randolph

- więc uważasz, że nie ma co naprawiać, tak? że wszystko jest w porządku? - wyrzucała mu dalej ostrym tonem. na pewno wszystko jest w porządku, skoro mieszkał w środku lasu i zabierał swoje rzeczy xd już miała skomentować jego teksty, ale wtedy przyszła smutna millie i zaczęła pytać, czemu mamusia i tatuś tak krzyczą. twarz sally od razu złagodniała. - tylko głośno rozmawialiśmy. pożegnaj się z tatusiem, bo już wychodzi - pogłaskała ją po główce i odesłała do iana. wiedziała, że dzisiaj i tak do niczego nie dojdą i będzie lepiej, jeśli już pójdzie. spojrzała na niego wzrokiem "właśnie dlatego powinniśmy pójść do specjalisty, a nie kłócić się przy dzieciach", ale pewnie nie zrozumiał jej podprogowego przekazu.

nie rozumiał jej niepodprogowych przekazów więc nie wiem czego się miała spodziewać.
- uważam że przesadzasz - powiedzial o wiele spokojniej kiedy pojawiła się millie. pożegnał się z dzieciakami i uciekł do dziczy xd

teściowie postanowili zostać cały miesiąc w st. albans, skoro już się pofatygowali z kanady. plusem było to, że zajmowali się dziećmi i sally miała czas np. na naukę. minusem, że mieszkali z nimi i musieli z ianem udawać, że wszystko jest w porządku. sally więc trochę olewała rodzinkę i teraz zaszyła się w sypialni, żeby przygotowywać do egzaminu. niestety trochę się rozproszyły na czacie grupowym z koleżankami i plotkowały zamiast porównywać notatki, więc chichotała do telefonu zamiast się uczyć.

ian miał za zadanie zabawiać rodzinę i całkiem nieźle mu to szło. niestety kiedy już nie dał rady śmiać się z typowych tatuśkowych żartów i wyczerpały mu się baterie to postanowił pod pozorem ogarnięcia czegoś zaszyć sie w jedynej bezpiecznej przystani, czyli sypialni. sally była usprawiedliwiona że miała się uczyć, ale zastał ją zaśmianą w najlepsze - twoje notatki leżą obok - wskazał na zeszyt skoro nie wiedziała, że z telefonu się nie nauczy xd

od razu pogorszył jej się humor, gdy tylko drzwi się otworzyły. mogły to być dzieci domagające się uwagi, teściowa czepiająca się dekoracji wnętrz albo ian... i ta ostatnia opcja ze wszystkich złych była najgorsza xd
- omawiałam coś z dziewczynami, żeby lepiej zrozumieć - mruknęła, chociaż nie powinna czuć się w obowiązku przed nim tłumaczyć. od razu przełożyła notatki na kolana, żeby pokazać, że wraca do nauki.

nie ma to jak ciepłe powitanie. a starał się jej nawet za bardzo nie czepiać w trakcie tych odwiedzin, taki wspaniały mężuś!
przyglądał jej się chwile bez słowa, a potem zamknął drzwi i zaczął szperać w jakiejś szafie żeby przebrać się w coś bardziej casual - wyglądałaś jak przyłapane dziecko, które miało się uczyć, ale tak na prawdę gra na nintendo - skomentował bo nie wytrzymał.

przyzwyczaiła się do jego nieobecności w domu, a teraz znowu miała go w sypialni i jeszcze jego rodziców na głowie.
- pilnujesz mnie, co robię w wolnym czasie? - od razu jego słowa odebrała jako atak. nie umiała już z nim normalnie rozmawiać, od razu wchodziła w defensywę, a może i ofensywę. uważała, że teraz miała wolny czas, skoro tyle osób zajmowało się dziećmi. chciała korzystać.

pewnie jeszcze spali w jednym łóżku, niezręcznie!
- nie wiem czy czas na naukę, co podkreślałaś przez cały dzień nazwałbym czasem wolnym - wytknął jej mijanie się z prawdą. on też nie potrafił się z nią dogadać. jak byli wśród innych to jakoś szło, ale kiedy tylko zostawali w dwójkę od razu rzucali w siebie wyrzutami.

sypialnię gościnną zajęli teściowie, ups.
- cóż, biorąc pod uwagę, jak mało mam czasu wolnego, bo mojego męża nigdy nie ma w domu i w niczym mi nie pomaga, to cały mój czas wolny poświęcam na naukę - odpowiedziała, oczywiście wyolbrzymiając, tylko dlatego, że znów jej działał na nerwy. a mógł zostać w salonie i słuchać ojcowskich żarcików.

tak, plus nie mogli pokazać że coś jest nie tak!
mógł i pewnie teraz żałował, tamten rodzaj tortur był przyjemniejszy niż docinki sally.
- twojego męża nie ma w domu bo również nie ma czasu wolnego, a to dlatego że chodzi do pracy i zarabia - ona mogła wypominać że go nie, on mógł że pracuje. ta kłótnia nie miała końca i co jakiś czas eskalowała na nowo.

mimo że dzieci paplały coś o tym, że jak fajnie, że tatuś jest w domu, i musieli się tłumaczyć, że chodzi o to, że zazwyczaj dużo pracuje xd
ta kłótnia nie miała końca, bo nie poszli na terapię i nie przepracowali tego tematu raz a dobrze, tylko ciągle do niego wracali i nie dochodzili do żadnego konsensusu.
- jak skończę się uczyć, to też będę chodzić do pracy i zarabiać. nawet w tym samym miejscu - zmierzyła go wzrokiem. w sumie nie myślała jeszcze o tym, że będą pracowali w jednym miejscu. już planowała, że zgłosi się do innego oddziału, na położną czy coś.

łatwo było jego pracę użyć jako wymówkę, to akurat wygodne.
oczywiście nie poszli na terapię z jego winy, ale uważał że to nie jest problem do wywlekania na wierzch, dużo rodzin tak funkcjonowało. pewnie jego rodzice też, stąd takie wzorce, a nie inne.
- wiesz, że to jeszcze chwile potrwa? - zaśmiał się, mogło brzmieć nieco bezczelnie, ale tak na prawdę chodziło mu o to, że studiów nie kończy się w rok. kto wie, może za parę lat wcale go tu nie będzie, przecież jego kariera ciągle się rozwijała!

i tak było niezręcznie!
nie chciał iść na terapię i myślał, że rozwiążą wszystko tym, że wprowadzi się z powrotem, a tymczasem sally już praktycznie skreśliła ich małżeństwo i przestała się starać o nie walczyć.
- wiem - potwierdziła. - przecież nie masz problemu z tym, że jeszcze nie zarabiam. właściwie to wolałbyś, żebym ciągle siedziała w domu jak w złotej klatce i tylko przynosiła ci kapcie, gdy wracasz zmęczony z pracy - oskarżyła go o seksistowskie zachowanie. - czy twoi rodzice mówili, kiedy wylatują? - zmieniła temat.

ups, ups!
ian uważał, że jakoś to będzie i samo się rozwiąże, co nie znaczy że coś w tym kierunku robił. żył tak jakby nic się nie stało!
- ostatnio odbiło ci na punkcie patriarchatu - zauważył. uważał, że to nic złego że mieli taki, a nie inny podział ról. a nagle sally poszła na uczelnie i zaczął się feministyczny bełkot. wcześniej była zupełnie inna i do tego nie przywykł. nie wiedział, nie potrafił sobie z tym radzić/zaakceptować. był przyzwyczajony do tradycyjnego modelu rodziny xd - w sobotę, rozumiem że masz już dość? - on miał, ale się nie przyznał. rozumiem, że rodzice sally już dawno uciekli żeby nie siedzieć córce na głowie i nie patrzeć na wybryki rosie? xd

i jego postawa jeszcze bardziej drażniła sally! tkwili w zawieszeniu, a co gorsza nie mogli nawet porządnie się pokłócić, bo za ścianą podsłuchiwali teściowie.
- widać osiągnęłam swój limit tego, ile można siedzieć w domu - stwierdziła. on myślał, że nagle i znikąd jej odbiło, a ona po prostu zaczęła odkrywać siebie na nowo i obudziły się w niej dążenia, których nie udało jej się zrealizować dziesięć lat temu. - tak - odpowiedziała, ale miała na myśli dość iana, a nie dość teściów. randolphowie byli przydatni, zajmowali się dziećmi. - rozumiem, że w niedzielę wracasz do przyczepy? - uznała to za oczywistość. moze rodzice sally nie chcieli siedzieć z rodzicami iana xd

nieodpowiednie warunki do porządnej kłótni, szczególnie że jak nie było teściów to mimo wszystko były dzieci!
- mogłaś wysłać jakieś sygnały ostrzegawcze że kończy ci się limit, a nie nagle zmieniać wszystko o sto osiemdziesiąt stopni - wiadomo, jej wina. przecież nie idealnego iana, który chciał jedynie stabilizacji w życiu! - świetnie - burknął bo myślał, że chodzi o rodziców. sam miał ich dość, ale nie powie tego na głos xd - wywalasz mnie z własnego mieszkania? - niby przywykł do przyczepy, ale jednak siedząc w mieszkaniu przywykł też do większego metrażu. pewnie rodzice sally przyjechali wcześniej niż rodzice iana i dlatego wcześniej wyjechali, nie było w tym żadnego spisku, nie otwarcie xd

kolejny powód, dla którego warto by było wybrać się na terapię, tam przynajmniej mieliby pomieszczenie z dala od dzieci i innych ludzi, gdzie mogliby na siebie pokrzyczeć xd
- może wysyłałam, tylko nie zwracałeś uwagi, bo byłeś zbyt pochłonięty sobą - burknęła. raczej w niej to wybuchło, wiadomo, że panny anderson nie należały do spokojnych i rozważnych, ale teraz była na takim etapie, że nie pamiętała już, czy kiedykolwiek byli szczęśliwi. jasne, że byli, ale frustracja przysłoniła wszystko. - to moje mieszkanie - powiedziała trochę za szybko, gdy usłyszała słowo "własne". to ona kupiła to mieszkanie (za kasę rodziców xd), kiedy pierwszy raz przyjechała do st. albans i kiedy ian jeszcze siedział w kanadzie. moze od początku tak miało być, że miało go tutaj zabraknąć.

zamiast tego lepiej prowadzić pasywno-agresywne rozmowy po cichaczu w sypialni!
- jak wpadłaś na ten genialny - oczywiście 'genialny' powiedział ironicznie - pomysł to byłem na drugim końcu świata - bo tak na prawdę jak już się przeprowadził to decyzja była raczej podjęta i miał niewiele do gadania. byli szczęśliwi, ale niedomówienia, dramki i życie totalnie to przysłoniły! - jesteśmy małżeństwem więc raczej nasze - poprawił ją - nie wiedziałem, że już dzielisz majątek - oskarżył ją o podżeganie do rozstania xd - tylko daj znać wcześniej żeby spakował MOJE - powiedział z naciskiem na 'moje oczywiście - rzeczy - przebrał się w domowy dresik i wyszedł trzaskając przypadkiem drzwiami. oczywiście przed rodzicami i dzieciakami udawał że wszystko ok xd

obiecała, że zajmie się dzieciakami kiedy sally będzie na zajęciach i właśnie uskuteczniała z nimi stawanie na rękach. lepiej by wyszło gdyby zatrudniła nianię xd

nie była uradowana, kiedy wróciła do domu i ujrzała ten widok.
- chcesz, żeby znowu wylądowali w szpitalu? - skarciła ją na dzień dobry. pasują do siebie z archiem, oboje próbują zepsuć randolphowe dzieci.

vicky chciała im dostarczyć rozrywki, a corey był bardzo nadpobudliwy!
- nie bądź matką sztywniarą - poprosiła. nie wiedziała, że tak na prawdę sally to sztywniarą nie była - skoro wróciłaś to czas na piwko - i wyjęła jedno z lodówki. pewnie iana xd

corey zawsze był nadpobudliwy, vicky mogła go zabrać na podwórko, żeby pokopać wspólnie piłkę.
- a ty nie bądź nieodpowiedzialną ciotką - odparła. - czyli nawet nie mogę pójść do toalety, bo skoro matka wróciła, to już jest na straży, a ty nie wytrzymasz pięciu minut dłużej bez piwa? - frustrowała się na sam fakt, że taki był układ i wszyscy zachowywali się, jakby jedynym zadaniem sally była opieka nad dziećmi.

nie chciało się jej wychodzić xd
przewróciła oczami na jej narzekania - wytrzymam, wystarczyło powiedzieć - położyła piwko na blacie, ale jeszcze nie otworzyła. odpowiedzialnie! - nie musisz się na mnie wkurzac jak na iana - tak, nawet vicky zauważyła że było między nimi dziwnie.

- mogłaś pomyśleć, że nie zapraszałam cię tu na piwo - wywróciła oczami zniecierpliwiona. wracała do domu i od razu była znowu w tym wirze. - zostajesz na obiad? - odłożyła na blat w kuchni reklamówki z zakupami, które przy okazji powrotu zrobiła. - on nie ma z tym nic wspólnego - mruknęła. nie chciała poruszać jego tematu, a na pewno nie przy dzieciach, więc tylko spojrzała kontrolnie na biegające pociechy, czy nie dosłyszały jego imienia.

- że nie zapraszałaś mnie nie tylko a piwo - poprawiła ją. uważała, że piwo było małą ceną za opiekę na dziećmi xd sally jak tylko wchodziła do mieszkania to z automatu sie wkurzała! - mogę - darmowe jedzenie zawsze do niej przemawiało - zrobisz coś lekkostrawnego? jutro mam mecz - poprosiła. musiała dbać o formę przed i nie przejadać się żeby biegać dziewięćdziesiąt minut po boisku! - no jasne - nie wierzyła, ale zerknęła na sally w stylu 'nie wierzę ci, ale nie musimy o tym gadać'.