george street

jaka z niej posłuszna dziedziczka. w sumie dziś christine też uciekła zarządzać firmą, a nie bawić sie z chłopakami. ciekawe jaki los czekał baby! roześmiał się jak próbowała przypomnieć sobie imię jego domniemanej dziewczyny - rosie - podpowiedział jej w końcu - i ciągle nie jest moją dziewczyną - pokręcił głową. mieli z rosie dobre relacje, ale ciągle były one dość swobodne! - prowadź - zachęcił ją i szedł niby obok niej, ale odrobinkę za nią w razie gdyby się zachwiała i musiałby ją ratować.

starała się być grzeczniutka, na razie przynajmniej. próbowała się pilnować, ale nie zawsze jej wychodziło i teraz wylądowała na spacerze z kimś, na kogo się obraziła - właśnie, rosie. ładne imię. takie, dziewczęce. moje imię mogłoby brzmieć w sumie samo baby. nie wiem skąd rodzicom wzięła się babette - zaczęła się chichrać - idziesz czy nie idziesz? - zapytała ciągnąc go trochę za sobą, żeby przyspieszyć kroku.

w albans nie da się być grzecznym dlatego prędzej czy później wyczuwam przypał xd
- baby - powtórzył za nią i uśmiechnął się. to brzmiało na pewno bardziej uroczo niż poważna babette! - idę - pokiwał głową i ruszył dotrzymując jej kroku. no i trafili do niej. mozesz tam zacząć jak chcesz ciągnać!

wracal z jakiegos spotkania i po drodze jadl niedobra kanapke z serem. szedl i sie jej przygladal bo dziwnie smakowala. pewnie kupil ja za funta w sklepie, w ktorym nie powinni sprzedawac jedzenia.

charlotte nigdy nie miała takich problemów. szła sobie tędy, bo właśnie zwiała od ochroniarzy i szukała wrażeń. 
- smacznego! - zaczepiła go. najwyraźniej lubiła go zaczepiać.

podniosl na nia wzrok i usmiechnal sie. - dziekuje - wyciagnal wlosa z kanapki co go zupelnie obrzydzilo wiec szybko wyrzucil ja w krzaki. zaczelo mu sie zbierac na wymioty, ale nie mogl rzygac przy ksiezniczce wiec wybko upil lyka coli. wzial gleboki wdech, probujac przekonac sie, ze przed chwila wcale nie jadl tej kanapki.

podążyła wzrokiem za kanapką szybującą w krzaki.
- to dokładna odwrotność tego co ci życzyłam - zauważyła wskazując w krzaki gdzie zniknęła kanapka. dobrze, że nie widziała tego włosa, bo też by się przy nim zrzygała, a księżniczce to już zupełnie nie przystoi.

- nie smakowala mi jednak - zasmial sie nerwowo i siegnal go kieszeni by wyciagnac z niej paczke czipsow. - bezpieczniejszy wybor - otworzyl chrupki i wyciagnal je w jej kierunku by ja poczestowac. nie wiedzial czy jada takie rzeczy, ale chyba wypadalo sie podzielic.

- czyli moje słowa nie przemieniają wszystkiego w złoto? dziwne. - odparła. - będę musiała jeszcze raz przejrzeć ten pakt z diabłem, który zawarłam, bo chyba są w nim jakieś luki - dodała całkiem poważnym tonem. zaśmiała się widząc te chrupki. zastanawiała się ile jeszcze jedzenia i picia ma pokitranego po kieszeniach. - może masz ochotę na pełnowartościową kolację? - spytała sięgając po czipsa. rzadko miała okazję jadać takie rzeczy, najwyższy wyraz buntu.

wygladala tak powaznie, ze nie wiedzial jak zareagowac na to co mowila, ale zaraz sie zasmiala wiec zrobil to samo. - moze musisz zlozyc reklamacje - chwycil chrupka i wlozyl go do buzi. - kolacja pewnie bylaby bardziej satysfakcjonujaca niz to - przyznal. mial na mysli to, ze powinien zjesc co pozadniejszego kiedy wroci to domu.

myślał, że windsorowie naprawdę zawarli pakt z diabłem? w sumie wszystko jest możliwe!
- faktycznie tak zrobię - pokiwała głową cały czas poważnie. - doskonale się składa, bo właśnie wybierałam się na kolację. to dokąd mnie zabierzesz? - ona już to rozumiała po swojemu. nie wiem czy silasa stać na zabieranie księżniczki na kolację xd

slyszal o roznych konspiracjach wiec nie wykluczal tego.
usmiech szybko zniknal z jego twarzy gdy charlotte postanowila sie do niego przylaczyc. ze stresu zrobilo mu sie duszno. nie wiedzial co ma odpowiedziec bo zdecydowanie nie bylo go stac na postawienie kolacji ksiezniczce. - skoro mialas juz plany to nie chce ci przeszkadzac - zasmial sie nerwowo.

wkurzało ją traktowanie inaczej tylko (tylko xd) dlatego, że była księżniczką. wielkie mi halo! chciała, żeby faceci traktowali ją jak każdą inną szmatę. 
- czy ja wyglądam na kogoś z planem? tak między nami to uciekłam ochroniarzom. - nachyliła się, żeby zdradzić mu sekret. - tak naprawdę jestem zbiegiem i dlatego zawsze spotykamy się w takich sytuacjach - zaśmiała się znowu wspominając jak ostatnio wspólnie ukrywali się przed jej asystentką.

jesli chciala zeby ktos ja traktowal na szmate to trafila pod zly adres. silas staral sie podchodzic z szacunkiem do kazdego. w dodatku byl zbyt nie smialy by tak podchodzic do osoby, ktora niezbyt dobrze znal. - czy to znaczy, ze szukasz miejsca do ukrycia sie przed nimi? - zapytal z rozbawieniem. tutaj nie bylo az tylu krzakow, w ktorych moglaby sie schowac.

chciała chama, a trafiała na słodziaków. nawet cedric oddał za nią swoje życie. tak się zawieść!
- znasz takie miejsce? - zafalowała brwiami, wyczuwając, że jednak jest szansa na to, że silas chce z nią spędzać ten wieczór. bo przed chwilą wyglądał jakby chciał ją olać, a to mniej jej się podobało.

miala pecha!
- byc moze - usmiechnal sie. sam sie wkopal z powrotem, ale przynajmniej nie wspominala o kolacji. - zalezy jak bardzo chcesz zeby cie nie znalezli - dodal. liczyl na to, ze bardzo. wtedy bedzie mogl jej zaproponowac powrot do akademika i ugotuje jej jajecznice albo ramen xd

jego słowa mogły brzmieć jak słowa psychopaty. mógł ją przecież poćwiartować i zakopać w ogródku. wtedy na pewno nigdy by jej nie znaleźli! poza tym jej napastnik nadal był na wolności, więc mógł mieć współpracowników. a jednak charlotte pomimo tego, że spotkała silasa tylko trzy razy w życiu nie uznała go za zagrożenie. 
- zależy jak bardzo możesz mnie ukryć - podpuszczała go. jedzenie jajecznicy w akademiku będzie dla niej czymś egzotycznym i fascynujacym xd

nie zdal sobie sprawy z tego jak to moglo brzmiec, nie mial zlych zamiarow. a skoro uciekala ciagle od kogos lub sie przed nimi chowala to uznal, ze nie obawia sie, ze cos jej sie stanie. silas mial bezpieczna energie wiec nie miala sie czego bac. gorzej gdyby sie okazalo, ze faktycznie jest swirem. tym razem nie bylo cedrica zeby ja obronil. - mysle, ze znam dobre miejsce - zazartowal.

gdyby obawiała się o swoje życie na pewno nigdzie nie ruszałaby się bez ochroniarzy. nie była taką trzęsidupą jak annie xd poza tym może charlotte miała nadzieję, że jest świrem? byłaby to miła odmiana.
- i dopilnujesz, żeby nikt mnie tam nie znalazł? - zbliżyła się do niego kokieteryjnie.

annie tez miala niby powod by sie bac, ale chyba jednak na charlotte powinni bardziej uwazac. chociaz nigdy nie wiadomo do czego moze doprowadzic zazdrosc. a na pewno florence nie byla jedyna dziewczyna, ktora chciala byc na miejscu annie.
- dopilnuje - zgodzil sie chociaz nie mial zamiaru stawiac sie jej ochronie jesli by ich spotkali po drodze. troche sie zestresowal gdy podeszla blizej wiec znowu podsunal jej chrupki.

george teraz tak się przejmował annie, że zabrał siostrze najlepszych ochroniarzy, żeby jednak zajmowali się jego dziewczyną xd chociaż wiadomo, że nawet najlepsi ochroniarze w st. albans są dość kiepscy!
- od teraz jesteś moim partnerem w zbrodni - podsumowała, chociaż pewnie nie chciał tego słuchać xd poczęstowała się chrupkami i dała mu się zaprowadzić do jego sekretnego miejsca.

lepiej dla charlotte xd przynajmniej nie pilnowali jej za dobrze i czasami udalo jej sie napic wina.
nie wiedzial czy powinien sie cieszyc z tego jak go nazwala. lubil ja, ale nie chcial zeby inny tez postrzegali go jako partnera w zbrodni. zabral go do jakiegos cichego miejsca na uczelni, a po drodze kupili jakies niedobre zarcie ze stolowki wiec charlotte miala okazje poczuc sie jak reszta biedakow w st albans.

jeździł tutaj na rowerze, bo to go uspokajało i relaksowało. śpiewał pod nosem jakieś głupie rzeczy i tak było mu dobrze.

patty ciągle miał motocykl więc wracał nim skądś tam i widząc wybryki eliotta aż się zatrzymał. dobrze, że go zauważył - wiesz, że to niebezpieczne? - zapytał trochę z troska, trochę z pretensją.

zatrzymał się nagle, bo patrick go najpierw przestraszył a potem wytrącił z zamyślenia - ale że co? - zapytał gapiąc się na niego i zsiadając z roweru. nie rozumiał dlaczego jakiś obcy gościu miał do niego w ogóle pretensje!