posterunek policji

- nareszcie! - odkrzyknęła teatralnie. tak naprawdę blaise był niezastąpiony w domu, ale chyba rzeczywiście zmęczyło ją udawanie rodziny. to nie było w jej stylu. tyle że dzięki blaise'owi wszystko jeszcze się nie posypało, bo przecież nie ma szans, żeby sama sobie poradziła... jak zaczął na nią tak krzyczeć, to wcale nie zrobiła się malutka, bo nie dawała sobie w kaszę dmuchać, a już na pewno nie jemu. - to ty się ogarnij! nic ci do tego, co robię ze swoim życiem! nie jesteś ojcem annie, nie jesteś moim ojcem, ani nie jesteś moim chłopakiem! - wrzasnęła. policjanci pewnie się nie przejmowali, bo takie afery na posterunku to norma.

- to wiesz co? wracaj sobie do domu sama. mam cię dość, twoich cholernych humorków i wiecznego niezdecydowania! mieszkaj sobie sama, albo z kim chcesz ale mnie już do tego nie mieszaj - wydarł się znów ale tym razem wyszedł naprawdę. i pojechał do siebie do mieszkania.

i tak rozpadła się ich idealna rodzinka! madeline wróciła do londynu i pewnie teraz dom stanie na głowie.

złapali ją na szopliftingu! i nie chcieli jej wypuścić bo miała trochę spapraną kartotekę. dlatego czekali na kogoś od niej z rodziny. carly siedziała naburmuszona jak sto pięćdziesiąt na jakiś krzesełkach, na dodatek przykuta do nich!

dlaczegoo miałby tutaj przybywać connor?! pewnie przyszedł do swojego znajomego policjanta, który potrzebował informacji na temat dilera który sprzedawał lewe narkotyki. to przyszedł, kazali mu usiąść obok zakutej carly - w końcu się doigrałaś - zaśmiał się.

przewróciła oczami widząc connora. założyła nogę na nogę nic nie mówiąc i czekając aż przyjedzie po nią ojciec który pewnie w samochodzie wsadzi jej łapę w spodnie, ups - zrobiłam to dla mojej babci, która potrzebuje lekarstw - zaczęła udawać pokrzywdzoną - zostawiłam ją samą, a ona nie może czekać - dalej ściemniała - pomożesz mi i wyciągniesz mnie stąd? - zatrzepotała rzęsami słodziasznie się przy tym uśmiechając.

- doskonale wiem, że ściemniasz i że cię zgarnęli za to, że ukradłaś, żadnej babci nie ma, z resztą wszystko jedno. niech będzie, pomogę ci. wielokrotnie słyszałem takie gadki - podniósł swój seksowny tyłeczek do góry, pytając się ile za tą małą kaucji chcą. connor miał układy w policji, przecież tyle razy już by poszedł siedzieć za morderstwa i pobicia... zapłacił tyle ile chcieli i wypuścili ją - proszę bardzo - westchnął - szkoda mi ciebie w sumie - odchrząknął.

po jego słowach była przekonana, że jej nie pomoże więc tylko przeklęła pod nosem i rozsiadła się wygodniej patrząc na niego rozzłoszczonym wzrokiem. zaraz jednak zdjęli jej kajdanki. rozmasowała nadgarstki - dzięki! - odruchowo rzuciła się na niego i przytuliła co było pierwszym miłym gestem w jego kierunku. zaraz do środka wpadł jej ojczym - kurwa - próbowała się jakoś za connorem schować. chwyciła jednak jego kaszkiet, który nacisnęła na głowę i pociągnęła go do wyjścia - szybciej - pośpieszyła go i uciekli, zacznij gdzieś.

po co chodzić na lekcje, jak można już na początku tygodnia zacząć balety? taki właśnie był teraz tok myślenia morgan, która dzisiaj nad ranem wdała się w jakąś bezsensowną awanturę ze swoimi znajomymi pomiędzy inną grupką pijanych młodych ludzi. skutkiem tego było pojawienie się policji i zamknięcie całej gromadki na izbie wytrzeźwień. dopiero teraz ich wypuścili, więc szła sobie uliczką, z butelką szampana w dłoni, bo przecież kaca najlepiej leczyć alkoholem.

jude oczywiście nie trafił na posterunek ani nie zamierzał zgłaszać zaginięcia morgan, bo nie widział jej w akademikowej kuchni cały dzień. jej numer został usunięty, ale dalej go pamiętał. dzisiaj z rana leczył kaca aspirynką, bo nie alkoholem jak jego ex i przegapił połowę zajęć. szedł właśnie do jakiegoś znajomego, żeby pożyczyć notatki z dzisiejszego wykładu i przepisać je od razu na jutro. w końcu co lepszego miał niby do roboty. kiedy zauważył morgan idącą z naprzeciwka, jego instynkt kazał mu się schować za policyjnym samochodem, ale zaraz wyrósł przed nim jakiś policjant i zaczął go wypytywać, co on tu robi. cała kryjówka poszła w łeb.

morgan nie zauważyła juda od razu. była za bardzo skupiona chodzeniem tip topem po krawężniku. o dziwo potrafiła jeszcze utrzymać równowagę i nie ześlizgnęła się z niego. co chwilę popijała sobie łyka szampana. podniosła głowę dopiero gdy rozpoznała znajomy głos. stanęła jak wryta i dała krok w tył. była niestety za blisko, żeby się chować czy uciekać, bo stała zaraz za plecami policjanta, w którego prawie weszła. wiedziała zresztą, że nie uda jej się go unikać przez całą wieczność. dlatego schowała tylko schowała butelkę za plecami, żeby czasem jej nie wlepili mandatu za picie w miejscu publicznym. powoli ruszyła, żeby ich wyminąć.

jude chciał się schować przed morgan, morgan chciała się schować przed jude'm... przypomina mi to od razu jak zeszli się w halloween i potem bali się ze sobą porozmawiać, bo nie ogarniali sami, czy są razem czy nie. jude za to teraz nie wiedział, czy morgan już go wyminęła czy jeszcze nie, bo był pogrążony w rozmowie z policjantem, któremu tłumaczył ze wszelkimi szczegółami, jak to ukrywał się przed najpiękniejszą dziewczyną na świecie, która z nim była, ale w końcu przejrzała na oczy i go zostawiła, bo która o zdrowych zmysłach chciałaby z nim być, ale on nadal ją kocha i nie może ją napotkać, bo się popłacze na jej oczach, a tego by nie chciał... no i tak mu to opowiadał wszystko.

jak widać dla nich najlepszym rozwiązaniem było się przed sobą chować. wypiła już połowę szampana, który już na nią działał, więc zrobiło jej się trochę smutno, kiedy usłyszała jego słowa. miała mieszane uczucia co do jego osoby. w końcu nadal go kochała, ale łatwiej jej było wmawiać sobie co innego i zupełnie się od niego uwolnić. teraz jednak gdy znów go zobaczyła powróciły do niej myśli o chęci przytulenia się do niego. brakowało jej tego jednak, bo przyzwyczaiła się do czułości, które sobie okazywali. zaraz się jednak skarciła za te myśli, gotowa by ruszyć jak najszybszym krokiem jak najdalej od niego. policjant jednak zaczął się na juda wkurzać i mówić do niego agresywnym tonem. wiedziała, że to na pewno jeszcze gorzej go przytłoczy, bo przecież wszystkiego się bał. dlatego warknęła sama na siebie za swoje głupie pomysły i cofnęła się, żeby odciągnąć juda za ramię. - już sobie idziemy - mruknęła do policjanta, odciągając od niego chłopaka. nawet na niego nie spojrzała, a kiedy już odeszli w miarę daleko, puściła go i znów pociągnęła kilka łyków z butelki.

gdyby się od razu po halloween przed sobą schowali, nic z tego by się nie wydarzyło! jude nie złamałby penisa, ale też nadal byłby prawiczkiem. morgan nigdy nie złamałaby serca, ale sama nie poznałaby miłości. nie było co gdybać, zdarzyło się i teraz wrócili do punktu wyjścia i ukrywania się. jude rzeczywiście miał ochotę popłakać się przed policjantem, który nic nie rozumiał i chyba nie wierzył w miłość albo przynajmniej ciotowatych chłopaków próbujących zdobyć miłość, a wtedy pojawiła się przy nich morgan i odezwała się i w dodatku dotknęła dżuda, przez co ten zaniemówił i w ogóle był cały oszołomiony, kiedy odciągała go na bok. teraz policjant na pewno stwierdzi, że jude kłamał, skoro morgan do nich podeszła i go uratowała!
- nie musiałaś tego robić, wszystko było pod kontrolą. - zaczął zgrywać twardziela. miał nadzieję, że morgan nie słyszała tego, co opowiadał obcym ludziom.

stało się co się stało i jakby nad tym dłużej pomyśleć, to morgan wcale nie żałowała tego, że go poznała. pomimo tych wszystkich wtop przeżyli też razem coś ważnego. dzięki niemu inaczej spojrzała na świat, co akurat w tym momencie nie miało znaczenia. powróciła stara morgan, która nie przejmowała się zupełnie niczym i niszczyła sobie zdrowie i przyszłość swoimi złymi decyzjami. - właśnie widziałam - powiedziała lekko rozbawiona, wycierając spod oka rozmazany tusz i cień do powiek. nie wyglądała zniewalająco z resztkami makijażu z zeszłego wieczoru, ale szczerze mówiąc miała to aktualnie gdzieś.

morgan uspokoiła się przy hurdzie, ale nie wytrzymała długo. najwyraźniej jej stare nawyki były silniejsze od jej miłości do niego... przykre! z drugiej strony nie można się dziwić. dżud nie był osobą, która potrafiłaby zawalczyć o nią i popracować nad nią i ich związkiem. tyle razy mówił, że pewnie morgan go zostawi, że w końcu to wywołał. 
- miło było cię zobaczyć. - machnął jej i zaczął iść w swoją stronę, czyli w stronę akademików, w którą pewnie oboje się wybierali. w każdym razie on przyspieszył kroku, nie był gotowy na rozmowę z morgan. tylko po pijaku miał odwagę do niej wydzwaniać.

jak nie wytrzymała długo! byli ze sobą przez tyle czasu, więc patrząc na to, że przedtem nie była w poważnym związku, to był dobry wynik! nawet bardzo. - ta - mruknęła pod nosem i poszła inną drogą.

dobra, williama tu zatrzymali, bo wypisywali mu mandat za picie i szczanie w miejscu publicznym, ale był już w kiepskim stanie i stawiał opór, więc go zamknęli na noc na wytrzeźwienie, a teraz trzymali, bo daniel nie miał czasu przyjść i wpłacić kaucji. gigi współpracowała z policją, więc się tu kręciła i rozmawiała na poważne tematy w stylu mafii. jak się dowiedziała o williamie, to najpierw nie mogła się przestać śmiać przez dziesięć minut, a potem poszła to zobaczyć na własne oczy.
- jak się bawisz? - spytała od razu.

hahaha. to w sumie całkiem podobne do willa, więc tak. zgadzam się w stu procentach z tym wszystkim. więc siedział w celi i trzymał się za głowę, bo czekał na ten wspaniały moment, w którym będzie mógł stąd wyjść i walnąć się do swojego łóżka. eh, eh. myślał, że gorzej być nie może a tu przed celą pojawiła się gigi, więc wywrócił oczami. - zajebiście.... - mruknął, bo jeszcze tego mu brakowało.

skrzyżowała ręce na piersi i zlustrowała williama wzrokiem. nie wyglądał najlepiej, ale na pewno własnie tak lubiła swoich mężczyzn... zniewolonych... kiedy ona miała kontrolę nad sytuacją. żałowała pewnie, że to nie ona go aresztowała!
- nie wiedziałam, że jesteś takim złym chłopcem. - dodała.

oczywiście, że nie wyglądał najlepiej, bo miał ogromnego kaca i nie mógł się nawet umyć, to jak przepraszam bardzo miał wyglądać. zniewolonych... haha. pięćdziesiąt twarzy gigi.
- chyba mnie z kimś pomyliłaś. - udawał, że jej nie zna, bo głupio mu było..... liczył na to, że gigi na przykład zna więcej facetów podobnych do niego. w końcu podobno każdy ma jakiegoś sobowtóra.

mówiłam ci, że lubiła dominować w łóżku... kajdanki pewnie też ukradła prawdziwe z posterunku zamiast używać futerkowych, które nie dają takiego efektu!
- bo william roosevelt, którego znam, jest grzecznym chłopcem? - aż się zaśmiała. wyciągnęła klucze i otworzyła celę. nie była pełnoprawną policjantką, ale obiecała zrobić loda jednemu, jak pozwoli jej otworzyć celę i wypuścić williama. oczywiście po tym, jak sama wpłaciła za niego kaucję. trochę aww. mogła mu dać tam gnić!

kochana....
- pytanie brzmi, czy w ogóle go znasz. - powiedział poważnie, bo on czasem łapał się na tym, że chyba sam siebie tak naprawdę nie zna. bo przecież nigdy by nie pomyślał, że będzie sobie lał w miejscu publicznym z flaszką whisky w drugiej dłoni. pewnie podśpiewywał jakieś disco przy okazji... kiedy otworzyła cele w końcu na nią spojrzał, bo przez ten cały czas chyba tego nie zrobił. patrzył i się dziwił, co nie.

- wiem, że od początku mówiłam, że nie chcę cię poznać, ale tak się stało. - zauważyła. spędzali dużo czasu razem, nawet jeżeli głównie w łóżku, to i tak zdążyli trochę porozmawiać i nauczyć się swoich nawyków. czy tego chcieli czy nie. gigi nie chciała. william to chyba nie jest na kacu, tylko jest nadal pijany... xd spojrzała na niego jak na idiotę, że nie chce wyjść. - widzę, że ci się spodobało i nie chcesz wychodzić. - zamknęła go z powrotem. xd

no trochę to na pewno o sobie wiedzieli.... ale na wylot na szczęście się nie znali i gigi pewnie jeszcze nie raz go czymś zaskoczy. william chyba też nie za bardzo... a może gdzieś głęboko w zakątkach swojej czarnej i pesymistycznej duszy jednak na to liczył... trudno go ogarnąć w sumie. hehe, całkiem możliwe... teraz to mu było wszystko jedno. czy będzie tu siedział miesiąc czy jedną noc.... takie spokojne życie tu prowadził. szkoda tylko, że zamiast herbaty rano nie podali mu whisky. bylby bardziej wdzięczny. - chce. - mruknął spoglądając na nią