sushi garden

zgodnie z umową zabrał ją najpierw grzecznie na sushi. podczas drogi do londynu zachowywał się nawet grzecznie, ale żebyś nie miała złudzeń, miał na sobie zwyczajny t-shirt z garfieldem, a nie żadną koszulę. zabrał ją do takiego miejsca gdzie sushi jeździ wokół sali i trzeba sobie brać talerzyki. póki co rozglądał się, bo było zbyt fancy i zbyt skomplikowanie jak na niego (a i tak to była 1/10 tego do jakiego fancy miejsca zabrał leilę ted).
- okej, jak to działa? - wskazał na jeżdżące talerzyki.

ruby tez sie zbytnio nie stroila, ale wygladala schludnie jak zawsze. ona by sobie o wiele lepiej poradzila na miejscu leili. ale tu tez sie jej podobalo. wiedziala ze nie moze liczyc na nic super eleganckiego. wolala nie znalezc sie w takim miejscu z andersonem. pewnie by narobil jej wstydu!
- wybierasz sobie, ktory chcesz - spojrzala na talerzyki, ktore przejezdzaly obok nic i chwycila ten co wygladal dla niej apetycznie.

anderson nie nadawał się do eleganckich miejsc! poza tym on już się nastawiał na drugą część wieczoru kiedy pójdą porobić coś spontanicznego. nie wiadomo gdzie wylądują, więc koszula i lakierki mogłyby mu przeszkadzać.
- i nie wiadomo co w nich jest? - taki poziom spontaniczności mu odpowiadał, ale jednak musiał być ostrożny i polować tylko na łososia i tuńczyka skoro miał uczulenie na niektóre owoce morza xd

ona za to starala sie nie myslec o tej czesci dnia, ktorej nie mogl sie doczekac anderson. inaczej by sie za bardzo zaczela przejmowac i nie moglaby sie skupic na jedzeniu. ostatnio wlasnie myslalam, ze sushi to perfekcyjna opcja dla jego alergii xd
- widac co w nich jest - chwycila kawalek sushi ze swojego talerzyka i zaczela mu sie przygladac.

załóżmy, że miał uczulenie na jakieś małże i niewinne sushi nie mogło mu zaszkodzić xd to by popsuło nastrój hehe! przynajmniej możesz zobaczyć jak anderson się poświęca dla ruby. chciała sushi to miała xd potem ona będzie musiała się poświęcać i robić to co on wymyśli.
złapał jakiś talerzyk i zaczął się przyglądać zawartości rolki.
- w burgerze lepiej widać co jest w środku - podsumował i wziął cały kęs do ust. to nie był jego pierwszy raz kiedy jadł sushi, ale jednak wolał inne rodzaje jedzenia. nie miał wysublimowanych kubków smakowych.

nie dosc, ze by zepsulo nastroj to jeszcze dani by sie dowiedziala co robili xd w st albans mogla sie chociaz wytlumaczyc tym, ze sie spotkali przypadkowo xd uroczo! chociaz nie wiem czy ruby bedzie sie w stanie poswiecic tak jak on. zalezy co szalonego wymysli!
- nie koniecznie, biorac pod uwage to, ze nie wiesz co zmielili w tym burgerze - zauwazyla. ostatnio ogladala jakis film dokumentalny o weganizmie i sie troche obrzydzila takim smieciowym zarciem. dobrze, ze wolala sie odzywiac zdrowo.

no tak, najgorsze byłoby to, że dani by ich przyłapała xd
- a skąd tutaj mam wiedzieć co takiego zmielili? - pokazywał kolejny talerzyk, którzy zdążył już w międzyczasie zabrać. lubił dużo jeść jak wiele naszych postaci, więc musiał się upewnić, że zje wystarczająco małych kawałków, żeby się najeść. w każdym razie w tym akurat kawałku był tatar z łososia, więc też wyglądał dość niezidentyfikowanie. anderson zaraz wsadził go sobie do ust. - jak ci smakuje? - dopytał, bo halo, skoro tak chciała sushi to musiał się upewnić, że jej wszystko pasuje.

dokladnie. nie to, ze moglby umrzec xd
- bo to sushi i napewno nie zmielili z ryba niczego niedobrego - spojrzala na jego talerzyk, ale zaraz zajela sie swoim jedzeniem. zaraz anderson zje wszystkie najlepsze rzeczy i sama bedzie glodna. - bardzo mi smakuje - usmiechnela sie nawet, poczym chwycila kolejny talerzyk.

przynajmniej jakby umarł to nie musiałby stawiać czoła dani. ruby sama by z tym została hehe.
- skąd ta pewność? - wyszczerzył się. - tak samo mogę powiedzieć, że w burgerach są same dobre rzeczy. - dodał. bo on tak uważał! ech będą prowadzic bezsensowne dyskusje xd nie mogło być za romantycznie. albo w ogóle romantycznie. anderson nawet nie wiedział, że są na randce! - widzisz, mogę cię zabierać do miejsc, które ci się podobają - puścił jej oczko. mhm. tak. ten koleś zdecydowanie nie wiedział, że są na randce.

haha zawsze cos.
- jesli uwazasz, ze zmielone kosci i inne odpadki to dobre rzeczy - dalej upierala sie przy swoim. ta rozmowa rzeczywiscie nie miala za wiele sensu, ale chyba zadne ich romowy nie byly za inteligentne. teraz przynajmniej gadali o czyms powazniejszym niz udawany skarb w bibliotece. - az tak bardzo lubisz ze mna spedzac czas? - zapytala z lekkim rozbawieniem. ruby na to patrzyla bardziej jak spotkanie ze znajomym niz randka. szczegolnie po jej ostatniej rozmowie z dani.

- jeśli jesz burgery ze zmielonych kości i innych odpadków to chodzisz do złych miejsc. postanowione! - klasnął w dłonie z takim impetem, że mogła się przestraszyć. za szybko przeszedł do kolejnego tematu. - następnym razem idziemy do joe's na burgery. - zarządził. już planował kolejne spotkanie. słowo klucz: planował! nie czekał aż wpadnie na nią przypadkiem na dzielni i nie zabierał ją wtedy w przypadkowe miejsca. zapomniałam o poszukiwaniach skarbu xddd muszą się za to zabrać. - lubię spędzać z tobą czas tak samo jak ty ze mną. - odpowiedział, bo chyba przy każdej konwersacji pojawia się ten temat xd ważne, że ruby już weszła na wyższy poziom z 'czasami' lubienia. oboje nie wiedzieli, że są na randce. wieczny friendzone, uroczo.

podskoczyla gdy klasnal, a jej sushi upadlo z powrotem na talerzyk. spojrzala na niego pytajaco. - jak chcesz - powiedziala z rozbawieniem. byl nawet uroczy jak sie cieszyl takimi drobnostkami. ruby niby taka inteligentna, a jeszcze sie nie domyslila, ze ich relacja rozkwita przy kazdym ich spotkaniu, ech. - niech ci bedzie - usmiechnela sie lekko. ruby musiala sama sobie wmowic, ze lubi go mniej niz tak naprawde i pewnie dlatego tak czesto o tym gadali xd - masz juz w planach jakis kolejny projekt? - zapytala. praca byla najwazniejsza!

ruby była mądra książkowo, a nie uczuciowo! anderson za to myślał, że po prostu dobrze się bawią i nie dopisywał sobie nic do tego, że się całowali i że chciał ją zaprosić na sushi i kolejne spotkania.
- taak, myślałem o tym, żeby pojechać do domu do edynburga i stamtąd ruszyć stopem na północ tą słynną trasą north coast 500. byłaś kiedyś tam na road tripie? - opowiadał jej o swoim kolejnym projekcie, który wcale nie miał żadnego związku z pracą... bo były wakacje, zupełnie nie myślał o takich rzeczach! zapomniał, że jego projekt to właśnie powód, dla którego tu się spotkali. powinien pokazać ruby ostateczne efekty.

to prawda. zreszta byla zbyt pochlonieta praca i innymi zyciowymi sprawami by rozmyslac o tym co razem robili. nie byla typem dziewczyny, ktora analizowala swoje interakcje z ludzmi przed snem. zasypiala pewnie z ksiazka u swego boku.
- nie, road tripy nie sa w moim stylu - wolala spedzac wolny czas w teatrze lub spa. to byly bardziej jej klimaty. - o tym tez zrobisz animacje? - dopytywala. ona nadal miala na mysli prace, a nie wakacyjne glupoty.

anderson też nie analizował swoich relacji z ludźmi. starał się ze wszystkimi żyć w pokojowych stosunkach, chętnie zagadywał nieznajomych i traktował ich jak kumpli (np. bezdomnych).
- a podróże? - dopytał, bo zdziwił się, że nie zajarała się jego podróżniczymi planami odwiedzenia tak malownicznych miejsc. nie była lokalną patriotką najwyraźniej. - myślisz, że robię animacje o wszystkim co mi się przytrafia w zyciu? - wyszczerzył się. skoro tak nie było, to ruby powinna czuć się zaszczycona, że o niej zrobił.

bezdomni to byli jego najlepsi kumple xd
- zalezy dokad i w jakim celu - upila lyka wody. dla niej w road tripie nie bylo nic ciekawego. wolala podrozowac wygodniej i zachwycac sie kultura, a nie widokami. na drzewa moze sobie popatrzyc w st albans. - nie wiem.. a nie? - wzruszyla ramionami. myslala ze skoro zainspirowal ja ich przypadkowy wieczor to podroze tym bardziej.

bo z ich siostrami nie sypiał hehehehehe.
- niech zgadnę. na inny uniwersytet na prawniczą konferencję. - zmrużył oczy, próbując ją odczytać. jednak ciągle miał ją za sztywniarę, która z własnej woli nie robiła rozrywkowych rzeczy. - coś musi mnie naprawdę zainspirować, żebym potem nad tym pracował kilkadziesiąt godzin. - odparł beztrosko i oglądał przejeżdżające talerzyki jak gdyby nigdy nic.

hahahah.
- nie tylko, ale to faktycznie brzmi ciekawie - mowila powaznie. ona sie dobrze bawila na sztywniackich eventach. wedlug niej nie bylo nic lepszego od okazji na nauczenie sie czegos nowego i stanie sie lepszym czlowiekiem. zycie bylo za krotkie na glupoty. - hm.. - zawiesila na nim wzrok. zrobilo sie jej nawet milo, ale nie wiedziala co ma o tym sadzic. tym bardziej, ze anderson chyba sam nie zrozumial tego co przed chwila powiedzial.

zaśmiał się, bo myślał, że ta konferencja to będzie żart, ale jednak powinien wiedzieć, żeby przy niej tak nie żartować. oczywiscie, że nie rozumiał co powiedział! nawet jakby ktoś zrobił mu rewind to by nie wyłapał co takiego można odczytać z jego wypowiedzi.
- najedzona? gotowa na drugą część wieczoru? - zmienił temat i już uśmiechał się cwaniacko na myśl o dalszych przygodach.

moze nawet lepiej dla niej, ze nie ogarnial. przynajmniej dzieki temu wiedziala, ze nie mowi tego z zadnym podtekstem i nie prowokowalo to u niej by myslala o nim w romantyczny sposob. pewnie kazdemu zapodawal takie teksty.
- twoj usmiech sprawia, ze troche sie obawiam - zasmiala sie.

a może właśnie rzucał takie teksty nieświadomie tylko do niej, bo tak właśnie czuł w środku, ale nie zdawał sobie z tego sprawy. a może raczej: nie wiedział co z tego wynika.
- pfff, nie ma czego - machnął ręką. - poza tym nawet ja sam jeszcze nie wiem co będziemy robić, więc nie możesz wyczytać nic z mojego uśmiechu, on nic nie zdradza. - wyjaśnił jej.

to byloby urocze. szkoda tylko, ze sam o tym nie wiedzial. ruby na pewno nie miala zamiaru na to zwracac jego uwagi. nie chciala by pomyslal, ze moze myslec o nim w taki sposob. na co sobie oczywiscie nie pozwalala! nawet jesli w glebi uwazala, ze jest slodki.
- no dobrze, ufam ci - pochylila sie w jego strone.

nawet gdyby ruby otwarcie pokazywała mu, że jest nim zainteresowana to pewnie by nie skumał! myslałby, że się tak dobrze dogadują i że są super kumplami, którzy czasem się całują.
kiedy się do niego nachyliła i mówiła mu słodkie słówka (w jej wykonaniu mówienie, że mu ufa i że się nie boi to słodkie słówka!), to dał się sprowokować i dał jej krótkiego buziaka w usta.
- to chodźmy i zobaczymy gdzie nas to zaprowadzi - wyciągnął rękę w jej stronę. cóż za metafora hehe.

nawet jakby mu powiedziala prosto w twarz, ze sie jej podoba to by pewnie nie skumal, ze mowi to na serio. ech. dobrze, ze sie umowili, ze do siebie nie pasuja!
nie spodziewala sie tego calusa, ale byl na tyle przyjemny by sprawil, ze sie po nim usmiechnela. - no dobrze, w takim razie prowadz - chwycila jego dlon. piekna metafora hehehe.