stare miasto

First topic message reminder :

Nie chce mi się zakładać jakiegoś nowego miejsca, więc Minnie i Tyler siedzieli sobie w jakimś zaułku jak takie dwa żule i otwierali właśnie tanie wino, które zakupili w pobliżu dzięki sfałszowanym dowodzikom. Bo teraz to takie dzieciaki są, jeszcze w liceum! Zaśmiewali się przy tym niezmiernie, w końcu to takie nielegalne, ach. Dla nich to było na porządku dziennym. Rozmawiali sobie przy tym o czymś interesującym, na przykład o ich marzeniach, by po liceum dostać się do prestiżowej Maryland School of Arts w Baltimore!

ja też! zawsze mnie kusi żeby ubrać tak kiedyś kogoś xd problemy? ale to chyba poprawiasz, bo ja nic nie zauważyłam albo jestem takim tępakiem z ortografii jednak, nie to co kiedyś w podstawówce jak jeździłam na olimpiady... teraz nie umiem pisać, liceum mnie ogłupiło. no to mógł pocałować, zmarnował taką okazję! xd w ogóle philippe pewnie przeczytał gdzieś tam na fejsbuku u diany, że jest z nim w związku i pewnie myślał, że to jest nadal aktualne. także jego myśli wydawały mu się jeszcze bardziej idiotyczne i absurdalne. pogrążał się tylko, cały czas o tym myśląc. zaśmiał się razem z nim - masz zupełną rację. angielski jest taki niewyrafinowany... - westchnął. - u mnie? w porządku. raczej nic ciekawego - wzruszył ramionami, bo w sumie tak było. nie będzie mu przecież opowiadał o jeanie i emily xd - a u ciebie? - chciał się zapytać co u diany, ale nie chciał żeby pomyślał, że np. coś go z nią łączy!

no poprawiam! ale piszę głupoty xd nieważne ;3 mnie też liceum ogłupiło i to porządnie xd zmarnował bo się bał, że philippe jest w stu procentach hetero a nie umiał się bić! pewnie uważał, że philippe jest lepszym wojownikiem od niego i ten nie wróci o własnych siłach do mieszkania. a musiał nakarmić kotka! kotkę dokładniej. wzruszył ramionami. - też nic ciekawego. dużo pracy w gazetce, ludzie coraz głupsi. chwilami brakuje mi do nich już sił. - powiedział z rozbawieniem i napił się kawy bo go suszyło.

no to był w ogromnym błędzie, bo philippe nawet muchy nie potrafił skrzywdzić, a co dopiero bić kogoś! zresztą nawet jakby chciał, to by nie umiał. - a tak, zapomniałem, ze pracujesz w gazetce... - pewnie pisali tam o nim, że jest gejem, pewnie to sprawka simona! albo może jednak nie. - no to jakie są najświeższe ploteczki? - zapytał, bo pewnie interesował się. przeszło mu nawet przez głowę, że plotka, prawdziwa, o jeanie i emily miałaby niezłe wzięcie, ale oczywiście nie miał zamiaru o tym wspominać. straciłby wtedy pewnie głowę, bo jean odrąbałby mu ją siekierą xd

po drodze złapał go deszcz. całe szczęście miał parasol, którego zabrakło niestety theo. trochę mu współczuł, ale co miał na to poradzić? trzeba było się nie fochać o jakieś głupie spojrzenie. kompletnie nie wiedział, o co mu chodzi. zobaczył na chodniku czy gdzieś tam philippa. no i simona. znał obu, w końcu wszyscy francuzi. - sava... - mruknął obojętnie i popatrzył to na jednego to drugiego.

na pewno! xd jean nie miałby sumienia dla niego wtedy xd nasłałby na chłopaka hullo ;3 roześmiał się. - naprawdę sądzisz, że ci powiem, philippe? musisz przeczytać gazetkę. - powiedział uśmiechając się do niego uroczo. - nie mogę po za tym nic zdradzać. wiesz jak to jest. to trochę jak tajemnica dziennikarska. z resztą jest początek miesiąca, nie mamy jeszcze żadnych artykułów na maj. - powiedział z uśmiechem i przeczesał ponownie włosy. - chodź usiąść. - powiedział ciągnąc go za rękaw delikatnie i sam zaraz usiadł na jakiejś ławeczce w środku starego miasta. - może ty masz jakieś ploteczki o których mógłbym napisac co? - uśmiechnął sie. spojrzał na floriana i zmrużył oczy. skinął mu głową. siedzieli pod jakimś daszkiem na pewno!

uuu, ten to by pewnie go zgwałcił ze wszystkich stron xd - no wiesz co, simon. i mógłbyś powiedzieć, w zamian za jakieś ekstra ploteczki - roześmiał się uroczo. - i tak nic ci nie powiem - mruknął niby wrednym tonem, ale taki nie potrafił być. nie było jego przeznaczeniem być wrednym. i wtedy przyszedł florian, filipkowi znów coś uderzyło do głowy, przez którą przewijało się milion brzydkich rzeczy! a wszystko przez tą głupią rzęsę! - cześć, florian - posłał mu ciepły uśmiech, bo dawno go nie widział i stęsknił się za nim trochę.

a pomysleć, że philippe i lip mieli być razem! a przynajmniej romansować. i diana pewnie teraz jest wściekła, bo simon jej nie odpisuje na słodkie wierszyki ;c - jakie ploteczki? - zainteresował się ich rozmową. może trochę nieladnie podsłuchiwać, ale przecież nie dało się nie słyszeć. usiadł obok philippa, a że ławka była na tyle mała, musiał dotykać jego uda swoim. mówi się trudno. zajęty myśleniem o theo nawet tego nie dostrzegł. a parasol złozył i strzepnął z niego wodę.

- o tobie plotkowaliśmy bedard. - powiedział unosząc brew. nie mówił jakoś bardzo nieprzyjaźnie, ale z miłością do niego również nie podszedł. on po wczorajszym nie chciał patrzeć na dianę bo się bał! mimo jej słodkich wierszyków... - znasz jakieś gorące ploteczki ze szkoły? chętnie posłucham bo muszę mieć o czym pisać. - zaśmiał się krótko i rozsiadł się wygodniej. może się nawet posunął by florian miał gdzie sobie usiąść mimo że nie było dużo miejsca. philippe musiał być w środku i obtaczali go z obu stron.

dlatego czuł się bardzo nieswojo, z racji, ze chyba obaj mu się podobali to pogadał z nimi krótko, a potem spieprzył, przez co mogli pogapić się przez chwilę na jego seksi tyłeczek! ja spadam, pa!

- nie znam. - mruknął, ale skoro philippe poszedł to i on. nie lubił aż tak simona by siedzieć z nim w sobotni wieczór i gapić się na deszcz.

Była po zajęciach w szkole. Nie pracowała, więc umówili się z Aidenem. Znaczy on ją z pewnością poprosił o to spotkanie tutaj, więc grzecznie przyszła. Martwiła się ogromnie o Leo ale nie zaniedbywała związku z Aidenem, bo na pewno przez ten czas często się spotykali i Allie coraz bardziej się do niego przywiązywała. A to już coś. Przyszła wcześniej więc usiadła gdzieś tutaj z kubkiem kawy na wynos jakiejś karmelowej czy innej równie słodkiej i czekała na swojego chłopaka.

Aiden pewnie zaplanował coś fajnego na jej urodziny! Ale na razie przyszedł z jakimś fajnym bukietem kwiatków, które lubiła i stanął za nią z wyciągniętą do przodu ręką z tym bukiecikiem, tak, że widziała tylko te kwiaty. A potem nachylił się i cmoknął ją w ramię.
- Wszystkiego najlepszego, kochanie - mruknął jej prosto do ucha.

Kiedy ją tak zaskoczył ucieszyła się niezmiernie. nie lubiła raczej czekać chociaż robiła to z pełną wyrozumiałością i cierpliwością i nigdy nie robiła awantur o to że ktoś nie przyszedł na czas. była aniołkiem przecież! - och! - uśmiechnęła się. - jak to? - zmarszczyła brwi bo nie wiedziała dlaczego składa jej życzenia! ogólnie była tak zabiegana, zauczona i zmartwiona, że wszystkie ważne daty wyleciały jej z głowy, co pewnie ją trochę martwiło gdzieś w podświadomości. wstała i odwróciła się by musnąć jego usta na powitanie. oczywiście jeszcze z chęcią przejęła od niego ten ładny bukiecik szepcząc jakieś dziękuje.

Spojrzał na nią z rozbawieniem w oczach i pokręcił z niedowierzaniem głową. Odgarnął jej z twarzy niesforny kosmyk włosów.
- Masz dzisiaj urodziny Allie - odparł, wciąż z rozbawieniem. Przeczesał tym razem swoje włosy palcami, cały czas na nią patrząc.
- Jesteś ostatnio strasznie zabiegana. Zaczynam się o ciebie martwić - westchnął.

- oj! to dlatego mama dzwoniła do mnie tyle razy.... - pokręciła głową i zaśmiała się bo sama stwierdziła, że to głupiutkie, że o tym zapomniała. ale cóż. zdarza się i tak w życiu niektorych ludzi! a już na pewno w życiu tak zmartwionych innymi jak allie! bo ona martwiła się o wszystko i wszystkich! niezależnie od tego czy była z nimi blisko czy po prostu ich lubiła.
- nie masz się o co martwić Aiden. - zapewniła go z uśmiechem i pogładziła jego policzek, żeby się rzeczywiście nie martwił bo stwierdziła, że to na pewno pomoże.
- po prostu... zaczęłam pracę, muszę się uczyć do egzaminów, to pochłania wiele czasu. - powiedziała spokojnie.

Zaśmiał się lekko.
- Tak, dlatego. Lepiej oddzwoń, bo też się będzie martwić - powiedział i pocałował ją w skroń, przyciągając ją do siebie bliżej.
- Wiem, wiem. Ale i tak będę się martwił. Jesteś tym wszystkim wykończona - mruknął, patrząc na nią z troską.
- Na pewno musisz pracować? - zapytał.

- Od dzwonie później. - powiedziała uśmiechając się delikatnie do niego i przytuliła się do jego boku.
- Nie jestem wykończona, Aiden. Naprawdę. Nie muszę pracować, ale nie chcę żeby za wszystko płaciła moja mama. a muszę utrzymać mieszkanie i tak dalej. po za tym całkiem miło jest w pracy. - powiedziała z lekkim uśmiechem i przesunęła dłonią po jego żebrach.
- No weź sie nie martw bo ja sie będę martwić, że sie ty za bardzo martwisz. - zaśmiała się krótko i pocałowała go czule.

- Zawsze mogłabyś zamieszkać ze mną i nie musieć utrzymywać mieszkania - powiedział, niby tak od niechcenia, ale w sumie chciałby, żeby się do niego wprowadziła! On zarabiał dużo, poza tym miał jeszcze pieniądze, które matka dostała od jego ojca, więc nie musiałaby pracować.
- Ale skoro to lubisz, to okej - dodał z uśmiechem. A potem zaśmiał się.
- Oj, mój głuptasku. Okej, spróbuję się nie martwić - powiedział z rozbawieniem.

- mówisz serio? - uśmiechnęła się. - i tak spędzam u ciebie mnóstwo czasu. nie zniósłbyś gdybym siedziała u ciebie non stop. - wzruszyła ramionami z rozbawieniem, ale jego propozycja naprawdę ją wzruszyła w sumie! bo ona zawsze chciała mieć takiego prawdziwego faceta, prawie jak narzeczonego co to by sobie z nim mieszkała, robiła mu śniadania, obiady, kolacje i z którym planowałaby kolejny dzień, miesiąc, rok...
- lubię to, naprawdę. - uśmiechnęła się do niego. - lepiej dla ciebie. i tak masz na pewno dużo zmartwień z klubem. a ja jestem już duża i radzę sobie często sama. - powiedziała z uśmiechem i poprawiła włosy, które rozwiał jej wiatr.

- Oczywiście, że serio. I tak spędzamy ze sobą dużo czasu, więc wystarczy tylko przenieść twoje rzeczy skarbie. A znosiłbym cię najchętniej cały czas - powiedział, unosząc przy tym jedną brew.
- To może chociaż pracuj troszkę mniej? Będziesz miała więcej czasu na naukę. I dla mnie - uśmiechnął się.

Zaśmiała się. - no nie wiem, aiden. wiesz dobrze, że to poważny krok. - wzruszyła ramionami ale z uśmiechem i pocałowała jego usta.
- no dobra, dobra. kompromis. będę mniej pracowała, więcej się uczyła i więcej czasu spędzała z tobą. - obiecała mu. powie, że jednak woli pracować na pół etatu bo nie wyrabia czy coś podobnego. pani pracodawczyni była bardzo sympatyczna, więc na pewno ją zrozumie.
- co dzisiaj robimy? - zapytała mrużąc oczy i przyglądała mu się z zaciekawieniem.

- Wiem. Dlatego rzuciłem tylko propozycję, zrobisz z tym co zechcesz - powiedział. Przedłużył troszeczkę ten pocałunek. A potem uśmiechnął się z zadowoleniem, kiedy zgodziła się na kompromis.
- Dzisiaaaj. Co tylko zechcesz. A wieczorem zabieram cię na kolację - odparł i cmoknął ją prosto w nosek.

- Och, przecież wiesz, że rzuciłabym wszystko i wprowadziła się do ciebie zaraz, ale to nie jest takie łatwe. wiesz, że mam kota, i w ogóle... - westchnęła cicho. oczywiście kotek to nie żadna wymówka, ale chyba nie byla do końca tego pewna. jasne, że chciała. ale była druga strona medalu! bała się trochę tak poważnego kroku, szczególnie że nie była w 100 % pewna swoich uczuć co do tego biednego chłopaka. uśmiechnęła sie.
- kolacja mówisz... a ze śniadaniem? - zapytała przymykając jedno oko i uśmiechając sie zadziornie.
- zróbmy coś fajnego. - zaproponowała chociaż sama nie wiedziała co by to mogło być.

- Wiem Allie, wiem. Dlatego poczekam. Aż będziesz gotowa - powiedział. Troszkę jej chyba chciał dać do zrozumienia, że wie, że nie chodzi o kota, tylko o wątpliwości, ale on to rozumie i naprawdę poczeka. Był taki w niej zakochany!
- Yhm, ale śniadanie już będzie u mnie - mruknął i pocałował ją znów. Bo na kolację zaplanował pewnie coś fajnego.
- Coś fajnego... Jej, Al, ale masz wymagania - odparł z rozbawieniem.

Uśmiechnęła się słysząc, że ją rozumie. to naprawdę miłe z jego strony. zawsze mógłby ją zamknąć u siebie w domu czy coś xd różnie bywa!
- To kolacja nie? - zaśmiała się. - szkoda... - poklepała go lekko po klacie. - wiesz, że lubię twoją kuchnię. - zapewniła go bo na pewno coś tam umiał gotować. nie był mistrzem jak ona! ale ona była tak skromna i tak bardzo w siebie nie wierzyła, że by tak nawet nie pomyślała.
- jesteś zdolny, Aiden. Na pewno zaraz wymyślisz coś super... O ile nie zacznie padać. - spojrzała w niebo które od rana było bardzo zachmurzone.
- cieszę sie, że cię mam. - powiedziała po chwili bo musiała się nad tym zastanowić. ale naprawdę się cieszyła!