moshi moshi sushi

First topic message reminder :

Minnie wyciągnęła Alexa na sushi, bo miała na nie straszną ochotę. Siedzieli teraz i kombinowali z pałeczkami, próbując jakoś ładnie i kulturalnie zjeść to, co mieli na talerzach.
- Idziesz dzisiaj na tą licytację? - spytała, pewnie z pełną buzią ;x

i tak pewnie clementine pomyślała, że to tylko wymówka, a on na serio się przestraszył xd

może nie było tu najlepszego sushi na świecie, ale gdzie niby indziej mieliby się spotkać? zarezerwowała jakiś uroczy stoliczek w tle, bo nie chciała by ktokolwiek słyszał ich rozmowę. oczywiście spóźniła się, ale do tego julian powinien być przyzwyczajony. - wybacz, ale miałam coś jeszcze do załatwienia - pocałowała jego potylicę (akurat umył włosy, więc nie było źle) i usiadła gdzieś obok. posłała mu krzepiący uśmiechm. - chyba nie czekasz jakoś długo? - spóźniła się dziesięć godzin ale dobra xd - co u ciebie? - uśmiechnęła się.

jak masz się czepiać jego włosów, to spadaj, dobrze wiesz, że on był idealny od stóp do głów!
- niee, nic się nie stało. - machnął ręką, zamykając przy tym jakiś kodeks, bo udawał, że się uczy, żeby potem móc powiedzieć, że wcale nie było tak, że nic nie zrobił. w ogóle nie wiem, dlaczego on jest w głosowaniu na mądrych! tak to jest, jak ustalasz beze mnie. - wszystko w porządku. dawno się nie widzieliśmy, zdziwiłem się, że w ogóle mnie jeszcze pamiętasz. - przekrzywił głowę i posłał jej jeden ze swoich uroczych uśmiechów. pewnie juz połączył fakty, że alisha jako jej bff opowiedziała jej wszystkie szczegóły jej ostatniego wyznania.

a ile tych głów ma? xd
on tam jest? xddddddddddd sory! i tak nie wygra, to ten. chociaż chyba ma jakiś głos, nie? pewnie od marie xd uśmiechnęła się do niego przesłodko. przecież nie chciała by się zraził do niej. - nie przesadzaj. jakże mogłabym cię zapomnieć, julian, co? - wkurzał ją swoim brakiem manier. nie wstał, gdy podeszła. nie odsunął jej krzesła.. nie rozumiała, jak alisha mogła być z takim półgłówkiem! - może zamówmy, co? - uniosła brodę do góry i spojrzała na kelnera.

;x no właśnie ma jeden głos i nie wiem, kto mu go dał! xd
- jasne, jasne, pewnie na ulicy już byś mnie nie rozpoznała! - roześmiał się. chociaż nie było tak, że nie widzieli się znowu tak długo, julian i alisha rozstali się jakieś kilka miesięcy temu, więc zapewne od tamtego czasu, bo antoinette z pewnością trzymała stronę przyjaciółki. - na co masz ochotę? - spytał od razu, zaglądając ukradkiem w talerze osób przy sąsiednim stoliku, bo nie wymyślił jeszcze, co mógłby zamówić.

no od marie dostał xd nikt inny by mu nie dał.
- na sake - stwierdziła do kelnerki i powiedziała nawet do niej coś po japońsku zamawiając im najlepsze sushi, które tu serwowali. później oparła łokieć o stolik, bo u nich we francji trzeba miec rączki na stole. nie wiadomo, co się robi pod! chyba, że to nie we francji tylko innym dziwnym państwie. posłała mu ckliwy uśmieszek. - jak ci idzie na studiach? - zapytała z szelmowskim, przebiegłym uśmieszkiem.

no tak, pewnie masz rację.xd
podrapał się po policzku i położył jedną rękę na tym kodeksie, który nadal leżał na stoliku, więc zaraz złapał go i wrzucił do plecaka, który leżał pod jego krzesłem. wolał na ten kodeks nie patrzeć!
- nieciekawie. - przyznał szczerze. bo akurat antoinette wiedziała, jaki to z niego kiepski studencik. - najlepszy w grupie na pewno nie jestem. - dodał, uśmiechając się nawet i próbując z tego żartować. - a jak ci idzie w szkole? - spytał. jaki dzieciak z niej, że była jeszcze w szkole!

- czemu mnie to nie dziwi? - posłała mu gromiące spojrzenie. jaki z niego idiota! miał się uczyć. ale oczywiście ona za swoje błędy płaci. i tak samo z konta jej rodziny leciały środki na jego poprawki i inne. jednak to dla nich były takie grosze, że nie odczuwali tego kompletnie. przynieśli im jedzenie i pewnie spałaszowali to w milczeniu. jednak teraz antoinette opierała się o krzesło i popijała sake. - sprawa wygląda tak, julian. nie chce mi się już tobą siedzieć i udawać miłych. - stwierdziła ściągając do siebie brwi. - nie podoba mi się twoja nowa dziewczyna. - mruknęła przekrzywiając głowę.

- daj spokój, wcale nie jest tak źle. zdaję wszystkie egzaminy. - zmarszczył czoło. zdawał wszystkie poprawki za pierwszym razem i to sprawiało, że był niezwykle z siebie dumny. mimo że nawet je zdawał ledwo co. - nie jesteśmy dla siebie mili? - zdziwił się. myślał, że są w dobrych stosunkach z antoinette, pomimo tej całej sprawy z alishą. zaraz przypomniał sobie, że ona pewnie już o wszystkim wie. - i co w związku z tym? ja nie znam twojego nowego chłopaka i nic mi do tego. - wzruszył ramionami, bo antoinette nie mogła mu rozkazywać, z kim powinien się spotykać, a z kim nie.

- z całym szacunkiem julian, ale mój chłopak to zbyt wysokie progi jak na znajomego dla ciebie. on jest faktycznie studentem prawa - to nic, że ma teraz dziekankę - i będzie faktycznym adwokatem. nie rozumiem, po co rzuciłeś się na tak głęboką wodę, skoro nie dajesz rady. - uśmiechnęła się słodko, bo ktoś akurat przechodził. nie chciała dać po sobie poznać, że zaraz jego świat ma się skończyć. i to w sumie przez nią. poprawiła się na krześle i przechyliła w jego stronę by złapać jego ramię. - twoja dziewczyna idzie w odstawkę albo nie wypłacisz się do końca życia, kocie. mam wszystkie twoje rachunki, a kwota jest.. no cóż, kilku zerowa. - podniosła się i ucałowała jego czoło. - dziękuję za kolację, julian. było mi bardzo miło! - zapewniła go i ruszyła do wyjścia, bo nie mieli już o czym rozmawiać. była z siebie dumna, że tak to rozegrała! i liczyła, że julian będzie mądry chociaż tym razem.

on nic nie powiedział, bo nawet nie dała mu możliwości, ale skoro studiował prawo, to nie pozwoli się szantażować. z drugiej strony antoinette rzeczywiście to przemyślała.....nie wiedział, co ma teraz zrobić! pewnie stwierdził, że alisha ją do tego namówiła i nienawidził jej teraz.;x