internet&tacos

wiedziała, że się skusi na darmowe żarcie. znała braciszka!
był tak cicho że nie zarejestrowała nawet jego przyjścia. dopiero po chwili kiedy spojrzała znad książki dostrzegła go. przemieszczał się bezszelestnie najwyraźniej - cześć dani, ładnie wyglądasz dani, miło cię widzieć dani, fajnie że stawiasz jedzenie dani - nie przywitał się nawet więc zaczęła go nieco przedrzeźniać z powodu tego zachowania, rude!

nie trudno go bylo przekupic!
- yhym - chwycil jej szklanke z woda I sie napil. najwyrazniej zaschlo mu w gardle I potrzebowal je nawilzyc by moc sie odezwac. - czesc dani - przywital sie w koncu. zaraz zaczal sie rozgladac bo najwyrazniej inni ludzie byli bardziej interesujacy niz siostra. byl wyraznie rozkojarzony. bardziej niz zwykle.

to prawda. dani już miała swoje sposoby!
- to była moja woda, ale nie krępuj się - zauważyła kiedy zaczął pić. schowała książkę do torebki żeby przypadkiem jej nie poplamić i uśmiechnęła się do niego. najwyraźniej cieszyła się na spotkanie, choć jej brat wyglądał bardziej niż na obojętnego. chwyciła jednak menu i zaczęła je studiować - na co masz ochotę? mają tu taki duży zestaw dla dwóch osób, możemy się podzielić - zaczęła proponować.

dobrze go znala!
- nie wiem, moze byc - tym razem nie mial wielkich wymagan co do jedzenia. chcial sie najesc I ruszyc dalej. niestety nie cieszyl sie na widok dani tak jak ona na jego. nawet nie spojrzal na menu by zobaczyc czy bylo w nim cos co by go zainteresowalo.

dopiero jak stał się obojętny wobec jedzenia to zaświeciła się jej lampka że coś jest nie tak. danielle taka spostrzegawcza - marcus? - powiedziała poważnym i nieco zmartwionym tonem - coś się stało? - zamknęła menu i skupiła wzrok na nim. nawet podeszła kelnerka, ale odgoniła ją i poprosiła żeby wróciła za chwile.

czasami pewnie zachowywal sie rownie chamsko gdy mial zly humor co nie bylo niczyja wina wiec nic dziwnego ze sie nie zorientowala predzej. spojrzal na nia gdy uslyszal swoje imie. - nie, nic. a co sie mialo stac? - odpowiedzial jakby nie wiedzial zupelnie o co jej chodzi.

jak zachowywał się chamsko to dani na pewno nie pozostawała dłużna. nie pozwalała sobą pomiatać. marcus na pewno był trudniejszy w obejściu niż anderson. z nim łączyła ich bądź co bądź bliźniacza więź! - zazwyczaj jeśli chodzi o jedzenie jesteś bardziej podekscytowany - zauważyła - a teraz wyglądasz tak jakby ktoś zabił ci ukochane zwierzątko - dodała zaraz. była dobrym obserwatorem!

biedny Marcus nie mial z niej takiej wiezi wiec trudnie im sie bylo dogadac. to na pewno nie byla wina tego, ze bywal wrednym chamkiem. wszystko przez brak blizniaczej wiezi.
chwile nic nie mowil I tylko sie na nia gapil. - bylas kiedys zakochana? - zapytal znienacka.

ha ha, nie to wcale nie było dlatego że był chamkiem, ruchaczem i nie traktował z szacunkiem jej koleżanek xd to wszystko wina tego że nie byli bliźniakami!
zdziwiła się trochę na to pytanie. oparła się wygodnie na krześle, wyprostowała i starała się poświęcić mu uwagę. nie chciała być uważana za zołzę tylko wspierającą siostrę - tak? - odpowiedziała nieco niepewnie na to pytanie.

dokladnie tak xd
pokiwal glowa I znow pograzyl sie w zamysleniu. - I skad wiedzialas, ze jestes zakochana? - zadal jej kolejne pytanie. najwyrazniej byla w tej kategorii bardziej doswiadczona niz on. on tylko wykorzystywal dziewczyny.

najłatwiej zrzucić na coś na co nie ma się wpływu!
- hm - zamyśliła się - każdy chyba odczuwa to nieco inaczej - wytłumaczyła - często nawet najdrobniejsze gesty przywodzą na myśl tą osobę - zaczęła dzielić się swoimi doświadczeniami - chcesz spędzać z nią jak najwięcej czasu bo czujesz się przy niej kimś ważnym - dalej wymieniała - nawet jak się pokłócicie to chcesz jej jak najszybciej wybaczyć i przytulić - wymieniła kilka rzeczy, a potem spojrzała na brata. domyślała się dlaczego pytał, ale nie chciała naciskać.

sluchal dani uwaznie, jednoczesnie zastanawiajac sie czy to co mowi pasuje do jego sytuacji. wstydzil sie przyznac do tego, ze sam mogl byc zakochany. dobrze ze mial siostre! nikogo innego nie byl w stanie sie poradzic. nie chcial by kumple sie z niego smiali! - martha mi wczoraj wyznala milosc po tym jak sie poklocilismy - wyznal jej w koncu. - no I ucieklem - mruknal juz ciszej. mial troche wyrzuty sumienia, ze sie zachowal tak glupio.

czyli jednak była mu potrzebna do czegoś więcej niż karmienia xd anderson by mu w tej sytuacji też nie pomógł!
- och - mruknęła słysząc jego słowa. nie chciała go ani krytykować, ani chwalić za to zachowanie. sama czasami nie panowała nad emocjami, szczególnie tak trudnymi - uciekłeś bo jej nie kochasz czy dlatego że nie wiedziałeś jak wyznać swoje uczucia? - zapytała delikatnie.

Anderson zapewne by sie z niego rowniez zaczal nabijac! Danielle byla jednak od niego o wiele lepsza.
gdyby go skrytykowala to juz wiecej by jej nic nie powiedzial. dalej by uciekal przed odpowiedzialnoscia. tym razem skuteczniej I nie odwracajac sie za siebie. - bo myslalem, ze sie przeslyszalem - albo raczej przestraszyl! - no I nie wiem czy.. - urwal zdanie bo slowo 'kocham' nie chcialo mu przejsc przez gardlo.

teraz ją doceniał!
trochę ją rozbawił swoją naiwnością, ale śmiała się w duchu żeby go nie przestraszyć. teraz był trochę jak dzika sarenka - dziewczyna mówi 'kocham cię' tylko z dwóch powodów - zdradziła mu - albo dlatego, że chce pieniędzy, albo dlatego że faktycznie tak czuje - a że marcus był biedakiem to musiała być opcja numer dwa - nie wiesz czy czujesz to samo? - pochyliła się w jego kierunku - nie możesz teraz od tego uciekać, to byłoby nie fair wobec marthy - chciała żeby był odpowiedzialny emocjonalnie!

lepiej pozno niz wcale!
skrzywil sie gdy powiedziala, ze nie moze uciec. to byla opcja, ktora najbardziej mu sie podobala! to byla dla niego zupelnie nowa sytuacja I nie do konca mu sie to podobalo. o wiele latwiej bylo gdy sie tylko bzykali I nie rozmawiali o uczuciach. - nie wiem - wzruszyl ramionami. to wszystko bylo dla niego bardzo niewygodne. najlatwiej byloby zerwac z martha, ale o dziwo tego robic chyba nie chcial.

ech.
dani nie namawiała go ani do wyznawania uczuć, ani do zrywania z marthą. nie chciała jednak żeby uciekał i okazał się tchórzem - może potrzebujesz kilku dni na zastanowienie się - zaproponowała - na spojrzenie na to z nowej, świeżej strony - próbowała postawić się w jego sytuacji i pomyśleć co by zrobiła gdyby to ją spotkała taka sytuacja - nie mogę podjąć tej decyzji za ciebie - powiedziała w razie gdyby szukał takiego rozwiązania.

westchnal tylko. od tego wszystkiego zrobilo mu sie niedobrze I przeszedl mu apetyt. - nie jestem glodny - oznajmil, po czym podniosl sie z krzeselka. - ale dzieki za rady - wymusil z siebie nawet lekki usmiech. a potem poszedl sie zjarac z kumplami by nie musiec juz myslec o marcie.

dobrze, że dani nie zamówiła bo musiałaby wszystko zjeść sama albo wezwać posiłki w postaci andersona. zapłaciła za napoje i też uciekła!

romy zaprosiła stefkę na jedzenie i słodkie drinki! przebierała nóżkami czekając na psiapsie bo miała jej tyyyyyle do opowiedzenia! pewnie przeglądała zdjęcia arthura w sieci i się jarała xd

stefka też miała co opowiadać skoro kellerowie zdenerwowali się po ostatnich przypałach stefki w szkole (nie jej wina, że ten dupek rozwiesił jej fotki na korytarzu!) i przenieśli do katolickiej szkoły. spotkanie z romy było jedynym co mogło ją uspokoić! sama myśl o romy i jej uśmiechu działała na stephanie kojąco.... ekhm. przyszła więc i przytulając się z nią na powitanie zaciągnęła się jej zapachem.
- cześć. coś się stało? promieniejesz! - romka wyraźnie nie mogła ukryć swojego podekscytowania i stefka to zauważyła.

na szczęście z otwartymi ramionami czekała tam już finley która wprowadzi ją w świat jeszcze gorszych przypałów niż te które miała w zwyczajnym liceum xd
romy była na tyle podekscytowana, że nie zauważyła dziwnego zachowania przyjaciółki, przedłużonego przytulania czy tego że wciskała nos w jej włosy żeby zaciągnąć się jej zapachem. inaczej poważnie rozważyłaby czy stefka nie zwariowała. w sumie miała teraz do czynienia z wariatami xd
- hejka - przywitała się i usiadła od razu - najpierw zamówmy - zarządziła z szerokim uśmiechem i zawołała kelnera. nie wytrzymała jednak i wypaliła na dzień dobry - mam chłopaka!!!! - aż podskoczyła na siedzisku.

ilość przypałów musiała być zachowana.
stephanie cieszyła się widząc, że romy jest taka radosna. radość w imieniu przyjaciółki przepełniała jej serduszko! trwało to jednak tylko chwilę, bo ogłoszenie romy sprawiło, że w pierwszej chwili stefka poczuła smutek i ukłucie zazdrości i samotności. wymusiła uśmiech.
- prawdziwego chłopaka?! kogo?! - musiała dopytać na samym początku, bo wieści romy zupełnie ją zaskoczyły. dyskutowały o opcjach spotykania się ze studentami i podwójnych randek, ale nigdy nie pojawił się konkretny kandydat dla romy.

ha ha tak!
romy oczekiwała wręcz tego że stefka się bedzie cieszyć. tyle razy rozmawiały o chłopakach... więc romka uznała że kiedy któraś z nich znajdzie takiego to druga na pewno bedzie sie cieszyć. nie wyczuła tego smutku w przyjaciółce bo była zaślepiona wizją siebie i arthura.
odpaliła telefon i zamachała zdjęciem księcia przed oczami psiapsi - księcia windsora - pochwaliła się. to mogło brzmieć jak bajka wyssana z palca, ale faktycznie tak było. romy już kompletowała garderobę godną ksiecia żeby nie wyglądać jak wieśniaczka annie przy boku georga.

romy była zaślepiona arthurem, a stephanie była niespodziewanie zaślepiona właśnie romką. nadal nie rozumiała tego co czuje, skąd to się wzięło i co oznacza, ale w tej chwili zdecydowanie wiedziała, że chciałaby mieć romy całą dla siebie i nie dzielić ją z żadnym chłopakiem.
- księcia? - powtórzyła z niedowierzaniem spoglądając na jego zdjęcie. stephanie nie było stać nawet na porządne taco w tej podrzędnej knajpie, a jej przyjaciółka prowadzała się z księciem. w tym pojedynku nie miała szans! - twoja siostra was zapoznała? - zamrugała. na pewno plotkowały na temat annie i george'a wcześniej.