Mieszkanie Charliego

First topic message reminder :

No więc startujemy. Gdy już dolecieli do Paryża, czarli stwierdził, że najpierw pojadą do jego mieszkania. Aby zostawić tam rzeczy i w ogóle wszystko. Wynajął auto na lotnisku i już był cały szcześliwy. Gdy jechali ciągle trąbił - jak wszyscy francuzi, i ciągle coś Jej pokazywał przez okno! Wreszcie dojechali. Mieszkanie w 18 dzielnicy, więc z okna nie widać wieży, ale za to sacre coeur i w ogóle. Gdy wdrapali się na piętro Charliego, on aż westchnął taki rozmarzony i gdy wszedł do środka stanął w tym saloniku z tymi krzesłami, usiadł na jednym i tylko się szeroko uśmiechał.

Łaaał,no to fajnie się czuł! Lexie traktowała to, co między nimi się zrodziło, bardzo poważnie. Przy nikim nie była taka, jak przy Charliem. I nie kochała się z nim ot tak, dla zabawy. Oddychała coraz szybciej i mruczała cichutko, kiedy pieścił ją tak delikatnie. Wplotła przy tym palce jednej dłoni w jego włosy, a drugą gładziła jego kark.

Tak, było mu cudownie, a jeszcze cudowniej, gdy już w nią wszedł. Bo wtedy byli najbliżej siebie, jak tylko się da. Cały czas był czuły i ostrożny, pieścił jej całe ciało, całował.. Robił wszystko by była zadowolona. A gdy skończyli okrył ich kocem i zasnęli, wtuleni w siebie, nadzy i szczęśliwi.

Wrócił do mieszkania późnym wieczorem. Nie był pijany! a mógł się upić, ale nie zrobił tego. W ogóle nie pił. Całe popołudnie spędził w Operze jego ojca. Rozmawiał z nim, mówił, słuchał, potem razem milczeli. Nie, nie mówił o Lexie w sensie jej profesji, czy coś.Potrzebował wsparcia. Do mieszkania wrócił z bukietem kwiatów, butelką najlepszego wina. Cichutko postawił kwiaty na stoliku przy kanapie, a wino zaniósł do kuchni. Zabrał sobie jedno krzesło z salonu i siedział na balkonie, czytając jakiś Paryski codziennik.

Lexie obudziła się, przez jakiś sen. Otworzyła szeroko oczy i odetchnęła głęboko, be serduszko szybciej jej biło przez ten sen. Przeciągnęła się, bo spała cały czas skulona. I wtedy zauważyła kwiaty na stole. Zmarszczyła brwi, siadając na kanapie. Z balkonu docierało nikłe światło. Skoro był późny wieczór, a Charlie czytał, to musiał czytać przy jakimś świetle! Wstała, poprawiając koszulkę, zapewne jakąś męską i boso poszła na balkon. Nie weszła na niego, oparła się o futrynę drzwi. Wyglądała uroczo, tylko w tej koszulce i ze śladem poduszki na policzku. Nie, żebym napisała śladem policzki na poduszku.
- Długo tu już siedzisz? - zapytała cicho.

Miał jakieś światełka na balkonie powiedzmy. Gdy usłyszał jej głos, odwrócił się w jej stronę. Wyglądała cudownie, bardzo uroczo. Uśmiechnął się automatycznie, natychmiast. Wstał. Podszedł do Niej ujął obie jej ręce- jestem strasznie głupi Lexie - powiedział patrząc wprost w jej oczy. - strasznie głupi.. uwielbiam Cię! I nie wiem, dlaczego staram sobie wmówić, że jest inaczej- Serce mu tak biło, że pewnie to nawet słyszała. - chwilę! - pobiegł do tego salonu, wziął kwiaty i stanął z nimi przed Lexie. - bardzo bym chciał, żebyśmy byli parą! - powiedział i uśmiechnął się nieco, bo zabrzmiało to troszkę dziecinnie, ale nie wiedział w tym momencie jak inaczej to powiedzieć. Wręczył jej te kwiaty i taki.. przestraszony troszkę, czekał na jej reakcję.

Kiedy chwycił ją za ręce, czuła się troszkę zdezorientowana. Myślała, że po wydarzeniu w muzeum, będzie chciał jak najszybciej wracać. Albo wsadzić ją w samolot i zostać w Paryżu. Ale potem uśmiechnęła się, a oczy znów jej zabłyszczały.
- Charles, ja też.. - powiedziała, ale nie zdążyła nic powiedzieć. Powiodła za nim wzrokiem. Z rozbawieniem patrzyła jak bierze te kwiaty, a potem staje przed nią. Nie zabrzmiało dziecinnie. Zabrzmiało tak cudnie, że Lexie chyba roztopiło się serce. Wzięła od niego kwiaty, a potem zarzuciła mu ręce na szyję i pocałowała.
- Też bym chciała, żeby tak było - przygryzła wargę, żeby nie uśmiechać się aż tak szeroko.

-Kochana.. - wyszeptał cicho i odwzajemnił jej pocałunek, złapał w pasie, uniósł do góry i tak okręęęęęęęcił. - Lexie! Uwielbiam Cię! - zawołał na tym balkonie, taaaki rozradowany i pocałował ją znów. Może nie wiedział jak to będzie.. ale chciał spróbować.

Trzymała go wciąż za szyję, w dłoniach ściskając bukiet kwiatów. Zaśmiała się głośno, kiedy ją tak okręcił. Odwzajemniła pocałunek wciąż się uśmiechając. Nie potrafiła przestać!
- Ja ciebie też Charles - powiedziała po francusku, bo Charles po francusku pewnie brzmi fajnie i ona tak właśnie zawsze to jego imię wypowiadała xd.

No Szarl, jak Szar de gol! -więc, Lexie.. jesteśmy teraz parą! - uśmiechnął się i pocałował jej nosek - jesteś moja - dodał taki dumny z siebie! Bo to było coś. Uśmiechał się cały czas. I patrzył na nią. I w końcu zaniósł ją do sypialni, ułożył na łożku i kwiaty wstawił do wazonu. Powiedzmy, że czarli wiedział, że nie bierze już antybiotyków, dlatego wszedł do sypialni z kieliszkami i winem!

Zmarszczyła nosek, gdy ją tam pocałował, a potem uśmiechnęła się lekko, ale taaak szczęśliwie.
- Tylko twoja - wymruczała mu do ucha. Teraz cały czas miała to dziwnie-fajne uczucie w brzuchu. Położyła się wygodnie na tym łóżku i teraz tak właściwie pół siedziała pół leżała. Uśmiechnęła się na widok tego wina.
- Czytasz mi w myślach Charlie - zaśmiała się.

Zaśmiał się wesoło i dał jej do potrzymania kieliszki. sam usiadł ze skrzyżowanymi nogami na łóżku i otworzył wino. Nalał do kieliszków, potem butelkę odstawił i zabrał jeden kieliszek. - no to.. za nas - uśmiechnął się tak delikatnie, lekko stuknął w jej kieliszek i upił łyk alkoholu.

Cały czas go obserwowała i uśmiechała się. Nawet gdyby chciała przestać, to nie potrafiła. Czuła się tak, jakby całkowicie udało jej sie oderwać od rzeczywistości. Teraz mogła cieszyć się tym czasem spędzanym z Charliem.
- Za nas - powtórzyła. Upiła łyka i zamruczała.
- Moje ulubioone - uśmiechnęła się.

Nachylił się na nią i ucałował. - to najlepsze wino, jakie można dostać w Paryżu - powiedział z zachwytem, bo miał bzika na punkcie wina. Ułozył się tak wygodnie na łóżku, leżał obok jej nóg, więc zaczął je tak z wolna głaskać. Ciągle się do niej uśmiechał i popijał to wino. Było mu tak cudownie teraz, w tym momencie, gdy po prostu byli obok siebie.

Odwzajemniła pocałunek i uśmiechnęła się. Zsunęła się niżej na poduszkach, żeby było im wygodniej. W jednej dłoni trzymała kieliszek z winem, a drugą bawiła się włosami Charliego. Przez chwilę po prostu milczeli. I tak było im dobrze.
- Musimy tu częściej przyjeżdżać - westchnęła, troszkę z rozmarzeniem. Teraz będzie mogła wyjeżdżać częściej! No jeśli dostaną urlop w wytwórni.

Milczał jeszcze trochę, gdy dopił wino, odstawił kieliszek - będziemy, zdecydowanie bedziemy - powiedział z zamkniętymi oczami, mruczał sobie tak cicho, gdy bawiła się jego włosami.

Długo jeszcze tak siedzieli, trochę rozmawiając, trochę milcząc. Potem poszli pod prysznic, no i spać. Spali tacy słodko wtuleni w siebie!