l4l morgan & astrid

wcale tego nie doceniała, bo jej nie obchodziło, czy papiery zostaną zniszczone czy nie. właściwie wolałaby, żeby tak nie było, bo wtedy wciąż miałaby na niego haka. z drugiej strony wiedziała skąd dokumenty przyszły, mogłaby je załatwić jeszcze raz... cwaniara! nie wiem czy astrid chciała trzymać go za rękę, ale na pewno kopała go, kiedy nie komplementował jej w towarzystwie ważniaków, z którymi akurat rozmawiali.
- myślałam, że jesteśmy sobie bliżsi, aloise. po tym wszystkim, co mi mówiłeś na balu... - specjalnie robiła smutne minki, chociaż oboje wiedzieli, że cedzi to ironicznie. przedłużała moment przekazania dokumentów jak tylko się dało, żeby móc się nad nim jeszcze chwilę poznęcać.

jakby jeszcze raz go tym zaszantażowała, to wyszedłby chyba z siebie i stanął obok.... powinna mu chyba przed balem powiedzieć, że powinni być razem, a nie że ma ją tam zabrać, to by było ciekawiej xd pewnie miał teraz posiniaczone łydki przed nią...
- taaa... bardzo bliscy sobie jesteśmy, a teraz daj mi do cholery te papiery i już mnie tu nie ma. - warknął bo irytowała go okropnie! powinna mu bez słowa je oddać jak tylko pojawił się w drzwiach, przecież był dla niej miły na balu, wywiązał się ze wszystkich swoich obietnic i wydał miliony monet na jej sukienkę!

za drugim razem pewnie już by jej nie potraktował serio, skoro nie można jej ufać xd hahah, mogła, ale nie wiem czy wytrzymałaby szopkę udawania, że z nim jest, nawet dla miejsca w elicie! chociaż teraz zasmakowała powrotu do cudownego świata na jeden wieczór i jeszcze bardziej za nim zatęskniła...
- jeszcze jedna sprawa zanim ci je oddam. - spojrzała mu w oczy. kuła żelazo póki gorące, to nie koniec jej warunków, ech.

za drugim razem to chyba by wolał, żeby wszyscy wiedzieli, ze jego mama była dziwką.... albo przynajmniej na ten moment mu się tak wydawało. nigdy nie wiadomo co w jego głowie się pojawi...
- jeszcze coś?! - krzyknął na nią bo wyprowadzała go z równowagi za każdym razem kiedy ją widział, a co dopiero w takich sytuacjach. - co do cholery możesz jeszcze chcieć?! - warknął mierząc ją morderczym spojrzeniem.

hahaha, zdesperowany aloise, już wolałby, żeby wszyscy wiedzieli, że jego matka jest dziwką, niż żeby astrid go szantażowała hehe.
- spokojnie, aloise... - uśmiechnęła się słodko i usiadła na łóżku, przez co ręczniczek podwinął jej się jeszcze bardziej do góry. - właśnie o to mi chodzi. nie możesz teraz na mnie krzyczeć. nie możesz publicznie wycofywać się z tego, co powiedziałeś na balu. - mówiła. nie chciała, żeby zaraz po zniszczeniu dokumentów aloise nagle zrównał ją z błotem, bo nie o to w tym wszystkim chodziło. - nawet jeżeli zniszczyć dokumenty, pamiętaj, że znam twoją tajemnicę i będę potrafiła doprowadzić do ujawnienia jej. - spojrzała mu w oczy prowokacyjnie.

taaak. chociaż pewnie to tylko miał taką nadzieję, bo jakby przyszło co do czego to możliwe, że jednak pozwoliłby się astrid szantażować...
podwinął się czy nie, to na niego nie działało bo wcale go nie kręciła. - taaa, okej. jesteś zajebista, wszyscy to wiedzą, a teraz przestań mnie wkurwiać, tylko daj mi te papiery i lepiej, żeby były to wszystkie ich kopie bo inaczej twoje teraźniejsze życie będzie ci się wydawało ideałem w porównaniu do piekła jakie ci zgotuję. - warknął.

alojzy tylko udaje takiego twardziela, a tak naprawdę był uległy astrid! nie chciała go kręcić wcale. chociaż może jakby dostrzegł w niej jakieś uroki, to łatwiej byłoby nim manipulować. kiedyś na pewno go kręciła, skoro się przespali. on też musiał ją pociągać, skoro pozwoliła sobie na zdradę.
- aktualnie moje życie jest całkiem idealne. - mruknęła, bo już nie chciało jej się odstawiać szopki i udawać milusiej. wyciągnęła z szuflady kopertę z dokumentami i rzuciła nią w niego. - masz i się zamknij. - warknęła.

- wspaniale. - mruknął. wziął papiery i poszedł. rudy skye, zacznij jak wrócisz ;x

przestraszył się jak wrócił do pokoju, więc teraz roztrzęsiony pukał do drzwi morgan!

Siedziala i ogladala jakis film bo co innego miala robic. Z niechecia podniosla tylek i ruszyla do drzwi. - co sie stalo? - zmartwila sie jak zobaczyla go w takim stanie. Myslala ze sobie cos zrobil.

to było właśnie dziwne, że jude niczego sobie nie zrobił! ale pewnie miał ręce w krwi, bo wymacał ten cały zakrwawiony ręcznik i podłogę też i wytarł sobie ręce w koszulkę, więc wyglądał jak kolejna ofiara zbrodni albo sam morderca.
- pamiętasz jak oglądaliśmy kiedyś ten straszny film? - wszedł do środka i zamknął szybko drzwi na cztery spusty.

Dlatego tym bardziej sie wystraszyla. Miala nadzieje ze tylko znowu sobie ucial palec gdy kroil bulke na pol a nie cos gorszego. Zaczela go ogladac od razu zeby sie dowiedziec skad ta krew. - tak ale co to ma wspolnego - zmierzyla go wzrokiem czekajac az jej odpowie.

mogła sobie szukać i szukać, a źródła krwawienia nie znajdzie. rozejrzał się naokoło, żeby upewnić się, że są bezpieczni w pokoju. chociaż nadal się stresował, bo astrid była pod prysznicem i nie mógł mieć pewności, że to nie morderca w łazience.
- chyba zacząłem w nim żyć! - powiedział teatralnym szeptem z wielkim przejęciem i przytulił się do morgan wystraszony.

Cale szczescie nie znalazla zrodla krwawienia. Wolala jak byl w jednym kawalku a nie pokaleczony i caly we krwi. Albo na izbie przyjec. Dalej jednak nie rozumiala zupelnie co sie dzialo i czemu byl caly umazany. Przeszlo jej przez mysl ze moze on komus zrobil niechcacy krzywde co wcale nie bylo lepsza opcja. - dlaczego - dalej go wypytywala.

i nie znajdzie, bo źródłem krawienia był duch!
- w moim pokoju... jest mnóstwo krwi... coś się stało... coś bardzo, bardzo złego. - ściskał dół jej koszulki coraz mocniej, coraz bardziej wystraszony, jak tylko sobie przypomniał, co zobaczył! - nie mogę tam wrócić! będę następny! - jęknął.

Zal jej sie go zrobilo ze sie tal wystraszyl. Nie wierzyla w duchy a on zawsze wyolbrzymial wiec sie nie przejela. - na pewno to nic takiego - zapewnila go. - ogarnij sie a potem pojdziemy zobaczyc co sie stalo - pociagnela go za reke do lazienki.

jude przestraszył się tego widoku, a w dodatku wciąż miał koszmary po tym strasznym filmie, do oglądania którego zmusiła go ostatnio morgan, więc wszystko się skumulowało!
- nie! nie wracam tam! - ścisnął jej rękę mocniej. jak zobaczył tamto wszystko, to uciekł z piskiem z pokoju i nawet nie zabrał swoich rzeczy. pisałam, że astrid była w łazience, ale w takim razie już wyszła i na pewno wywracała oczami na nowe problemy chłopaka morgan. umył ręce, nadal ciężko oddychając. co chwilę podskakiwał jak tylko słyszał jakieś głosy w pokoju, które były tylko odgłosami krzątającej się astrid.

Mogl sie nie dac to by nie mial koszmarow. Potem morgan pewnie miala wyrzuty sumiebia jednak wiec bedzie musiala sobie znalezc innego partnera do ogladania strasznych filmow ech. - w takim razie pojde zobaczyc sama co sie stalo - wzruszyla ramionami. Nie bedzie go zmuszac do niczego. Dala mu jakas jego koszulke bo na pewno miala taka. - spokojnie - dala mu buziaka.

morgan mu na pewno obiecała dziki seks podczas seansu, więc się zgodził, a skończyło się na tym, że chował się za nią i potem bał się wszystkiego.
- nie możesz tam iść sama! to niebezpieczne! - złapał ją za rękę. przebrał się, żeby nie wyglądać jak morderca. - a co jeśli to i tak mnie dopadnie i ściągnę to tutaj? nie jesteś przy mnie bezpieczna. - jęczał smutny.

No i miala za to nauczke bo sama liczyla na seks a tu sie okazalo ze to sie nie stanie. Nie wiedziala ze bedzie to przezywal tak dlugo bo inaczej w ogole nawet przez mysl by jej nie przeszlo zeby mu to nawet proponowac. - nic mi sie na pewno nie stanie - uspokajala go. - nic cie nie dopadnie gluptasie - objela go i dala mu kolejnego calusa.

nawet gdyby nie obejrzeli tego filmu, wpadłby tutaj roztrzęsiony. tak to przynajmniej mógł połączyć fakty i wmówić sobie, że to właśnie jakiś potwór z szafy czy telewizora.
- ty sobie nie zdajesz sprawy z tego, co się dzieje... morgan, ja nie żartuję. to się dzieje naprawdę! - szeptał przestraszony, patrząc jej w oczy. głos mu się załamywał, cały czas przytulał się do jej piersi na pocieszenie.

To na pewno ale przynajmniej nie wiazalby tego z filmem. Ech jude taki dzieciak duzy. Mial szczescie ze morgan go kochala i przyzwyczaila sie znosic to wszystko. W ogole smiac mi sie chce bo dopiero teraz tyle rzeczy na forku jest takie prawdziwe dla mnie xd - nie mowilam przeciez ze klamiesz - pogladzila go po policzku. - zrobic ci herbaty? - zapytala bo miala nadzieje ze melisa mu pomoze. Albo kupila jakies proszki uspokajajace ktore mu bedzie wrzucala jak nie widzi xd

my sobie wymyślamy dzikie dramki, a one się dzieją u ciebie w akademiku? xd uważaj lepiej na wszystkich psychopatycznych romanów i tak dalej.
- ale widać, że mi nie wierzysz... myślisz, że wyolbrzymiam! - jęczał. usiadł na łóżku i od razu zawinął się w kołdrę, żeby zrobić z niej bazę ochronną. - byłbym bardzo wdzięczny. - przytaknął. herbatka sama w sobie by mu pomogła, a taka z proszkami już zupełnie! to bardzo sprytne posunięcie ze strony morgan.

No niektore jak np przewracanie lozka komus w pokoju, przejmowanie kuchni i robienie burdelu przez trzeci rok i ostatnio nawet nas gonili jacys kolesie i musielismy spieprzac do tylnym wejsciem do akademika xd jedna nawet laske juz maja za szmate bo juz w pierwszym tygodniu kogos wyruchala. - nie prawda, po prostu nie wyciagam pochopnych wnioskow - westchnela i poszla mu zrobic ta uspokajaca herbatke. - zostaniesznu mnie a jutro na pewno sie wszystko wyjasni - podala mu kubek i usiadla na lozku.

teraz będziesz miała dużo inspiracji do dziwnych akcji, które będą mogły się dziać na forku!
- nie widziałaś tego! mówiłabyś to samo co ja gdybyś to widziała! - zapewniał ją, chociaż nie chciał, żeby tam szła i to widziała, bo jeszcze nigdy by nie wróciła... - nie wracam tam! - wtulił się w nią znowu. wypił tę herbatkę, morgan musiała go uspokajać i tulić do snu, śpiewając kołysanki i opowiadając bajeczki, a kiedy zasnął jak dziecko mogła pójść zorientować się w sytuacji.