mateo

wypuścili go ze szpitala i teraz musiał się nauczyć funkcjonować w rzeczywistości gdzie pielęgniarki mu nie pomagają i gdzie nie ma wszędzie podjazdów na wózki. dobrze, że miał sporo przestrzeni w mieszkaniu xd willow pomagała mu się ogarnąć, a on obijał się o przeszkody.

willow latała za nim jak za jakimś dzieciakiem, bo próbowała zgarniać mu wszystko to sprzed drogi co mu przeszkadzało w poruszaniu się - koniecznie musimy zrobić tu więcej miejsca - zauważyła wskazując na przeszkody - nie możesz tak żyć, trzeba przystosować mieszkanie do wózka - złapała się pod boczki.

westchnął słuchając o przystosowywaniu mieszkania, bo to brzmiało tak ostatecznie. że był teraz na wózku i będzie musiał nauczyć się z tym żyć. zatrzymał się przed swoją biblioteczką i przed drabiną ze zdjęcia.
- muszę skonstruować jakieś kleszcze, dzięki którym będę mógł sięgać po książki z górnej półki - rozkminiał najważniejsze rzeczy. a powinien myśleć o dostosowywaniu łazienki xd

- nie sądzę, żeby to było teraz najważniejsze, żebyś mógł ściągać książki z najwyższych półek mateo. musimy raczej pomyśleć o przestawieniu mebli, zlikwidowaniu wszystkich niepotrzebnych progów, dostosowaniu łazienki dla twoich potrzeb, wszystkich mebli, łóżka i takie tam - zauważyła planując już to od ręki - masz jakiegoś architekta, który mógłby to ogarnąć? ja z nim chętnie pogadam - oparła się jedną dłonią o drabinę.

- skoro mam utknąć w tym mieszkaniu na zawsze to równie dobrze mogę się zająć czytaniem książek z najwyższych półek - wypierał z głowy wszystko inne i oczywiście podchodził do sprawy bardzo pesymistycznie. przynajmniej w końcu będąc w szpitalu miał czas poczytać trochę książek ze swojej biblioteczki, które obsesyjnie kupował i zawsze odkładał na potem. będzie mógł to kontynuować w mieszkaniu aż zgrzybieje. - skąd miałbym wziąć architekta? - westchnął, że willow takie pytania zadawała. przecież mateo był biedakiem i nie miał takich znajomości! nawet w obliczu tego co się stało nie chciał korzystać z pomocy rodziny. a właściwie: tym bardziej w obliczu tego co się stało.

- nie na zawsze tu utkniesz, jak się je przystosuje, to będziesz mógł fajnie spędzać tu czas - zauważyła rozbawiona i poklepała go po ramieniu - mam uwierzyć, że mieszkając w takim mieszkaniu, nadal nie stać cię na architekta? - skrzyżowała ręce na cyckach. wystarczyło się rozejrzeć, to mieszkanie kosztowało kupę kasy, na pewno nie było tanie. jakby nie było go na nic stać, mieszkalby w jakiejś mega klitce albo w ogóle w akademiku jak ona xd a nie w wypasionym lofcie, pewnie w dobrej dzielnicy, hehe - więc jaka jest prawda? - zapytała patrząc mu prosto w oczy.

- nawet jak będzie przystosowane to i tak będę niewolnikiem we własnym mieszkaniu, prawda? i we własnym ciele. nie udawajmy, że tak nie jest - stwierdził od razu. wolał powiedzieć to wprost niż skakać wokół tematu na paluszkach. zawsze był niezależny, otwarty na przygody, a teraz miał tylko czarne wizje siedzenia w mieszkaniu i gapienia się w okno do usranej śmierci. - rodzice dali mi kasę na mieszkanie, ale nic więcej od nich nie chcę - przedstawił część tej historii. mieszkanie może kosztowało kupę kasy, ale wystrój był już niedbały i w stylu mateo. - poza tym nie potrzebuję architekta, pielęgniarki pokazywały mi jakieś broszurki, gdzieś je tu miałem - ruszył znowu wózkiem przed siebie próbując nim jakoś sensownie kierować. coraz lepiej mu szło panowanie nad wózkiem, ale póki co testował to tylko na sterylnych szpitalnych korytarzach.

- jaaaaaasne - nie uwierzyła wcale w jego bajeczkę. wytłumaczeniem tego, że nigdy tu nie była było po prostu to, że on nie chwalił się mieszkaniem bo od razu by wyczuła że coś jest nie tak no a dodatkowo nie lubiła nocować u kogoś, wolała w hotelach. miała jakieś dziwne preferencje co do tego - mam w to uwierzyć, że to jest zasługa twoich rodziców i płacisz rachunki też dzięki kasie rodziców? kaman, mateo. jestem kretynką, ale nie aż taką - złapała pierwszą lepszą książkę - wkurzasz mnie trochę - powiedziała znad książki - nie możesz zrozumieć co jest ważne? przystosowanie mieszkania? - mruknęła.

mateo nie lubił się obnosić pieniędzmi, a właściwie nie lubił z nich korzystać. mieszkanie było jego słabością, bo interesował się architekturą i nie chciał mieszkać byle gdzie. tak samo miał słabość do dobrego jedzenia, a więc na zakwaterowanie i wyżywienie wydawał kasę tatusia.
- a co, myślisz, że jestem utrzymankiem jakieś starej hrabiny i ona za to wszystko płaci? - wymyślił, bo choć brzmiało to jak niedorzeczna historia, to wciąż byla to lepsza wersja od tej prawdziwej. - po co przystosowywać mieszkanie? może od razu wsadzimy mnie do jakiegoś ośrodka? - snuł dalej pesymistyczne wizje. nie wyobrażał sobie powrotu do życia teraz i po prostu już skreślił samego siebie!

wiadomo, że nie chciał mieszkać byle gdzie, ale w ten sposób willow się wszystkiego domyśliła ups xd sama nie miała w ogóle kasy, ojciec jej dawał jakieś marne grosze chociaż zarabiał sporo, brat niby jej pożyczał od czasu do czasu kasę ale to też musiała mu potem oddawać. matka miała ją w dupie i była jakąś totalną patologią, więc się od niej odcięła i nie przyznawała - nie, nie jesteś utrzymankiem kogoś, po prostu przyznaj się, że ciebie na to wszystko stać - wskazała na niego palcem klapiąc na kanapie i spoglądając na to jak się kręci - przestań pieprzyć - mruknęła - nie wsadzimy cię nigdzie, ogarnij się matego - wywróciła oczami.

wcale nie wszystkiego xd to, że miał kasę powoli wychodziło na światło dzienne skoro eve i rosie też już się tego dowiedziały. ale to i tak nie był ten najpilniej strzeżony sekret.
- mieszkam tu, więc w jakiś sposób mnie stać - nie chciało mu się teraz o tym dyskutować. po pierwsze wolał dalej być traktowany jak biedak. po drugie mieli ważniejsze sprawy na głowie niż to ile mateo ma pieniędzy. przystanął przy jakiejś szafce w przedpokoju gdzie wcześniej położył wszystkie papiery ze szpitala, ale kiedy je przeglądał w poszukiwaniu ulotek to wysypały mu się z rąk prosto na podłogę, a on niestety nie mogł się schylić i ich podnieść. proste czynności były teraz dla niego niemożliwymi. - kurwa - syknął więc.

no dobra, część prawdy na pewno xd tego, że jest bogaty i ma kasę a nie jest biedakiem to na pewno się domyśliła - czyli jednak - wytknęła mu to że sie poniekąd przyznał że jest bogaty. ona mieszkała z beau w jednym pokoju, dobrze, że chociaż koleżanka była fajna i że jej nie przeszkadzała, nie stać jej było na cokolwiek fensi i chodziła w tych samych ciuchach non stop, próbując je przerobić od czasu do czasu i tyle ile zarobiła to było jej - już idę - rzuciła książkę gdzieś na bok i pobiegła by mu pomóc - nic się nie stało - pozbierała to co upadło - będzie dobrze - zapewniła i poklepała go lekko po kolanku - zostać dzisiaj z tobą? - zapytała.

teraz willow będzie go naciągała na kase xd i właśnie dlatego mateo nie lubił przyznawać się do tego, że pochodzi z bogatej rodziny. ludzie zaczynali go postrzegać inaczej, a też często wykorzystywać. no ale teraz ludzie będą postrzegać go inaczej z zupełnie innego powodu.
- zostaw - powiedział ostrzejszym tonem, ale ona i tak wszystko pozbierała. widząc jak willow mu pomaga w tych najmniejszych czynnościach, tym bardziej denerwował się na siebie i swoją niemoc. zawsze był zosią samosią, a teraz willow rzucała wszystko, żeby pozbierać jakieś papiery, które rozsypał na podłogę. to było dla niego uwłaczające. - nie - mruknął więc niezadowolonym tonem i odjechał, stając po jakimś oknem i patrząc w dal. - idź już - dodał ciągle tym samym tonem. nie chciał na nią patrzeć ani żeby ona patrzyla na niego.

willow nie zamierzała go na nic naciągać, aż taką chamką to ona nie była xd w końcu pracowała sama, dość ciężko no ale pracowała! wyprostowała się słysząc jego ton - w takim razie sobie pójdę, skoro mnie już nie potrzebujesz. jak będziesz mnie jednak potrzebował to znasz mój numer, ale jeżeli nie, to nie musisz się już do mnie odzywać. na razie - zebrała wszystkie swoje rzeczy, założyła kurtkę i buty i wyszła. nie trzaskała drzwiami bo nie chciała robić dramy ale było jej przykro, że ją od siebie odtracił. w końcu byli przyjaciółmi!

nic nie odpowiedział, bo za bardzo się już zamknął w sobie i swojej złości na świat. gapił się przez okno jeszcze długo zanim wrócił do ogarniania się i tak naprawdę ciężko było mu bez pomocy, ale nie chciał się do tego przyznawać.

spędziła dwa tygodnie w hotelu, aż w końcu wyśledziła gdzie mieszka mateo (pewnie dosłownie wyśledziła) i teraz z trzema walizkami stała przed jego drzwiami i pukała jak najęta. tak go śledziła że nie sprawdziła czy na przykład wyszedł ups.

nowa stalkerka w mieście xd
mogła się do niego po prostu odezwać na socialach, ale to by mogli wyśledzić ich wrogowie, którzy też na pewno ich śledzili haha. olewał pukanie uznając, że to jakaś natrętna sąsiadka uskarżająca się na hałasy (w nocy próbował kijaszkiem ściągnąć książki z wyższej półki i wszystkie się wysypały na podłogę), ale pukanie nie ustawało, więc jednak pokołował do drzwi i je otworzył.
- gia?! co tu robisz? - spytał po włosku. była ostatnią osobą, której by się tu spodziewał.

i jak zawsze różowa xd
mogła się odezwać, ale nie jechała tu pod pretekstem odzywania się do mateo i gdyby papa się dowiedział to pewnie kręciłby nosem. dlatego lepiej było go wyśledzić incognito. ciekawe czy chowała się za gazetami xd
może sąsiadki się nad nim litowały i już do niego nie pukały? nie wiem co gorsze, opierdol czy litość.
- tak witasz swoją ulubioną dziewczynę? - również pociągnęła konwersację po włosku i roześmiała się. w ogóle nie odpowiedziała na pytanie, ciekawe czy je dosłyszała czy wpadło i wypadło xd

różowi najbardziej niebezpieczni xd
papa kręciłby nosem jakby odezwała się do mateo, ale śledzenie go w celu dowiedzenia się gdzie mieszka już było ok xd
wcześniej sąsiadki przynosiły mu swoje zapiekanki i chciały mu pomagać i robić zakupy, ale jak na nie naskoczył (tylko słownie, fizycznie nie był w stanie jak wiadomo) to odpuściły.
mateo byłby w stanie wskazać kilka innych bardziej ulubionych dziewczyn, ale mimowolnie na jego twarzy pojawił się lekki uśmiech. jej entuzjazm był zaraźliwy, przynajmniej chwilowo. jeśli wpadła go odwiedzić na jedno popołudnie to nie mógł być niemiły.
- tak wpadasz bez zapowiedzi do swoich ulubieńców? - wycofał się, żeby zrobić jej miejsce w przejściu.

a czerwoni najbardziej słodcy xd
śledziła go bez jego wiedzy, niegrzeczna dziewczynka! no może do czasu aż jej na przykład nie zagrożą odcięciem od kasy. nie wiedziała jak to jest funkcjonować bez pieniędzy i ładnych sukienek xd
teraz pewnie jak tylko wychodził to sąsiadki go przez wizjer obserwowały.
dobrze, że nie zaczął opowiadac o innych ulubionych dziewczynach bo na pewno by się obraziła. była przyzwyczajona do bycia w centrum zainteresowania więc jakakolwiek konkurencja ją wkurzała, ups.
- lubie niespodzianki - przypomniała mu i kiedy tylko zrobił jej miejsce to wjechała ze swoimi walizkami do środka. to mogło oznaczać, że jednak nie wpada tylko w odwiedziny.

wiadomo, taka kolej losu!
ich rodziny nadal się przyjaźniły, więc teoretycznie mogła z nim spędzać czas. gorzej jakby przyłapali ją na śledzeniu kogoś z wrogiego rodu.
hahah sąsiadki kolejne ważne postacie.
mateo nie miał obowiązku uważać jej za ulubioną dziewczynę. to była rola jego brata. mateo nie przejął tego po nim, tak samo jak i jego zamieszania w rodzinne sprawy. przynajmniej do czasu eve.
- udała ci się ta niespodzianka - przyznał i obserwował te walizki wjeżdżające do jego mieszkania. normalnie by jej pomógł, no ale wiadomo - robisz tu przystanek w drodze do londynu? - zgadywał. nawet mu nie podpadło, że wiedziała gdzie mieszka. na pewno miała informatorów!

bóg dramek takie postacie tworzy xd
niby tak, ale jechała tu jednak z innym zamierzaniem aniżeli spotykanie się z mateo, taka była oficjalna wersja xd mogli pomysleć że spiskują razem!
postacie drugoplanowe najważniejsze xd
nie miał obowiązku w swojej głowie, ale w głowie giovanny wyglądało to zupełnie inaczej sorry.
- prawda? - zaśmiała się i wparowała do salonu jak gdyby nigdy nic od razu klapnęła na jednym z foteli i rozejrzała się - dość minimalistycznie - skwitowała. pewnie ich domy we włoszech wyglądały zupełnie inaczej, bardziej bogato xd złote rzeźby jak u gabriela xd - nie, zostaję tutaj - oznajmiła i zrzuciła szpilki żeby położyć nogi na podnóżku. już się czuła jak u siebie xd

bóg dramek nie pozwala postaciom być przewidywalne. postacie drugoplanowe też tworzy xd
mateo chciał się odcinać od rodziny i tych wszystkich spraw, a i tak ciągle go dopadało rodzinne dziedzictwo, wrogowie rodziny czy inne spiski!
chciał żyć po swojemu, ale widać wszyscy łącznie z 'wdową' po jego bracie mieli swoją własną wizję na to kim powinien być.
- po mojemu - oznajmił, bo jemu się podobało jak się urządził. był świadomy tego jak wyglądały ich chaty we włoszech czy luksusowe rodzinne hotele (lepsze niż love motel xd), ale to tutaj czuł się najbardziej komfortowo. - na noc? - upewniał się, że dobrze zrozumiał, bo póki co nic nie rozumiał. w przeciwieństwie do niej nie lubił niespodzianek i wolał mieć wszystko jasne i uporządkowane. - rozgość się - zaśmiał się widząc, że już to zrobiła. - zrobić ci drinka lub herbatę? - on już zasiedział się w angielskiej kulturze i pił herbatki xd

tak, władca całego albans. widzę goła klata na awku musi być xd
najwyraźniej bycie jednym z catalano było jego przeznaczeniem, może po prostu musiał to zaakceptować xd
- jasne, po twojemu - pokiwała głową ze zrozumieniem. nie odwykła jeszcze od tych pałacowych włoskich willi tworzonych przez dekoratorki. pewnie myślała, że tu mateo też miał dekoratorkę, tylko taką bardziej uboższą xd - na jakiś czas - poprawiła go - hotele są takie nudne, poza tym menu się tam praktycznie nie zmienia, przez pięć dni dostawałam owsiankę z truskawkami i naleśniki - wymyślała. jakby mateo jej miał robić codziennie inne śniadanie xd - herbatę? - zaśmiała się i uznała że to żart, nikt normalny nie pijał herbaty - gin z tonikiem? - poprosiła trzepocząc uroczo rzęsami. wiedziała jak prosić xd