the crown

deli akurat szła do toalety więc przechodziła obok jego stolika i od razu zauważyła, że jest coś bardzo nie tak. kucnęła przy nim - hej, lucien, spójrz na mnie, oddychaj, okej? jestem tutaj - pogładziła go po kolanie.

pewnie wszyscy myśleli, że jest pijany i ma jakąś alkoholową fazę, a lucien tak na prawdę upił łyk piwa i zaczął świrować. spojrzał na nią i faktycznie próbował uspokoić oddech. był przyzwyczajony do jej głosu, który często go uspokajał jak miał takie ataki w liceum, dlatego była to dla niego pewna sfera bezpieczeństwa - nie potrafię - mruknął łapiąc powietrze - jest tu za jasno i za głośno - mruknął zakrywając uszy i chowają twarz w kolanach.

- chodź, w takim razie wychodzimy. bierz moją dłoń i idziemy, na spokojnie, oddychaj, tak? słuchaj mojego głosu - nie przestawała do niego mówić, bo wiedziała doskonale jak to dobrze na niego działało. nauczyła się jak się z nim obchodzić, żeby było im łatwiej o jakiekolwiek relacje - możesz wstać, proszę? zabiorę cię do bezpiecznego i cichego miejsca, do domu - zaproponowała gładząc jego policzek.

wyciągnął w jej stronę dłoń i chwycił ją za nadgarstek żeby czuć się trochę bezpieczniej - idę - wygramolił się z zamkniętymi oczami spod stolika i wstał powoli - prowadź - poprosił łapiąc ją w biodrach i praktycznie przyciskając się do niej żeby czuć się lepiej. kiedy już wyszli przed bar zrobiło mu się troszkę lepiej bo poczuł świeże powietrze - masz papierosy? - zapytał.

przez cały czas go prowadziła, a znajomym powiedziała po drodze, że wróci później do nich. teraz musiała pomóc lucienowi, bo mimo wszystko na to biedaczek zasługiwał - jasne, trzymaj - podała mu paczkę papierosów, sama wyciągnęła jednego i sobie zapaliła - już lepiej? - zapytała zaciągając się fajką. przyglądała mu się.

lucek wymagał opieki i niezbyt go obchodziło to czy deli była ze znajomymi czy też nie. potrzebował jej pomocy i to było najważniejsze. stał odwrócony tyłem do pubu żeby nie patrzeć na szyld i światła wychodzące z okien. zapalił papierosa i trzęsącą ręką włożył go do ust - nie wiem, chyba nie - przyznał. cały czas dzwoniło mu w uszach.

- zabiorę cię w takim razie do domu, dobrze? - poprawiła mu włosy, bo cały się poczochrał a potem się do niego przytuliła - nie jesteś sam teraz, pomogę ci lucien - obiecała mu - mama się pewnie o ciebie martwi, chyba, że wolisz iść dzisiaj ze mną - dała mu wybór.

po dwóch buchach odechciało mu się palić więc rzucił papierosa na chodnik i zadeptał go - czy mogłabyś i zasłonić oczy i tak zaprowadzić mnie do domu? - poprosił, to nie była pierwsza dziwna prośba lucka więc deli pewnie bardzo to nie zdziwiło.

- okej, nie ma problemu lucien - zgodziła się na tą prośbę, stanęła za nim i zasłoniła mu oczy. wyglądało to zapewne pokracznie, bo musiał być od niej dużo wyższy. zgasiła również papierosa wcześniej - idziemy? - zapytała jak już miał zasłonięte oczy.

wziął głęboki wdech i czekał aż zasłoni mu oczy. jak to się stało to poczuł się lepiej bo nie widział wszystkich latarni i świateł wokół - okej, to chodźmy - zarządził i pewnie poszli. zajęło im to więcej niż zwykle, dlatego powitała ich zmartwiona mama luciena, która na pewno gorąco dziękowała deli za odprowadzenia lucka. ten też jak się ogarnie będzie musiał jej podziękować.

a jak już go odprowadziła, wróciła do baru po rzeczy i poszła do siebie.

siedział tu na piwku, bo nie miał dzisiaj pracy a się nudziło w domu.

przyszła tu na kolację (sama nie gotowała), myśląc po nazwie, że to jakieś fancy miejsce, ale oczywiście było jak każde inne miejsce w standardach st. albans. zauważyła theo i dosiadła się do niego ze swoją tacą.
- wystawiła cię, hm? - od razu zgadywała.

zaśmiał się na jej słowa. miło było mu ją widzieć, bo mimo wszystko dziewczyna była niczego sobie - cześć leah - przywitał się z nią po francusku - nikt mnie nie wystawił. przyszedłem tu na piwo, bo moja siostra przyprowadziła do domu swoje koleżanki a poza tym mam wolny wieczór - wytłumaczył się jej chociaż nie musiał.

- cześć - szybko przeszła na francuski i uśmiechnęła się pod nosem. przyjemnie było porozmawiać z kimś po francusku skoro trafiła tu na wygnanie i nie mogła rozmawiać z francuzami. - a, tak, ty i te twoje siostry - zaśmiała się, bo zawsze o nich gadał, a ją mało one interesowały. - więc jesteś barmanem i twój pomysł na wolny wieczór to picie piwa w samotności w innym barze? - pokręciła głową z dezaprobatą i zaczęła grzebać widelcem w swojej sałatce. - musimy to zmienić. masz szczęście, że na ciebie trafiłam. - machneła w jego stronę widelcem.

- wybacz, nie wiem po co o nich w ogóle wspomniałem - był bardzo przywiązany do swoich sióstr a niedawno i tak chciał je zostawić przecież! chciał się wyprowadzić ale vicky go od tego odwiodła - mam szczęście? a to ciekawe. w takim razie jakie masz co do mnie plany? - zapytał zaciekawiony. nie wiedział co ma na myśli, ale na pewno nie było to pójście do łóżka, bo liczył na coś bardziej kreatywnego.

- no co ty, uwielbiam słuchać o siostrach innych ludzi - zaśmiała się, bo oczywiście wcale jej to nie interesowało, ale była w stanie mu wybaczyć, bo był całkiem niezłym towarzystwem ostatnio. - cieszę się, że spytałeś, bo właśnie spędziłam cały dzień na myśleniu "co takiego mogę zaplanować dla theo jak go spotkam kiedy będzie pił samotnie piwo w barze". - dalej sobie żartowała w najlepsze i wzięła kęsa kurczaka. - nie wiem co można robić w tym opuszczonym przez boga miejscu. to ty obiecałeś mi pokazać najlepsze zakamarki tego miasta. - przypomniała mu mimochodem. zakamarki jego mieszkania już zwiedziła, czas na coś innego.

- a w sensie że to ja mam zorganizować nam czas? okej, nie ma problemu. dzisiaj zwiedzimy wszystkie zakamarki tego miasteczka. chciałem ci zaproponować londyn, ale to by się mijało z celem - zaśmiał się - nie będziemy szli do żadnego baru bo to jest nudne i sztampowe. najpierw proponuję ci zaliczenie najlepszego miejsca albans, czyli monopolowego dwadzieścia cztery. potem przejdziemy się na schody, na schodach można bardzo ciekawie spędzić czas. potem możemy zaliczyć przejazd na karuzeli po pierwszej butelce szampana, a potem... zobaczymy - puścił do niej oczko i dokończył swoje piwo.

- cholera, czy możemy wrócić do tej wersji kiedy mieliśmy jechać do londynu? - zrobiła niby słodką minkę, jej ton głosu wskazywał na to, że była jednoczesnie zawiedziona i rozbawiona. cóż, jeśli ktoś miał ją przekonać do tego miasteczka to na pewno jakiś przystojniak. sama nie była chętna do poznawania żadnych zakątków st. albans. - jeśli myślisz, że monopolowy i schody mi zaimponują to widać, że jeszcze się nie znamy. chodziłam na imprezy do domu beyonce. - zauważyła pół żartem pół serio. no ale jadła tę swoją sałatkę bez ociągania się i była skłonna sprawdzić co to miasto ma do zaoferowania (i upewnić się w tym, że nic).

- daj miasteczku szansę. uwierz mi, że chodzenie do domu beyonce to nic w porównaniu do tego co mają do zaoferowania schody, plac zabaw, skate park czy stare miasto - zaśmiał się - zobaczysz, spodoba ci się. będziemy się świetnie bawić do białego rana. a jak ci się nie spodoba, to cię zabiorę do londynu albo gdzieś nawet dalej - nachylił się nad nią - gdzie masz ochotę wybyć? - zapytał całkiem poważnie - za tydzień mam urodziny, więc myślę, że czas sobie zrobić prezent - zamówił jeszcze szota, bo musiał się napić skoro mieli do rana się bawić.

- jasne, jak tak to przedstawiasz, to rzeczywiście dom beyonce nie ma szans... - zaczęła swoją wypowiedź udając przekonaną. - ...przegrać z tymi atrakcjami. - dokończyła patrząc na niego wzrokiem "nigdy mi się tu nie spodoba". i tak to już krok w dobrą stronę, że była skłonna gdzieś pójść i coś zobaczyć. - i ja mam być tym prezentem? - uniosła brew pytająco. już i tak wewnętrznie się obraziła, że dla niej nie zamówił szota i wpieprzała swoją sałatkę xd

wywrócił oczami - weź leah, bo strasznie narzekasz, albans jest może i jedną wielką zapchloną dziurą ale dzieje się tu sporo rzeczy, da się tutaj żyć - zaśmiał się. on przecież przeprowadził się tutaj z ottawy, nie wiedzieć dlaczego ale najwyraźniej musiało mu się tu spodobać. nie był tu za karę, ale z perspektywy czasu wolałby jednak wybrać mieszkanie w londynie, napisałam prawie że w lublinie. lublin też by mu się spodobał - a co, nie chcesz być moim prezentem urodzinowym? chcę cię zabrać gdzie tylko chcesz, a ty mi jeszcze odmawiasz - napił się szota.

- jestem tu ponad miesiąc i jeszcze nic się nie wydarzyło, więc czekam aż to miasto mnie zaskoczy - wzruszyła ramionami i popiła kolację drinkiem. ciągle była negatywnie nastawiona do całokształtu i czuła się tu jak w więzieniu. jakby przyjechała tu z własnej woli to traktowałaby to miasto inaczej, ale jednak została tu wysłana bez konsultacji, a wolałaby być gdziekolwiek indziej, tam gdzie jest akcja, w los angeles, nicei, londynie, lublinie... w kinie, w lublinie, w metrze i w swetrze xd - nie jestem zaskoczona, wiele chłopaków chce to odpakować na swoje urodziny. - zamachała ręką gdzies w okolicach cycków. - ale jeśli chcesz mnie gdzieś zabrać to na wycieczkę do swojego łóżka, bo nie mogę opuścić okolicy. wiesz, to jedna z tych sytuacji kiedy utknęłam w magicznym miasteczku i nie mogę z niego wyjechać, bo droga się kończy i nic dalej nie ma. - opowiadała mu. fakt był taki, że kazali jej tu siedzieć i tego pilnowali. co najwyżej mogła jeździć po okolicy, czyli np. do londynu gdzie przesiadywała większość czasu przed rozpoczęciem roku akademickiego.

- naprawdę nie chcesz się stąd zerwać na małe wakacje? na przykład właśnie do ottawy? tam na pewno dużo więcej się dzieje niż w albans. daj mi się porwać. nikt nie zauważy, że cię nie będzie parę dni leah - próbował ją namówić do tego, żeby uciekła na chwilę z więzienia - uwierz mi, to miasto cały czas mnie zaskakuje. szczególnie tutejsze kobiety - spojrzał na nią - to co, nie skorzystasz jednak ze spontanicznej wycieczki za granicę? - zapytał wachlując śmiesznie brewkami.

odchyliła się i oparła o oparcie krzesełka, kręcąc głową cały czas jak theo próbował ją namówić na wycieczkę.
- słuchaj, w normalnych warunkach dałabym ci się porwać na wycieczkę i może nawet bawilibyśmy się dobrze i uprawialibyśmy umiarkowanie satysfakcjonujący seks trzy do siedmiu razy dziennie, ale mówię serio. - oznajmiła poważnie. powinna mieć opaskę monitorującą na nodze hehehe. - poza tym jeśli twój pomysł na przekonywanie mnie do tego miasteczka to namawianie mnie na ucieczkę stąd i przypominanie, że jest tyle o wiele fajniejszych miejsc, to muszę ci powiedzieć, że kiepsko ci idzie - dodała ze śmiechem.