Mieszkanie Claudii

First topic message reminder :

-Tak twierdzę, dlaczego sądzisz, że to nie prawda? - zapytał gdy już wtachał wózek do mieszkania Claudii. Wtedy zajął się rozbieraniem Victora, zdjął mu czapeczkę, kurtkę, potem sam się rozebrał i powędrował z malcem do salonu, połozył go na kanapie i szukał w wózku jakiś zabawek dla Niego - więc?

-Wierzę w twój dar przekonywania i myślę, że dasz radę ją przekonać, żebyśmy od czasu do czasu jej pomagali przy małym, zwłaszcza gdy ten jej facet ma w zwyczaju nie wracać na noc. -odpowiedziała. Z wózka dobiegły jakieś pomrukiwania, więc ona wstała i podeszła do Victora by zobaczyć co jest grane. On jednak sobie dalej spał z rączkami uniesionymi do góry, widocznie coś mu się śniło. Wróciła więc do Charliego, włażąc na niego okrakiem i pochylając się nad jego twarzą. Jej rozpuszczone włosy pewnie smyrały go po twarzy.

Charlie popatrzył za Nią, ciekaw co tam się dzieje z małym, ale gdy wróciła top uznał, że wszystko gra. - widok dziecka Cię tak nastroił, kochanie? - zapytał ze śmiechem i pocałował Ją czule, dłonie kładąc na Jej plecach. Miał nadzieję, że nie chce sobie zrobić kopii Victora! Bo to o wieeele za wcześnie.

Zaśmiała się. -Po prostu mam ochotę na trochę czułości z moim prywatnym dzieckiem. -stwierdziła wesoło i opadła na jego ciało, podłożyła sobie na jego klacie dłonie pod brodę i tak mu się bacznie przyglądała. No gdzie, nawet o tym nie pomyślała. Tzn. przeszło jej przez głowę, że może i chciałaby kiedyś z Charlim mieć dziecko, ale na pewno nie w najbliższej przyszłości.

Gdyby Charlie to wiedział , na pewno by mu ulżyło. Ale już mu uciekły te obawy z głowy właściwie. Uśmiechnął się do Niej podejrzanie. - kochanie? Dlaczego tak mi się przyglądasz, hm? O czym myślisz?

-Aaaaa...o takich pierdółkach. -odpowiedziała zdawkowo. Uniosła się nieco by sięgnąć do jego ust, które pocałowała a następnie przekręciła głowę by oprzeć się na jego torsie. Ręką gdzieś odszukała dłoni Charlesa i wplotła między jego palce swoje. -Nic lepszego w życiu nie mogło mi się trafić niż ty. -powiedziała sobie po cichu patrząc na ich złączone dłonie.

Przyciągnął ich dłonie do swoich ust, obrócił tak by mieć je przy dłoni Claudii i pocałował. -kocham Cię, Claudia - wymruczał cichutko do Jej włosów i pocałował w główkę. Był szczęśliwy, że pokonali ten ich głupi kryzys i znów sobie tak słodko żyli. Oby nie popadli w rutynę, kurcze!

-A ja ciebie, Charles. -odpowiedziała równie cicho. Przymknęła oczy, było jej tak słodko i wygodnie, na razie Charlie nie sygnalizował, że nie może przez jej ciało oddychać. Zresztą pewnie skromnie sobie ważyła. Rutyna zła, będziemy im co jakiś czas urozmaicać to słodkie życie xd

Rutyna zabija! Więc trzeba co jakiś czas coś im wymyśleć, bo szkoda by ich było, prawda? Charliemu Claudia lżąca na nim zupełnie nie przeszkadzała, była takim termoforkiem, kochanym. - myślisz, ze kiedyś razem zamieszkamy? Albo weźmiemy ślub? Będziemy mieli dzieci i w ogóle? - wypalił tak nagle.

Prawda,prawda. W takim razie dalej sobie tak leżała, chociaż może trochę się na bok zsunęła, ale nadal część ciała tkwiła na ciele Charliego. -Myślę,że to pierwsze jest do zrealizowania. Co do pozostałych rzeczy..-wzruszyła ramionami. -Może kiedyś i to osiągniemy. Na razie jest mi wspaniale tak jak jest teraz. -odpowiedziała. Jeszcze nie myślała o takich poważnych zobowiązaniach, właściwie nie była zwolenniczką ślubów.

Wiec teraz objął Ją jednym ramieniem - wspólne mieszkanie to poważna sprawa - stwierdził analizując to wszystko w myślach. - więc moze na razie.. myśl nadal, że jestem takim ideałem - zaśmial się - i nie poznawaj moich codziennych wad - w tym momencie dał buziaka no.

-Oj, ja to wszystko wiem. Przecież nie mówię, żebyśmy zamieszkali razem w przyszłym tygodniu. Ale to najszybciej osiągnąć z tych rzeczy, które wymieniłeś. -wyjaśniła i tym samym pewnie go trochę uspokoiła. -Nie może być z tobą aż tak źleeee...-zaśmiała się jednak cały czas mając na uwadze to, że mały śpi.

-a no, no tak, To racja, zdecydowanie. - leżeli sobie jeszcze chwilę w takiej błogiej ciszy, przytuleni, ale Victor się obudził i zaczął płakać. - ja do Niego pójdę - jak powiedział, tak też zrobił. Wyciąglął małego chłopca z wózka i przytulił do siebie - no juuż, jesteśmy z Tobą, nic się nie dzieje, mój maly.

Położyła się na boku i patrzyła na dwóch jej ulubionych chłopców. -Może trzeba go przewinąć? -zapytała, a raczej stwierdziła może, bo mały trochę kwilił nadal na rękach Charliego. Wstała z kanapy i wyciągnęła z wózka pampersa. Ale nie do końca wiedziała, jak się do tego zabrać, teoretycznie to wydawało się mało skomplikowane.

To jest skomplikowane, coś o tym wiem! No dobra, to Charlie polozył malca na kanapie. - to..ja pójde zgrzać mu mleka, co? bo musi też coś zjeść.. - powiedzial szukajac mleka, byle się od tego wymigać.

-Zostawisz mnie z tym samą?! -krzyknęła do niego, kiedy był już w kuchni. Pomyślała sobie, że to nie może być aż tak trudne, więc usiadła przy Victorze. -Mamy kupkę w pampersiku czy nie? Zaraz ciocia zobaczy...-mówiła łagodnie i podwinęła mu koszuleczkę, ściągnęła jakieś małe porteczki i odpięła pampersa. -Uhu, mamy bombę. -pokręciła nieco nosem. -jak z takiej małej pupci może wyjść taka brzydka kupka,co? -mówiła do niego kiedy myła mu dupcię. Mały wesoło machał rączkami i przyglądał się jej wielkimi oczami. Zapudrowała mu tyłek i założyła pampersa i ciuszki. A potem zaczęła bawić się z nim grzechotką.

Wrócił z kuchni z gotowym mlekiem dla dziecka. Spojrzał na Nich - i co, to już? - zapytał zdziwiony i z pewnym zachwytem w głowie. - gratuluje! - teraz pewnie nakarmili go, i nastał czasodwozu dziecka do mamy. Więc poubierali go, czarli się pozegnał z Claudią i poszedł. Kończę bo uciekam sam ;*

No i po ich wyjściu Claudia sprzątnęła w kuchni, wykąpała się i poszła spać,o. Tak jak i my, dobranoc!;*

Claudia miała typowy dzień do zbijania bąków. Zamierzała cały dzień spędzić w piżamie i jak na razie dobrze jej szło. Charles pewnie pocieszał jeszcze Kayę, więc się go nie spodziewała. Obecnie leżała na kanapie w salonie, z nogami skrzyżowanymi na oparciu, paliła papieroska i śpiewała razem z 4 Non Blondes utwór "Driftng", miała całkiem podobną barwę głosu nawet. Żyć, nie umierać!

Charlie postanowił dać chwilę odpocząć Kaji. Był z Nią dwa dni, pewnie już miała go dość! Wiec po pracy, postanowił wpaść na chwilę do Claudii. Wdrapał się po schodach do Jej mieszkania i zapukał, bo nie używał dzwonków. Wyglądał jak zawsze super xD

Kiedy usłyszała pukanie, spojrzała z wyrzutem na drzwi. -Kto mi śmie przeszkadzać...-mruknęła pod nosem, zgasiła papierosa wypuszczając w drodze do drzwi ostatni obłok dymu. Wyjrzała przez Judasza i w myślach cofnęła to,co wcześniej powiedziała. Otworzyła. -Kogo moje oczy widzą! Cześć żabko! -pocałowała go w policzek, złapała za rękę i wciągnęła do środka.

Uśmiechnął się gdy otworzyła, ale zaraz przewrócił oczami, na 'żabę' oczywiście. Wszedł za Nią i zamknął drzwi. -cześć, palaczu! - powiedział, bo pełno dymu było xD. - wpadłem na chwilę, po pracy - powiedział wchodząc do salonu. - chyba Ci przeszkodziłem w.. odpoczywaniu, co ?

Oj tam no, ile dymu mogła narobić jednym papierosem! Wydęła usta i oparła ręce na biodrach. Nie dość korzystnie się prezentowała w trochę przydużej piżamie, ale to był teraz dla niej ostatni powód do zmartwień. -A no tak, nie zakładałam,że znajdziesz dla mnie choć chwilę -ostatnie słowo zaakcentowała - ale mogę poświęcić swój czas na odpoczywanie tobie. -stwierdziła i cupnęła na kanapę. -Jeśli chcesz czegoś do picia to proszę, czuj się jak u siebie. -uśmiechnęła się do niego słodko. Coś ją ewidentnie gryzło!

Widzę właśnie! Znaczy Charlie zauważył. Usiadł więc sobie, na tym takim czymś z poduszką, co jest na zdjęciu salonu i oparł brodę na ręce, którą wspierał łokciem na kolanie. - Nie było mnie tylko dwa dni. Chciałem być z Kają, chyba to rozumiesz? - zapytał patrząc na Nią.

Przeczesała palcami ten nieład na głowie i uwiązała włosy w niezdarnego koka. Popatrzyła na niego. -Tak, ja wiem, nie może być teraz sama. -odpowiedziała siląc się, by to zabrzmiało wiarygodnie. -Rozumiem, że jesteś jej przyjacielem i wiem, że właśnie tak powinieneś się zachować...-zamilkła na chwilę, a właściwie nie na chwilę, po prostu zamilkła. Bo głównym jej problemem było coś innego, tak sobie ładnie to wymyśliłam xd

-nie wiem jak powinienem, ale tak chce. - powiedział dość ostro. Nie wiedział o co Jej chodzi, bo brzmiała mało wiarygodnie. Potem jeszcze zamilkła. Więc też milczał dłuższą chwilę, patrząc gdzieś w ścianę. Dopiero teraz zdjął płaszcz i poszedł go odwiesić do przedpokoju.
O, jestem ciekaw ^^