Wieża zegarowa

stał sobie pod wieżą zegarową i robił jej jakieś artystyczne zdjęcia, przez które leżał na ziemi i ustawiał dziwne efekty i musiał przytrzymywać migawkę nieruchomo i w ogóle bawił się aparatem.

regan wracała sobie z zakupów i tachała jakąś ciężką reklamówkę. william zabrał tię na cały weekend, więc pewnie wykorzystała to na jakąś super dużą imprezę, po której nadal była lekko skacowana. zapomniała zupełnie o swoich obowiązkach, więc teraz musiała do tesco czy jakiegoś innego całodobowego sklepu zapierdzielać, bo siostra nie była zadowolona. szła sobie powoli, bo im dłużej zajmie jej ta podróż, tym dłużej będzie miała spokój od małej, a że zobaczyła clyda, to podeszła sobie do niego. - dobry wieczór - stanęła nad obiektywem, machając mu. jakoś się na niego ostatnio chyba uwzięła, bo normalnie nie zwróciłaby większej uwagi na nauczyciela.

kiedy ktoś mu wlazł w obiektyw, to zaraz się wkurzył, bo akurat trzymał przycisk od dłuższej chwili i miało mu wyjść naprawdę dobre zdjęcie, ale skoro ktoś do niego podszedł, to on, pozytywny człowieczek, nie będzie przecież na niego przeklinał. nie widział dobrze przez obiektyw kto to jest, więc dopiero kiedy odsunął aparat, rozpoznał regan.
- pani harvey. - przełknął ślinę. nadal leżał na ziemi i tak sobie na nią patrzył. zapamiętał jej nazwisko, bo specjalnie sobie obczajał w dzienniku, kim ona jest!

nie przejęła się za bardzo tym, że mu przeszkodziła i zepsuła zdjęcie, bo co ona o fotografii wiedziała. zaśmiała się krótko, kiedy tak do niego machała. zaraz jednak przestała i przełożyła siatkę z zakupami do drugiej ręki, bo jednak trochę jej ciążyła. może właśnie dlatego, że był bardzo pozytywny tak ją do niego ciągnęło. - pan cho - odezwała się, przedrzeźniając go trochę. - wygodnie tak panu na tej ziemi, czy po prostu poświęca się tak pan dla sztuki? - zapytała z uśmiechem.

- widzę, że wciąż upierasz się, żeby mnie lepiej poznać. - odparł pół żartem pół serio, bo nie chciał wszczynać wojen z uczennicą. udawał, że jest do niej pozytywnie nastawiony, chociaż wciąż ciążyło na nim ich ostatnie spotkanie. pozbierał się z ziemi i zaczął otrzepywać. nie będzie przecież tak leżał jak syrenka.

- może nie do końca upieram, ale coś chyba musi w tym być, że co chwilę się mijamy - odpowiedziała, cały czas się do niego szczerząc. ciekawił ją, bo wydawał się całkiem sympatyczny. zresztą z chęcią dowiedziałaby się jaki powód ma, żeby chodzić do terapeuty. nie sądziła, że jej się będzie zwierzać i zaraz wszytko jej opowie, ale taka ciekawska była, że rozmyślała o tym czasem.

- nie powiedziałbym, że tak co chwilę. mieszkamy w małym miasteczku. - zauważył. chcąc nie chcąc musieli się mijać, szczególnie, że codziennie spędzali po kilka godzin w tym samym miejscu. a to, że spotkali się na terapii grupowej... no cóż! to się nazywa pech. ale skoro chodzili na terapię grupową, to musieli mieć pecha.

- co nie znaczy, że zdarza mi się z połową miasteczka mijać u terapeuty - chwyciła sobie siatkę w obie ręce. lubiła się drażnić, a że teraz nie byli w klasie to mogła. - a w szczególności z osobami, które znam - dodała zaraz. może i mijali się tam kiedyś wcześniej, ale nie zwracała na to szczególnej uwagi. zainteresował ją dopiero teraz gdy chyba jako jedyna z wszystkich uczniów wiedziała, że ma jakieś problemy.

- regan... - westchnął. złożył ręce, tak dopasowując się opuszkami palców, wiesz o co chodzi. jakby chciał teraz zacząć jakieś kazanie. - rozumiem, to ekscytujące, że spotkałaś swojego nauczyciela na terapii grupowej i dopisałaś sobie już mnóstwo teorii do tego, dlaczego tam się znalazłem. mogę cię zapewnić, że jestem całkowicie poczytalny, nie jestem szaleńcem i mogę prowadzić zajęcia, a cała reszta nie powinna cię interesować. w porządku? - zmierzył ją wzrokiem. ostatnio trochę wyskoczył z tej terapii jak szaleniec, więc musiał teraz wszystko wyjaśnić.

regan cały czas przyglądała mu się z uśmiechem. uroczy był jak tak próbował się z tego tłumaczyć i unikać jej. szybko się jej nie pozbędzie. może już knuła jakieś plany co do niego, bo ona lubiła nauczycieli niektórych aż za bardzo. potwierdzał to fakt, że tia była córką nauczyciela. - to dobre, bo chyba rodzice reszty uczniów nie byli by zadowoleni, gdyby dowiedzieli się, że ich dzieci uczy szaleniec - przekręciła głowę w bok.

william i regan byli siebie warci! william nadal kręci z uczennicą, regan nadal ciągnie do nauczyciela... tia ma świetne geny.
- mhm. tak. cieszę się, że sobie to wyjaśniliśmy. - pokiwał głową. - mam nadzieję, że to nie będzie miało wpływu na nasze stosunki uczeń-nauczyciel. żadnego specjalnego traktowania. - dodał, ciągle jakoś nerwowo. stresowała go ta cała sytuacja i to, że został przyłapany. a ona robiła sobie z tego żarty! moze to ona była tu niepoczytalna.

bardzo dobre. regan miała tylko nadzieję, że tia nie pójdzie w jej ślady i również nie zostanie młodą matką, bo wtedy będzie miała podwójny problem. william wydawał się całkiem dobrym ochroniarzem, więc z pewnością będzie zwracała się do niego o pomoc w razie gdyby kogoś trzeba przegonić.
- ja również - powiedziała, chociaż wcale nie uważała, ze wszystko zostało wyjaśnione. - jasne, zrozumiane - pokiwała głową z rozbawieniem. - interesujesz się fotografią? - zapytała zaraz, zwracając wzrok na jego aparat. wiedziała, że nie miał ochoty z nią już rozmawiać, ale ona nie uważała ich konwersacji za zakończoną.

william wcale nie jest lepszy! haha, dobra, chyba nadal przemawia przeze mnie daniel, który się buntuje przeciw romansom starszego brata z uczennicami.... ale pewnie nie ogarniasz moich postaci, to ci nie będę teraz tłumaczyć. xd
- świetnie. - uśmiechnął się nawet i zaczął chować aparat do pokrowca, bo naprawdę chciał się wycofać, ale w tym momencie zagadała go o fotografię. - tak. jak widać. - uśmiechnął się. - właściwie myślałem, że zostanę fotografem. - dodał i przypomniał sobie, że rozmawia z uczennicą. - nie, żebym nie uwielbiał nauczania... - odchrząknął. przy niej się tak stresował! zazwyczaj był luzakiem, a tu proszę. hehe, nie jest franeczkiem!

no nie ogarniam i to nie tylko twoich, więc nic mi to nie mówi i tak xd dzisiaj też przyszłam a tu tyle nowych...
ucieszyła się nawet, że w końcu się uśmiechnął, bo wydawało się jej, że nie jest już taki spięty. myliła się troszeczkę, ale przynajmniej rozmawiał z nią. - więc dlaczego wybrałeś zawód nauczyciela geografii? - zapytała zaciekawiona. - zawsze mogłeś zdecydować uczyć fotografii - dodała zaraz. franeczek był tylko jeden!

też sobie znowu machnęłam nową i mam pomysły jeszcze na dwie...a teraz zrobiłam nową wersję bloo/nicole, co miała shelley mulshine na twarz, nie wiem czy ją pamiętasz! a daniela w sumie lepiej, żebyś kojarzyła, bo pewnie się znają z regan, skoro jest wujkiem tii! jako jedyny zna ich tajemnicę o córce. no, już nie jako jedyny, skoro właśnie ją rozgadał....wybacz, to nie moja wina. xd
- w liceum nie uczą fotografii. - zauważył, wymijając odpowiedź na jej pytanie. chciał podróżować i robić zdjęcia. zamiast tego uczył geografii, a robił zdjęcia jakiejś wieży w małym angielskim miasteczku, o którym nikt nie słyszał, chyba że każdy kto śledzi losy monakijskiej rodziny książęcej albo najpopularniejszej pary angielskich młodych aktorów i tak dalej. ale clyde o st. albans jeszcze rok temu nie słyszał.

pamiętam, pamiętam. a przynajmniej tak mi się wydaje, że ją kojarzę. i daniela już teraz też bo sobie go zobaczyłam xd. a to pech! same dramy się robią. pewnie teraz będą się z niej śmiali xd
- zawsze mogłeś się jednak zdecydować na jakąś inną szkołę - wzruszyła ramionami. nie wiedziała w sumie za wiele o nim i czy akurat jest z st albans czy skądś indziej. w każdym razie przecież nie musiał wybierać akurat tego miasta. skąd miała wiedzieć, że miał powód..

same dramy, ale to tak zawsze, więc w sumie nic dziwnego....
- to teraz rozmawiamy o tym, że jednak powinienem zmienić szkołę i się stąd wynosić? - zmrużył oczy i przyglądał się jej dłuższą chwilę wzrokiem mówiącym "przyznaj się, że już wszystkim rozgadałaś, że jestem kompletnym wariatem". ale właściwie regan nie wyglądała aż tak przebiegle! tak naprawdę wyglądała całkiem niewinnie i uroczo. też nie wyglądała na wariatkę.

no w sumie tak.
- nie skądże. myślę, że wielu uczniów by zasmuciło twoje odejście - uśmiechnęła się słodko, bo ona właśnie byłaby jedną z tych uczennic. clyde był jednym z fajniejszych nauczycieli, a teraz chyba zaczęła go lubić nawet jeszcze bardziej. - następny nauczyciel z pewnością nie byłby tak dobry - dodała jeszcze. a jego sekretu nadal nie wydała. fakt, że korciło ją, żeby podzielić się tą ciekawostką z innymi, ale jednak potrafiła się ugryźć w język. wtedy już w ogóle nie chciałby z nią gadać.

- jestem tu dopiero od roku. myślę, że szybko by się o mnie zapomniało. - uśmiechnął się jakoś szerzej, żeby zapewnić ją, że on własnie tak myśli. uwielbiał swoją pracę, miał dobry kontakt z młodzieżą, nie miał na co narzekać. - ale nigdzie się nie wybieram. - dodał, bo nie widział już szans na to, że zrealizuje swoje marzenia. jakoś tak... zniechęcił się do tego chyba. przestał wierzyć, że niemożliwe jest możliwe. karał samego siebie, uważał, że nie zasługuje na realizowanie marzeń. coś w tym stylu.

- a ja myślę, że nie aż tak szybko. tęsknilibyśmy za tobą - wyszczerzyła się, po czym położyła zakupy na ziemi, bo tak się rozgadali, a coraz bardziej jej się reklamówka wpijała w dłonie. mówiła głównie za siebie, ale była pewna, że inni by ją akurat w tym też poparli. gadała sobie pewnie często z dziewczynami jaki to on uroczy potrafi być i zabawny. - całe szczęście - stwierdziła, pocierając dłonie. biedaczek. może nie byłaby aż taka chętna do rozmów z nim gdyby znała prawdę.

- dziękuję. to naprawdę sprawia, że to wszystko ma sens i że chce się w poniedziałek iść do szkoły. - uśmiechał się coraz szerzej, bo mu łechtała ego i mu się to podobało. szczególnie, że tak bardzo łaknął uwielbienia wśród uczniów! chciał być ich bohaterem, ich przyjacielem, ich mentorem... wszystkim naraz. no tak. to całe bycie miłym i zabawnym czasem było tylko maską. ale i regan miała swoje na sumieniu.

- stwierdzam tylko fakt. naprawdę jesteś dobry w tym co robisz - pokiwała głową, dalej prawiąc mu komplementy. może i wiedziała jak do niego dotrzeć. w końcu każdy lubi o sobie słyszeć dobre rzeczy, a w jego przypadku nie musiała nawet kłamać- całe szczęście, że jednak zdecydowałeś się na tą geografię - zaśmiała się krótko, spoglądając na jego aparat.

jaka słodka mała w miłości <3333
- lubię myśleć, że fotografem też jestem nie najgorszym. - przyznał z rozbawieniem i usiadł sobie na jakimś murku, koło którego akurat stali. najwyraźniej myślał, że rozmowa będzie trwała dłużej. no bo wiadomo, mógłby sobie jeszcze dłużej posłuchać, jak to regan mówi jaki to on nie jest super. - a ty masz już plany na przyszłość? studia? - spytał. wiedział, że jest w ostatniej klasie, więc to już najwyższy czas. nie wiedział, że ma już córkę i jest starsza od reszty uczniów. był tu nowy. i nie słuchał plotek.

noo, ona jest mega słodziutka <3
- skoro i w tym nie jesteś najgorszy to mógłbyś się pochwalić jakimś ładnym zdjęciem - przez chwilę nadal patrzyła na jego aparat, ale zaraz podniosła wzrok na clyda. skoro sobie usiadł, to przekręciła się bardziej w jego stronę, żeby go lepiej widzieć. - szczerze mówiąc nie jestem pewna co do tego - wzruszyła ramionami, mówiąc trochę niechętnie. sama nie miała pojęcia co chce robić i to ją trochę przytłaczało. w końcu musiała też myśleć o tii, a gdyby chciała gdzieś wyjechać, to już nie byłoby jej tak łatwo jak teraz.

- teraz nie mam nic dobrego, bo ktoś mi wszedł w obiektyw. - przypomniał jej, ale bez wyrzutu, a ze śmiechem. najwyraźniej już jej wybaczył. poza tym musiał być cały czas do niej nastawiony pozytywnie, żeby się nie wkurzyła i nie rozgadała wszystkim, że jest psycholem. to bardzo ważne. - a gdzie siebie widzisz za parę lat? - spytał, patrząc na nią uważnie. to nie była pierwsza tego typu rozmowa, którą przeprowadzał z uczniem. starał się im wszystkim pomagać w podejmowaniu trudnych decyzji. trochę się na tym znał. nawet jeśli skończył nie tam, gdzie planował.