thai square

wracam do tematów z poprzedniego tematu tutaj xd
totalnie, romy miała wiele miłostek xd
to prawda, a potem przyszedł czas dramek i lalki poszły w odstawkę.
tak, louis miętosił cały czas misia louisa (dobrze, że się domyśliłaś!) w rękach i faktycznie poszli do knajpy obok. było najbliżej i mieli wolne stoliki więc to był szczęśliwy traf lucka - byłaś tu kiedyś? - zapytał głupio odsuwając jej krzesło żeby usiadła. nie wiedział, że stefka to taka biedaczka xd

prawidłowo xd
nic dziwnego, że dla stefki nie było miejsca skoro już miała tyle miłostek.
lalki były wprowadzeniem do dramek xd
- tak, byłam tu kiedyś... z moją przyjaciółką. ale już nie możemy chodzić do takich miejsc - zmartwiła się na wspomnienie o romy i miała minę taką jakby ta juz umarła. stephanie oczywiście biedaczka tylko żerowała na tym co romy czy lucek jej postawią. dlatego spoglądała na menu dość niepewnie, szukając najtańszego dania, żeby się nie narzucać.

obawiam się, że romy po prostu nie interesowały dziewczyny i od początku jej miłostkami byli tylko chłopcy. czego nie można powiedzieć o stefce.
odczytał minę dziewczyny - och przykro mi, umarła tak? - zapytał wprost bo nie miał żadnych hamulców, nie oszukujmy się. on natomiast nie patrzył na ceny tylko szukał czegoś co mu pasuje - może zamówimy przystawkę i podzielmy się? - zaproponował.

stephanie była zdezorientowana swoimi uczuciami.
- c-coo? - zająknęła się i na jej twarzy wymalowało się przerażenie. - nie, nie, po prostu... ma teraz chłopaka - odpowiedziała trochę niepewnym głosem, ale jednak przedstawiała ten fakt tak jakby to już był koniec ich przyjaźni. czuła się zaniedbana! chciała być na miejscu arthura. - tak, chciałam to samo zaproponować! - ucieszyła się, chociaż kłamała i tylko dostosowywała się do jego pomysłu. nie chciała wyjść na niedorajdę - na co masz ochotę? - zerkneła szybko na przystawki, żeby zorientować się co tu dają.

dla niego to było całkiem normalne pytanie, nie uznawał tego za coś dziwnego. nie czuł, że wprawia ludzi w zakłopotanie - och, rozumiem to. mój kolega też ma dziewczynę i też zachowuje się praktycznie jak martwy - mruknął na wspomnienie o arthurze. tak musiało być skoro miś miał mu o nim przypominać. lucek też oczywiście czuł się zaniedbany - może pierożki z krewetkami? - zaproponował wskazując na pozycję w menu. pewnie najdroższą z przystawek, ups xd

stefkę wszyscy wprawiali w zakłopotanie, nawet jeśli zadawali normalne pytania. nie rozrózniała normalnych od nienormalnych xd kolejne dowody dlaczego uznawała towarzystwo luciena za dobre.
- przykro mi - zmartwiła się. - szkoda, że już nie mamy z nimi takiego połączenia jak dawniej. ale teraz my możemy spędzać ze sobą więcej czasu, co ty na to? wypełnić tę pustkę po nich - zaproponowała, że zastąpi sobie romkę luckiem. może to było trochę obraźliwe, może nie, dla nich pewnie normalne. - ojej - oczy jej wyszły z orbit widząc cenę - nigdy nie jadłam krewetek - przyznała się.

była skrzywiona psychicznie ewidentnie!
- mi też przykro, że koleżanka cię olała - utożsamiał się akurat z tym jak czuła się stefka! bonding! - to prawda - wyprostował się na krzesełku - teraz możemy się skupić na sobie, a nie na nich - przystanął na jej pomysł i nawet złapał jej dłoń odruchowo choć zaraz bardziej zajął sie menu i jedzeniem - skoro nie jadłaś krewetek to dzisiejsze menu będzie całkowicie krewetkowe - zarządził! on jadał i to często. pewnie mamusia go rozpieszczała.

czy ja już dzisiaj nie mówiłam, że to przypadek wszystkich postaci? xd
zarumieniła się gdy złapał ją za dłoń, bo rzadko ktokolwiek ją dotykał, a potrzebowała bliskości i czułości. pewnie już sobie wyobrażała, że na jego miejscu siedzi romy i że to ona ją dotyka. skoro traktowała luciena jako zastępstwo xd
- możemy robić dużo rzeczy razem. na przykład chodzić na stację kolejową i wymyślać dokąd ci wszyscy ludzie zmierzają i jakie są ich historie życiowe - co było pewnie rozrywką jej i romy - a co jeśli mi nie posmakują? - przestraszyła się trochę. chociaż nawet jak jej nie posmakują to będzie udawała, że jest inaczej. nie miała okazji jadać takich rarytasów i musiała korzystać.

mówiłaś, powtarzamy się xd
nie wyczuł tego, że trochę się peszy i rumieni. mało kiedy odczytywał sygnały. zazwyczaj tylko u arthura bo jego znał najlepiej, ale ten teraz wolał jakąś romy właśnie! romy, którą właśnie wyobrażała sobie stefka na jego miejscu ups - możemy tak zrobić, lubię pociągi - często chodził do muzem kolejnictwa w albans więc faktycznie to go uspokajało - jeśli ci nie posmakują to będę je wydłubywać z każdego dania - hahhaaha, jaki szlachetny rycerz xd

albo po prostu udowadniamy, że to prawda xd
szkoda, że nie możemy zagrać na cztery lucien arthur romy stephanie xd
- ja lubię kaktusy - wypaliła, bo ją akurat pociągi mało interesowały, a nie chciała, żeby zapadła między nimi niezręczna cisza jeśli nie miała na ten temat nic do powiedzenia. - och! zrobiłbyś to dla mnie? to najmilsze co ktokolwiek kiedykolwiek do mnie powiedział - i pewnie tak było xd

ciężko by było, ale jeśli romy byłaby na początku, a lucek na końcu to może jakoś dałoby radę xd
- masz na myśli te zielone, kłujące kwiatki? - dopytał. pewnie niezbyt się na tym znał - nie wolisz jakiś ładniejszych kwiatków? - mógł jej kupić! - to żaden problem, lubię krewetki i jeśli nie będą ci smakować to z chęcią je zjem - pokiwał głową. pewnie podszedł kelner i zamówili. lucek nalegał na śliwkowe wino!

ja ostatnio grałam nate bree w wielkim zamieszaniu, więc może by dało radę xd
- to właściwie sukulenty, a kwiaty wyrastają na niektórych - zaczęła, ale zawahała się jakby nie była pewna tego co sama mówi - ale tak, masz rację - zmarszczyła nosek, bo była przecież potakiwaczem i jak ona śmiała podważyć jego słowa! - wszystkie inne kwiatki więdną, a kaktusy są wiernymi towarzyszami - może miała jakieś dwa kaktusy z którymi tułała się od domu do domu. - och, no tak. w takim razie mogę ci odstąpić swoje jeśli bardzo chcesz - chciała mu dogodzić. i oczywiście zgadzała się na wszystkie wina śliwkowe i inne propozycje.

musiałabym się skupiać wtedy pewnie na jednej grze i już xd
- sukulenty - powtórzył za nią ucząc się nowego słowa, a właściwie jego znaczenia. nie był wszechwiedzący, chętnie czerpał wiedzę od innych - chyba znasz się dobrze na kaktusach co? - pochwalił ją bo faktycznie był pod wrażeniem - odstąpisz tylko jeśli nie będą ci smakowały - nie był aż tak łakomy. zaraz przynieśli im wino śliwkowe i kieliszki więc lucek szybko je odkręcił i nalał stefce, a potem sobie - spróbuj - przysunął w jej kierunku kieliszek.

eee tam. dałabyś radę xd
- niee, ja tylko... wiem trochę. - zmarszczyła nosek. nie uznawała swojej wiedzy za jakąś szczególną. myślała, że wszyscy to wiedzą. - a ty wiesz dużo o pociągach? - naprawdę się zainteresowała. - obiecuję - chociaż zastanawiała się czy większą przyjemność mu zrobi jeśli powie, że jej smakują i że to był dobry wybór czy właśnie, że jej nie smakują i że będzie mógł zjeść więcej. nie zastanawiała się nad szczerą reakcją tylko nad tym jak lepiej wypaść w jego oczach xd napiła się wina. - ojej! jakie dobre. moja przyjaciółka nigdy nam tego nie zamówiła - oczywiście cały czas myślała o romy.

to na pewno xd
- w bibliotece jest na pewno dużo książek na ten temat, możemy wybrać się tam kiedyś wspólnie i poszukać - już planował ich drugie spotkanie, nie randkę oczywiście! - na pewno nie tyle ile ty o sukulentach - machnął ręką. pociągi to była wymówka do tego żeby się patrzeć bezsensownie na nie i uspokajać, a nie żeby się interesować - chyba jesteście bardzo związane ze sobą? - zauważył znad kieliszka kiedy stefka znowu o niej wspomniała.

- to brzmi bardzo miło, możemy - zgodziła się, bo nigdy nie odmawiała szalonych wyjść towarzyskich xd quinn nie byłaby z niej dumna, że chodzi z chłopcami do biblioteki, żeby szukać książek, a nie macać się po kątach. - nie, nie, ja naprawdę nic nie wiem - zapewniała go, bo teraz było jej głupio, że uważał ją za jakąś znawczynię sukulentów, którą wcale nie była - tak - odpowiedziała bez namysłu - a przynajmniej... byłyśmy - przypomniała sobie po chwili i zmartwiła się nieco, więc popiła trochę wina. - uważam ją za najbliższą osobę, na którą zawsze mogłam liczyć, ale teraz chyba... teraz jej chłopak jest taką osobą dla niej, a ja nie mam takiej osoby - wyjaśniła mu miętoląc swoj kolorowy sweterek.

w bibliotece też można było się macać po kątach halo!
- w takim razie jesteśmy wstępnie umówieni - podjarał się faktem, że coś zaplanował w swoim życiu! - myślę, że powinnaś być mniej krytyczna wobec siebie - wyglądała na zaradną, oczytaną dziewczynę, nie rozumiał dlaczego umniejszała sobie. słuchał jej uwaznie i popijał wino nie odrywając od niej wzroku - rozumiem to - powiedział szczerze bo identyfikował się z tym - też miałem taką osobę, ale teraz ma dziewczynę i czuję się trochę samotny - przeczesał swoje jasne włosy patrząc w blat stolika, a potem wrócił do niej wzrokiem - możemy nawzajem wypełnić tą pustkę - zaproponował, najwyraźniej miał fazę bycia łakomego na bliskość.

no właśnie miałam na myśli, że mogłaby się z nimi macać w bibliotece, a zamiast tego naprawdę chciała szukać książek.
- jesteśmy wstępnie umówieni - potwierdziła z uśmiechem, bo też cieszyła się, że coś zaplanowali. - och - założyła włosy za ucho, bo zawstydziła się znowu słowami lucka. - dziękuję, że tak mówisz, ale jeszcze nie znasz mnie tak dobrze - tłumaczyła mu, ze wcale nie jest taka fajna jak się wydaje, mimo że przez cały czas usilnie starała się zrobić wrażenie właśnie takiej fajnej xd ach ta stefka. słuchała go kiwając głową, bo doskonale wiedziała o czym mówi. - byłoby mi bardzo miło jakbyś chciał być taką osobą dla mnie - przyznała, chociaż myślała, że mówią ogólnie o zaprzyjaźnieniu się. wiadomo, że romki nikt jej nigdy nie zastąpi, ale lubiła lucka, więc mogli próbowac.

mogli szukać książek, a potem się obmacywać!
- wiem, ale uważam że i tak powinnaś być mniej krytyczna - dalej brnął w to co mówił. dziś uważał, że trzeba być dla siebie łaskawym bo leki lepiej podziałały, a za dwa dni mógł mieć totalnego doła. stefka wpadnie w jakiś paradoks próbując komuś zaimponować, ale jednocześnie go zniechęcić xd - będę, jesli ty będziesz dla mnie - przytaknął na jej słowa. oczywiście nie określał tu żadnej konkretnej relacji, ale chciał żeby zastąpiła mu choć trochę arthura! a potem zjedli i lucek ją odprowadził, dowiedzieli się więcej o sobie! plus możesz zdecydować czy stefka zjadła te krewetki czy nie xd

krewetki najważniejsze! zjadła i jej smakowały, ale lucek na pewno za dużo zamówił, więc miał więcej dla siebie. a stefka czuła się bardzo dobrze po ich spotkaniu i chwilowo jej pustka w sercu po romy została załatana.

zabrał rosie na kolację! opowiadał jej jak bardzo tęsknił za nią podczas wyjazdu i musiał się upewnić, że będzie o tym mówić więcej niż potencjalnie dante.
- mam coś dla ciebie - podał jej ten słynny słoik z wodą xd - to właściwie miał być śnieg ze szwajcarii - podrapał się po nosie.

wow! odstrzelila sie na pewno i wygladala jeszcze ladniej niz zwykle. dante sie z nia jeszcze nie spotkal wiec ben zdobyl kilka punktow. bardzo milo jej sie sluchalo tego jak tesknil! zapewniala go, ze ona tez czuje sie tak samo.
spojrzala troche zdziwiona na sloik, ale zaraz sie usmiechnela. - jestes taki kreatywny! - pochwalila go. spodobalo sie jej xd

na pewno komplementował ją jak ładnie wygląda! zdobywał tyle punktów, a nie miał pojęcia, że dante zamierza poprosić ją oficjalnie o chodzenie i że powinien również przystąpić do ataku. myślał, że grają fair i czekają aż rosie zadecyduje. 
- podoba ci się? - rozpromienił się kiedy doceniła jego słoik. przykleił na nim nawet naklejkę z wyjaśnieniem skąd i z jakiego roku to jest, pełna profeska xd - dla takiej wyjątkowej dziewczyny musiałem przywieźć coś wyjątkowego - bajerował ją. przede wszystkim dlatego, że wiedział jaki kosz pamiątek dante przygotował i że konkurencja jest zażarta, więc zwykła pocztówka nie wystarczy.

rosie nie potrafila sie zdecydowac! zreszta chciala zeby to chlopak prosil ja o chodzenie! oczekiwala jakiegos romantycznego gestu. wygladalo na to, ze miala duze wymagania, ale nie do konca tak bylo skoro ucieszyla sie z roztopionego sniegu w sloiku xd
- podoba mi sie. teraz bede mogla sie chwalic, ze mam czastke szwajcarii - zasmiala sie i odlozyla prezent na bok. pewnie zapomni o tym jak zobaczy co kupil jej dante, ale przynajmniej teraz jej sie podobalo.