droga do miasta

jaki żarcik na czasie ;d dzięki za słowa otuchy! chociaż ty we mnie wierzysz. teraz mnie trochę kusi, żeby poszukać, ale racja, lepiej zachować umiar póki można. wywieźliby ją do szpitala i wróciłaby do domu jeszcze później niż początkowo planowała i tyle by jej z tego wyszło!
wzruszył ramionami, mruknął "ok" i byłby skłonny odpuścić i uwierzyć, że naprawdę nic się nie działo i tylko on sobie coś wkręcał, bo spalił lewy towar.
- mówiłaś, że o nic ci nie chodzi. - jęknął, bo jednak kontynuowała temat, a on się pogubił. nigdy nie zrozumie kobiet.

ma się to coś w sobie xd oczywiście, że w ciebie wierzę! jakby mogło byc inaczej. hehe, lepiej nie. ja się raz zgubiłam w internetach. dziękuję bardzo. nie. w pracy też się czasem chłopaki gubią, to oglądamy facetów tańczących w jakiś stringach z kaczuszką ;x bez jaj.
hehe ona sama siebie nie ogarnia, to jak może ją matt ogarniać... to nie jest możliwe. nigdy nie będzie. - ale mi chodzi! i powinieneś dobrze wiedzieć o co mi chodzi! - wycelowała w niego palcem ze złością. bo jak on w ogóle może tak normalnie żyć! ona nie mogła...

ciężką macie pracę widzę. xd ja czasami się gubię w internetach, na szczęście zawsze udaje mi się wrócić. ale nigdy nie wiadomo!
- mary, proszę cię, powiedz mi, bo ja już sam nie wiem. - zaczął się trochę stresować, bo nie ogarniał bardziej niż zwykle i wydawało mu się, że coś mu umyka. głupi ten matt... jak but! niby pamięć fotograficzna, wszystko ładnie pamięta, a akcji z marylin to nie ogarnia... to było tak dawno!

hehe bardzo. czasem trzeba się rozerwać. ja się właśnie zgubiłam w internetach. jezu..... zaraz ci pewnie coś pokażę, bo nie może tylko mi zryć mózgu xd
- jak to o co! jak to o co! - machała pewnie rękami. no dobra, wcale nie. i nawet nie krzyczała jakoś bardzo, może lekko podniosła głos bo nie rozumiała jak może tego nie wiedzieć. - o co mi chodzi?! jeszcze pytasz... - prychnęła - o tą całą akcję w skate parku. wiesz jak się paskudnie czuję? ciągle? - mruknęła, bo mimo że minęło sporo czasu to dalej czuła się raczej winna....

miałaś się nie gubić! miałaś pozostać z nami! myślałam, że jesteś silniejsza. xd dobrze, że zaraz idę, to nie będziesz mogła mnie zabrać ze sobą. xd
- dlaczego? - spytał po prostu, bo nie rozumiał, dlaczego dziewczyna nadal to przeżywa. on też to pamiętał, nie było z nim tak źle, ale myślał, że to już za nimi. - przecież to było już dawno. nic się nie stało. wszystko zapomniane, wszyscy zachowują się normalnie. jedyny powód, żebyś czuła się z tym tak źle, to... och. - urwał i uciekł wzrokiem, bo stwierdził, że marylin go kocha potajemnie jak on kochał edie wcześniej i tak dalej. dramaty w paczce jak zawsze.

zgubiłam się! to straszne. chciałam ci pokazać filmik, ale nie wiem jak skopiować.. eh takie ciężkie życie.
- jak to dlaczego? - zdziwiła się. faceci nigdy nic nie rozumieją. dlaczego! - och. - prychnęła, bo oprócz tego och, pewnie mało co zrozumiała xd - może och, może nie. to nie ma znaczenia. - mruknęła obrażona. teraz to dopiero była zła i smutna i nie miała już ochoty żyć. żartuję. przynajmniej z tym ostatnim...

hahaha, najgorzej! teraz nigdy się nie dowiem. borze, jednak się dowiedziałam... solówka na kocie!
- albo nie ma znaczenia albo stroisz fochy! mary! zdecyduj się! - ręce mu opadły, bo nie wiedział jak do tego wszystkiego podejść. nie spodziewał się takich dramatów, a na pewno nie dzisiaj. nic ich nie zapowiadało! myślał, że jest bezpieczny... i myślał, że są sobie z marylin mimo wszystko normalnymi, super przyjaciółmi!

już nic nie będzie takie samo! myślę, że mój mieczysław byłby zadowolony jakby został gitarą.
mary się już nie odezwała tylko poszła w cholerę. na nogach do st albans a co! obrażona na cały świat i jeszcze więcej.

uwaga, szał, zaczynam grę w samochodzie... u tej parki odwrotnie, teraz jest sielanka, a zbliżają się ciężkie dramki. wracali sobie samochodem z niedzielnego rodzinnego spacerku po londynie. annie smacznie spała na tylnym siedzeniu, madeline smyrała kierowcę blaise'a po udzie.
- musimy wysłać ją do tej samej szkoły, do której pójdzie książę george. mówię ci, annie będzie księżniczką. - zainspirowała się spacerem obok buckingham palacu do takich przemyśleć. szkoda, że nie wiedziała, że to ruda córka daniela ukradnie george'a wszystkim odpowiedniejszym kandydatkom.

bo to córeczka daniela i debbie, to w końcu będzie musiała dążyć do władzy! jak uroczo. wracając do sprawy, blaise i maddie przeżywali swoje najlepsze chwile obecnie. mieli siebie, annie, nikt im się do życia nie wpieprzał, kochali się, byli jedną wielką szczęśliwą rodziną. on nie mógł się skupić na jeździe, ale się starał bo mieli przecież dziecko z tyłu na siedzeniu - annie będzie królową, zobaczysz - pokiwał głową z przekonaniem. spojrzał w lusterko, żeby sprawdzić jak się trzyma mała - ona jest taka już duża. rośnie w oczach - zauważył.

z tego co pamiętam, to na yale ruda sobie nieźle z księciem pogrywała i wcale nie mdlała na jego widok, więc nie wiem jak to wyglądało z jej dążeniami. daniel na pewno chciał, żeby skończyła jako księżniczka. cóż, madeline najwyraźniej też miała takie marzenia. i wszystkie inne matki w anglii.
- będzie rządziła dłużej niż królowa elżbieta! - zapewniła go. wczoraj elka obchodziła huczne swoje milionowe urodziny, to wiesz. elka jest wieczna, a annie będzie jeszcze bardziej. zresztą z tego co pamiętam chciałam, żeby madeline zrobiła z córki jakąś małą modeleczkę czy inną gwiazdeczkę. sama chciała być projektantką mody i ciągle ją stroiła, co widać na insta, haha. - nie wiem kiedy to się stało! - westchnęła. ja sama nie ogarniam ile annie ma teraz lat. na insta ta mała już jest naprawdę duża.

nie możesz tego jakoś sprawdzić? no to weź policz ile ma mała lat, bo przydałoby sie wiedzieć. wygląda na sporą trzylatkę jak dla mnie. jakoś tak. nie wiem z resztą, ja się na dzieciach nie znam w ogóle. uśmiechnął się do siebie - niedługo nas przegoni we wszystkim a my będziemy jak te stare dziadki siedzieć w domu. trzaśnie nam drzwiami przed nosem szybciej niż zaczniesz wypowiadać jej imię - zaśmiał się cicho - dzisiaj było przyjemnie. musimy jutro jeszcze załatwić kilka spraw w urzędzie - zauważył spoglądając na nią.

nie wiem, z dwa lata ma, może trochę więcej. trzech jeszcze nie ma na pewno. a przynajmniej tak mi się wydaje. nie jest już taka malutka, musi robić więcej niż przytulać się i spać. xd
- nawet tak nie mów! żadnego okresu buntu, nie pozwolę na to! - zapowiedziała od razu, co brzmiało oczywiście niedorzecznie. tym bardziej, że bulimię miała w genach, a sama madeline pewnie jej parę innych niefajnych cech przekazała. - znooowu. - zaczęła marudzić, bo załatwianie spraw w urzędzie było nudne.

pocałował ją w nos - nie marudź kochanie, jeszcze kilka małych podpisów i już będziemy na czysto - pokiwał głową. pogadali jeszcze w samochodzie, dojechali do domu, położyli małą do łóżka a potem oni zajęli się sobą.

poszła na długi spacer z peach porzucać jej piłkę na polu i akurat zrobiła sobie przerwę na pozbieranie kupy.

fajnie xd alfons pewnie biegał w okolicy bo musiał przecież zachować formę! halo! obraził się ogólnie na nią że ostatnio na noc nie wróciła, a jak wróciła rankiem to z wielkim kacem... wiesz, wtedy co ją majk odholował! dlatego pech zaczęła do niego wesoło biec, a on udawał że nie zwraca uwagi... no przynajmniej na allie.

a jej było smutno przez to, że się do niej nie odzywał. i tak było już jej wystarczająco głupio przez to, że spała u majka i że w ogóle była w takim stanie. na dodatek musiała się go prosić, żeby pożyczył jej klucze bo zgubiła swoje i musiała iść dorobić. - peach! czekaj! - zaczęła się na nią wydzierać, ale ta nie słuchała, więc sama zaczęła za nimi biec z tą kupą w worku.

i dobrze, że było jej smutno! nabroiła! a alfie się o nią martwił! bał się, że znów ją zgwałcili czy coś! a jak rano przyszła z kacem to się niebotycznie wkurwił bo mogła chociaz napisac że imprezuje. peach pewnie zaraz rzuciła sie na alfonsa więc ten zaczął ją głaksać. nie wiadomo czemu ale w ramach małej zemsty zyczył allie żeby wpadła w tą kupę czy coś xd zmierzył ją ogólnie surowym wzrokiem, pewnie skupiał się na tym żeby siłą woli rozwalić wór z kupą!

allie dopiero się uczyła przebywać między ludźmi i imprez, więc jeszcze nie miała wyćwiczonego jak się zachowywać pod wpływem alkoholu. nie wiedziała też najwyraźniej ile alkoholu może w siebie wlać, żeby normalnie dojść do domu. wszystko przez gigi! i to, że tak jej się śpieszyło z piciem. allie dobiegła do nich po chwili, bo jednak nie była za szybka. - cześć - uśmiechnęła się do niego trochę nie pewnie.

niech nie zwala winy na gigi! sama powinna być za siebie odpowiedzialna. albo przynajmniej poinformować o tym alfonsa, wtedy ten by ją ogarnął czy cos. przecież był jej bratem halo!!! - cześc - mruknął drapiąc się po policzku i przygladając jej - dzisiaj trzeźwa? gratulacje - zaśmiał się.

ale ona jest naiwna! i skoro to jej najlepsza przyjaciółka to zaufała jej na tyle, że dała się jej upić. dobrze, że była na tyle dobra, żeby ją odprowadzić do domu, a nie pozwoliła jej zaliczyć zgona w klubowym kiblu. - będziesz mi to wypominać do końca życia? - skrzyżowała ręce na wysokości piersi i zrobiła smutną minkę. nic mu nie mówiła, bo jak nie jest zajęty pracą to bzykaniem, więc nie chciała mu przeszkadzac!

głupia rosalie, ufała nie tym ludziom co powinna ;c dobrze, że wlaśnie... w kiblu jej nie znaleźli bo tam na bank by ktoś ją wykorzystał! - będe dopóki nie zmądrzejesz, bo zachowałaś sie bardzo nieodpowiedzialnie - pewnie mówił jej to milion razy od tamtego momentu, ale wcale nie zamierzał przestawać.

trochę.. nie jej wina, że jest taka łatwowierna. nie miała za dużo znajomych, więc jeszcze na nikim się porządnie nie przejechała. wtedy by może się przynajmniej nauczyła. i już w ogóle by nikomu nie ufała i zostałaby sama na zawsze ;x - już cię przeprosiłam przecież i obiecałam, że nie będę tak robić - zrezygnowana opuściła ręce. - nie chciałam, żeby tak wyszło - zacisnęła usta i zrobiła minę zbitego psa, bo jej się chciało płakać.

alfons w sumie mógł ją nauczyć interakcji bo był w tym lepszy, albo ten ich brat którego dagna będzie robić może ją tego nauczyć w sumie xd jak zobaczył tą jej minkę to nie mógł się oprzeć. to na pewno była jej tajna broń! zaraz ją przyciągnął i przytulił - dobra noooo, następnym razem jak bedziesz szła na impreze to daj mi znać - poprosił, awww.

obydwoje powinni jej dać lekcje to by się szybciej nauczyła xd ten dagny brat powinien być jakimś psychologiem czy coś to by ją naprawił xd jasne, że to była jej tajna broń! zawsze ją używała jak coś się komuś nie podobało. a teraz było jej naprawdę bardzo przykro, to mina była bardziej efektywna. - dam ci znać, obiecuję -przytuliła się do niego.