sypialnia

mason wpadł tu zestresowany, bo słyszał od kilku ludzi, że debbie wylądowała w szpitalu i niby komuś powiedziała, że to on ją zgwałcił. nie dało się ukryć, że to on, więc od razu ruszył tutaj, żeby spakować manatki. pewnie kupił bilet samolotowy w pierwsze lepsze miejsce i miał godzinę na ogarniecie się i wyjazd do londynu. wyjął walizkę i zaczął pakowanie, a dopiero po chwili zobaczył astrid. - co z tobą? ej, jest sprawa. - podszedł do niej i pocałował ją w czoło.

najpierw przestraszyła się kiedy ktoś wpadł do sypialni, ale na szczęście szybko okazało się, że to właściciel.
- nie mam pieniędzy, perspektyw i przyjaciół. - wyrecytowała i napiła się z butelki. on jej raczej nie słuchał, bo był zajęty swoimi sprawami. - cokolwiek tylko chcesz, mason. - zapewniła go, bo był dla niej taki dobry, jak niewiele z dawnych przyjaciół! teraz pozostała ich już tylko garstka, ale przynajmniej tych prawdziwych. spojrzała na jego walizkę. - co ty robisz? - spytała, siadając na łóżku, bo coś jej tu śmierdziało. pewnie wrzucił do tej walizki jakieś stare skarpety.

- co? czemu nie? - to znaczy o kasie wiedział, gorzej z perspektywami i przyjaciółmi. - nie potrzebujesz nikogo, żeby być królową, astrid. musisz tylko w siebie uwierzyć. - poklepał ją po udzie i spojrzał na walizkę, więc szybko się podniósł i zaczął tam wrzucać podstawowe rzeczy. - muszę wyjechać na chwilę. zajmiesz się domem? znam dane do twojego konta - mruknął rozglądając się za jakimś swoim ulubionym paskiem do spodni, czy coś.

- nie chce mi się już o tym gadać i nie chce mi się już żyć. - przeżywała podobne emocje co debbie. xd borze, to był okrutny żart. - potrzebuję pieniędzy, żeby być królową, mason. - zauważyła, znów pociągając z butelki. z tego braku pieniędzy i perspektyw popadnie w alkoholizm i zostanie bezdomna. straszne. - powiesz mi chociaż gdzie jedziesz tak nagle? - zainteresowała się. - jasne, że się zajmę. skoro muszę... - dodała z rozbawieniem, rozkładając się bardziej na wygodnym łóżku. ach, znowu czuła, że jest bogata! powie wszystkim, że mason jej oddał ten dom na zawsze. a co tam, kupi sobie drugi, stać go!

- głupoty gadasz. - wyśmiał ją i zamknął walizkę. - nie. - odpowiedział, bo przecież oczywiste, ze jej nie powie. ruszył do wyjścia. - baw się dobrze i nie zrób demolki. a jak zrobisz to zatrudnij dobrego architekta wnętrz, zeby zrobił remont. - dał jej ogólnie wolną rękę i sru, pojechał. debbie go nie dorwie, HE HE HE HE HE HE HE HE.

nie wypytywała o więcej, bo sama nie znosiła wścibskich ludzi, którzy ostatnio walili do niej zresztą drzwiami i oknami. ale teraz jej nie znajdą, bo zaszyje się w rezydencji masona.
- baw się dobrze! - zawołała za nim, bo skąd miała wiedzieć, że ucieka przed swoimi strasznymi czynami, a nie jedzie się dobrze bawić. ona zamierzała się dobrze bawić, zresztą już zaczęła od skakania po łóżku całą noc i przytulaniu drogich mebli.