miejski ośrodek kultury

różne scenariusze są możliwe!
- jak mam to zrobić? - nie wiedział jak się wyluzować xd picie skradzionego wina najwyraźniej nie pomagało, daniel tylko zamartwiał się co będzie jak zaczną liczyć butelki i nie doliczą się tej jednej albo ktoś wparuje do toalety i go tutaj zobaczy albo jeszcze wydarzenie się całe zawali, bo nie było na sali. bardzo możliwe, że daniel się zjara xddd

pozdro, ze nie zauważyłam, że zmieniłaś posta i się nie wysłał mój ;x
- wyjdź ze mną to ci pokarzę jak to się robi - zaproponował mu. w sumie to nie wiedział czy to w ogóle było możliwe, żeby daniel się rozluźnił, ale zawsze można spróbować. wczoraj jednego kumpla pożegnał za to, że się lizał z aggie. to teraz daniel może go zastąpić xd hehe daniel pierwszy raz zjarany,

myślałam, że już mnie olewasz.
- kiedyś z tobą wychodziłem. - zmarszczył nosek, bo mu się przypomniały te wszystkie striptizerki. - poza tym powinienem być tutaj na wydarzeniu. - przypomniał mu. to nic, że jego obecność na wydarzeniu aktualnie oznaczała ukrywanie się w kiblu i upijanie się i zaciąganie oparami. musiał trochę pomarudzić zanim się rozluźni, inaczej nie byłby sobą!

- no właśnie, więc w czym problem - wzruszył ramionami. - i tak siedzisz tutaj i nie zabawiasz gości, więc co to za różnica czy sobie stąd pójdziesz? ktoś się tym zajmie - zaciągnął się po raz ostatni. zeskoczył, żeby iść do okna i wywalić niedopałek za okno.

- gdzie chcesz iść? - złapał znowu butelkę i skrzyżował ręce na piersi, przez co wyglądał, jakby przytulał tę butelkę. chyba już zaczął się rozluźniać przez te opary, ale jeszcze nie byli tego świadomi. chociaż jego chęć ucieczki to już coś! dlatego zaraz uciekli przez okno.

zapoznała ostatnio nowych znajomków, którzy interesowali się garncarstwem, więc oczywiście musiała się wpasować i też zapisać na takie zajęcia. formowała milionowy raz ten sam garnek, bo cały czas nie wychodziły jej idealne kształty.

masz kogoś spontanicznie hehehehehehehe! bazyla zaciągnęła tutaj jakaś koleżanka. pewnie tak samo wstydliwa jak lena! podobał się jej jakiś koleś i chciała żeby bazyl do niego zagadał i żeby potem ją przedstawił. ten jednak skupił się za bardzo na robieniu garnków, które kompletnie mu nie wychodziły i wyglądały jak jakieś straszne figury z horrorów a nie jak garnki - no weź, twój jest praktycznie idealny, jak możesz to jeszcze poprawiać - jęknął ni z tego ni z owego do indii.

wow tak bardzo spontaniczna gra!
- popatrz jaki jest krzywy - upierała się, bo nie mogła wytrzymać z takim garnkiem! musiał być idealny z każdej strony i nie wiedziała, czemu jakiś chłopak uważa, że jest inaczej. spojrzała na niego i zaraz pomyślała, że pewnie ma za słabe okulary i dlatego nie widzi dobrze jej brzydactwa. przeniosła wzrok na jego dzieło i aż ją ciarki przeszły! miała ochotę rzucić się na jego kołowrotek i zacząć wszystko poprawiać!

spontaniczna ja!
- krzywy? - spoglądał dalej poprawiając swoje okulary. nie miał sokolego wzroku jak india więc dla niego garnek był idealny - może siedzisz pod jakimś krzywym kątem, ale garnek na pewno ma idealne proporcje - upierał się przy swoim. a kiedy znowu jemu nie wyszło, aż pacnął w tą glinę i z jego glinianego tworu został placek, ups.

na kacu jesteś spontaniczna hehe.
india na pewno miała idealny wzrok, skoro chciała mieć wszystko idealne! szkoda, że nie miała na wszystko wpływu i zapewne dlatego musiała nosić soczewki.
- dziękuję. mi i tak się nie podoba, ale do własnej pracy zawsze ma się najbardziej krytyczne podejście. - oznajmiła sztywniacko. poprawiała garnek dalej, przez co wygiął jej się w złą stronę i musiała zacząć wszystko od początku. spojrzała kątem oka na wyraz jego zniecierpliwienia. - hej, spokojnie. jesteś tu pierwszy raz? wiadomo, że za pierwszym razem nic nie wychodzi tak jak powinno, ale trzeba mieć trochę cierpliwości. - powiedziała tak, jakby ona lepiła garnki od dziesięciu lat, a przecież też była tu pierwszy raz. za pierwszym razem nic nie wychodzi, chyba że jest sie indią heh.

ech, szkoda że tylko na kacu xd
ups, natura wywinęła jej psikusa i india nie miała wzroku idealnego, przypał!
- przecież to tylko zajęcia hobbistyczne, a nie projekt na ocenę - westchnął - nie musisz mieć do siebie takiego krytycznego podejścia - wyjasnił, on zazwyczaj brał wszystko na luzaku nie licząc rozwalania garnków które mu nie wychodziły - z wielką chęcią kupiłbym twój garnek - wskazał na niego, a kiedy ten się skrzywił uniósł kącik ust ku górze - nawet lekko skrzywiony - dodał zaraz - cierpliwość nie jest moją najmocniejszą stronę - odparł formując znowu bazę na garnek.

musisz codziennie pić i codziennie być na kacu. nie ma innej rady.
natura wywinęła jej psikusa skoro urodziła się grubaską! dopiero później indii odwaliło i postanowiła stać się idealna pod każdym względem, żeby nikt nie mógł się z niej więcej śmiać.
- nawet jeżeli to nie garnek na ocenę, to i tak chcę, żeby był jak najlepszy, skoro już tu przyszłam i poświęciłam czas na to, żeby go stworzyć. nie chcę wrócić do domu z czymś, co nadaje się na śmietnik. - próbowała przedstawić mu swój punkt widzenia. tak naprawdę chciała pokazać nowym znajomym, że ona też potrafi lepić wspaniałe garnki. - chcesz go kupić i przedstawić innym jako swój? - zaśmiała się. trochę zdziwiła ją jego propozycja! szczególnie, że wiele osób naokoło miało większe doświadczenie i lepsze garnki. - i tu się różnimy. - odparła od razu, chociaż ledwo go znała. już zdążyła odkryć ich najbardziej różniącą cechę.

nie da rady, umarłabym xd
miała jakąś skazę na psychice bo fazie bycia grubym. chciała być tak idealna żeby nikt się z niej nie śmiał, a teraz ludzie się z niej śmieją bo jest idealną neurotyczką ;x
- ale skupiasz się tak na tym garnku i jego idealności ze nie zauważasz najważniejszego - westchnął - ludzi na kursie z którymi mogłabyś się poznać - poznała bazyla, więc wystarczający sukces. ten za to zdążył przedstawić się wszystkim! ale z niego gwiazda! - nie - pokręcił głową - chcę go kupić i postawić nad kominkiem, będę wrzucał tam mikołajowi ciasteczka na boże narodzenie jak będzie wpadał z prezentami - oznajmił poważnie - więc mogłabyś mi oddać trochę swojej cierpliwości - zaproponował.

ale przynajmniej ożyłabyś w nołlajfie.
najwyraźniej bycie wyśmiewaną było jej przeznaczeniem. bohaterka tragiczna, skazana na klęskę w swoich poczynaniach i tak dalej. nic dziwnego, że może się wykoleić.
- przyszłam na kurs, żeby nauczyć się lepić garnki, a nie poznawać ludzi. a poza tym poznałam ciebie. - zauważyła i znów spojrzała na niego. jestem india. - wyciągnęła w jego stronę ubabraną od gliny dłoń. nawet w takiej sytuacji musiała dokonać formalności. - nawet jeszcze nie jest skończony. poza tym na pewno ładniejsze znalazłbyś w sklepie. - stwierdziła, chociaz oczywiście jego zainteresowanie jej garnkiem łechtało jej ego. w końcu uważał jej garnek za idealny, czyli taki, jak powinien być. najważniejsze przecież, co inni myślą. i że myślą, że jest idealna. - mogę tu z tobą posiedzieć, dopóki nie wyjdzie ci równy garnek. - zaproponowała, chociaż zaraz kończyły się zajęcia. tak czy inaczej musiałaby siedzieć i czekać aż wyjdzie mu jakiś normalny kształt, skoro bolało ją to, co widziała na jego kołowrotku.

zza grobu? xd ożyłabym? wkraczasz na jakieś magiczne terytorium xd dalej o tych tragicznych postaciach gadamy........ ech!
- większość ludzi przychodzi na taki kurs żeby poznać nowych ludzi i przy okazji ulepić garnek - wyjaśnił. pewnie wszyscy tutaj byli singlami i wszędzie próbowali poznać miłość swojego życia xd - bazyl - przedstawił się i uścisnął jej ubabraną rączkę swoją ubabraną rączką - nie chce ładniejszego, ten jest w sam, nie wiem dlaczego tak się upierasz żebym nie zabrał go do domu - przecież mu sie podobał, skoro mu się podobał to mógł za niego zapłacić, a india nawet nie potrafiła swojego rękodzieła zareklamować xd - to w takim razie utknęłaś ze mną na tydzień przynajmniej - zaśmiał się dalej probując coś ulepić, ale kompletnie mu nie szło.

umarłabyś w prawdziwym życiu, ale na zawsze pozostałabyś żywa w nołlajfie. ale nudne jesteśmy, że w kółko o tym samym gadamy.
- w takim razie ja ulepiłam garnek i przy okazji poznałam ciebie. - odwróciła jego wypowiedź. india nie szukała tu miłości swojego życia, skoro już ją znalazła. to znaczy rodzice ją znaleźli dla niej, a ona nigdy jej nie widziała na oczy. - miło mi. - na szczęście jej nerwica natręctw nie dotyczyła brudów i mogła uścisnąć jego ubabraną rękę. - bardzo mi miło, że ci się podoba. w takim razie mogę ci go podarować. sobie ulepię drugi kolejnym razem. - wymyśliła, bo na pewno za drugim razem wyjdzie jej w końcu równy i idealny, którym bedzie mogła się chwalić. - pomogę ci. - zatrzymała swój kołowrotek, skoro basil był usatysfakcjonowany aktualnym kształtem jest garnka i wstała, żeby zrobić scenę jak z ducha, ale oczywiście ona była swayze'm.

pisałabym posty z zaświatów ;x
przez całą grę myślałam o 'uwierz w ducha' xdddddddddddddd bazyl też nie szukał tutaj miłości swojego życia tylko przyszedł jako przyzwoitka z koleżanką, która już dawno zagadała do tego kolesia który się jej podobał. że też bazyl, mistrz podrywania jej w tym nie pomógł, ech! - na prawdę? - aż mu się oczyska zaświeciły - to najlepszy prezent jaki ostatnio dostałem - pokiwał głową. w ten sposób india awansowała na jego liście osób które dają mu prezenty. oczywiście na pierwszym miejscu był mikołaj, potem zając wielkanocny, a potem india. nieźle się plasowała ;x - okej - czuł się trochę nieswojo kiedy stanęła za nim i w ten sposób razem tworzyli idealny kształt. pewnie biednym singlom wokół zrzedły miny bo to wyglądało bardzo romantycznie, a w przypadku bazyla było bardzo krępujące.

koleżanka nawet nie zwracała uwagi na basila, a tak to by myślała, że jemu też udało się wyrwać panienkę!
- daj spokój, to nic takiego. - śmiała się z niego i z jego zachwytów. chociaż właśnie uznała basila za najlepszą osobę na świecie, która podnosiła ją bardzo na duchu i sprawiała, że india czuła się cudownie ;x india dała mu garnek na ciasteczka dla mikołaja, więc była jeszcze lepsza od mikołaja, sorry. india nawet nie myślała o tym, że to było romantyczne, tylko że jego garnek musiał nabrać idealnego kształtu, bo inaczej zwariuje! - widzisz? to nie jest takie trudne. - powiedziała przesympatycznie.

nie była lepsza od mikołaja bo nie wskakiwała do domu przez komin i nie miała czerwonego stroju! - masz rację - oznajmił. pewnie razem stworzyli idealny garnek i bazyl właśnie ten podarował indii. wymienili się prezentami, słodko! ;x next!

wymiana garnków przypieczętowała ich przyjaźń na wieki.

malowała dzieciakom buźki bo miały tutaj jakiś bal przebierańców czy coś. a joy oczywiście uwielbiała się charytatywnie udzielać xd

a marco tu djował! znaczy no puszczał dzieciakom muzykę i wymyślał jakieś szalone zabawy dla nich. teraz akurat wszyscy tańczyli kaczuchy....

słodziak! joy pewnie tańczyła razem z dzieciakami kaczuchy i puszczała co jakiś czas oczko do marco bo wiadomo że była flirciarą.

a marco uparcie na nią nie patrzył bo go stresowała strasznie! a jako, że przez to wszystko zrobiło mu się gorąco to puścił dzieciakom jakąś muzykę i poszedł na krótką przerwę napić się czegoś i odpocząć od joy troszeczkę.

nie wiem dlaczego chciał od niej odpoczywać. przecież przeuroczą osobą była! pewnie sama też chciała odpocząć wiec ruszyła po cichu za nim, aż w końcu objęła go od tyłu i zaśmiała się mu dźwięcznie do ucha. biedny marco ;c