całkiem nieźle. - co niby miałabyś liczyć, hannah? - zapytał unosząc brew. bo jemu na myśl przychodziły tylko jakieś obroty w piruecie... - jak chcesz.... - wzruszył ramionami. przecież jej nie odmówi! za bardzo ją lubił ;x

ciekawe czy bił uczniaków linijką jak nie wychodziły im zadania xd - przecież nie będę wiecznie baletnicą - stwierdziła. nawet wiek w pewnym momencie jej na to nie pozwoli przecież! - więc nie wiem, może zapragnę być matematykiem, który liczy cosinusy - zaczeła wymyślać, bo wcale nie chciała być matematykiem kiedy skończy przygodę z baletem. chciała być wtedy podróżnikiem! ale warto powymyślać!

na pewno nie ;x vincent był na to zbyt dobrym człowiekiem, żeby kogokolwiek bić. - no i co z tego... ale potem możesz uczyć baletu, prawda? może sama nie będziesz mogła tańczyć, ale na pewno wyszkolisz całą mase najlepszych baletnic na świecie. - zapewnił ją bo tak uważał. a potem będzie starai gruba i będzie się wyżywać na młodych dziewczynach kiedy nie będzie im coś wychodziło... tak się stanie. roześmiał się na jej słowa. - wątpię, żeby tak się stało, ale skoro chcesz się uczyć. - wzruszył ramionami. - już ciekawsza by była nie wiem... fizyka, chemia cokolwiek. ale matematyka...

- a może wcale nie chce poświęcać całego życia baletowi co? jest tyle innych rzeczy które można robić - zaśmiała się. hania to była taka odkrywcza w swoich słowach. chciała ciągle przeżywać niesamowite przygody, nawet jak będzie stara! wcale nie wyżywałaby się na uczennicach. nie rób z niej potwora ;x - marudzisz - zaśmiała się i chwyciła go za rękę, pewnie wciągnęła go do pustej sali w której przed chwilą uczył dzieciaki. było tam parę ławek i wielka tablica obok której hania zaraz przystanęła. chwyciła kredę i napisała jakże trudne równanie, którym było: 2+2=4, a potem się słodko roześmiała.

- jakoś mi się nie wydaje, żeby tak było. - zaśmiał się. trochę się rozluźnił to sobie mogli rozmawiać jak zwykle. chociaż nie był wszystkim tak podekscytowany jak zawsze. ale mimo to było mu lepiej. na pewno by tak robiła... nie wmówisz mi, że nie. poszedł za nią do tej sali i roześmiał się widząc super skomplikowaną matematykę. - super, w takim razie podstawy już znasz. - powiedział rozbawiony i stanął przed tablicą. wziął drugą kredę i napisał na tablicy jakieś proste równanie z niewiadomą. na razie jedną, skoro hanka zaczęła od zwykłego dodawania ;x

- zobaczysz kiedyś zostanę wielką podróżniczką i będę ci wysyłać pocztówki z kongo - zauważyła. pewnie taki miała plan. miała listę miejsc które chciała odwiedzić i jedna z nich było kongo. nie wiem dlaczego, ale tam właśnie było! hanka jest słodziakiem i nikogo by nie gnębiła ;c - podstawy mam w jednym małym paluszku - pokazała mu mały palec u lewej dłoni i przygryzła wargę widząc to rownanie. faktycznie czuła się niepewnie bo matmę miała milion lat temu, ale coś tam pamiętała wiec po chwili przyglądania się tablicy rozwiązała równanie - no dawaj, stać cię na coś lepszego - bo co on jej tutaj takie łatwizny dawał.

- okej. w takim razie wtedy będę wyczekiwać na kartki z każdego miejsca gdzie byłaś i będę je sobie przyczepiał do lodówki. - zapewnił ją z szerokim uśmiechem. na pewno by tak zrobił! pewnie by potem opowiadał, że to on zwiedził cały świat, eh... taaa... to nieprawda xd - och wspaniale. przydadzą nam się. - roześmiał się i przyglądał jak to rozwiązuje. rzeczywiście nie było to najtrudniejsze, ale musiał wiedzieć na czym stoi. zaraz jej dał równanie z dwoma niewiadomymi na początek jakieś proste, zaraz wszystko skomplikuje ;x musiał powoli poznawać teren, żeby wiedzieć z czym się zmierzyć. i ciągle się jej przyglądał.

zapomnialam że vincent lubi sobie przywłaszczać cudze opowieści xd - do tego będe wysyłać ci magnesy żebyś miał czym przyczepiać te kartki - zaproponowała a potem pstrykneła palcami bo doznała olśnienia - albo wiem, magnesy z widoczkami będe ci wysyłać, dwa w jednym - uśmiechnęła się dumna z tego co wymyśliła. kiedy dał jej to drugie równanie to prawie szczena jej opadła bo w ogóle nie ogarniala co i jak. ja zresztą też bym nie ogarniała po tylu latach, nic dziwnego - hm - przestąpiła z nogi na nogę i podrapała się po nosie brudząc przy tym kredą - chyba musisz mnie oświecić tutaj - spojrzała na niego mrugając oczyskami.

tak, chyba lubi xd - fantastyczny plan! - ucieszył się. magnesy zawsze mógłby sam sobie kupić, ale skoro będzie taka dobra i wyśle mu dwa w jednym... to czemu nie. - a będziesz pisać czasem do mnie listy? jak się pisało dawno dawno jak jeszcze nie było całego internetu i telefonów..... - westchnął. zawsze o czymś takim marzył! przyglądał się jej kiedy myślała nad rozwiązaniem i uśmiechnął się uroczo kiedy okazało się, ze jednak musi jej pomóc trochę. ej weź... równanie z dwoma niewiadomymi byś rozwiązała... ja bym to zrobiła nawet ;x - no więc rozwiązujesz jedno z nich jak to poprzednie. którekolwiek. to, które wydaje ci się łatwiejsze, ładniejsze nie wiem.... a to co ci wyjdzie podkładasz tu i masz. - uśmiechnął się dumnie.

- wyślę ci list opisujący całą moją podróż i przygody, nawet napiszę go piórem i będę starała się nie robić kleksów - aww, oldschool to jest to! - wysłałabym ci list w butelce, ale co do tego nie mam pewności czy dojdzie - pociagnęła noskiem. jestem tępa z matmy z lekka więc musiałabym sobie najpierw nieco przypomnieć jeśli miałabym to rozwiązać. podobnie jak hanka, która teraz na spontanie robiła sobie powtórkę z matmy jak widać - okeej - zaczęła to rozwiązywać i nawet nieźle jej szło. ale kiedy to wyliczyła to okazało się że jakiś chujowy wynik jej wyszedł xd

- oooooo - rozmarzył się bo to było takie urocze. pewnie już nie mógł się doczekać aż hanka pojedzie w tą podróż dookoła świata, żeby mógł otrzymywać listy xd ej ja też.... ;x jedyne co zawsze miałam w małym palcu to proporcje no bo mi do chemii były potrzebne ale tak... tak to nic xd ale maturę zdałam, brawo ja. przyglądał się temu wszystkiemu ale nic nie mówił dopóki nie skończyła. - zobacz - stanął sobie trochę za nią i wziął jej rękę, w której trzymała kredę. - tu zmieniasz znak, prawda? tutaj przechodzi to... - rysował jej ręką po tablicy, jakby to ona to rozwiązywała. - potem jeszcze trochę tu zmieniasz i jest. gotowe. - rozwiązał to z nią. i uśmiechnął się do hani uroczo.

ja byłam dobra z geometrii i procentów, z tym nie miałam w ogóle problemów, ale prawdopodobieństwa czy logarytmy, jezu co to w ogóle było! a o dziwo mature zdałam dobrze z matmy. byłam w szoku xd uśmiechnęła się sama do siebie, a nawet do tablicy kiedy chwycił jej łapkę i zaczął poprawiać i pokazywać jej wszystko - mówiłam, że nie byłam orłem z matematyki - zaśmiała się. dobrze, że stał blisko bo zaraz odwróciła się i go znienacka pocałowała he he. sprytna hania.

oo procenty też mi nieźle szły ale geometria to dla mnie czarna magia. logika tym bardziej.... logarytmy chyba jakoś ogarniałam ale teraz już bym tego nie zrobiła xd kiedyś w sobotę jak siedzieliśmy sobie w pracy po nocy i byłam taka wyjebana w kosmos to kumpel mi zaczął tłumaczyć pochodne i całki xd w sumie nawet nie wiem od czego się to zaczęło.... - to nic.... wszystko da się nadrobić. - powiedział uśmiechając się. ale zaraz hanka zniszczyła wszystko bo go pocałowała! tym razem jednak nie uciekł ale kiedy się w końcu od niej oderwał, co w sumie jednak trochę trwało bo nie mógł powiedzieć, że mu się to nie podobało, to spuścił wzrok i nic nie mówił.

boże te nocne zmiany, gorzej niż po alkoholu. po wódzie to gadasz tylko o polityce xd a po pracy na nocnej zmianie omawiasz całki i pochodne xd jak hania mogła się tak podle zachować i zniszczyć to wszystko! jak ona mogła! jej też sie podobało i chciała to zrobić, przecież gdyby nie chciała to nigdy by do tego nie doszło - no co? - zaśmiała się kiedy nic nie mówił. było trochę dziwnie, ale nie rozumiała dlaczego.

soboty są zabawne. nie dość, że siedzisz całą noc to jeszcze do 10 rano w sobotę i wtedy zawsze mamy jakieś dzikie rozkminy. kiedyś też zamiast pochodnych i całek była jakaś elektronika, albo innym razem rozmawialiśmy o odbijaniu się słońca i okularach do tego i jakimś zjawisku z fizyki, którego nazwy nie pamiętam... także fajnie jest xd no własnie! jak mogła! ;x niszczyła vincentowi tak uroczy dzień. czy może już jednak wieczór... - no jak to co.... dlaczego to robisz? - zapytał i spojrzał na nią. - chyba się nie założyłaś, że mnie poderwiesz co? - mruknął spuszczając znów wzrok. bał się, że to jakieś wygłupy i hania tak naprawdę wcale go nie lubi, a on ją lubił!

dobrze, że ja pracuje w normalnych godzinach i nie mamy takich rozkmin bo bym się załamała ;x
podła hania! zrobiła smutną minkę kiedy usłyszała jego wyrzut - dlaczego cię całuję? - dopytała bo nie wiedziała o co mu chodzi - bo chcę? - odpowiedziała niepewnie wzruszając przy tym ramionami - nie rozumiem dlaczego uważasz, że musiałabym się zakładać żeby chcieć cię pocałować - zrobilo się jej trochę przykro że miał ją za taką zołzę. przecież nic złego nie zrobiła! wymineła go ze smutną miną i podeszła do jakiś półek z książkami które przeglądała. na pewno musiały być tutaj jakieś ksiażki skoro to była salka do nauki!

hehe czasem jest fajnie xd
- tak, dlaczego? - zapytał ponownie. skoro już oboje wiedzieli o co pyta to z pewnością będzie im łatwiej się dogadać. kiedy go wyminęła westchnął i chwilkę tam stał po czym do niej podszedł. - dlatego, że nikt inny tego nie robił i trudno mi uwierzyć, że taka dziewczyna jak ty tego chce.... - mruknął stojąc za nią.

i tak nie chciałabym pracować w nocy, byłabym jak zombie xd
czuła, że stoi przy niej. nie dlatego że wyczuwała jego śmierdzący oddech czy coś, ale miała pewnie szósty zmysł jak ten chłopiec w filmie o tym samym tytule he he. dlatego zaraz odwróciła się i zapytała - całowałeś się pierwszy raz? - patrzyła na niego bo nie chciała żeby sie wymigiwał od odpowiedzi.