william & daniel

dla innych pewnie też tak wyglądała, co ją bardzo denerwowało! ale nawet jej awek pokazuje jaka jest słodka xd
uśmiechnęła sie od ucha do ucha i bardzo szczerze kiedy usłyszała jego słowa. dawno nikt nie powiedział jej nic tak miłego! - ale jesteś słodki - powiedziała zgodnie z prawdą - jakim cudem nie masz dziewczyny, albo żony? - bang, kolejne wścibskie pytanie. w tej samej chwili william skradł jej całusa, a ona zaśmiała się. pewnie pomyślała o tym czy nie zostać tutaj na noc, ale bała się że daniel ich nakryje, hehe.

słodziak z niej to racja! william pewnie nie zmieni już o niej zdania xd
no i sie zrobiło mniej miło kiedy zdała kolejne pytanie. momentalnie spochmurniał i był raczej niezadowolony. - tak wyszło. - mruknął na odczepne po czym wstal, oczywiście jej z siebie nie zrzucając jakos brutalnie ale mimo wszystko odstawiając ją na bok i podszedł po swoją herbatę i stanął przy blacie. to był dla niego drażliwy temat i nie lubił o tym rozmawiać!

kompletnie nie ogarniała co źle powiedziała lub zrobiła, że tak spochmurniał! stała chwilę totalnie zdziwiona na środku kuchni, kiedy w końcu stanęła obok niego i wymamrotała - przepraszam, nie powinnam zadawać takich pytań - chociaż teraz jeszcze bardziej ją korciło żeby się dowiedzieć o co chodzi! ale nie chciała też być wścibska! pewnie zadarła głowę i zerknęła na niego. chwyciła jego kubek, który trzymał w dłoniach i zabrała mu go, żeby się napić, bo jej stał gdzieś daleko. i tak już wymieniali się amylazą więc co za różnica!

no bo skąd miała wiedzieć o tym wszystkim! a on jakoś nie kwapił się do zwierzania się ze swoich problemów i tak dalej. ale nie ma co się dziwić, mimo wszystko pewnie uważał ją za dziecko. seksowne, ale dziecko! byłby jeszcze ze 3 lata starszy to mógłby być jej ojcem ; o - nie powinnaś. - powiedział z powagą. to nie była jej sprawa. w sumie niczyja. a on dalej łykał chyba jakieś leki na depresję xd pozwolił jej wziąć sobie ten kubek i westchnął cicho.

rozegram to fajnie i idę xd
zrobiło się dziwnie i nieswojo. agnes stała tak chwilę w milczeniu po czym odstawiła kubek i chwyciła swoją torebkę, która leżała gdzieś na blacie - chyba już pójdę - stwierdziła bezpłciowym głosem i ruszyła w stronę korytarza, żeby nałożyć buciki i kurteczkę! biedaczka!

smuteczek, a william na pewno za nią nie poleciał bo był zły i mu się nie chciało, więc pewnie całą noc myslał o żonie i poszedł spać.

a ona wpadła w depresję i płakała całą noc, hehe dobranoc!

huhuhuhu, to tu! daniel na pewno był w domu ale nie spał bo trzymał kredens.... a poważnie to po prostu pewnie coś robił, a william wrócił z baru, troszke wypił i postanowil, za radą agnes, powiedzieć mu w końcu o tym, że nie jest nauczycielem wuefu już, chociaż kurde, jest środa, on wyleciał w sobotę, każdy by to ogarnął ale chyba nie daniel... więc wpadł do domu jak burza i kiedy znalazł brata powiedział od razu. - straciłem pracę. - i pokiwał głową.

daniel nie miał czasu zauważać, że william nie ma pracy. co z tego, że wszyscy o tym plotkowali... on przez ostatnie dni był wyłączony ze świata, bo przygotowywali się na państwowy turniej a capella, a ciągle nie trafiał w jakąś nutę i jeszcze musiał napisać artykuł do gazetki i pewnie to święto szkoły już zaczynało być przygotowywane przez samorząd i jeszcze jakieś sprawdziany i prace domowe i... mniejsza o to. siedział i pisał ten swój artykuł, chociaż zaczynał już czternasty raz i cały czas go kasował. smuteczek! kiedy will tak do niego wparował, tylko pokiwał głową, nie odrywając wzroku od komputera i poprawiając okulary na nosie.
- tak, tak, a ja próbowałem się zabić. nie mam teraz czasu. - wymamrotał. pewnie nawet nie zauważył, że jest już środek nocy.

no tak, daniel taki zajęty! jakby william zginął to pewnie by sie nie zorientował! albo jakby się zamienił w jakiegoś potwora z loch ness.... fajnie by było! w każdym bądź razie william się wkurzył i zamknąl mu ten komputer. - mówię całkiem serio kretynie, straciłem pracę w szkole. - powiedział. gdyby mu nie zamknął komputera to pewnie by w ogóle nie zajarzył tego faktu, to był środek konieczny!

oj, zorientowałby się... w koncu!
- kurwa! - zawołał wściekły, kiedy william zamknął mu laptopa, bo był głupi i myślał, że skasuje mu się ten cały tekst, który tam miał otwarty, bo nie zapisał pliku, chociaż z drugiej strony były to pewnie tylko cztery słowa. brat był jednak poważny, więc daniel, nieważne jak zmęczony, potarł sobie oko i skupił się na starszym palmerze. - czemu? - spytał po prostu. musiał znać całą sytuację.

po roku xd też zawsze dobra opcja!
- uważaj na slowa! - pogroził mu palcem, ale jakoś mało przekonywająco. jezu czemu nie przekonywująco się mówi! bez sensu. - bo wasza dziwna plotkara stwierdziła, że się spotykam z uczennicą. - prychnął, bo to jednak nie była prawda. może trochę całował agnes, ale żeby od razu z nia sypiał? nieeee.....

nie bądź taka okropna dla daniela! co prawda z próby samobójczej by pewnie williama nie odratował, ale też całkowicie ślepy nie był, raczej.
daniela pewnie bawiło to, że william pilnował jego słów. okej, była między nimi spora różnica wieku, ale bez przesady, will nie był ich ojcem... a daniel przeklinał sporo, bo i denerwował się sporo.
- i co? na podstawie plotki wyrzucili cię ze szkoły? - był w szoku! dobrze, że nie wiedział, że chodzi o agnes.

ooo no dobra, dobra, to całkiem logiczne, że jednak nie żył jedynie w swoim świecie.
może o go to mogło bawić ale 11 lat różnicy to już cos i will mogł mu mowić co ma robić, przynajmniej według siebie i póki mieszkają razem. taka władza!
- tak. - wzruszyl ramionami. - bo dyrektor nie chce mieć kłopotów. - mruknął. bo już nie musiał mu mowić o tym, że inne dziewczynki się na niego skarżyly a nic nie robił złego przecież!

william się chyba zachłysnął tą władzą i tym, że był nauczycielem i mógł wszystkich tak pilnować, ale w domu daniela nie mógł przypilnować i już. daniel wszystko robił po swojemu, bo wszystko wiedział najlepiej.
- kurwa, te plotki... tylko niszczą życie. - zamyślił się, bo ostatnio bracia palmer dość dotkliwie się o tym przekonywali! nie przejmował się tym, że przeklął znowu. sytuacja tego wymagała. spojrzał uważnie na brata. - i co teraz? - spytał, bo to ważne.

chyba tak, sądził, że jest jak pan i władca na końcu świata i w ogóle.... chciał, żeby wszyscy go słuchali a tak się nie dało! smutek.
- tak.- pokiwal głową. niestety niszczyly im życie. smutne w sumie! william na pewno chciałby dalej uczyć. - nie wiem, będe szukać pracy. w końcu ktoś musi ci dać żreć, nie? - wzruszył ramionami nie było innego wyjścia. miał nadzieję, że szybko znajdzie prace.

a teraz spadł z tego tronu! najwyraźniej był pech przechodził im w genach.
- ale też w szkole? - dopytywał się. martwił się o brata! - jeżeli będzie trzeba, to ja też poszukam jakiejś dorywczej pracy, nie ma żadnego problemu... - zapewniał go z pełną szczerością, bo zapomniał, że nie ma czasu.

- nie, zajmuj się szkołą. i tak masz dużo na glowie. - poklepal go po pleckach. - głodem przymierać nie będziesz. - zapewnił go a potem poszedł spać bo ja też idę spać! czeka go ciężki czas szukania pracy, oj oj.

- mną się nie przejmuj, ja sobie poradzę. ważne, żeby tobie wszystko się ułożyło. - powiedział szczerze, a kiedy william poszedł spać, to daniel też, bo stwierdził, że jest mu zbyt smutno, żeby coś pisać dalej. przejął się bratem! chciał mu pomóc. gdyby wiedział, że to wszystko przez agnes, to by raczej poszedł pogratulować royowi decyzji.

no to w takim razie tutaj. william był dzisiaj na rozmowie o pracę gdzieś tam w londynie! ale pewnie jednak bardziej na obrzeżach, coby mu latwiej było dojeżdżać... w każdym bądź razie teraz był po rozmowie i był super zadowolony bo dostal pracę i nie będzie musiał patrzeć na paskudną mordę roya a jak mu przyjdzie ochota na spotkanie się z agnes to też będzie mógł! także tego. wszedł do domu ucieszony i z jakimiś zakupami, które zrobił po drodze i wbrew pozorom to wcale nie była sama whisky! coś tam jeszcze miał do jedzenia, żeby daniel nie umarł z glodu jednak. więc wszedł do kuchni i zaczął przygotowywac jakiś obiad. no może bardziej kolację...

daniel ostatnio cały czas unikał przebywania w domu, ale ileż było można siedzieć w tych redakcjach czy salach innych kółek albo błąkać się po miasteczku bez celu. jak zwykle był zawalony robotą i musiał nad tym usiąść w domu, więc siedział zamknięty w pokoju. zachciało mu się pić, więc wyszedł do kuchni, ale nalewając sok nawet do willa się nie odezwał. od tygodnia się do niego ostentacyjnie nie odzywał.

william taki zadowolony z życia a ten go olewa. eh! no ale nic, william sobie pewnie gwizdał pod nosem i robił im jakąś super kolacyjkę jak już mówiłam, bo przecież nawet taki geniusz i zapracowany człowiek jak daniel coś jeść musi. w ogóle szukam im teraz jakiegoś super mieszkania w końcu bo ten brak zdjęć mnie przybija... ale nic mi nie wpadlo w oko ;x
- długo jeszcze będziesz się na mnie wkurzal daniel? - zapytał opierając się o blat i spoglądając na niego. chciał wiedzieć ile jeszcze będzie musiał znosić tego ignorowania!

zdaniem daniela william nie miał z czego się cieszyć, był zboczeńcem i został przez to wyrzucony z pracy, a agnes leżała w szpitalu. nie. nic z tego nie sprawiało, by daniel chciał się cieszyć, gwizdać i tańczyć na ulicy. z mieszkaniem zdaję się na ciebie, ja własnie robię avki philipowi, ale mam 210 stron na fashionspocie do przejrzenia.
daniel prychnął na pytanie williama, bo uznał je za najgłupsze na świecie. skoro się do brata nie odzywał, nie będzie przecież teraz otwierać buzi po to, żeby powiedzieć mu, ile jeszcze zamierza się nie odzywać. zamiast tego odstawił sok do lodówki.

no tak, daniel patrzył na to trochę inaczej niż william. on tam się wcale nie uważał za żadnego zboczeńca, pedofila czy jakby go ktoś tam jeszcze chciał nazwać, nie nie! to nie jego wina, że agnes była taka śliczniutka, miała jędrne cycki i tyłek i że przyjaźniła się akurat z jego bratem..... to mieszkanie to koszmar. znalazłam zamiast dla nich to dla cece i rose xd zawsze coś. ale znajdę im coś super wypasionego! haha, to masz trochę przeglądania. zrób mu jakiś super seksi... ja zawsze przeglądam tumblra bo mi się nie chce fashionspota xd
a teraz to william się wkurzył bo móglby mu chociaż odpowiedzieć. - do cholery jasnej! może byś mi powiedział co ci się nie podoba i schował do kieszeni wszystkie swoje jebane humorki bo nie mam kompletnie na to ani sily ani ochoty! - warknął do niego, bo co sobie gówniarz będzie myslał, ze może.

ech. daniel patrzył na tę całą sytuację z agnes zupełnie inaczej niż tamta dwójka. a najgorsze było to, że byli tak zapatrzeni w siebie, że nawet nie rozumieli w tej chwili daniela! i o to się właśnie wkurzał. że upierali się przy swoim i nie chcieli nawet go wysłuchać. dla facetów trudno znaleźć fajne mieszkanie. dziewczyńskie sypialnie zawsze są najlepsze. na tumblrze zdjęcia się powtarzają, a na fashionspocie przynajmniej są po kolei wszystkie sesje, to może coś znajdę.
na kolejne słowa daniel nie wytrzymał. łatwo się denerwował, a ostatnio to już w ogóle.
- cały czas pytacie co mi się nie podoba, a mówiłem to już milion razy!!! - krzyknął, z hukiem odstawiając szklankę na blat.